Πίνακας από AI κερδίζει το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό τέχνης

[sharp]

Άιντε πάλι το συναίσθημα..

Ποιο είναι το πρόβλημά σου, δικέ μου;

Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις την τέχνη από την τεχνική;

Feindflug, sharp και νύχτα

Που να ξέρεις κι εσύ τα συντεχνιακά....

Το πρόβλημα είναι ότι (κυρίως στη χώρα μας) αλλά και αλλού έγινε μια συντονισμένη, εσκεμμένη και διαρκής προσπάθεια, χοντρικά από το 60 και εδώ να προβληθεί ως υψηλή τέχνη, η εμπορική (ελαφρά/popular/δημοφιλής) δημιουργία. Και τι βόλευε τότε; Να δοθεί η εντύπωση ότι δεν υπάρχουν καθαρά καλλιτεχνικά κριτήρια για το τι είναι και που ανήκει ένα δημιούργημα αλλά να προβληθεί το πόσο συγκινεί το κοινό. Το συναίσθημα λοιπόν έγινε όχημα για να καβαλήσουν στο κύμα κάποια συμφέροντα. Μετά ήρθαν οι μέλισσες (οι αγράμματοι δημοσιογράφοι) και ισοπεδώθηκαν όλα.

Καταλαβαίνουμε όλοι όμως ότι ο βαθμός που μας συγκινεί κάτι μπορεί να είναι τελείως άσχετος με την καλλιτεχνική του αξία και να οφείλεται σε εξωκαλλιτεχνικά κριτήρια. Να σου αρέσει πχ ένας πίνακας επειδή τον είχε εξώφυλλο ένα βιβλίο που σου χάρισε η αγαπημένη γιαγιά σου και να σου προκαλεί συγκίνηση κάθε φορά που τον βλέπεις.

Φιλική συμβουλή. Όταν ακούς για συναίσθημα σε συζητήσεις τέχνης να κουμπώνεσαι, ειδικά αν αυτό προβάλλεται ως κριτήριο αξιολόγησης. Αυτός που το κάνει είναι είτε αφελής, είτε το κάνει από συμφέρον. Όπως καταλαβαίνεις Feindflug, χτύπησες χορδή με τη συγκεκριμένη λέξη.

Πολύ ρηχή αντιμετώπιση αυτή. Δηλ. ο Μπαχ δεν σε συγκινεί; Ή μόνον αφού πρώτα τον έχεις αναλύσει;

Τεσπα αναφερόμουν σε συναίσθημα/έκφραση του δημιουργού κυρίως αλλά κι έτσι γίνεται η δουλειά.

[sharp]

Οι υπόλοιποι πίνακες του διαγωνισμού ήταν από ανθρώπους αλλά ήταν για ψηφιακή τέχνη. Ο νικητής λέει ότι είναι περήφανος για το επίτευγμα του διότι:
1) Έγραψε το promt για να γίνει το generation, εκατοντάδες μέχρι να βγει κάτι καλό
2) Το ρετούσαρε στο photoshop
3) Το έκανε upscale με Gigapixel


https://www.vice.com/en/article/bvmvqm/ ... are-pissed

Τελικά όμως έπεσε και χέρι (ή έστω ποντίκι).

[Χαοτικός]

Οι υπόλοιποι πίνακες του διαγωνισμού ήταν από ανθρώπους αλλά ήταν για ψηφιακή τέχνη. Ο νικητής λέει ότι είναι περήφανος για το επίτευγμα του διότι:
1) Έγραψε το promt για να γίνει το generation, εκατοντάδες μέχρι να βγει κάτι καλό
2) Το ρετούσαρε στο photoshop
3) Το έκανε upscale με Gigapixel


https://www.vice.com/en/article/bvmvqm/ ... are-pissed

Άρα δεν είναι ΤΝ. Άνθρωπος τον απέδωσε.

