Αποσπάσματα

Πεζογραφία, ποίηση, γλώσσα και γραπτός λόγος, βιβλία
Άβαταρ μέλους
Βλήμα
Δημοσιεύσεις: 5555
Εγγραφή: 04 Ιαν 2020, 15:32

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Βλήμα » 07 Νοέμ 2021, 22:12

Με την ευκαιρία της 108ης επετείου από την γέννηση του Καμί, απόσπασμα από την Πανούκλα.

Κάθε βράδυ, υπομονετικά, καθαρόγραφε τις καρτέλες, τις συμπλήρωνε με καμπύλες και πάσχιζε να παρουσιάσει με τη μεγαλύτερη σαφήνεια τα διάφορα στάδια. Συχνά, πήγαινε να βρει τον Ριέ σ' ένα νοσοκομείο και του ζητούσε ένα τραπέζι σε κάποιο γραφείο ή ιατρείο και με τα χαρτιά του, ακριβώς όπως στο τραπέζι του στη δημαρχία και, μέσα στην πνιγηρή από τ' απολυμαντικά κι από την ίδια την αρρώστια ατμόσφαιρα, ανέμιζε τα χαρτιά για να στεγνώσει το μελάνι. Κατέβαλλε, τότε, προσπάθειες για να μη σκέφτεται πια την αμαζόνα του και να κάνει μόνο αυτό που έπρεπε.

Ναι, αν είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από παραδείγματα και πρότυπα που τα ονομάζουν ήρωες, κι αν πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει ένας τέτοιος ήρωας σε τούτη την ιστορία, ο αφηγητής προτείνει αυτόν ακριβώς τον ασήμαντο κι αφανή που είχε στο ενεργητικό του μόνο λίγη καλοσύνη κι ένα φαινομενικά γελοίο ιδανικό. Αυτό το παράδειγμα θ' αποδώσει στην αλήθεια τα της αλήθειας, στην πρόσθεση ένα κι ένα το άθροισμα δύο και στον ηρωισμό την δευτερεύουσα θέση που του πρέπει, ακριβώς μετά και ποτέ πριν από την γενναιόδωρη απαίτηση για ευτυχία. Θα δώσει επίσης σε τούτο το χρονικό τον χαρακτήρα που του ταιριάζει, δηλαδή μιας εξιστόρησης που έγινε με καλή πρόθεση, με άλλα λόγια, με συναισθήματα που δεν είναι μήτε επιδεικτικά μοχθηρά μήτε συναρπαστικά με τον κοινότοπο τρόπο ενός θεάματος
Ρε, τον Σιμπλίκιο Σιμπλικίσιμο τον διαβάσατε ή ακόμα;

Άβαταρ μέλους
Ελ_ρία
Δημοσιεύσεις: 814
Εγγραφή: 24 Σεπ 2021, 04:01

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ελ_ρία » 12 Νοέμ 2021, 13:10

