Αποσπάσματα

Πεζογραφία, ποίηση, γλώσσα και γραπτός λόγος, βιβλία
Άβαταρ μέλους
Πάνας
Δημοσιεύσεις: 13769
Εγγραφή: 30 Μαρ 2018, 21:08

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Πάνας » 23 Ιαν 2021, 01:37

vag_el έγραψε:
23 Ιαν 2021, 01:34
πάντως το βιβλίο (δε ξέρω ποιό είναι) δε θα το διαβάσω,μου κόπηκα τα Ϋπατα ,έχει ιστορίες απο την δική μου εφηβεία
Πως ξέρεις τι περιέχει αφού δεν το έχεις διαβάσει;
the end

Άβαταρ μέλους
vag_el
Δημοσιεύσεις: 3023
Εγγραφή: 12 Ιαν 2021, 01:00
Phorum.gr user: vag_el

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από vag_el » 23 Ιαν 2021, 01:38

Πάνας έγραψε:
23 Ιαν 2021, 01:37
vag_el έγραψε:
23 Ιαν 2021, 01:34
πάντως το βιβλίο (δε ξέρω ποιό είναι) δε θα το διαβάσω,μου κόπηκα τα Ϋπατα ,έχει ιστορίες απο την δική μου εφηβεία
Πως ξέρεις τι περιέχει αφού δεν το έχεις διαβάσει;
αυτό το απόσπασμα διάβασα που έχεις βάλει στην αρχή κι ένα ενός άλλου πχωρουμίτη
όλοι μαζί γινήκαμε συρφετός,
γυρεύοντας ομοιοκαταληξία
μια τόσο ευγενικιά φιλοδοξία
έγινε της ζωής μας ο σκοπός

Κ.Καρυωτάκης

Άβαταρ μέλους
Πάνας
Δημοσιεύσεις: 13769
Εγγραφή: 30 Μαρ 2018, 21:08

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Πάνας » 07 Ιουν 2021, 22:16

Εικόνα
the end

Άβαταρ μέλους
aLiCat
Δημοσιεύσεις: 14868
Εγγραφή: 10 Σεπ 2018, 22:00

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από aLiCat » 29 Ιούλ 2021, 22:13

Καθίσαμε απέναντι.
Τα δικά μου πιόνια ήταν σύννεφα.
Τα δικά του σίδερο και αίμα.
Αυτός είχε τα μαύρα.
Σκληροί, γυαλιστεροί οι πύργοι του
επιτέθηκαν με ορμή
ενώ η βασίλισσά μου
ξεντυνόταν στο σκοτάδι.
Ήταν καλός αντίπαλος,
προέβλεπε κάθε μου κίνηση
πριν καλά καλά ακόμα τη σκεφτώ,
κι εγώ παρ'όλα αυτά την έκανα,
με την ήρεμη εγκατάλειψη αυτού
που βαδίζει στο χαμό του.
Ίσως τελικά να με γοήτευε
το πόσο γρήγορα εξόντωσε τους στρατιώτες μου,
τους αξιωματικούς, τους πύργους, τα οχυρά,
τις γέφυρες τον βασιλιά τον ίδιο
πόσο γρήγορα διαπέρασε, εισχώρησε και άλωσε
βασίλεια ολόκληρα αρχαίας σιωπής
και πώς τελικά αιχμαλώτισε εκείνη τη μικρή βασίλισσα
με νεραϊδοκλωστή
που τόσο της άρεσε να διαφεύγει
με πειρατικά καράβια
στις χώρες του ποτέ.

Ναι, ομολογώ οτι γνώριζα από πριν πως θα νικήσει.
Άλλωστε, γι αυτό έπαιξα μαζί του.
Γιατί, έστω και μια φορά, μες τη ζωή,
αξίζει κανείς να παίζει για να χάσει.





