Ο Ντόναλντ Ντακ Γυμνός

Φωτογραφία, ζωγραφική, γλυπτική, ψηφιδωτά, κ.ά.
Άβαταρ μέλους
hellegennes
Δημοσιεύσεις: 40321
Εγγραφή: 01 Απρ 2018, 00:17

Re: Ο Ντόναλντ Ντακ Γυμνός

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από hellegennes » 17 Μαρ 2021, 01:22

Σενέκας έγραψε:
17 Μαρ 2021, 00:30
hellegennes έγραψε:
17 Μαρ 2021, 00:20
Όχι οικονομικά, δημιουργικά.
Μα δε χρειάζεται να δημιουργήσει τίποτα πλέον. Έφτασε σε τέτοιο στάδιο στα 90'ς που μπορεί απλά να ζει αρμέγοντας αυτά που έχει ήδη κάνει, α και μεταξύ μας, το μοντέλο τους ήταν λίγο πολύ πάντα το ίδιο: έπαιρναν ένα παραμύθι του Άντερσεν, μια ιστορία 1000 χρόνια παλιά και βάλε, της έδιναν μερικά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και μετά κότσαραν ένα ωραίο trademark, και αυτό ισχύει απο την εποχή της Χιονάτης μέχρι το frozen(η Έλσα είναι κόπια της ρωσικής Snegurochka). Για να μην πιάσω τον Κίμπα το λευκό λιοντάρι :lol:
Αυτό που λες είναι πολύ επιφανειακό όσο και λάθος. Ο Μπάμπι ήταν βία 20 ετών ιστορία όταν γυρίστηκε και δεν μοιάζει σε τίποτα με την Χιονάτη, ούτε στυλιστικά ούτε σε δομή ιστορίας ούτε σε ρυθμό ούτε σαν ιστορία. Ο Πινόκιο ήταν 50 ετών ιστορία και πάλι δεν μοιάζει σε τίποτα ούτε με το Μπάμπι ούτε με την Χιονάτη. Η Φαντασία δεν μοιάζει επίσης σε τίποτα από τα προηγούμενα. Ο Ντάμπο επίσης είναι τελείως διαφορετικός και σε δομή και σε ύφος και είναι από ιστορία που μόλις είχε κυκλοφορήσει. Γενικά αυτά τα φιλμ είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους όσο δεν πάει άλλο.

Η πρώτη φορά που ο Ντίσνεϋ έκανε αυτό που λες, δηλαδή να αντιγράψει το μοντέλο του, ήταν με την Σταχτοπούτα και την Ωραία Κοιμωμένη. Παρότι είναι ξεκάθαρα φτιαγμένες στα πρότυπα της Χιονάτης και μοιάζουν στα πάντα, από την δομή, στο ύφος, στο είδος της ιστορίας, κτλ, φτιάχτηκαν περισσότερο από απόγνωση παρά από διάθεση αρμέγματος. Ήταν σε μια κακή περίοδο για την εταιρεία, που φλέρταρε με την χρεοκοπία. Επιπροσθέτως, η Ωραία Κοιμωμένη ξεφεύγει αρκετά από το πρότυπο και γιατί χρησιμοποίησαν νέες, εκπληκτικές για την εποχή τεχνικές, με θεαματικά αποτελέσματα, και εξαιτίας της χρήσης του μπαλέτου του Τσαϊκόφσκι.

Υπάρχουν βέβαια και οι ταινίες Σαλούδος Αμίγκος και Τρεις Καμπαλέρος, αλλά αυτό είναι καθαρό σίκουελ, όχι ίδιου ύφους διαφορετική ταινία. Α, ναι, κι αυτές οι δυο ταινίες δεν έχουν σχέση με ό,τι έκανε πριν ο Ντίσνεϋ.

Και οι άλλες ταινίες δεν μπορείς να πεις ότι θεματικά είναι ίδιες, παρότι λιγότερο ρηξικέλευθες. Το Βιβλίο της Ζούγκλας, η Λαίδη και ο Αλήτης, ο Πίτερ Παν, η Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων... σε τι είναι ομοειδείς αυτές οι ιστορίες;

Σουρ, μετά τον θάνατο του Ντίσνεϋ και ειδικά μετά το '90, οι ταινίες τους απέκτησαν μια πιο στάνταρ, στερεοτυπική δομή, που βασίστηκε στην επιτυχημένη συνταγή της Μικρής Γοργόνας. Τουλάχιστον όμως ήταν νέες ιστορίες με ενδιαφέροντα νέα στοιχεία. Περίπου μέχρι την Παναγία των Παρισίων.

Όσο για τον Κίμπα, θεωρώ πολύ επιφανειακές τις ομοιότητες. Πέρα δηλαδή από το όνομα, που -hello!- είναι η λέξη «λιοντάρι» στα σουαχίλι, δεν υπάρχει ομοιότητα στο σενάριο. Ο Βασιλιάς των Λιονταριών είναι ξεκάθαρα σεξπιρική ταινία (η επιλογή του Τζέρεμι Άιρονς δεν είναι τυχαία).
Ξημέρωσε.
Α, τι ωραία που είναι!
Ήρθε η ώρα να κοιμηθώ.
Κι αν είμαι τυχερός,
θα με ξυπνήσουν μια Δευτέρα παρουσία κατά την θρησκεία.
Μα δεν ξέρω αν και τότε να σηκωθώ θελήσω.

Απάντηση


  • Παραπλήσια Θέματα
    Απαντήσεις
    Προβολές
    Τελευταία δημοσίευση

Επιστροφή στο “Eικαστικές τέχνες”

Phorum.com.gr : Αποποίηση Ευθυνών