«Κι η νύχτα φώτιζε τη νύχτα»
Δοκιμάζω διαδοχικά δύο νύχτες, τη μια καλή, την άλλη κακή. [...] Τις περισσότερες φορές βρίσκομαι μέσα στο σκοτάδι του ίδιου του πόθου μου. Δεν ξέρω τι θέλω, το καλό είναι για μένα κακό, τα πάντα έχουν απήχηση, ζω στον αέρα, την κάθε στιγμή χωριστά: estoy en tinieblas. Μερικές φορές, όμως, έχουμε μιαν άλλη Νύχτα: μόνος, σε κατάσταση διαλογισμού (είναι άραγε ένας ρόλος που αναθέτω στον εαυτό μου;), σκέφτομαι ήρεμα τον άλλον όπως ακριβώς είναι. Αναστέλλω κάθε ερμηνεία· εισδύω στη νύχτα του μη-νοήματος. Ο πόθος συνεχίζει να πάλλεται (το σκοτάδι είναι φωτερό), αλλά δε θέλω να κατέχω τίποτε. Είναι η Νύχτα του μη-κέρδους, της λεπτής, αόρατης δαπάνης: estoy a oscuras: είμαι θρονιασμένος απλά και γαλήνια στη σκοτεινή καρδιά του έρωτα.
Η δεύτερη νύχτα περιτυλίγει την πρώτη, το Σκότος φωτίζει τον Ζόφο: «Κι η νύχτα ήταν σκοτεινή και φώτιζε τη νύχτα». Δεν επιζητώ να βγω από το ερωτικό αδιέξοδο μεταχειριζόμενος την Απόφαση, την Επιβολή, το Χωρισμό, την Αφοσίωση, κλπ., κοντολογίς τη χειρονομία. Απλώς, αντικαθιστώ μια νύχτα με μιαν άλλη: «Μαύρισε περισσότερο ετούτο το σκοτάδι: να η πύλη που σε οδηγεί σ' όλα τα θαυμαστά».
Roland Barthes, Αποσπάσματα Ερωτικού Λόγου
https://trenopoiisis.blogspot.com/2020/ ... oOWgKs31jc
“𝔜𝔬𝔲 𝔞𝔯𝔢 𝔱𝔥𝔢 𝔨𝔫𝔦𝔣𝔢 ℑ 𝔱𝔲𝔯𝔫 𝔦𝔫𝔰𝔦𝔡𝔢 𝔪𝔶𝔰𝔢𝔩𝔣”

Άβαταρ μέλους
vag_el
Δημοσιεύσεις: 3023
Εγγραφή: 12 Ιαν 2021, 01:00
Phorum.gr user: vag_el

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από vag_el » 13 Νοέμ 2021, 01:07

Δεν αγαπούν όσοι δεν δείχνουν την αγάπη τους.
(«Δύο κύριοι από τη Βερόνα»)


W.Shakespeare
όλοι μαζί γινήκαμε συρφετός,
γυρεύοντας ομοιοκαταληξία
μια τόσο ευγενικιά φιλοδοξία
έγινε της ζωής μας ο σκοπός

Κ.Καρυωτάκης

Άβαταρ μέλους
vag_el
Δημοσιεύσεις: 3023
Εγγραφή: 12 Ιαν 2021, 01:00
Phorum.gr user: vag_el

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από vag_el » 14 Νοέμ 2021, 00:40

Θα πάω προς την ταβέρνα, το σαμιώτικο
που επίναμε για να ξαναζητήσω.
Θα λείπεις, το κρασί τους θα' ναι αλλιώτικο,
όμως εγώ θα πιω και θα μεθύσω.



Θ' ανέβω τραγουδώντας και τρεκλίζοντας
στο Ζάππειο που ετραβούσαμεν αντάμα.
Τριγύρω θα 'ναι ωραία πλατύς ο ορίζοντας,
και θα 'ναι το τραγούδι μου σαν κλάμα.

Κ.Καρυωτάκης
όλοι μαζί γινήκαμε συρφετός,
γυρεύοντας ομοιοκαταληξία
μια τόσο ευγενικιά φιλοδοξία
έγινε της ζωής μας ο σκοπός

Κ.Καρυωτάκης

Άβαταρ μέλους
Ελ_ρία
Δημοσιεύσεις: 814
Εγγραφή: 24 Σεπ 2021, 04:01

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ελ_ρία » 19 Νοέμ 2021, 14:35

«Ο καιρός κατάργησε τα όνειρα.
Απαγορεύεται να ονειρεύεσαι.
Απαγορεύεται να ελπίζεις.
Οι δομές στη νέα ώρα της δύναμης τους
κρατούν σκλάβους τους λαούς.
H Πράξη κουρασμένη, διστάζει τώρα να προχωρήσει.
Η επανάσταση πέθανε;
Είναι αυτό το τέλος της Ιστορίας;»

Κωστής Μοσκώφ, 15.1.1998
«H Σάρκα Σου όλη», απόσπασμα
“𝔜𝔬𝔲 𝔞𝔯𝔢 𝔱𝔥𝔢 𝔨𝔫𝔦𝔣𝔢 ℑ 𝔱𝔲𝔯𝔫 𝔦𝔫𝔰𝔦𝔡𝔢 𝔪𝔶𝔰𝔢𝔩𝔣”

Άβαταρ μέλους
last train to London
Δημοσιεύσεις: 108
Εγγραφή: 12 Σεπ 2021, 23:20

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από last train to London » 20 Νοέμ 2021, 00:58

Ήδη, σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να ‘ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του.