από τη συλλογή "Η αλεπού και ο κόκκινος χορός(2009) της Χλόης Κουτσουμπέλη
ᓚᕠᗢ ᗢᕡᓗ

Άβαταρ μέλους
aLiCat
Δημοσιεύσεις: 14868
Εγγραφή: 10 Σεπ 2018, 22:00

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από aLiCat » 16 Αύγ 2021, 21:21

Εικόνα
ᓚᕠᗢ ᗢᕡᓗ

Άβαταρ μέλους
Ελ_ρία
Δημοσιεύσεις: 814
Εγγραφή: 24 Σεπ 2021, 04:01

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ελ_ρία » 21 Οκτ 2021, 01:18

Στο σήκωμά του
τον εμποδίζει μια κάποια βαρύτητα,
ένα αίσθημα της ασφάλειας σε κάθε περίπτωση,
η ιδέα ενός κρεβατιού,
που είναι ετοιμασμένο γι' αυτόν
και ανήκει μόνο σ' αυτόν·
στο ήσυχο ξάπλωμα
τον εμποδίζει όμως μια ανησυχία,
που τον κυνηγάει από το κρεβάτι,
τον εμποδίζει η συνείδηση,
η καρδιά που χτυπά αδιάκοπα,
ο φόβος απέναντι στο θάνατο
και η επιθυμία να τον αντικρούσει,
όλα αυτά δεν τον αφήνουν να ησυχάσει
και σηκώνεται πάλι.
Αυτό το πάνω και κάτω
και μερικές παρατηρήσεις,
τυχαίες, φευγαλέες, παράξενες παρατηρήσεις,
που έχει κάνει σ' αυτούς τους δρόμους,
είναι η ζωή του.
Φραντς Κάφκα / Αφορισμοί
“𝔜𝔬𝔲 𝔞𝔯𝔢 𝔱𝔥𝔢 𝔨𝔫𝔦𝔣𝔢 ℑ 𝔱𝔲𝔯𝔫 𝔦𝔫𝔰𝔦𝔡𝔢 𝔪𝔶𝔰𝔢𝔩𝔣”

Άβαταρ μέλους
Χαοτικός
Δημοσιεύσεις: 22707
Εγγραφή: 09 Απρ 2018, 16:48
Phorum.gr user: Χαοτικός

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Χαοτικός » 21 Οκτ 2021, 02:53

Πάλι για γαμήσια λέτε;
Σαν σκουπίδια τυχαία χυμένα ο πιο όμορφος κόσμος.

Άβαταρ μέλους
Ελ_ρία
Δημοσιεύσεις: 814
Εγγραφή: 24 Σεπ 2021, 04:01

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ελ_ρία » 28 Οκτ 2021, 00:18

"Κανονικά η τηλεπάθεια είναι μια αμφίδρομη διαδικασία.
Το να στήσεις μια μονόδρομη τηλεπαθητική 'μετάδοση' αποτελεί το απόλυτο κακό.
Οι επιστήμονες θα περνάνε τη 'μετάδοση' για ανακάλυψη, οι καλλιτέχνες για έμπνευση. Σιγά - σιγά κανείς δεν θα φέρνει αντιρρήσεις. Σύντομα οι άνθρωποι θα πάψουν να μιλάνε.
Ο Μεταδότης, δεν γουστάρει τα πολλά λόγια. Ο Μεταδότης δεν είναι ανθρώπινο ον. Είναι ο εκφυλισμός της Ανθρώπινης Εικόνας. Είναι ο Ανθρώπινος Ιός."
William S. Burroughs
'Γυμνό Γεύμα' - 1959
“𝔜𝔬𝔲 𝔞𝔯𝔢 𝔱𝔥𝔢 𝔨𝔫𝔦𝔣𝔢 ℑ 𝔱𝔲𝔯𝔫 𝔦𝔫𝔰𝔦𝔡𝔢 𝔪𝔶𝔰𝔢𝔩𝔣”

Άβαταρ μέλους
Χαοτικός
Δημοσιεύσεις: 22707
Εγγραφή: 09 Απρ 2018, 16:48
Phorum.gr user: Χαοτικός

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Χαοτικός » 28 Οκτ 2021, 00:32

Ναι αλλά πρεζάκικη φάση. :102:
Σαν σκουπίδια τυχαία χυμένα ο πιο όμορφος κόσμος.

