Το Τραγούδι του Χαϊουάθα
- hellegennes
- Δημοσιεύσεις: 40789
- Εγγραφή: 01 Απρ 2018, 00:17
Το Τραγούδι του Χαϊουάθα
Θα επιχειρήσω εδώ να μεταφέρω κομμάτια από το μακρύ ποίημα Το Τραγούδι του Χαϊουάθα, του Λονγκφέλοου, που μετάφρασα πριν μερικά χρόνια. Η μετάφραση είναι ελεύθερη. Πολύ ελεύθερη.
Η Αναχώρηση του Χαϊουάθα
Στις ακτές της Γκιτσιγκάμι,
της λαμπρής, πελώριας λίμνης,
στης σκηνής του το κατώφλι,
στη γλυκιά του θέρους φέξη,
όρθιος στέκει ο Χαϊουάθα.
Όλη η γη νεαρή μπροστά του,
το ολόδροσο τοπίο
και το πρώτο φως του ήλιου.
Δυτικά, στο δίπλα δάσος,
πέρασε σμάρια χρυσά, τον Άμο,
πέρασε μέλισσες, μελοποιήτρες,
τραγουδώντας στη λιακάδα.
Φωτεινοί οι ουρανοί προβάλαν,
ακυμάτιστη η λίμνη εμπρός του,
απ' τα σπλάχνα της πηδά η μουρούνα
κι όλο αστράφτει στη λιακάδα.
Πέρα απλώνεται το δάσος,
στα νερά καθρεφτισμένο,
κάθε δέντρο κι η σκιά του,
στα νερά ζωγραφισμένο.
Απ' το βλέμμα του Χαϊουάθα,
έφυγε κάθε ίχνος θλίψης,
σαν αχλή απ' τα νερά,
σαν ομίχλη απ' το λιβάδι.
Με χαμόγελο άγριας χαράς,
με ματιά αγαλλίασης, θριάμβου,
σαν αυτόν που σ' οπτασία,
βλέπει ό,τι τον προσμένει, στα μελλούμενα γραμμένο.
Όρθιος στέκει ο Χαϊουάθα και εκεί πέρα περιμένει.
Τα δυο χέρια του στον ήλιο υψώνει,
με παλάμες απλωμένες
κι απ' το άνοιγμά τους μέσα
λούζεται με ηλιόφως όλος,
τους γυμνούς του ώμους κηλιδώνει,
όπως την βελανιδιά, σαν πέφτει,
μέσα απ' τις σχισμές των φύλλων.
Στα νερά επιπλέει, πετά,
κάτι στο θάμπος, πέρα μακριά,
κάτι στην πρωινή ομίχλη
ξεπροβάλλει απ' τα νερά.
Τώρα μοιάζει να επιπλέει, τώρα μοιάζει να πετά,
έρχεται κοντά, κοντά, κοντά.
Να 'ναι ο Σάινγκεμπις, ο δύτης;
Ή ο Σάντα, ο πελεκάνος;
Ή ο ερωδιός, Σου-σού-γκα;
Ή η λευκή χήνα, η Σάντα;
Τα νερά στάζουν και λάμπουν
από τα φτερά, τον λείο λαιμό της.
Μήτε χήνα ήταν μήτε και δύτης
μήτε ερωδιός και πελεκάνος,
στα νερά επιπλέει, πετά,
μέσ' απ' την πρωινή, που λάμπει, ομίχλη.
Ένα ξύλινο κανό ήτανε, με δυο κουπιά,
στα νερά βουλιάζει κι από μέσα ξεπηδά,
στάζει, αστράφτει στη λιακάδα
και στο κέντρο μια φιγούρα.
Η Αναχώρηση του Χαϊουάθα
Στις ακτές της Γκιτσιγκάμι,
της λαμπρής, πελώριας λίμνης,
στης σκηνής του το κατώφλι,
στη γλυκιά του θέρους φέξη,
όρθιος στέκει ο Χαϊουάθα.
Όλη η γη νεαρή μπροστά του,
το ολόδροσο τοπίο
και το πρώτο φως του ήλιου.
Δυτικά, στο δίπλα δάσος,
πέρασε σμάρια χρυσά, τον Άμο,
πέρασε μέλισσες, μελοποιήτρες,
τραγουδώντας στη λιακάδα.
Φωτεινοί οι ουρανοί προβάλαν,
ακυμάτιστη η λίμνη εμπρός του,
απ' τα σπλάχνα της πηδά η μουρούνα
κι όλο αστράφτει στη λιακάδα.
Πέρα απλώνεται το δάσος,
στα νερά καθρεφτισμένο,
κάθε δέντρο κι η σκιά του,
στα νερά ζωγραφισμένο.