Οπότε αναρωτιέται κανείς: Για τι παλεύουμε νύχτα μέρα κλεισμένοι στα εργαστήριά μας; Παλεύουμε για ένα τίποτα, που ωστόσο είναι το παν. Είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί, που όλα δείχνουν ότι δεν θ’ αντέξουν για πολύ. Είναι η ποιότητα, που γι’ αυτή δεν δίνει κανείς πεντάρα. Είναι η οντότητα του ατόμου, που βαίνει προς την ολική της έκλειψη. Είναι η ανεξαρτησία των μικρών λαών, που έχει καταντήσει ήδη ένα γράμμα νεκρό. Είναι η αμάθεια και το σκότος. Ότι οι λεγόμενοι «πρακτικοί άνθρωποι» -κατά πλειονότητα, οι σημερινοί αστοί- μας κοροϊδεύουν, είναι χαρακτηριστικό.

Εκείνοι βλέπουν το τίποτα. Εμείς το πάν. Που βρίσκεται η αλήθεια, θα φανεί μια μέρα, όταν δεν θα μαστε πια εδώ. Θα είναι, όμως, εάν αξίζει, το έργο κάποιου απ’ όλους εμάς. Και αυτό θα σώσει την τιμή όλων μας -και της εποχής μας.

Δήλωση του Οδυσσέα Ελύτη στις 19 Οκτωβρίου 1979

Άβαταρ μέλους
vag_el
Δημοσιεύσεις: 3023
Εγγραφή: 12 Ιαν 2021, 01:00
Phorum.gr user: vag_el

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από vag_el » 28 Νοέμ 2021, 00:57

«Η ποίηση είναι κάτι απίστευτο,
θαυμαστό και θαυματουργό,
κάνει κατορθωτό το ακατόρθωτο,
όπως κάνουν και τα όνειρα,
με τη διαφορά πως τα όνειρα διαλύονται γρήγορα και ξεχνιούνται,
ενώ τα ποιήματα πραγματοποιούν τα όνειρα και πλαταίνουν τον κόσμο»
Γιάννης Ρίτσος
Απόσπασμα απο το "Εικονοστάσιο"
όλοι μαζί γινήκαμε συρφετός,
γυρεύοντας ομοιοκαταληξία
μια τόσο ευγενικιά φιλοδοξία
έγινε της ζωής μας ο σκοπός

Κ.Καρυωτάκης

Άβαταρ μέλους
vag_el
Δημοσιεύσεις: 3023
Εγγραφή: 12 Ιαν 2021, 01:00
Phorum.gr user: vag_el

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από vag_el » 02 Δεκ 2021, 00:44

Κάθε φορά που ακούω έναν πολιτικό λόγο ή διαβάζω αυτούς που μάς διοικούν, εδώ και χρόνια αισθάνομαι τρόμο, γιατί δεν ακούω τίποτα που να ηχεί ανθρώπινα. Πάντα οι ίδιες λέξεις που λένε τα ίδια ψέματα.