_ευθε_
Δημοσιεύσεις: 105
Εγγραφή: 28 Οκτ 2021, 06:15

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από _ευθε_ » 31 Οκτ 2021, 09:46

Ελ_ρία έγραψε:
28 Οκτ 2021, 00:18
"Κανονικά η τηλεπάθεια είναι μια αμφίδρομη διαδικασία.
Το να στήσεις μια μονόδρομη τηλεπαθητική 'μετάδοση' αποτελεί το απόλυτο κακό.
Οι επιστήμονες θα περνάνε τη 'μετάδοση' για ανακάλυψη, οι καλλιτέχνες για έμπνευση. Σιγά - σιγά κανείς δεν θα φέρνει αντιρρήσεις. Σύντομα οι άνθρωποι θα πάψουν να μιλάνε.
Ο Μεταδότης, δεν γουστάρει τα πολλά λόγια. Ο Μεταδότης δεν είναι ανθρώπινο ον. Είναι ο εκφυλισμός της Ανθρώπινης Εικόνας. Είναι ο Ανθρώπινος Ιός."
William S. Burroughs
'Γυμνό Γεύμα' - 1959

Εικόνα

_ευθε_
Δημοσιεύσεις: 105
Εγγραφή: 28 Οκτ 2021, 06:15

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από _ευθε_ » 31 Οκτ 2021, 10:36

aLiCat έγραψε:
16 Αύγ 2021, 21:21
Εικόνα

αυτό θα σκέφτηκε και ο υπουργός υγείας που έφερε τον αντικαπνιστικό με νύχια και με δόντια και λίγο μετά σκάει η πανδημία :-?

Άβαταρ μέλους
Ελ_ρία
Δημοσιεύσεις: 814
Εγγραφή: 24 Σεπ 2021, 04:01

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ελ_ρία » 02 Νοέμ 2021, 11:02