Απ' το βλέμμα του Χαϊουάθα,
έφυγε κάθε ίχνος θλίψης,
σαν αχλή απ' τα νερά,
σαν ομίχλη απ' το λιβάδι.
Με χαμόγελο άγριας χαράς,
με ματιά αγαλλίασης, θριάμβου,
σαν αυτόν που σ' οπτασία,
βλέπει ό,τι τον προσμένει, στα μελλούμενα γραμμένο.
Όρθιος στέκει ο Χαϊουάθα και εκεί πέρα περιμένει.
Τα δυο χέρια του στον ήλιο υψώνει,
με παλάμες απλωμένες
κι απ' το άνοιγμά τους μέσα
λούζεται με ηλιόφως όλος,
τους γυμνούς του ώμους κηλιδώνει,
όπως την βελανιδιά, σαν πέφτει,
μέσα απ' τις σχισμές των φύλλων.
Στα νερά επιπλέει, πετά,
κάτι στο θάμπος, πέρα μακριά,
κάτι στην πρωινή ομίχλη
ξεπροβάλλει απ' τα νερά.
Τώρα μοιάζει να επιπλέει, τώρα μοιάζει να πετά,
έρχεται κοντά, κοντά, κοντά.
Να 'ναι ο Σάινγκεμπις, ο δύτης;
Ή ο Σάντα, ο πελεκάνος;
Ή ο ερωδιός, Σου-σού-γκα;
Ή η λευκή χήνα, η Σάντα;
Τα νερά στάζουν και λάμπουν
από τα φτερά, τον λείο λαιμό της.
Μήτε χήνα ήταν μήτε και δύτης
μήτε ερωδιός και πελεκάνος,
στα νερά επιπλέει, πετά,
μέσ' απ' την πρωινή, που λάμπει, ομίχλη.
Ένα ξύλινο κανό ήτανε, με δυο κουπιά,
στα νερά βουλιάζει κι από μέσα ξεπηδά,
στάζει, αστράφτει στη λιακάδα
και στο κέντρο μια φιγούρα.
Ξημέρωσε.
Α, τι ωραία που είναι!
Ήρθε η ώρα να κοιμηθώ.
Κι αν είμαι τυχερός,
θα με ξυπνήσουν μια Δευτέρα παρουσία κατά την θρησκεία.
Μα δεν ξέρω αν και τότε να σηκωθώ θελήσω.
Α, τι ωραία που είναι!
Ήρθε η ώρα να κοιμηθώ.
Κι αν είμαι τυχερός,
θα με ξυπνήσουν μια Δευτέρα παρουσία κατά την θρησκεία.
Μα δεν ξέρω αν και τότε να σηκωθώ θελήσω.
Re: Το Τραγούδι του Χαϊουάθα
Λικε, έχει υψωθεί το πνεύμα σου μαν.
"I beseech you, in the bowels of Christ, think it possible you may be mistaken".
- Dwarven Blacksmith
- Δημοσιεύσεις: 43149
- Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 18:08
- Τοποθεσία: Maiore Patria
Re: Το Τραγούδι του Χαϊουάθα
Το Τραγούδι του Χουαβέι
I would have lived in peace. But my enemies brought me war.
- hellegennes
- Δημοσιεύσεις: 40789
- Εγγραφή: 01 Απρ 2018, 00:17
Re: Το Τραγούδι του Χαϊουάθα
Ο Γιος του Αποσπερίτη
Να 'ναι ο ήλιος που βουλιάζει
κάτω απ' των νερών τη στάθμη;
Ή ο κόκκινος ο κύκνος, που επιπλέει, που πετά,
λαβωμένος απ' το μαγεμένο βέλος,
κηλιδώνοντας τα κύματα με στίγμα πορφυρό,
με το πορφυρό της ζωής του αίμα,
θαμπώνοντας με δέος ολάκερο τον ουρανό,
με το μεγαλειώδες φτέρωμα, το αστραφτερό;
Ναι· είν' ο ήλιος που βουλιάζει
κι αγκαλιάζει τα νερά.
Τα ουράνια ολάκερα μαβιά βαμμένα
και τα κύματα άλικα χρωματισμένα!
Όχι· είν' ο κόκκινος ο κύκνος, που επιπλέει
και βουτάει κάτω στα βαθιά νερά.
Στα ουράνια τα φτερά του ανοίγει,
με αίματα το κύμα κοκκινίζει!
Από πάνω, ο Αποσπερίτης,
τρεμοπαίζει στο μαβί και σβήνει,
αιωρείται μες στο δείλι.