Α.Καμύ
όλοι μαζί γινήκαμε συρφετός,
γυρεύοντας ομοιοκαταληξία
μια τόσο ευγενικιά φιλοδοξία
έγινε της ζωής μας ο σκοπός

Κ.Καρυωτάκης

Άβαταρ μέλους
Ελ_ρία
Δημοσιεύσεις: 814
Εγγραφή: 24 Σεπ 2021, 04:01

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ελ_ρία » 24 Δεκ 2021, 00:08

"...Πάντα σκεφτόμαστε την αιωνιότητα σαν μια ιδέα που δεν μπορεί να κατανοηθεί, κάτι απέραντο.
Αλλά γιατί πρέπει να είναι;
Αν, σε αντίθεση με όλα αυτά, ξαφνικά έβρισκες ένα μικρό δωμάτιο, κάτι σαν ένα μπάνιο χωριού, βρώμικο και με αράχνες σε κάθε γωνιά, και όλη η αιωνιότητα αυτό είναι.
Μερικές φορές, ξέρεις, δεν μπορώ να σταματήσω να αισθάνομαι πως αυτό είναι".
Έγκλημα και Τιμωρία
Φ. Ντοστογιέφσκι
“𝔜𝔬𝔲 𝔞𝔯𝔢 𝔱𝔥𝔢 𝔨𝔫𝔦𝔣𝔢 ℑ 𝔱𝔲𝔯𝔫 𝔦𝔫𝔰𝔦𝔡𝔢 𝔪𝔶𝔰𝔢𝔩𝔣”