M’ αρέσουν τα ποιήματα που ζουν στο δρόμο, έξω απ’ τα βιβλία: αυτά που τουρτουρίζουν στις γωνιές κι όλο καπνίζουν σαν φουγάρα· που αναβοσβήνουν, μες στη νύχτα, σαν Χριστουγεννιάτικα λαμπάκια ―όχι αυτά που κρέμονται στα δέντρα της γιορτής, στη θαλπωρή των δωματίων, αλλά εκείνα που τονίζουνε την ερημία των σφαχτών στις μωβ βιτρίνες των συνοικιακών κρεοπωλείων.
Τα σακατεμένα και τα μοναχικά, μ’ αρέσουν: τα ποιήματα-κοπρίτες που περπατούν κουτσαίνοντας στις σκοτεινές άκρες των λεωφόρων: αυτά που τ’ αγνοούν οι κριτικοί κι οι εκπαιδευτικοί του Μωραΐτη· που τα χτυπούν συχνά οι μεθυσμένοι οδηγοί και τα αφήνουν αβοήθητα στο δρόμο. Και τα ποιήματα-παιδάκια, όμως αγαπώ· αυτά που ενώ δεν έχουν μάθει ακόμη την αλφάβητο, μπορούν εντούτοις, με δυο λέξεις τους, να σου κολλήσουν την ψυχή στον τοίχο.
Μ’ αρέσουν, πάλι, τα απελπισμένα κι όμως χαμογελαστά: τα ποιήματα-συνένοχοι· εκείνα που σου κλείνουνε με νόημα το μάτι. Που δεν σου πιάνουν την κουβέντα, δεν σ’ απασχολούν μα συνεχίζουνε το δρόμο τους αδιάφορα: τα ποιήματα-«δεν πρόκειται να σου ζητήσω τίποτε»· αυτά που χαιρετούν μόνο και φεύγουν, όπως μ’ αρέσουνε και τ’ άλλα, τα χαρούμενα, που προτιμούνε τα παιχνίδια απ’ το μάθημα καθώς και τα ποιήματα-παππούδες, γιατί ενώ γνωρίζουνε καλά το μάταιο της ζωής εντούτοις θέλουν να το ζήσουν.
Δεν αγαπώ καθόλου τα ποιήματα-γεροντοκόρες που συγυρίζουν, όλη μέρα, τα δωμάτια με τις λέξεις, ούτε και τα ποιήματα-ταγιέρ, τα καθωσπρέπει. Δεν αντέχω και τα ψωνάκια: τα ποιήματα με τα πολλά αποσιωπητικά ούτε και τ’ άλλα που θεωρούν τη φύση μάνα τους κι όλο τη νοσταλγούν χωμένα πίσω απ’ τα γραφεία.
Σιχαίνομαι αυτά που ονομάζονται συμβολικά, τα ποιήματα με μήνυμα, τα λεξιλάγνα και τ’ αφασικά· τα ποιήματα-κυρίες με αλτσχάιμερ. Ούτε και τις συνθέσεις τις μεγάλες αγαπώ: τα ποιήματα-Μπεν Χουρ, αυτούς τους λεκτικούς χειμάρρους που ’ναι γραμμένοι κυρίως για τους κριτικούς κι ας παριστάνουν τους ινστρούχτορες που ενδιαφέρονται για το καλό του κόσμου.
Από την άλλη δεν μπορώ και τα διστακτικά: τα ποιήματα-σαντάλια με καλτσάκι ούτε και τα ποιήματα-στρατιωτικό αμπέχωνο και δήθεν Τσε Γκεβάρα, μεσημέρι στη «Λυκόβρυση».
Δεν μου αρέσουν τα σοφά που ’ναι γραμμένα από νέους ούτε και τα νεανικά που τα ’χουν γράψει γέροι. Μου γυρίζουν τ’ άντερα τα δήθεν οικολογικά, τα ερωτικά-«καϊμάκι με πολύ σιρόπι» καθώς κι εκείνα που εκλιπαρούν τη γνώμη του αναγνώστη.
Ούτε και τα δικά μου αγαπώ. Μ’ αρέσουν μόνο εκείνα που μου αντιστάθηκαν: αυτά που δεν κατάφερα ποτέ να γράψω. Γι’ αυτό και τα ποιήματα που ζούνε έξω απ’ τα βιβλία αγαπώ: εκείνα που ποτέ δε νοιάστηκαν αν μου αρέσουν. Αυτά που περπατούν αδιάφορα, έξω στο δρόμο, με τα χέρια στις τσέπες και μ’ έχουνε, έτσι κι αλλιώς, χεσμένο...
Νίκος Χουλιαράς.
Τα ποιήματα στο δρόμο (απόσπασμα).
Η Λέξη 147, Σεπτέμβρης-Οκτώβρης 1998.
“𝔜𝔬𝔲 𝔞𝔯𝔢 𝔱𝔥𝔢 𝔨𝔫𝔦𝔣𝔢 ℑ 𝔱𝔲𝔯𝔫 𝔦𝔫𝔰𝔦𝔡𝔢 𝔪𝔶𝔰𝔢𝔩𝔣”

Άβαταρ μέλους
vag_el
Δημοσιεύσεις: 3023
Εγγραφή: 12 Ιαν 2021, 01:00
Phorum.gr user: vag_el

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από vag_el » 02 Νοέμ 2021, 15:42

:bravo:
Εξαιρετικό
όλοι μαζί γινήκαμε συρφετός,
γυρεύοντας ομοιοκαταληξία
μια τόσο ευγενικιά φιλοδοξία
έγινε της ζωής μας ο σκοπός

Κ.Καρυωτάκης

Άβαταρ μέλους
Ελ_ρία
Δημοσιεύσεις: 814
Εγγραφή: 24 Σεπ 2021, 04:01

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ελ_ρία » 06 Νοέμ 2021, 15:17

