Τι αξία έχει η ζωή των ποντικιών

[έργο_μακέτο]

Γιατί αποδίδουμε περισσότερη αξία στη ζωή των γατών και των σκυλιών και δεν έχουμε ενδιασμούς να σκοτώσουμε ένα ποντίκι ; Είναι δεδομένο ότι το ποντίκι είναι πιο κοντά στο ανθρώπινο είδος από φυλογενετικής άποψης.

Επίσης γιατί υπάρχουν κάποιες μορφές ζωής, το 80%, που δεν αξίζουν τον σεβασμό μας; Έντομα, ερπετά, μικρόβια, θαλασινά, και κάποια θηλαστικά τα σκοτώνουμε χωρίς ενδιασμούς. Σε τι διαφέρουν; Κι αυτά από κύτταρα δεν αποτελούνται; Τις ίδιες ιδιότητες της ζωής δεν έχουν; Γιατί αν σκοτώσεις είναι σκύλο είναι ηθικά κατακριταίο αλλά αν σκοτώσεις ένα ποντίκι δεν συμβαίνει τίποτα; Τι καθιστά τη ζωή του σκύλου πιο σημαντική απ'του ποντικιού; Το μέγεθος; Ο βαθμός εξημέρωσης; Η ομοιότητα με τον άνθρωπο;

[Nandros]

Γιατί αποδίδουμε περισσότερη αξία στη ζωή των γατών και των σκυλιών και δεν έχουμε ενδιασμούς να σκοτώσουμε ένα ποντίκι ; Είναι δεδομένο ότι το ποντίκι είναι πιο κοντά στο ανθρώπινο είδος από φυλογενετικής άποψης.

Επίσης γιατί υπάρχουν κάποιες μορφές ζωής, το 80%, που δεν αξίζουν τον σεβασμό μας; Έντομα, ερπετά, μικρόβια, θαλασινά, και κάποια θηλαστικά τα σκοτώνουμε χωρίς ενδιασμούς. Σε τι διαφέρουν; Κι αυτά από κύτταρα δεν αποτελούνται; Τις ίδιες ιδιότητες της ζωής δεν έχουν; Γιατί αν σκοτώσεις είναι σκύλο είναι ηθικά κατακριταίο αλλά αν σκοτώσεις ένα ποντίκι δεν συμβαίνει τίποτα; Τι καθιστά τη ζωή του σκύλου πιο σημαντική απ'του ποντικιού; Το μέγεθος; Ο βαθμός εξημέρωσης; Η ομοιότητα με τον άνθρωπο;

Τα ποντίκια έχουν σκοτώσει εκατομμύρια ανθρώπους με τις πανούκλες που έγιναν φορείς.
Τα σκυλιά βοήθησαν τον άνθρωπο στην εξέλιξη του, να γίνει αυτό που είναι σήμερα.

[έργο_μακέτο]

Γιατί αποδίδουμε περισσότερη αξία στη ζωή των γατών και των σκυλιών και δεν έχουμε ενδιασμούς να σκοτώσουμε ένα ποντίκι ; Είναι δεδομένο ότι το ποντίκι είναι πιο κοντά στο ανθρώπινο είδος από φυλογενετικής άποψης.

Επίσης γιατί υπάρχουν κάποιες μορφές ζωής, το 80%, που δεν αξίζουν τον σεβασμό μας; Έντομα, ερπετά, μικρόβια, θαλασινά, και κάποια θηλαστικά τα σκοτώνουμε χωρίς ενδιασμούς. Σε τι διαφέρουν; Κι αυτά από κύτταρα δεν αποτελούνται; Τις ίδιες ιδιότητες της ζωής δεν έχουν; Γιατί αν σκοτώσεις είναι σκύλο είναι ηθικά κατακριταίο αλλά αν σκοτώσεις ένα ποντίκι δεν συμβαίνει τίποτα; Τι καθιστά τη ζωή του σκύλου πιο σημαντική απ'του ποντικιού; Το μέγεθος; Ο βαθμός εξημέρωσης; Η ομοιότητα με τον άνθρωπο;

Τα ποντίκια έχουν σκοτώσει εκατομμύρια ανθρώπους με τις πανούκλες που έγιναν φορείς.
Τα σκυλιά βοήθησαν τον άνθρωπο στην εξέλιξη του, να γίνει αυτό που είναι σήμερα.