Άβαταρ μέλους
Ελ_ρία
Δημοσιεύσεις: 814
Εγγραφή: 24 Σεπ 2021, 04:01

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ελ_ρία » 25 Ιαν 2022, 14:02

Ζητείται Ελπίς

Ὅταν μπῆκε στὸ καφενεῖο, κεῖνο τὸ ἀπόγεμα, ἤτανε νωρὶς ἀκόμα. Κάθισε σ᾿ ἕνα τραπέζι, πίσω ἀπὸ τὸ μεγάλο τζάμι ποὺ ἔβλεπε στὴ λεωφόρο. Παράγγειλε καφέ.
Σὲ ἄλλα τραπέζια, παίζανε χαρτιὰ ἢ συζητούσανε.
Ἦρθε ὁ καφές. Ἄναψε τσιγάρο, ἤπιε δυὸ γουλιές, κι ἄνοιξε τὴν ἀπογευματινὴ ἐφημερίδα.
Καινούριες μάχες εἶχαν ἀρχίσει στὴν Ἰνδοκίνα. «Αἱ ἀπώλειαι ἑκατέρωθεν ὑπῆρξαν βαρύταται», ἔλεγε τὸ τηλεγράφημα.
Ἕνα ἀκόμα ἰαπωνικὸ ἁλιευτικὸ ποὺ γύρισε μὲ ραδιενέργεια.
«Ἡ σκιὰ τοῦ νέου παγκοσμίου πολέμου ἁπλοῦται εἰς τὸν κόσμον μας», ἦταν ὁ τίτλος μιᾶς ἄλλης εἴδησης.
Ὕστερα διάβασε ἄλλα πράγματα: τὸ ἔλλειμμα τοῦ προϋπολογισμοῦ, προαγωγὲς ἐκπαιδευτικῶν, μιὰ ἀπαγωγή, ἕνα βιασμό, τρεῖς αὐτοκτονίες. Οἱ δυό, γιὰ οἰκονομικοὺς λόγους. Δυὸ νέοι, 30 καὶ 32 χρονῶ. Ὁ πρῶτος ἄνοιξε τὸ γκάζι, ὁ δεύτερος χτυπήθηκε μὲ πιστόλι.
Ἀλλοῦ εἶδε κριτικὴ γιὰ ἕνα ρεσιτὰλ πιάνου, ἔπειτα κάτι γιὰ τὴ μόδα, τέλος τὴν «Κοσμικὴ Κίνηση»: «Κοκταίηλ προχθὲς παρὰ τῷ κυρίῳ καὶ τῇ κυρίᾳ Μ. Τ. Χάρμα εὐμορφίας καὶ κομψότητος ἡ κυρία Β. Χ. μὲ φόρεμα κομψότατο ἐμπριμὲ καὶ τὸκ πολὺ σίκ. Ἐλεγκάντικη ἐμφάνισις ἡ δεσποινὶς Ο. Ν.»
Ἄναψε κι ἄλλο τσιγάρο.
Ἔριξε μιὰ ματιὰ στὶς «Μικρὲς Ἀγγελίες»:
ΠΩΛΕΙΤΑΙ νεόδμητος μονοκατοικία, κατασκευὴ ἀρίστη, ἐκ 4 δωματίων, χόλ, κουζίνας, λουτροῦ πλήρους, W.C.
ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ εἰς σοβαρὸν κύριον δωμάτιον εἰς β´ ὄροφον, εὐάερον, εὐήλιον...
ΖΗΤΕΙΤΑΙ πιάνο πρὸς ἀγοράν...
Σκέψεις γυρίζανε στὸ νοῦ του.
Ἀπὸ τότε ποὺ τέλειωσε ὁ δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, ἡ σκιὰ τοῦ τρίτου δὲν εἶχε πάψει νὰ βαραίνει πάνω στὸν κόσμο μας. Καὶ στὸ μεταξύ, τὸ αἷμα χυνότανε, στὴν Κορέα χτές, στὴν Ἰνδοκίνα σήμερα, αὔριο...
Πέρασε τὸ χέρι του στὰ μαλλιά του. Σκούπισε τὸν ἱδρώτα στὸ μέτωπό του· εἶχε ἱδρώσει, κι ὅμως δὲν ἔκανε ζέστη.
Ὁ πόλεμος, ἡ βόμβα ὑδρογόνου, οἱ αὐτοκτονίες γιὰ οἰκονομικοὺς λόγους, ἡ «Κοσμικὴ Κίνησις»... Τὸ πανόραμα τῆς ζωῆς!
Δὲν εἶχε ἀλλάξει διόλου πρὸς τὸ καλύτερο ἡ ζωή μας ὕστερ᾿ ἀπὸ τὸν πόλεμο. Ὅλα εἶναι, τὰ ἴδια σὰν καὶ πρίν. Κι ὅμως εἶχε ἐλπίσει κι αὐτός, ὅπως εἶχαν ἐλπίσει ἑκατομμύρια ἄνθρωποι σ᾿ ὅλη τὴ γῆ, πῶς ὕστερ᾿ ἀπὸ τὸν πόλεμο, ὕστερ᾿ ἀπὸ τόσο αἷμα ποὺ χύθηκε, κάτι θ᾿ ἄλλαζε. Πὼς θἀρχόταν ἡ εἰρήνη, πὼς ὁ ἐφιάλτης τοῦ πολέμου δὲ θὰ ἴσκιωνε πιὰ τὴ γῆ μας, πὼς δὲ θὰ γίνονταν τώρα αὐτοκτονίες γιὰ οἰκονομικοὺς λόγους, πὼς...
Σουρούπωνε. Μερικὰ φῶτα εἶχαν ἀνάψει κιόλας στὰ μαγαζιὰ ἀντίκρυ. Στὸ καφενεῖο δὲν εἴχανε ἀνάψει ἀκόμα τὰ φῶτα. Τοῦ ἄρεσε ἔτσι τὸ ἡμίφως.
Σκέφτηκε τὴ σύγχυση ποὺ ἐπικρατεῖ στὸν κόσμο μας σήμερα. Σύγχυση στὸν τομέα τῶν ἰδεῶν, σύγχυση στὸν κοινωνικὸ τομέα, σύγχυση...
Δὲν ἔφταιγε ἡ ἐφημερίδα ποὺ ἔκανε τώρα αὐτὲς τὶς σκέψεις. Τὰ σκεφτότανε ὅλα αὐτὰ τὸν τελευταῖο καιρό, πότε μὲ λιγότερη, πότε μὲ περισσότερη ἔνταση. Σκεφτότανε τὸ σκοτεινὸ πρόσωπο τῆς ζωῆς. Τὴν εἰρήνη, τὴ βαθιὰ τούτη λαχτάρα, ποὺ κρέμεται ἀπὸ μιὰ κλωστή. Σκεφτότανε τὴ φτώχεια, τὴν ἀθλιότητα. Σκεφτότανε τὸ φόβο ποὺ ἔχει μπεῖ στὶς καρδιές.