Έχουν φτιάξει μια σούπερ εφαρμογή που απλώς της δεινεις λέξεις κλειδιά και παράγει εικόνες. Κάθε φορά άλλη εικόνα, δηλαδή και τις ίδιες λέξεις να δώσεις κάτι λλο θα ζωγραφίσει
Το μόνο που έκανε ο τύπος είναι να κάτσει κάποιες ώρες στο ντισκορντ του μινττζερνει και να δίνει λέξεις κλειδια

Στην πραγματικότητα ο τύπος το έφτιαξε. Τι να λες λέξεις τι να πιανεις το ποντίκι και να ρετουσάρεις εικόνες. Δεν έχει σημασία η εφαρμογή, μια χαρά είναι. Απλά κακώς το λέμε ΤΝ. (κι ακόμα πιο κακώς ΑΙ, αλλά τι να κάνουμε;νιώθουν ότι πολίτες της παγκοσμιότητας).

[ST48410]

Πολύ ρηχή αντιμετώπιση αυτή. Δηλ. ο Μπαχ δεν σε συγκινεί; Ή μόνον αφού πρώτα τον έχεις αναλύσει;

Φυσικά και με/σε συγκινεί. Μπορεί κάλλιστα όμως να συγκινεί κάποιον άλλο ένας τριτοτέταρτος βαρετός συνθέτης του Μπαρόκ. Θα τον βάλεις δίπλα στον Μπαχ; Αν τον βάλει ο άλλος επειδή τον συγκινεί πρέπει να συμφωνήσουμε επειδή ο άλλος δεν έχει τα εργαλεία να αξιολογήσει τα μεγέθη;

Αν πρόκειται να συζητήσουμε για το τι είναι αξιόλογο και τι δεν είναι, δεν μπορεί να είναι κριτήριο το τι συγκινεί εσένα ή εμένα. Ούτε για την τέχνη ούτε για οτιδήποτε άλλο.

Και εξήγησα παραπάνω αναλυτικά ότι η επίκληση του συναισθήματος έγινε ιστορικά με δόλο και με συγκεκριμένο στόχο. Για αυτό και αντέδρασα. Όταν έχουμε ορισμούς καλό είναι να χρησιμοποιούμε πιο χειροπιαστά και μετρήσιμα πράγματα, αν μας ενδιαφέρει τέλος πάντων να καταλήγουμε κάπου.

[Dwarven Blacksmith]

Γενικά είναι ενδιαφέρον το κατά πόσο μπορεί ο τύπος να πάρει κρεντιτ. Αυτό που έκανε είναι κάτι, αλλά μπορουν να το κάνουν πολύ πολύ περισσότεροι από το κανονικό ψηφιακό σχέδιο. Κι εγώ μπορώ να ρετουσαρω εικόνες, να δημιουργήσω από το μηδέν δεν μπορω.

[Δημοκράτης]

Άρα δεν είναι ΤΝ. Άνθρωπος τον απέδωσε.

Έχουν φτιάξει μια σούπερ εφαρμογή που απλώς της δεινεις λέξεις κλειδιά και παράγει εικόνες. Κάθε φορά άλλη εικόνα, δηλαδή και τις ίδιες λέξεις να δώσεις κάτι λλο θα ζωγραφίσει
Το μόνο που έκανε ο τύπος είναι να κάτσει κάποιες ώρες στο ντισκορντ του μινττζερνει και να δίνει λέξεις κλειδια

Στην πραγματικότητα ο τύπος το έφτιαξε. Τι να λες λέξεις τι να πιανεις το ποντίκι και να ρετουσάρεις εικόνες. Δεν έχει σημασία η εφαρμογή, μια χαρά είναι. Απλά κακώς το λέμε ΤΝ. (κι ακόμα πιο κακώς ΑΙ, αλλά τι να κάνουμε;νιώθουν ότι πολίτες της παγκοσμιότητας).

δεν σε κόβει μία
δηλαδή αν εγώ πάω σε έναν ζωγράφο και τον πω θέλω έναν πίνακα που να δείχνει ηλιοβασίλεμα, γκόμπλιν, ένα cheese cake και την αφροδίτη και μετά ο ζωγράφος φτιάξει ένα έργο με αυτά θα έιναι σαν να το έχω φτιάξει εγώ
sure thing

[sharp]

Πολύ ρηχή αντιμετώπιση αυτή. Δηλ. ο Μπαχ δεν σε συγκινεί; Ή μόνον αφού πρώτα τον έχεις αναλύσει;

Φυσικά και με/σε συγκινεί. Μπορεί κάλλιστα όμως να συγκινεί κάποιον άλλο ένας τριτοτέταρτος βαρετός συνθέτης του Μπαρόκ. Θα τον βάλεις δίπλα στον Μπαχ; Αν τον βάλει ο άλλος επειδή τον συγκινεί πρέπει να συμφωνήσουμε επειδή ο άλλος δεν έχει τα εργαλεία να αξιολογήσει τα μεγέθη;

Αν πρόκειται να συζητήσουμε για το τι είναι αξιόλογο και τι δεν είναι, δεν μπορεί να είναι κριτήριο το τι συγκινεί εσένα ή εμένα. Ούτε για την τέχνη ούτε για οτιδήποτε άλλο.