Άρα είναι καθαρά ωφελιμιστικοί οι λόγοι που αποδίδουμε αξία στα ζώα. Μην κοροιδευόμαστε λέγοντας πως "κάθε ζωή έχει αξία".

[Nandros]

Γιατί αποδίδουμε περισσότερη αξία στη ζωή των γατών και των σκυλιών και δεν έχουμε ενδιασμούς να σκοτώσουμε ένα ποντίκι ; Είναι δεδομένο ότι το ποντίκι είναι πιο κοντά στο ανθρώπινο είδος από φυλογενετικής άποψης.

Επίσης γιατί υπάρχουν κάποιες μορφές ζωής, το 80%, που δεν αξίζουν τον σεβασμό μας; Έντομα, ερπετά, μικρόβια, θαλασινά, και κάποια θηλαστικά τα σκοτώνουμε χωρίς ενδιασμούς. Σε τι διαφέρουν; Κι αυτά από κύτταρα δεν αποτελούνται; Τις ίδιες ιδιότητες της ζωής δεν έχουν; Γιατί αν σκοτώσεις είναι σκύλο είναι ηθικά κατακριταίο αλλά αν σκοτώσεις ένα ποντίκι δεν συμβαίνει τίποτα; Τι καθιστά τη ζωή του σκύλου πιο σημαντική απ'του ποντικιού; Το μέγεθος; Ο βαθμός εξημέρωσης; Η ομοιότητα με τον άνθρωπο;

Τα ποντίκια έχουν σκοτώσει εκατομμύρια ανθρώπους με τις πανούκλες που έγιναν φορείς.
Τα σκυλιά βοήθησαν τον άνθρωπο στην εξέλιξη του, να γίνει αυτό που είναι σήμερα.

Άρα είναι καθαρά ωφελιμιστικοί οι λόγοι που αποδίδουμε αξία στα ζώα. Μην κοροιδευόμαστε λέγοντας πως "κάθε ζωή έχει αξία".

Δεν ανήκω στους αιθεροβάμονες μακάκες που ισχυρίζονται το υπογραμμισμένο.

[AlienWay]

Η ζωή των ποντικιών έχει μεγάλη αξία,

γιατί μας έδειξε εικόνες,

από το δικό μας μέλλον.

(Συμπαν 25).

[Καραμελίτσα]

Γιατί αποδίδουμε περισσότερη αξία στη ζωή των γατών και των σκυλιών και δεν έχουμε ενδιασμούς να σκοτώσουμε ένα ποντίκι ; Είναι δεδομένο ότι το ποντίκι είναι πιο κοντά στο ανθρώπινο είδος από φυλογενετικής άποψης.

Επίσης γιατί υπάρχουν κάποιες μορφές ζωής, το 80%, που δεν αξίζουν τον σεβασμό μας; Έντομα, ερπετά, μικρόβια, θαλασινά, και κάποια θηλαστικά τα σκοτώνουμε χωρίς ενδιασμούς. Σε τι διαφέρουν; Κι αυτά από κύτταρα δεν αποτελούνται; Τις ίδιες ιδιότητες της ζωής δεν έχουν; Γιατί αν σκοτώσεις είναι σκύλο είναι ηθικά κατακριταίο αλλά αν σκοτώσεις ένα ποντίκι δεν συμβαίνει τίποτα; Τι καθιστά τη ζωή του σκύλου πιο σημαντική απ'του ποντικιού; Το μέγεθος; Ο βαθμός εξημέρωσης; Η ομοιότητα με τον άνθρωπο;

Οι οπαδοί των δικαιωμάτων των ζώων λένε ότι το κριτήριο είναι να έχουν αισθητικότητα (sentience), κάτι που βέβαια δεν είναι ακριβώς ορισμένο, αλλά ας πούμε είναι να έχουν υποκειμενικά συναισθήματα.