Στὸν καθρέφτη, δίπλα του, εἶδε τὸ πρόσωπό του. Ἕνα πολὺ συνηθισμένο πρόσωπο. Τίποτα δὲ μαρτυροῦσε τὴν ταραχὴ ποὺ εἶχε μέσα του.
Εἶχε πολεμήσει κι αὐτὸς στὸν τελευταῖο πόλεμο. Καὶ εἶχε ἐλπίσει. Μὰ τώρα ἤτανε πιὰ χωρὶς ἐλπίδα. Ναί, δὲ φοβότανε νὰ τὸ ὁμολογήσει στὸν ἑαυτό του πῶς ἤτανε χωρὶς ἐλπίδα.
Μιὰ σειρὰ ἀπὸ διαψεύσεις ἐλπίδων ἦταν ἡ ζωή του. Εἶχε ἐλπίσει τότε,...
Εἶχε ἐλπίσει ὕστερα...
Κάποτε, πρὶν ἀπὸ χρόνια, εἶχε ἐλπίσει στὸν κομμουνισμό. Μὰ εἶχε διαψευσθεῖ κι ἐκεῖ. Τώρα δὲν εἶχε ἐλπίδα σὲ καμιὰ ἰδεολογία!
Ζήτησε ἕνα ποτήρι νερὸ ἀκόμα. Αὐτὴ ἡ διάψευση ἀπὸ τὶς λογῆς-λογῆς ἰδεολογίες ἤτανε βέβαια γενικὸ φαινόμενο. Καὶ παραπάνω ἀπὸ τὴ διάψευση, ἡ κούραση, ἡ ἀδιαφορία, ποὺ οἱ πιὸ πολλοί, ἡ μεγάλη πλειοψηφία νιώθει μπροστὰ στὶς διάφορες ἰδεολογίες.
Κοίταζε τὰ τρόλλεϋ ποὺ περνάγανε ὁλοένα στὴ λεωφόρο, τὸ πλῆθος... Μπροστά του, ἡ ἐφημερίδα ἀνοιχτή. Ὅλα αὐτὰ ποὺ εἶχε δεῖ καὶ πρωτύτερα: ἡ σκιὰ τοῦ καινούριου πολέμου, ἡ Ἰνδοκίνα, οἱ δυὸ αὐτοκτονίες γιὰ οἰκονομικοὺς λόγους, ἡ «Κοσμικὴ Κίνησις»...
Τσιγάρα! ἕνας πλανόδιος μπῆκε.
Πῆρε ἕνα πακέτο.
Στὶς ἕξι σελίδες τῆς ἐφημερίδας: ἡ ζωή. Κι αὐτός, ἤτανε τώρα ἕνας ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἔχει ἐλπίδα.
Θυμήθηκε, πρὶν ἀπὸ χρόνια, ἤτανε παιδὶ ἀκόμα, εἶχε ἀρρωστήσει βαριὰ μιὰ θεία του, ξαδέρφη τῆς μητέρας του. Τὴν εἴχανε σπίτι τους. Ἦρθε ὁ γιατρός· βγαίνοντας ἀπὸ τὸ δωμάτιο τῆς ἄρρωστης, εἶπε μὲ ἐπίσημο ὕφος:
Δὲν ὑπάρχει πλέον ἐλπίς!
Ἔτσι κι αὐτός, τώρα, εἶχε φτάσει στὸ σημεῖο νὰ λέει:
- Δὲν ὑπάρχει πλέον ἐλπίς!
Τοῦ φάνηκε φοβερὸ ποὺ ἤτανε χωρὶς ἐλπίδα. Εἶχε τὴν αἴσθηση πὼς οἱ ἄλλοι στὸ καφενεῖο τὸν κοιτάζανε κι ἄλλοι ἀπὸ τὸ δρόμο σκέφτονταν καὶ ψιθυρίζανε μεταξύ τους: «Αὐτὸς ἐκεῖ δὲν ἔχει ἐλπίδα!» Σὰ νὰ ἦταν ἔγκλημα αὐτό. Σὰ νὰ εἶχε ἕνα σημάδι πάνω του ποὺ τὸ μαρτυροῦσε. Σὰ νὰ ἤτανε γυμνὸς ἀνάμεσα σὲ ντυμένους.
Σκέφτηκε τὰ διηγήματα ποὺ εἶχε γράψει, δίνοντας ἔτσι μιὰ διέξοδο στὴν ἀγωνία του. Ἄγγιζε θέματα τοῦ καιροῦ μας: τὸν πόλεμο, τὴν κοινωνικὴ δυστυχία... Ὡστόσο, δὲν τὸ ἀποφάσιζε νὰ τὰ ἐκδώσει. Φοβότανε! Φοβότανε τὴν ἐτικέτα ποὺ θὰ τοῦ δίνανε σίγουρα οἱ μὲν καὶ οἱ δέ. Ὄχι, ἔπρεπε νὰ τὰ βγάλει. Στὸ διάολο ἡ ἐτικέτα! Αὐτὸς ἦταν ἕνας ἄνθρωπος, τίποτε ἄλλο. Οὔτε ἀριστερὸς οὔτε δεξιός. Ἕνας ἄνθρωπος ποὺ εἶχε ἐλπίσει ἄλλοτε, καὶ τώρα δὲν ἔχει ἐλπίδα, καὶ ποὺ νιώθει χρέος του νὰ τὸ πεῖ αὐτό. Βέβαια, ἄλλοι θἄχουν ἐλπίδα, σκέφτηκε. Δὲν μπορεῖ παρὰ νἄάχουν.
Ξανάριξε μιὰ ματιὰ στὴν ἐφημερίδα: ἡ Ἰνδοκίνα, ἡ «Κοσμικὴ Κίνησις», τὸ ρεσιτὰλ πιάνου, οἱ δυὸ αὐτοκτονίες γιὰ οἰκονομικοὺς λόγους, οἱ «Μικρὲς Ἀγγελίες»...
ΖΗΤΕΙΤΑΙ γραφομηχανή...
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ραδιογραμμόφωνον...
ΖΗΤΕΙΤΑΙ τζὶπ ἐν καλῇ καταστάσει...
ΖΗΤΕΙΤΑΙ τάπης γνήσιος περσικὸς...
Ἔβγαλε τὴν ἀτζέντα του, ἔκοψε ἕνα φύλλο κι ἔγραψε μὲ τὸ μολύβι του:
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ἐλπίς
Ὕστερα πρόσθεσε τὸ ὄνομά του καὶ τὴ διεύθυνσή του. Φώναξε τὸ γκαρσόνι. Ἤθελε νὰ πληρώσει, νὰ πάει κατευθείαν στὴν ἐφημερίδα, νὰ δώσει τὴν ἀγγελία του, νὰ παρακαλέσει, νὰ ἐπιμείνει νὰ μπεῖ ὁπωσδήποτε στὸ αὐριανὸ φύλλο.