Και εξήγησα παραπάνω αναλυτικά ότι η επίκληση του συναισθήματος έγινε ιστορικά με δόλο και με συγκεκριμένο στόχο. Για αυτό και αντέδρασα. Όταν έχουμε ορισμούς καλό είναι να χρησιμοποιούμε πιο χειροπιαστά και μετρήσιμα πράγματα, αν μας ενδιαφέρει τέλος πάντων να καταλήγουμε κάπου.

Το πού θα κατατάξω εγώ ή εσύ τον συνθέτη που συγκινεί τον άλλον δεν είναι το Ευαγγέλιο.

Τεσπα, όλη αυτή η παραφιλολογία γύρω από την τέχνη και η εκατέρωθεν αμφισβήτηση είναι σημάδι παρακμής του πολιτισμού μας και έχει ξεκινήσει γύρω στο γύρισμα του 19ου προς 20ον αιώνα.

[ST48410]

δηλαδή αν εγώ πάω σε έναν ζωγράφο και τον πω θέλω έναν πίνακα που να δείχνει ηλιοβασίλεμα, γκόμπλιν, ένα cheese cake και την αφροδίτη και μετά ο ζωγράφος φτιάξει ένα έργο με αυτά θα έιναι σαν να το έχω φτιάξει εγώ
sure thing

Εξαρτάται. Πολλά από τα μεγάλα έργα που βλέπεις τα έκαναν οι καλλιτέχνες με τους βοηθούς/μαθητές τους. Αν εσύ πας στον ζωγράφο και του ζητήσεις τα παραπάνω, είναι έργο του ζωγράφου. Αν όμως πας και του περιγράψεις ένα νέο είδος τεχνικής, πινελιάς, φωτοσκίασης, χρήσης της προοπτικής και του βάθους, σύνθεσης των στοιχείων μέσα στο κάδρο κλπ κλπ κλπ και απλώς εκείνος κάνει την διεκπαιρεωτική εργασία, τότε το πράγμα αλλάζει.

Τώρα για τον συγκεκριμένο "πίνακα" που συζητάμε, δεν βλέπω κι εγώ τίποτα το αξιόλογο για 2022. Αλλά δεν ξέρω τι ακριβώς διαγωνισμός είναι αυτός και τι κριτήρια τίθενται.

[ST48410]

Το πού θα κατατάξω εγώ ή εσύ τον συνθέτη που συγκινεί τον άλλον δεν είναι το Ευαγγέλιο.

Αυτό λέω κι εγώ. Αν θέσουμε ως ύψιστο κριτήριο το τι συγκινεί τον καθένα, σχετικοποιούνται όλα. Εσύ όμως ξέρεις για παράδειγμα και μπορείς να δώσεις 5-6 στοιχεία του γιατί ο Μπαχ είναι ο σημαντικότερος συνθέτης στην εποχή του. Και προφανώς αυτό δεν αλλάζει επειδή κάποιοι μπορεί να μην συγκινούνται ή να συγκινούνται λιγότερο σε σχέση με την ακρόαση έργων άλλου συνθέτη της εποχής εκείνης.

Η αξία δηλαδή δεν καθορίζεται από το πόσο συγκινείται ο κάθε τυχαίος ακροατής. Δεν μπορούμε να βάλουμε στον ορισμό κάτι τέτοιο λοιπόν.

[sys3x]

Μπαίνει ο νάνος σε μια σύγχρονη γκαλερί 11,3 χρόνια από τώρα.

νάνος: με συγχωρείτε κύριε, μήπως θα μπορούσατε να μου πείτε πόσο κοστίζει το προμπτ;
Γκαλερίστας: συγγνώμη κύριος, δεν είναι προς πώληση.

