ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΓΙΞΑΝ
Re: ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΓΙΞΑΝ
Η σύμπτωση είναι πως γράφει ο ίδιος κλωνοποιημένος ένας (ο οποίος αποτελεί το 90 % των χρηστών του "χώρου"). Α ναι, κι εσύ.
Raise the urinals
Re: ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΓΙΞΑΝ
Καλημέρα νύχτα.νύχτα έγραψε: ↑26 Ιαν 2021, 16:38Μια ζωή γέμισα μια ζωή γεμάτη ινδάλματα
Βιαστικό πέρασμα της ορφανής μουσικής
Ανάμεσα στα πιο λευκά οστά
Που η σκιά του νου μάς αποκρύπτει.
Εκεί που πάγωναν τα κρύσταλλα
Κι αρχίζανε τα μάτια να θυμούνται
Στο φως του Ήλιου του Kρυπτού μια στιγμούλα, η φύση μας η
τρίτη να φανερωθεί
Τυχαία πρόσωπα ολότελα τυχαία
Εκεί που κλείστηκαν οι πεθαμένοι
Βαλμένοι σε μια πέτρα σε μια κίνηση
Tο κενό που αφήνουμε, όμηροι όλοι εμείς μιας άλλης διάρκειας
Αποκοιμίζοντας τον έρωτα σε άλλα γόνατα
Σάρκα στυφή κομμένη από σώματα που έγερναν
Σε χρώματα ηλιακά μέρες και δρόμους
ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΡΟΣΤΑΝ
Χρώματα μέρες δρόμοι που έζησα
Κλείνουν οι δρόμοι ένας ένας
Κλείνουνε πίσω
Πίσω απ’ τα σκουριασμένα πόδια μας
Πολλά σύμφωνα κατασκουριασμένα κάππα ή θήτα ή ταυ
Aγορασμένα σε συμφερτικές τιμές από τις αποθήκες του Άδη
Με τα χλωμά παράθυρα με τα φτωχά ινδάλματα
Δεν υποψιαστήκαμε ποτέ πόσο υπονομευμένη από θεότητα είναι
H γη·
Λόγχη του χρόνου ικρίωμα του καιρού
Κλείνουν τα πρόσωπα τα μάτια μέσα μου
χρόνια τώρα μετέωρος κουράστηκα
Βαραίνω
Πώς χώρεσαν
Πώς χώρεσαν όλα μέσα μου μ’ αγάπη
Ώστε λοιπόν, αυτό που λέγαμε "ουρανός" δεν είναι· "αγάπη" δεν·
"αιώνιο" δεν. Δεν
Yπακούουν τα πράγματα στα ονόματά τους.
Από τη συλλογή Μικρές μέρες (1973) του Αλέξη Τραϊανού
Το γαρ πολύ της κατανόησης γεννά αδιαφορία.
Re: ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΓΙΞΑΝ
nothing but heart
Re: ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΓΙΞΑΝ
Ο Ιησούς θυμωμένος
Πυρ ήλθον βαλείν Ευαγγελιστής Λουκάς.
Φωτιά ήρθα να βάλω· νομίζετε αγάπη
σταλμένος στον κόσμο πως ήρθα να σπείρω;
Πεθερά με νύφη και γιός με πατέρα,
κι άντρας με την γυναίκα του στο κάθε σπίτι
από σήμερα σε διχόνοιαν άσβηστη θα πέσουν
Τα πρόβατα θα χωριστούν απ' τα ερίφια
δοκιμασμένες στο βασίλειό μου θα μπουν
άπ' την φωτιά και το σίδερο οι ψυχές τους
σαν το χρυσάφι ατίμητες· οι ανόητοι
κ' υποκριτές μακριά από την στάνη
των δικών μου προβάτων μέρα με την μέρα
απ' την κακία τους την ίδια θ' αργολυοώνουν.
Γειά σας κορίτσια
the end
Re: ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΓΙΞΑΝ
Προφητικός ο Ευαγγελιστής Λουκάς.Πάνας έγραψε: ↑27 Ιαν 2021, 23:23Ο Ιησούς θυμωμένος
Πυρ ήλθον βαλείν Ευαγγελιστής Λουκάς.
Φωτιά ήρθα να βάλω· νομίζετε αγάπη
σταλμένος στον κόσμο πως ήρθα να σπείρω;
Πεθερά με νύφη και γιός με πατέρα,
κι άντρας με την γυναίκα του στο κάθε σπίτι
από σήμερα σε διχόνοιαν άσβηστη θα πέσουν
Τα πρόβατα θα χωριστούν απ' τα ερίφια
δοκιμασμένες στο βασίλειό μου θα μπουν
άπ' την φωτιά και το σίδερο οι ψυχές τους
σαν το χρυσάφι ατίμητες· οι ανόητοι
κ' υποκριτές μακριά από την στάνη
των δικών μου προβάτων μέρα με την μέρα
απ' την κακία τους την ίδια θ' αργολυοώνουν.