Αντώνης Σαμαράκης
“𝔜𝔬𝔲 𝔞𝔯𝔢 𝔱𝔥𝔢 𝔨𝔫𝔦𝔣𝔢 ℑ 𝔱𝔲𝔯𝔫 𝔦𝔫𝔰𝔦𝔡𝔢 𝔪𝔶𝔰𝔢𝔩𝔣”

Άβαταρ μέλους
vag_el
Δημοσιεύσεις: 3023
Εγγραφή: 12 Ιαν 2021, 01:00
Phorum.gr user: vag_el

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από vag_el » 28 Ιαν 2022, 01:00

[…] Θέλουν τη Ελλάδα πόρνη να τους ανοίγει τα σκέλια στην ποδιά της Ακρόπολης να προμηθεύει μισοτιμής το ρίγος της αμαρτίας στις μαραγκιασμένες από τον πουριτανισμό ψυχές τους.
Μας θέλουν γκαρσόνια ταβερνιάρηδες μαστροπούς βαρκάρηδες επιβήτορες καμπαρετζήδες μπουζουξήδες χασισέμπορους αχ αμαν αμαν και συρτάκι αμε και Ζόρμπα δη Γκρηκ κι αυτοί ν’αρμέγουν τον τόπο το κρασί το λάδι τα πορτοκάλια τις ντομάτες τα ροδάκινα το βαμπάκι τα μάρμαρα το βωξίτη το λιγνίτη τα μεταλλεύματα και τον ιδρώτα του κόσμου.