[sys3x]

Γενικά είναι ενδιαφέρον το κατά πόσο μπορεί ο τύπος να πάρει κρεντιτ. Αυτό που έκανε είναι κάτι, αλλά μπορουν να το κάνουν πολύ πολύ περισσότεροι από το κανονικό ψηφιακό σχέδιο. Κι εγώ μπορώ να ρετουσαρω εικόνες, να δημιουργήσω από το μηδέν δεν μπορω.

Φυσικά και μπορείς.

[sharp]

Το πού θα κατατάξω εγώ ή εσύ τον συνθέτη που συγκινεί τον άλλον δεν είναι το Ευαγγέλιο.

Αυτό λέω κι εγώ. Αν θέσουμε ως ύψιστο κριτήριο το τι συγκινεί τον καθένα, σχετικοποιούνται όλα. Εσύ όμως ξέρεις για παράδειγμα και μπορείς να δώσεις 5-6 στοιχεία του γιατί ο Μπαχ είναι ο σημαντικότερος συνθέτης στην εποχή του. Και προφανώς αυτό δεν αλλάζει επειδή κάποιοι μπορεί να μην συγκινούνται ή να συγκινούνται λιγότερο σε σχέση με την ακρόαση έργων άλλου συνθέτη της εποχής εκείνης.

Η αξία δηλαδή δεν καθορίζεται από το πόσο συγκινείται ο κάθε τυχαίος ακροατής. Δεν μπορούμε να βάλουμε στον ορισμό κάτι τέτοιο λοιπόν.

Και από τι καθορίζεται, από το τι θα πουν οι "ειδικοί"; Έχω ακούσει από ερασιτέχνες σοφά πράγματα περί Μπαχ (σχετικά με το πώς αντιλαμβάνονται το άκουσμα) και πολλές ανοησίες από επαγγελματίες του είδους.

[Καραμελίτσα]

Άιντε πάλι το συναίσθημα..

Ποιο είναι το πρόβλημά σου, δικέ μου;

Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις την τέχνη από την τεχνική;

Feindflug, sharp και νύχτα

Που να ξέρεις κι εσύ τα συντεχνιακά....

Το πρόβλημα είναι ότι (κυρίως στη χώρα μας) αλλά και αλλού έγινε μια συντονισμένη, εσκεμμένη και διαρκής προσπάθεια, χοντρικά από το 60 και εδώ να προβληθεί ως υψηλή τέχνη, η εμπορική (ελαφρά/popular/δημοφιλής) δημιουργία. Και τι βόλευε τότε; Να δοθεί η εντύπωση ότι δεν υπάρχουν καθαρά καλλιτεχνικά κριτήρια για το τι είναι και που ανήκει ένα δημιούργημα αλλά να προβληθεί το πόσο συγκινεί το κοινό. Το συναίσθημα λοιπόν έγινε όχημα για να καβαλήσουν στο κύμα κάποια συμφέροντα. Μετά ήρθαν οι μέλισσες (οι αγράμματοι δημοσιογράφοι) και ισοπεδώθηκαν όλα.

Καταλαβαίνουμε όλοι όμως ότι ο βαθμός που μας συγκινεί κάτι μπορεί να είναι τελείως άσχετος με την καλλιτεχνική του αξία και να οφείλεται σε εξωκαλλιτεχνικά κριτήρια. Να σου αρέσει πχ ένας πίνακας επειδή τον είχε εξώφυλλο ένα βιβλίο που σου χάρισε η αγαπημένη γιαγιά σου και να σου προκαλεί συγκίνηση κάθε φορά που τον βλέπεις.

Φιλική συμβουλή. Όταν ακούς για συναίσθημα σε συζητήσεις τέχνης να κουμπώνεσαι, ειδικά αν αυτό προβάλλεται ως κριτήριο αξιολόγησης. Αυτός που το κάνει είναι είτε αφελής, είτε το κάνει από συμφέρον. Όπως καταλαβαίνεις Feindflug, χτύπησες χορδή με τη συγκεκριμένη λέξη.

Επιτέλους λίγη κοινή λογική.

[ST48410]

Το πού θα κατατάξω εγώ ή εσύ τον συνθέτη που συγκινεί τον άλλον δεν είναι το Ευαγγέλιο.