Γειά σας κορίτσια
Προσθέτω αυθαίρετη ποιητική παραλλαγή.
Δεν υποψιαστήκαμε ποτέ πόσο υπονομευμένες είναι από βαθιά και πλέρια θρησκευτικότητα
οι άθεες πολιτικές ιδεολογίες
Γεια σου Πάνα.
Το γαρ πολύ της κατανόησης γεννά αδιαφορία.
Re: ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΓΙΞΑΝ
Δεν ειναι ακριβώς ποίημα αλλα μελοποιημένο ποίημα.
Στίχοι: Παντελής Ροδοστόγλου
Μουσική: Διάφανα Κρίνα
Πρώτη εκτέλεση: Διάφανα Κρίνα
Είχες το βλέμμα που σακάτεψε τη μοίρα μου
και μια σιωπή που τη στοιχειώναν μυστικά
ένα κατώφλι που περίμενε το τίποτα
και μια γάτα που τη λέγαν Σύλβια Πλαθ
Είχες μια χούφτα σκόνη αστέρια στην παλάμη σου
έτσι όπως γύριζες στον ύπνο σου γλυκά
μια κουρασμένη αγάπη, κρύα, λεία στην αγκάλη σου
κι ένα θάνατο αργό στα γιασεμιά
Κι εγώ που δε σε γνώριζα μα πάντα σ ‘αγαπούσα
κι εγώ που σε φοβόμουνα και στη σκιά σου ζούσα
είχα ένα ψέμα για να ζω και εκτοξευμένος στο κενό
δε μπόρεσα να θυμηθώ γιατί πονούσα
Οπως επισης και απο Διάφανα Κρινα το αγαπημένο μου επίσης
Ολα αυτα που δε θα δω
Κάποιος έτρεχε στο πλήθος
κάποιος άλλος όχι εγώ
εγώ τάϊζα τους λύκους
και κοιμόμουν στο βουνό
Κάποιος μου ‘κλεψε τα χρόνια
και μου πήρε τη ψυχή
εγώ άκουγα τ’ αηδόνια
κι έπινα γλυκό κρασί.
Κάποιος ζούσε τη ζωή μου
μες το σπίτι μου είχε μπει
τον κοιτούσα απ’ το φεγγίτη
που ‘στρωνε να κοιμηθεί.
Κάποιος έκλεγε με τύψεις
για όσα πρόδωσα εγώ
για όλα αυτά που ‘χα αγαπήσει
για όλα αυτά που δε θα δω
Κάποιος φεύγει μ’ ένα πλοίο
κάποιος που δεν είμαι ‘γω
στη προβλήτα μες το κρύο
λυπημένα τον κοιτώ.
μουσικη: διαφανα κρινα
στιχοι: παντελης ροδοστογλου
Στίχοι: Παντελής Ροδοστόγλου
Μουσική: Διάφανα Κρίνα
Πρώτη εκτέλεση: Διάφανα Κρίνα
Είχες το βλέμμα που σακάτεψε τη μοίρα μου
και μια σιωπή που τη στοιχειώναν μυστικά
ένα κατώφλι που περίμενε το τίποτα
και μια γάτα που τη λέγαν Σύλβια Πλαθ
Είχες μια χούφτα σκόνη αστέρια στην παλάμη σου
έτσι όπως γύριζες στον ύπνο σου γλυκά
μια κουρασμένη αγάπη, κρύα, λεία στην αγκάλη σου
κι ένα θάνατο αργό στα γιασεμιά
Κι εγώ που δε σε γνώριζα μα πάντα σ ‘αγαπούσα
κι εγώ που σε φοβόμουνα και στη σκιά σου ζούσα
είχα ένα ψέμα για να ζω και εκτοξευμένος στο κενό
δε μπόρεσα να θυμηθώ γιατί πονούσα
Οπως επισης και απο Διάφανα Κρινα το αγαπημένο μου επίσης
Ολα αυτα που δε θα δω
Κάποιος έτρεχε στο πλήθος
κάποιος άλλος όχι εγώ
εγώ τάϊζα τους λύκους
και κοιμόμουν στο βουνό
Κάποιος μου ‘κλεψε τα χρόνια
και μου πήρε τη ψυχή
εγώ άκουγα τ’ αηδόνια
κι έπινα γλυκό κρασί.
Κάποιος ζούσε τη ζωή μου
μες το σπίτι μου είχε μπει
τον κοιτούσα απ’ το φεγγίτη
που ‘στρωνε να κοιμηθεί.
