Το ερωτικό έπος κάποιου Κανενός
Δημοσιεύτηκε: 14 Ιαν 2019, 23:25
"Κανένα" με βγάλανε οι γονείς μου. Ακούς εκεί "Κανένας". Χάθηκε ο κόσμος να με βγάζανε Παναγιώτη, Γιάννη, Κώστα; Είχανε αυτή την πώρωση με την Οδύσσεια, κάποια στιγμή ο πατέρας μου πρότεινε "θα τον πούμε Κανένα" κι η μάνα μου απάντησε "Φοβερή ιδέα, μπράβο". Μιλάμε για μυαλά, όχι αστεία!
Το όνομά μου ήτανε μεγάλο εμπόδιο στην ζωή μου. Κάθε φορά που συστηνόμουν όλοι γελάγανε. Μάλιστα, στο "Κανένας", δεν μπορείς να βρεις κανένα υποκοριστικό της προκοπής. Μόνο "Άκης", αλλά αυτό είναι χειρότερο. Από πολύ μικρός έπρεπε να επιβάλλω με πυγμή το να με αντιμετωπίζουν αξιοπρεπώς. Για να αποφύγω ενοχλητικά πειράγματα κι υποτιμητικά σχόλια έπρεπε να είμαι δυνατός. Το κίνητρό μου για να είμαι ο ισχυρότερος ήταν πολύ μεγαλύτερο από των υπόλοιπων παιδιών της ηλικίας μου. Στα πέντε μου χρόνια είχα μαύρη ζώνη στο καράτε, στα επτά έπαιζα στο πρωτάθλημα ενηλίκων στο μποξ (γιατί το να παίζω με συνομηλίκους μου είχε θεωρηθεί άνισο), στα δέκα έβγαζα τα δικά μου χρήματα συμμετέχοντας σε αγώνες σε κλουβιά. Κέρδιζα κάθε ενήλικα αθλητή, κάποιοι από αυτούς τρομεροί, και θεωρούμουν αδιαμφισβήτητο φαβορί σε κάθε αγώνα που συμμετείχα. Όμως έβλεπα τις παραμορφώσεις από τα χτυπήματα στους συναθλητές μου, κι επειδή εάν σε λένε "κανένα" πρέπει να προσέχεις την εξωτερική σου εμφάνιση για να έχεις κάποια ελπίδα στις γυναίκες, στα 13, με το που άρχισαν να με απασχολούν τα κορίτσια, εγκατέλειψα την πολλά υποσχόμενη καριέρα μου.
Δεν σταμάτησα βέβαια την άσκηση. Η δύναμη και το θεϊκό σώμα, ήταν δυο προνόμια που δεν ήθελα να αποχωριστώ. Λίγο αφού παράτησα την πάλη, μια μέρα που καθόμουν κι απολάμβανα τον ήλιο σε μία ξαπλώστρα ήρθε μία κοπέλα από πάνω μου. Τα δύο μέτρα ύψος της εμποδίζανε την έκθεσή μου στον ήλιο. Ήταν μέτρια: Αν και ξανθιά, με γαλάνά μάτια, μαυρισμένη, με πλούσιο ντεκολτέ οπίσθια που κάποιο ξωτικό θα μπορούσε να κάνει τραμπολίνο πάνω τους και με ολόισια δόντια, κάποια από τα πολύ μακριά μαλλιά της είχανε ίχνη ψαλίδας και το μικρό δάχτυλο του αριστερού ποδιού της είχε μια ελίτσα σε άσχημο σημείο, οπότε δεν θα μπορούσα να της βάλω πάνω από πέντε στα δέκα. Φάνηκε όμως να την ενδιαφέρει κάτι πάνω μου.
-Γεια σου, είμαι πράκτορας ανδρικών μοντέλων, μου είπε στα Αγγλικά. Έχεις κάτι το πολύ ιδιαίτερο πάνω σου. Είσαι η επιτομή του άνδρα. Θα σε ενδιέφερε να ποζάρεις σε ένα περιοδικό;
-Η κοψιά σου δεν μου φαίνεται ούτε Αγγλική ούτε Αμερικάνικη. Ρωσίδα; της απάντησα στα Ρώσικα, που τα είχα μάθει άπταιστα μελετώντας από μισή ώρα την ημέρα την τελευταία 'βδομάδα. Το μπερδεμένο βλέμμα της με έκανε να την λυπηθώ. Η καημένη... Επανέλαβα το ίδιο στα Γερμανικά, αλλά αντί για Ρωσίδα ρώτησα "Γερμανίδα;" Είχα πέσει μέσα. "Ας μιλήσουμε Γερμανικά λοιπόν".
-Ποιο είναι το όνομά σου;
-Κανένας (το είπα αμετάφραστο "kanenas")
-Πολύ ωραίο, εξωτικό, δεν το έχω ξανακούσει.
-Λίγοι έχουν την αξία να ονομαστούν έτσι. Είναι τίτλος που κερδίζει κανείς με κόπο. Στα ελληνικά σημαίνει "μεγάλος πολεμιστής".