Κοίτα που καταντήσαμε κάθε πολιτικός και κόκκινο φαναράκι στην πόρτα του και τ’όνομά του φωτισμένο σε ταμπελίτσα πλάι στο κουδούνι. Λουιζ Κλάρα Ρόζα Ντολόρες.


Στρατής Τσίρκας
όλοι μαζί γινήκαμε συρφετός,
γυρεύοντας ομοιοκαταληξία
μια τόσο ευγενικιά φιλοδοξία
έγινε της ζωής μας ο σκοπός

Κ.Καρυωτάκης

Menios_mikroulis
Δημοσιεύσεις: 1320
Εγγραφή: 16 Ιαν 2022, 23:45

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Menios_mikroulis » 28 Ιαν 2022, 01:14

.

Άβαταρ μέλους
vag_el
Δημοσιεύσεις: 3023
Εγγραφή: 12 Ιαν 2021, 01:00
Phorum.gr user: vag_el

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από vag_el » 28 Ιαν 2022, 14:15

:smt005::smt005::smt005::smt005::smt005:
όλοι μαζί γινήκαμε συρφετός,
γυρεύοντας ομοιοκαταληξία
μια τόσο ευγενικιά φιλοδοξία
έγινε της ζωής μας ο σκοπός

Κ.Καρυωτάκης

Άβαταρ μέλους
vag_el
Δημοσιεύσεις: 3023
Εγγραφή: 12 Ιαν 2021, 01:00
Phorum.gr user: vag_el

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από vag_el » 06 Φεβ 2022, 00:04

«Μητέρα μου…
Δε σ’ ένοιωσα πριν να σε χωριστώ
Μα η θύμησή σου ακέρηα που μου μένει,
Μού δείχνει εμένα,
εκεί να εξιλαστώ
Για πάντα θλιβερή μετανοιωμένη».

Μ. Πολυδούρη
όλοι μαζί γινήκαμε συρφετός,
γυρεύοντας ομοιοκαταληξία
μια τόσο ευγενικιά φιλοδοξία
έγινε της ζωής μας ο σκοπός

Κ.Καρυωτάκης

Άβαταρ μέλους
vag_el
Δημοσιεύσεις: 3023
Εγγραφή: 12 Ιαν 2021, 01:00
Phorum.gr user: vag_el

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από vag_el » 18 Φεβ 2022, 00:45

«Άτιμος είναι ο κόσμος τούτος Αγά μου, άδικος τιποτένιος. Οι πιο καλοί πεινούν κι αδικιούνται, οι πιο κακοί τρων και πίνουν και κυβερνούν, χωρίς πίστη, χωρίς ντροπή, χωρίς αγάπη. Δεν μπορεί πια το άδικο να βαστάξει! Θα βγω στους γύρω δρόμους, θα σταθώ στις πλατείες, θανέβω στις στέγες και θα φωνάξω: Ελάτε όλοι οι πεινασμένοι κι οι αδικημένοι κι οι τίμοι να σμίξουμε, να βάλουμε φωτιά, να καθαρίσει η γης από δεσποτάδες κι αφεντάδες κι αγάδες.


Ν.Καζαντζάκης
όλοι μαζί γινήκαμε συρφετός,
γυρεύοντας ομοιοκαταληξία
μια τόσο ευγενικιά φιλοδοξία
έγινε της ζωής μας ο σκοπός

Κ.Καρυωτάκης

Απάντηση

Επιστροφή στο “Λογοτεχνία”

Phorum.com.gr : Αποποίηση Ευθυνών