Αγοράζατε ποτέ εκδόσεις της Ντίζνευ;
Δημοσιεύτηκε: 10 Δεκ 2022, 03:20
Εγώ είχα κάποτε μια συλλογή αμέτρητων περιοδικών της Ντίζνευ.
Δε θυμάμαι πότε γνώρισα τους κλασικούς ήρωές της (Μίκυ, Ντόναλντ, Σκρουτζ κτλ.). Μάλλον κάπου στη βρεφική ηλικία μου.
Κατά την παιδική μου ηλικία, έβλεπα συχνά κλασικά κινούμενα σχέδια μικρού μήκους της Ντίζνευ, και σπανιότερα τη σειρά Παπιοπεριπέτειες (την παλιά προφανώς, όχι την καινούργια).
Εικονογραφημένα της Ντίζνευ άρχισα να αγοράζω στα 8 μου. Αυτό με το οποίο άρχισα τη συλλογή μου ήταν το Μίκυ Μάους, τεύχος 1507. Απλώς το είδα μια μέρα σ'ένα παντοπωλείο, και για κάποιο λόγο μου καύλωσε να το πάρω. Η πρώτη ιστορία που διάβασα ήταν η "Αντιμέτωπος με τον Τρόμο".
Από τότε, αγόραζα το Μίκυ Μάους κάθε βδομάδα. Σταδιακά, άρχισα ν'αγοράζω και τα υπόλοιπα (Μεγάλο Μίκυ, Κλασικά, Αλμανάκο).
Αυτό όμως που με μάγεψε πραγματικά ήταν το Κόμιξ. Αυτό άργησα ν'αρχίσω να το αγοράζω, γιατί τα εξώφυλλά του είχαν κάτι που με ξενέρωνε. Αγόρασα το εορταστικό 100ο τεύχος, δε θυμάμαι γιατί, ίσως για να πάρω το τετράγωνο αυγό που είχε δώρο -- ο αρχικός μου σκοπός ήταν να το αγοράσω μόνο εκείνη τη φορά. Σ'εκείνο το τεύχος όμως έτυχε να βάλουν το πρώτο επεισόδιο της ιστορίας της ζωής του Σκρουτζ, κι'έτσι κόλλησα και μ'αυτό. Χάρη στο Κόμιξ, έμαθα τα ονόματα πολλών κειμενογράφων και σχεδιαστών. Έμαθα για τον Καρλ Μπαρκς, την ιδιοφυία που δημιούργησε τους περισσότερους κλασικούς ήρωες των εικονογραφημένων της Ντίζνευ.
Έτσι πέρασαν μερικά χρόνια, και η συλλογή μου όλο και μεγάλωνε.
Μια μέρα, κάπου στο 1999, σ'ένα τεύχος του Κόμιξ, κάποιος έστειλε ένα γράμμα στο οποίο ρώταγε πως να αποκτήσει τα άπαντα του Καρλ Μπαρκς. Του απαντήσαν ότι δεν κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα (σημείωμα απ'το μέλλον: δεν κυκλοφορούσαν ακόμα), και συνέχισαν λέγοντας του ότι μπορούσε να τα φτιάξει μόνος του με τον εξής τρόπο: αγοράζοντας ένα δεύτερο αντίτυπο από κάθε τεύχος του Κόμιξ και κόβοντας τις ιστορίες του Μπαρκς, τις οποίες στη συνέχεια θα βιβλιοδετούσε.
Τι θέλαν και το πρότειναν αυτό;
Εγώ τότε, πάνω σ'ένα παροξυσμό εφηβικής εγκεφαλικής μαλακίας, αποφάσισα να το εφαρμόσω. Αλλά επειδή δεν είχα δεύτερα αντίτυπα, αποφάσισα να κόψω τα πρώτα! Λίγες ώρες μετά, κατάλαβα το λάθος μου, αλλά ήταν αργά -- ένα μεγάλο μέρος της συλλογής μου είχε καταστραφεί. Ακόμα και σήμερα, όταν το σκέφτομαι αυτό, θα ήθελα να είχα μια χρονομηχανή να πάω να πλακώσω στο ξύλο το 13χρονο εαυτό μου.
Μετά απ'αυτό, έφαγα ξενέρα. Λίγο καιρό αργότερα, έπαψα ν'αγοράζω εκδόσεις της Ντίζνευ -- αποφάσισα να ξοδεύω το χαρτζιλίκι μου σε ηλεκτρονικά παιχνίδια και κάρτες πόκεμον.
Πολλά χρόνια αργότερα, ενήλικας πια, όταν έκανα ένα ξεσκαρτάρισμα στη σοφίτα, πέταξα όσα από τα περιοδικά μου ήταν σε κακή κατάσταση, πούλησα κάποια άλλα σε ένα παλαιοπωλείο, και τέλος, ένα μικρό αριθμό αυτών, τα κράτησα για συναισθηματικούς λόγους.
Κάποια στιγμή, σκέφτηκα να ξαναξεκινήσω ν'αγοράζω και να φτιάξω νέα συλλογή, αλλά όταν είδα πόσο έχουν πάει οι τιμές τους, είπα, "Άσε, δεν αξίζει."
Σήμερα, σπανίως προσθέτω κάποιο έντυπο της Ντίζνευ στη συλλογή μου -- μόνο αν βρω κάποιο στα σκουπίδια (συχνά πετάνε τα άπαντα του Ρομάνο Σκάρπα που δίνονται δώρο με εφημερίδες).