Όχι· είναι του περιδέραιου η χάντρα,
στου Μεγάλου Πνεύματος τα άμφια.
Σαν στο δειλινό βαδίζει,
σιωπηλά στα ουράνια βηματίζει.
Τούτο ο Ιάγκου με χαρά αντικρίζει
και με βιάση λέγει: «Ιδού!
Δείτε του Έσπερου τ' Αστέρι το ιερό!
Θαυμαστή ιστορία ακούστε,
ακούστε του Όσεο τον θρύλο,
του Όσεο, του Αποσπερίτη γιο!
Να 'ναι ο ήλιος που βουλιάζει
κάτω απ' των νερών τη στάθμη;
Ή ο κόκκινος ο κύκνος, που επιπλέει, που πετά,
λαβωμένος απ' το μαγεμένο βέλος,
κηλιδώνοντας τα κύματα με στίγμα πορφυρό,
με το πορφυρό της ζωής του αίμα,
θαμπώνοντας με δέος ολάκερο τον ουρανό,
με το μεγαλειώδες φτέρωμα, το αστραφτερό;
Ναι· είν' ο ήλιος που βουλιάζει
κι αγκαλιάζει τα νερά.
Τα ουράνια ολάκερα μαβιά βαμμένα
και τα κύματα άλικα χρωματισμένα!
Όχι· είν' ο κόκκινος ο κύκνος, που επιπλέει
και βουτάει κάτω στα βαθιά νερά.
Στα ουράνια τα φτερά του ανοίγει,
με αίματα το κύμα κοκκινίζει!
Από πάνω, ο Αποσπερίτης,
τρεμοπαίζει στο μαβί και σβήνει,
αιωρείται μες στο δείλι.
Όχι· είναι του περιδέραιου η χάντρα,
στου Μεγάλου Πνεύματος τα άμφια.
Σαν στο δειλινό βαδίζει,
σιωπηλά στα ουράνια βηματίζει.
Τούτο ο Ιάγκου με χαρά αντικρίζει
και με βιάση λέγει: «Ιδού!
Δείτε του Έσπερου τ' Αστέρι το ιερό!
Θαυμαστή ιστορία ακούστε,
ακούστε του Όσεο τον θρύλο,
του Όσεο, του Αποσπερίτη γιο!
Ξημέρωσε.
Α, τι ωραία που είναι!
Ήρθε η ώρα να κοιμηθώ.
Κι αν είμαι τυχερός,
θα με ξυπνήσουν μια Δευτέρα παρουσία κατά την θρησκεία.
Μα δεν ξέρω αν και τότε να σηκωθώ θελήσω.
Α, τι ωραία που είναι!
Ήρθε η ώρα να κοιμηθώ.
Κι αν είμαι τυχερός,
θα με ξυπνήσουν μια Δευτέρα παρουσία κατά την θρησκεία.
Μα δεν ξέρω αν και τότε να σηκωθώ θελήσω.
Re: Το Τραγούδι του Χαϊουάθα
Προσωπικά τον Χαϊουάθα τον ήξερα ως παις από αυτό το κόμιξ που έπαιζε σε Αλμανάκο-Κόμιξ στα τέλη 90s.
Re: Το Τραγούδι του Χαϊουάθα
Κυριάκος ο Χρυσογέννητος, του Οίκου των Μητσοτακιδών, Πρώτος του Ονόματός του, Κύριος των Κρητών και των Πρώτων Ελλήνων, Προστάτης της Ελλάδος, Μπαμπάς της Δρακογενιάς, ο Κούλης του Οίνοπα Πόντου, ο Ατσαλάκωτος, ο Απελευθερωτής από τα Δεσμά των Μνημονίων.
-
- Παραπλήσια Θέματα
- Απαντήσεις
- Προβολές
- Τελευταία δημοσίευση
-
- 1 Απαντήσεις
- 111 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από Esperos
24 Ιούλ 2023, 22:08
-
-
Νέα δημοσίευση Κρυφό νόημα σε παιδικό τραγούδι
από Εκτωρ » 08 Δεκ 2022, 18:50 » σε Περί ανέμων και υδάτων - 26 Απαντήσεις
- 939 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από Εμπεδοκλής
09 Δεκ 2022, 19:19
-
-
- 16 Απαντήσεις
- 764 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από Maspoli
30 Οκτ 2022, 20:15
-
-
Νέα δημοσίευση Ο κυρ Παντελης, ένα τραγούδι κόμπλεξ και μισους της αριστεράς
από southern » 02 Απρ 2023, 21:09 » σε Εσωτερική Πολιτική - 90 Απαντήσεις
- 2763 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από plouf
22 Μάιος 2023, 08:26
-