Αυτό λέω κι εγώ. Αν θέσουμε ως ύψιστο κριτήριο το τι συγκινεί τον καθένα, σχετικοποιούνται όλα. Εσύ όμως ξέρεις για παράδειγμα και μπορείς να δώσεις 5-6 στοιχεία του γιατί ο Μπαχ είναι ο σημαντικότερος συνθέτης στην εποχή του. Και προφανώς αυτό δεν αλλάζει επειδή κάποιοι μπορεί να μην συγκινούνται ή να συγκινούνται λιγότερο σε σχέση με την ακρόαση έργων άλλου συνθέτη της εποχής εκείνης.

Η αξία δηλαδή δεν καθορίζεται από το πόσο συγκινείται ο κάθε τυχαίος ακροατής. Δεν μπορούμε να βάλουμε στον ορισμό κάτι τέτοιο λοιπόν.

Και από τι καθορίζεται, από το τι θα πουν οι "ειδικοί"; Έχω ακούσει από ερασιτέχνες σοφά πράγματα περί Μπαχ (σχετικά με το πώς αντιλαμβάνονται το άκουσμα) και πολλές ανοησίες από επαγγελματίες του είδους.

Ξέχνα τους ειδικούς. Για κριτήρια μίλησα και ο μόνος τρόπος να τεθούν τέτοια είναι συγκρίνεις με ομοειδή. Και φυσικά χρειάζονται κάποιες γνώσεις για να κάνεις την σύγκριση αλλά εγώ δεν υπονοώ πως υπάρχουν κάποιες αυθεντίες που θα σου υποδείξουν αυτό ή εκείνο. Μια χαρά μπορείς να πάρεις έργα του Μπαχ, του Βιβάλντι, του Χαίντελ και του Μπουξτεχούντε και να δεις μόνος σου που υπάρχουν πράγματα που υποδεικνύουν φαντασία, πρωτοτυπία, υψηλού επιπέδου λύσεις και ευφυΐα ή πράγματα που είναι χιλιοφορεμένα.

Θα έχει μετά κάποια σημασία αν τον πολύ κόσμο συγκινούν σήμερα περισσότερο οι 4 εποχές από την τέχνη της φούγκας;

[sharp]

Αυτό λέω κι εγώ. Αν θέσουμε ως ύψιστο κριτήριο το τι συγκινεί τον καθένα, σχετικοποιούνται όλα. Εσύ όμως ξέρεις για παράδειγμα και μπορείς να δώσεις 5-6 στοιχεία του γιατί ο Μπαχ είναι ο σημαντικότερος συνθέτης στην εποχή του. Και προφανώς αυτό δεν αλλάζει επειδή κάποιοι μπορεί να μην συγκινούνται ή να συγκινούνται λιγότερο σε σχέση με την ακρόαση έργων άλλου συνθέτη της εποχής εκείνης.

Η αξία δηλαδή δεν καθορίζεται από το πόσο συγκινείται ο κάθε τυχαίος ακροατής. Δεν μπορούμε να βάλουμε στον ορισμό κάτι τέτοιο λοιπόν.

Και από τι καθορίζεται, από το τι θα πουν οι "ειδικοί"; Έχω ακούσει από ερασιτέχνες σοφά πράγματα περί Μπαχ (σχετικά με το πώς αντιλαμβάνονται το άκουσμα) και πολλές ανοησίες από επαγγελματίες του είδους.

Ξέχνα τους ειδικούς. Για κριτήρια μίλησα και ο μόνος τρόπος να τεθούν τέτοια είναι συγκρίνεις με ομοειδή. Και φυσικά χρειάζονται κάποιες γνώσεις για να κάνεις την σύγκριση αλλά εγώ δεν υπονοώ πως υπάρχουν κάποιες αυθεντίες που θα σου υποδείξουν αυτό ή εκείνο. Μια χαρά μπορείς να πάρεις έργα του Μπαχ, του Βιβάλντι, του Χαίντελ και του Μπουξτεχούντε και να δεις μόνος σου που υπάρχουν πράγματα που υποδεικνύουν φαντασία, πρωτοτυπία, υψηλού επιπέδου λύσεις και ευφυΐα ή πράγματα που είναι χιλιοφορεμένα.

Θα έχει μετά κάποια σημασία αν τον πολύ κόσμο συγκινούν σήμερα περισσότερο οι 4 εποχές από την τέχνη της φούγκας;

Λύσεις; Ποιο είναι το πρόβλημα για να έχεις λύσεις;