Εσάς ποια η σχέση σας με τα εικονογραφημένα της Ντίζνευ; Αγοράσατε ποτέ;
Δε θυμάμαι πότε γνώρισα τους κλασικούς ήρωές της (Μίκυ, Ντόναλντ, Σκρουτζ κτλ.). Μάλλον κάπου στη βρεφική ηλικία μου.
Κατά την παιδική μου ηλικία, έβλεπα συχνά κλασικά κινούμενα σχέδια μικρού μήκους της Ντίζνευ, και σπανιότερα τη σειρά Παπιοπεριπέτειες (την παλιά προφανώς, όχι την καινούργια).
Εικονογραφημένα της Ντίζνευ άρχισα να αγοράζω στα 8 μου. Αυτό με το οποίο άρχισα τη συλλογή μου ήταν το Μίκυ Μάους, τεύχος 1507. Απλώς το είδα μια μέρα σ'ένα παντοπωλείο, και για κάποιο λόγο μου καύλωσε να το πάρω. Η πρώτη ιστορία που διάβασα ήταν η "Αντιμέτωπος με τον Τρόμο".
Από τότε, αγόραζα το Μίκυ Μάους κάθε βδομάδα. Σταδιακά, άρχισα ν'αγοράζω και τα υπόλοιπα (Μεγάλο Μίκυ, Κλασικά, Αλμανάκο).
Αυτό όμως που με μάγεψε πραγματικά ήταν το Κόμιξ. Αυτό άργησα ν'αρχίσω να το αγοράζω, γιατί τα εξώφυλλά του είχαν κάτι που με ξενέρωνε. Αγόρασα το εορταστικό 100ο τεύχος, δε θυμάμαι γιατί, ίσως για να πάρω το τετράγωνο αυγό που είχε δώρο -- ο αρχικός μου σκοπός ήταν να το αγοράσω μόνο εκείνη τη φορά. Σ'εκείνο το τεύχος όμως έτυχε να βάλουν το πρώτο επεισόδιο της ιστορίας της ζωής του Σκρουτζ, κι'έτσι κόλλησα και μ'αυτό. Χάρη στο Κόμιξ, έμαθα τα ονόματα πολλών κειμενογράφων και σχεδιαστών. Έμαθα για τον Καρλ Μπαρκς, την ιδιοφυία που δημιούργησε τους περισσότερους κλασικούς ήρωες των εικονογραφημένων της Ντίζνευ.
Έτσι πέρασαν μερικά χρόνια, και η συλλογή μου όλο και μεγάλωνε.
Μια μέρα, κάπου στο 1999, σ'ένα τεύχος του Κόμιξ, κάποιος έστειλε ένα γράμμα στο οποίο ρώταγε πως να αποκτήσει τα άπαντα του Καρλ Μπαρκς. Του απαντήσαν ότι δεν κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα (σημείωμα απ'το μέλλον: δεν κυκλοφορούσαν ακόμα), και συνέχισαν λέγοντας του ότι μπορούσε να τα φτιάξει μόνος του με τον εξής τρόπο: αγοράζοντας ένα δεύτερο αντίτυπο από κάθε τεύχος του Κόμιξ και κόβοντας τις ιστορίες του Μπαρκς, τις οποίες στη συνέχεια θα βιβλιοδετούσε.
Τι θέλαν και το πρότειναν αυτό;
Εγώ τότε, πάνω σ'ένα παροξυσμό εφηβικής εγκεφαλικής μαλακίας, αποφάσισα να το εφαρμόσω. Αλλά επειδή δεν είχα δεύτερα αντίτυπα, αποφάσισα να κόψω τα πρώτα! Λίγες ώρες μετά, κατάλαβα το λάθος μου, αλλά ήταν αργά -- ένα μεγάλο μέρος της συλλογής μου είχε καταστραφεί. Ακόμα και σήμερα, όταν το σκέφτομαι αυτό, θα ήθελα να είχα μια χρονομηχανή να πάω να πλακώσω στο ξύλο το 13χρονο εαυτό μου.
Μετά απ'αυτό, έφαγα ξενέρα. Λίγο καιρό αργότερα, έπαψα ν'αγοράζω εκδόσεις της Ντίζνευ -- αποφάσισα να ξοδεύω το χαρτζιλίκι μου σε ηλεκτρονικά παιχνίδια και κάρτες πόκεμον.
Πολλά χρόνια αργότερα, ενήλικας πια, όταν έκανα ένα ξεσκαρτάρισμα στη σοφίτα, πέταξα όσα από τα περιοδικά μου ήταν σε κακή κατάσταση, πούλησα κάποια άλλα σε ένα παλαιοπωλείο, και τέλος, ένα μικρό αριθμό αυτών, τα κράτησα για συναισθηματικούς λόγους.
Κάποια στιγμή, σκέφτηκα να ξαναξεκινήσω ν'αγοράζω και να φτιάξω νέα συλλογή, αλλά όταν είδα πόσο έχουν πάει οι τιμές τους, είπα, "Άσε, δεν αξίζει."
Σήμερα, σπανίως προσθέτω κάποιο έντυπο της Ντίζνευ στη συλλογή μου -- μόνο αν βρω κάποιο στα σκουπίδια (συχνά πετάνε τα άπαντα του Ρομάνο Σκάρπα που δίνονται δώρο με εφημερίδες).
Εσάς ποια η σχέση σας με τα εικονογραφημένα της Ντίζνευ; Αγοράσατε ποτέ;