Κάποιος έκλεγε με τύψεις
για όσα πρόδωσα εγώ
για όλα αυτά που ‘χα αγαπήσει
για όλα αυτά που δε θα δω
Κάποιος φεύγει μ’ ένα πλοίο
κάποιος που δεν είμαι ‘γω
στη προβλήτα μες το κρύο
λυπημένα τον κοιτώ.
μουσικη: διαφανα κρινα
στιχοι: παντελης ροδοστογλου
Το αρχαιότερο και βαθύτερο συναίσθημα του ανθρώπου είναι αυτό του φόβου, και ο αρχαιότερος και βαθύτερος φόβος είναι αυτός του αγνώστου.
h. p. lovecraft
h. p. lovecraft
-
- Δημοσιεύσεις: 111
- Εγγραφή: 04 Φεβ 2021, 22:29
- Phorum.gr user: Rayndeer
Re: ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΓΙΞΑΝ
Ποιος θέλει το ψωμί της ορφανής;
Κανείς - κανείς - κανείς.
Ποιος πήρε το παιδί της διπλανής;
Κανείς - κανείς - κανείς.
Ποιος διώχνει τα καράβια, να μου πεις.
Κανείς - κανείς - κανείς.
Ναι, κάποιοι φταίνε όμως, κάποιος φταίει.
Εύκολο είναι να το βρεις:
Γύφτοι θα ’ναι ή Εβραίοι ή ο κύριος Κανείς.
Ποιος κάνει το καλό;
Εσύ - εγώ - αυτός.
Ποιος ανθίζει το περβόλι;
Α, όλοι - όλοι - όλοι.
Ποιος κλέβει την δεκάρα της τυφλής;
Κανείς - κανείς - κανείς.
Ναι, μα κάποιοι φταίνε,
κάποιος φταίει.
Εύκολο είναι να το βρεις:
Γύφτοι θα ’ναι ή Εβραίοι
ή ο κύριος Κανείς.
Ποιος έκαψε το σπίτι της φτωχής;
Κανείς - κανείς - κανείς.
Ποιος φταίει που αλήτεψε η γη;
Κανείς - κανείς - κανείς.
Ποιος διώχνει τα καράβια, να μου πεις.
Κανείς - κανείς - κανείς.
Ναι, μα δεν μπορεί, κάποιοι φταίνε,
κάποιος φταίει.
Αλλά εύκολο είναι να το βρεις:
Γύφτοι θα ’ναι ή Εβραίοι
ή ο κύριος Κανείς.
Κανείς - κανείς - κανείς.
Ποιος πήρε το παιδί της διπλανής;
Κανείς - κανείς - κανείς.
Ποιος διώχνει τα καράβια, να μου πεις.
Κανείς - κανείς - κανείς.
Ναι, κάποιοι φταίνε όμως, κάποιος φταίει.
Εύκολο είναι να το βρεις:
Γύφτοι θα ’ναι ή Εβραίοι ή ο κύριος Κανείς.
Ποιος κάνει το καλό;
Εσύ - εγώ - αυτός.
Ποιος ανθίζει το περβόλι;
Α, όλοι - όλοι - όλοι.
Ποιος κλέβει την δεκάρα της τυφλής;
Κανείς - κανείς - κανείς.
Ναι, μα κάποιοι φταίνε,
κάποιος φταίει.
Εύκολο είναι να το βρεις:
Γύφτοι θα ’ναι ή Εβραίοι
ή ο κύριος Κανείς.
Ποιος έκαψε το σπίτι της φτωχής;
Κανείς - κανείς - κανείς.
Ποιος φταίει που αλήτεψε η γη;
Κανείς - κανείς - κανείς.
Ποιος διώχνει τα καράβια, να μου πεις.
Κανείς - κανείς - κανείς.
Ναι, μα δεν μπορεί, κάποιοι φταίνε,
κάποιος φταίει.
Αλλά εύκολο είναι να το βρεις:
Γύφτοι θα ’ναι ή Εβραίοι
ή ο κύριος Κανείς.
wooded glade έγραψε: ↑12 Φεβ 2021, 14:30
Γιατί τα κόμματα του κατεστημένουν δεν ρίχνουν αυτά γκόμενες να τελειώνει ;
- Πορφύριος Εξαρχίδης
- Δημοσιεύσεις: 9711
- Εγγραφή: 17 Μάιος 2018, 10:03
- Phorum.gr user: Πορφύριος Εξαρχίδης
Re: ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΓΙΞΑΝ
Hoppin’ and boppin’ down ninth street
Fat, sleek, sweaty
The cops look the other way
Powerless
The whores cringe
Afraid of my rawness, my power
Don’t give me no jive mister
Don’t give me no shit
I killed a man
His eyes staring
His life draining
Basil Crowe
Fat, sleek, sweaty
The cops look the other way
Powerless
The whores cringe
Afraid of my rawness, my power
Don’t give me no jive mister
Don’t give me no shit
I killed a man
His eyes staring
His life draining
Basil Crowe
-
- Δημοσιεύσεις: 2482
- Εγγραφή: 26 Δεκ 2020, 21:39
Re: ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΓΙΞΑΝ
bluerose έγραψε: ↑10 Φεβ 2021, 22:44...Μέρα πρωτη. Πάω να πατησω στο γκαζόν που εβλεπα, ειχα κι εγώ ναι, επιτέλους, γρατζουνιά στα τακουνια και λάσπη(στο μαγαζί δεν είχε, έχει αμμο λίμνης)
Που να τρέχεις από τα πλακακια..