«Ποιος πρόγονος μού μιλάει; Δεν μπορώ να ζω ταυτόχρονα στο μυαλό και στο κορμί μου. Γι’ αυτό δεν μπορώ να είμαι ένας άνθρωπος. Μπορώ να αισθάνομαι αμέτρητα πράγματα μονομιάς. Δεν έμειναν πια μεγάλοι δάσκαλοι. Αυτό είναι το κακό της εποχής μας. Ο δρόμος της καρδιάς μας είναι σκεπασμένος με σκιές. Πρέπει ν’ ακούσουμε τις φωνές που ακούγονται άχρηστες. Σε μυαλά γεμάτα μακριές αποχετεύσεις τείχους σχολείων, άσφαλτο κι έντυπα επιδόματος ανεργίας πρέπει να εισχωρήσει το ζουζούνισμα των εντόμων. Πρέπει να κοιτάξετε τη φύση και θα δείτε ότι η ζωή είναι απλή. Πρέπει να επιστρέψουμε εκεί που βρισκόμασταν. Στο σημείο που ακολουθήσαμε λάθος δρόμο. Πρέπει να γεμίσουμε τα μάτια μας και τα αφτιά μας, με πράγματα που είναι η αρχή ενός μεγάλου ονείρου. Κάποιος πρέπει να φωνάξει ότι θα χτίσουμε τις πυραμίδες. Δεν έχει σημασία αν δεν τις χτίσουμε. Πρέπει να ενισχύουμε αυτή την επιθυμία και ν’ απλώνουμε τις γωνίες της ψυχής σαν ένα αέναο σεντόνι. Αν θέλετε να προχωρήσει ο κόσμος, πρέπει να πιαστούμε απ’ τα χέρια. Πρέπει να αναμείξουμε τους «υγιείς» με τους «ασθενείς». Άνθρωπε, άκου! Μέσα σου νερό, φωτιά, και μετά στάχτες. Κάνω μια νέα συμφωνία με τον κόσμο. Πρέπει να έχει ήλιο τη νύχτα και χιόνι τον Αύγουστο. Τα μεγάλα πράγματα τελειώνουν, τα μικρά αντέχουν. Η κοινωνία πρέπει να ενωθεί και πάλι, και όχι να αποδιαρθρώνεται. Πρέπει να κοιτάξετε τη φύση και θα δείτε ότι η ζωή είναι απλή. Πρέπει να επιστρέψουμε εκεί που βρισκόμασταν. Στο σημείο που ακολουθήσαμε λάθος δρόμο. Πρέπει να επιστρέψουμε στις θεμελιώδεις αρχές της ζωής. Χωρίς να βρομίζουμε το νερό. Τι κόσμος είναι αυτός, αν ένας τρελός σας λέει ότι πρέπει να ντρέπεστε; Και τώρα, μουσική!».
Απόσπασμα από τον μονόλογο του Ντομένικο, στο τέλος της ταινίας «Νοσταλγία» (1983) του Αντρέι Ταρκόφσκι.
“𝔜𝔬𝔲 𝔞𝔯𝔢 𝔱𝔥𝔢 𝔨𝔫𝔦𝔣𝔢 ℑ 𝔱𝔲𝔯𝔫 𝔦𝔫𝔰𝔦𝔡𝔢 𝔪𝔶𝔰𝔢𝔩𝔣”

Άβαταρ μέλους
vag_el
Δημοσιεύσεις: 3023
Εγγραφή: 12 Ιαν 2021, 01:00
Phorum.gr user: vag_el

Re: Αποσπάσματα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από vag_el » 07 Νοέμ 2021, 01:45

Στο ΄πα και στο ξαναλέω,
μη μου γράφεις γράμματα,
γιατι γράμματα δε ξέρω
και με πιάνουν κλάματα
όλοι μαζί γινήκαμε συρφετός,
γυρεύοντας ομοιοκαταληξία
μια τόσο ευγενικιά φιλοδοξία
έγινε της ζωής μας ο σκοπός

Κ.Καρυωτάκης

Απάντηση

Επιστροφή στο “Λογοτεχνία”

Phorum.com.gr : Αποποίηση Ευθυνών