Κλείσαμε ραντεβού για το βράδυ στο μπαρ της πισίνας. Πήγα στο δωμάτιό μου για να ξεκουραστώ λίγο. Η νύχτα προβλεπόταν περιπετειώδης.
Το όνομά μου ήτανε μεγάλο εμπόδιο στην ζωή μου. Κάθε φορά που συστηνόμουν όλοι γελάγανε. Μάλιστα, στο "Κανένας", δεν μπορείς να βρεις κανένα υποκοριστικό της προκοπής. Μόνο "Άκης", αλλά αυτό είναι χειρότερο. Από πολύ μικρός έπρεπε να επιβάλλω με πυγμή το να με αντιμετωπίζουν αξιοπρεπώς. Για να αποφύγω ενοχλητικά πειράγματα κι υποτιμητικά σχόλια έπρεπε να είμαι δυνατός. Το κίνητρό μου για να είμαι ο ισχυρότερος ήταν πολύ μεγαλύτερο από των υπόλοιπων παιδιών της ηλικίας μου. Στα πέντε μου χρόνια είχα μαύρη ζώνη στο καράτε, στα επτά έπαιζα στο πρωτάθλημα ενηλίκων στο μποξ (γιατί το να παίζω με συνομηλίκους μου είχε θεωρηθεί άνισο), στα δέκα έβγαζα τα δικά μου χρήματα συμμετέχοντας σε αγώνες σε κλουβιά. Κέρδιζα κάθε ενήλικα αθλητή, κάποιοι από αυτούς τρομεροί, και θεωρούμουν αδιαμφισβήτητο φαβορί σε κάθε αγώνα που συμμετείχα. Όμως έβλεπα τις παραμορφώσεις από τα χτυπήματα στους συναθλητές μου, κι επειδή εάν σε λένε "κανένα" πρέπει να προσέχεις την εξωτερική σου εμφάνιση για να έχεις κάποια ελπίδα στις γυναίκες, στα 13, με το που άρχισαν να με απασχολούν τα κορίτσια, εγκατέλειψα την πολλά υποσχόμενη καριέρα μου.
Δεν σταμάτησα βέβαια την άσκηση. Η δύναμη και το θεϊκό σώμα, ήταν δυο προνόμια που δεν ήθελα να αποχωριστώ. Λίγο αφού παράτησα την πάλη, μια μέρα που καθόμουν κι απολάμβανα τον ήλιο σε μία ξαπλώστρα ήρθε μία κοπέλα από πάνω μου. Τα δύο μέτρα ύψος της εμποδίζανε την έκθεσή μου στον ήλιο. Ήταν μέτρια: Αν και ξανθιά, με γαλάνά μάτια, μαυρισμένη, με πλούσιο ντεκολτέ οπίσθια που κάποιο ξωτικό θα μπορούσε να κάνει τραμπολίνο πάνω τους και με ολόισια δόντια, κάποια από τα πολύ μακριά μαλλιά της είχανε ίχνη ψαλίδας και το μικρό δάχτυλο του αριστερού ποδιού της είχε μια ελίτσα σε άσχημο σημείο, οπότε δεν θα μπορούσα να της βάλω πάνω από πέντε στα δέκα. Φάνηκε όμως να την ενδιαφέρει κάτι πάνω μου.
-Γεια σου, είμαι πράκτορας ανδρικών μοντέλων, μου είπε στα Αγγλικά. Έχεις κάτι το πολύ ιδιαίτερο πάνω σου. Είσαι η επιτομή του άνδρα. Θα σε ενδιέφερε να ποζάρεις σε ένα περιοδικό;
-Η κοψιά σου δεν μου φαίνεται ούτε Αγγλική ούτε Αμερικάνικη. Ρωσίδα; της απάντησα στα Ρώσικα, που τα είχα μάθει άπταιστα μελετώντας από μισή ώρα την ημέρα την τελευταία 'βδομάδα. Το μπερδεμένο βλέμμα της με έκανε να την λυπηθώ. Η καημένη... Επανέλαβα το ίδιο στα Γερμανικά, αλλά αντί για Ρωσίδα ρώτησα "Γερμανίδα;" Είχα πέσει μέσα. "Ας μιλήσουμε Γερμανικά λοιπόν".
-Ποιο είναι το όνομά σου;
-Κανένας (το είπα αμετάφραστο "kanenas")
-Πολύ ωραίο, εξωτικό, δεν το έχω ξανακούσει.
-Λίγοι έχουν την αξία να ονομαστούν έτσι. Είναι τίτλος που κερδίζει κανείς με κόπο. Στα ελληνικά σημαίνει "μεγάλος πολεμιστής".
Κλείσαμε ραντεβού για το βράδυ στο μπαρ της πισίνας. Πήγα στο δωμάτιό μου για να ξεκουραστώ λίγο. Η νύχτα προβλεπόταν περιπετειώδης.