Μεγαλώνει το γκαζόν έξτρα δουλεια
Βυθίζεται το τακουνι στις λάσπες μες τη πρωινή τη παχνη
Το αμάξι γεμίζει πετρουλες λάσπες και χορτα
- ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ
- Δημοσιεύσεις: 21446
- Εγγραφή: 28 Ιουν 2018, 23:56
- Phorum.gr user: ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ
Re: ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΓΙΞΑΝ
*Από το βιβλίο “Georg Trakl, Η γαλάζια ψύχωση – Ποιήματα και πεζά 1909-1914”, σε μετάφραση Ιωάννας Αβραμίδου, εκδόσεις ΣΑΙΞΠΗΡΙΚόΝ, Θεσσαλονίκη, Γενάρης 2010.To βράδυ αντηχούν στα φθινοπωρινά δάση στις
Χρυσαφένιες πεδιάδες και στις γαλανές θάλασσες
Θανατηφόρα όπλα, και πάνω τους κυλά
Πιο σκοτεινός ο ήλιος· η νύχτα αγκαλιάζει
Τους μελλοθάνατους πολεμιστές, τον άγριο θρήνο
Στα διαμελισμένα τους στόματα.
Όμως στα βοσκοτόπια συγκεντρώνεται αθόρυβα
Ένα άλικο νέφος, μ’ έναν οργισμένο θεό
Να κατοικεί στα σπλάχνα του,
Το αίμα που χύθηκε η παγωνιά της σελήνης·
Όλοι οι δρόμοι οδηγούν σε μαύρη σήψη.
Κάτω από τα χρυσά κλωνάρια της νύχτας
Και των αστεριών
Τρεκλίζει η σκιά της αδελφής, καθώς διασχίζει
Το σιωπηλό άλσος
Για να χαιρετήσει τα πνεύματα των ηρώων,
Τις ματωμένες κεφαλές·
Και γλυκά ηχούν στις καλαμιές οι σκοτεινοί αυλοί
Του φθινοπώρου.
Ω, πένθος, ω, περήφανο πένθος! Ω, σιδερένιοι βωμοί,
Άκρατος πόνος θρέφει σήμερα την θερμή
Φλόγα του πνεύματος,
Τους αγέννητους απογόνους.
"Ο φασισμός δεν είναι ιδεολογία, είναι νοοτροπία."
Τζίμης Πανούσης
Τζίμης Πανούσης
- Opisthoglyphus
- Δημοσιεύσεις: 56
- Εγγραφή: 13 Δεκ 2020, 15:56
Re: ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΓΙΞΑΝ
Восстань, о Греция, восстань
Восстань, о Греция, восстань.
Недаром напрягала силы,
Недаром потрясала брань
Олимп и Пинд и Фермопилы.
Под сенью ветхой их вершин
Свобода юная возникла,
На гробах Перикла,
На мраморных Афин.
Страна героев и богов
Расторгла рабские вериги
При пеньи пламенных стихов
Тиртея, Байрона и Риги.
Александр Пушкин, 1829 г.
Восстань, о Греция, восстань.
Недаром напрягала силы,
Недаром потрясала брань
Олимп и Пинд и Фермопилы.
Под сенью ветхой их вершин
Свобода юная возникла,
На гробах Перикла,
На мраморных Афин.
Страна героев и богов
Расторгла рабские вериги
При пеньи пламенных стихов
Тиртея, Байрона и Риги.
Александр Пушкин, 1829 г.
Occasio facit furem
Εγώ δεν είμαι χριστιανός, για να μην πω πως είμαι και άθεος!
Ο κόσμον ασοί γραμματισμέντς θα διαβαίν.
Εγώ δεν είμαι χριστιανός, για να μην πω πως είμαι και άθεος!
Ο κόσμον ασοί γραμματισμέντς θα διαβαίν.
-
- Παραπλήσια Θέματα
- Απαντήσεις
- Προβολές
- Τελευταία δημοσίευση
-
- 0 Απαντήσεις
- 299 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από vag_el
15 Ιούλ 2022, 23:40