Ο πιο γνωστός ισχυρισμός (σε επίπεδο μμε) είναι η λεγόμενη διακήρυξη του Καίμπριτζ για τη συνείδηση,

The absence of a neocortex does not appear to preclude an organism from experiencing affective states. Convergent evidence indicates that non-human animals have the neuroanatomical, neurochemical, and neurophysiological substrates of conscious states along with the capacity to exhibit intentional behaviors. Consequently, the weight of evidence indicates that humans are not unique in possessing the neurological substrates that generate consciousness. Non-human animals, including all mammals and birds, and many other creatures, including octopuses, also possess these neurological substrates

η οποία είναι κλασικό παράδειγμα ακτιβιστικής διαστρέβλωσης της επιστήμης από επιστήμονες.

Αλλά αγνοώντας αυτούς τους αναπόδεικτους ισχυρισμούς, είναι λογική συγκροτημένη η θέση να δίνει αξία στη ζωή των ζώων που μπορούν να υποφέρουν συνειδητά. Απλά δεν ξέρουμε ποια είναι και αν κάν υπάρχουν.

Μπορείς να το πεις με μεγάλη βεβαιότητα όμως ότι τα έντομα δεν έχουν τις νευρολογικές υποδομές για κάτι τέτοιο, οπότε εκ προοιμίου η εντομοφαγία είναι πιο ηθική από την θηλαστικοφαγία.

[έργο_μακέτο]

Γιατί αποδίδουμε περισσότερη αξία στη ζωή των γατών και των σκυλιών και δεν έχουμε ενδιασμούς να σκοτώσουμε ένα ποντίκι ; Είναι δεδομένο ότι το ποντίκι είναι πιο κοντά στο ανθρώπινο είδος από φυλογενετικής άποψης.

Επίσης γιατί υπάρχουν κάποιες μορφές ζωής, το 80%, που δεν αξίζουν τον σεβασμό μας; Έντομα, ερπετά, μικρόβια, θαλασινά, και κάποια θηλαστικά τα σκοτώνουμε χωρίς ενδιασμούς. Σε τι διαφέρουν; Κι αυτά από κύτταρα δεν αποτελούνται; Τις ίδιες ιδιότητες της ζωής δεν έχουν; Γιατί αν σκοτώσεις είναι σκύλο είναι ηθικά κατακριταίο αλλά αν σκοτώσεις ένα ποντίκι δεν συμβαίνει τίποτα; Τι καθιστά τη ζωή του σκύλου πιο σημαντική απ'του ποντικιού; Το μέγεθος; Ο βαθμός εξημέρωσης; Η ομοιότητα με τον άνθρωπο;

Οι οπαδοί των δικαιωμάτων των ζώων λένε ότι το κριτήριο είναι να έχουν αισθητικότητα (sentience), κάτι που βέβαια δεν είναι ακριβώς ορισμένο, αλλά ας πούμε είναι να έχουν υποκειμενικά συναισθήματα.

Ο πιο γνωστός ισχυρισμός (σε επίπεδο μμε) είναι η λεγόμενη διακήρυξη του Καίμπριτζ για τη συνείδηση,

The absence of a neocortex does not appear to preclude an organism from experiencing affective states. Convergent evidence indicates that non-human animals have the neuroanatomical, neurochemical, and neurophysiological substrates of conscious states along with the capacity to exhibit intentional behaviors. Consequently, the weight of evidence indicates that humans are not unique in possessing the neurological substrates that generate consciousness. Non-human animals, including all mammals and birds, and many other creatures, including octopuses, also possess these neurological substrates

η οποία είναι κλασικό παράδειγμα ακτιβιστικής διαστρέβλωσης της επιστήμης από επιστήμονες.

Αλλά αγνοώντας αυτούς τους αναπόδεικτους ισχυρισμούς, είναι λογική συγκροτημένη η θέση να δίνει αξία στη ζωή των ζώων που μπορούν να υποφέρουν συνειδητά. Απλά δεν ξέρουμε ποια είναι και αν κάν υπάρχουν.

Μπορείς να το πεις με μεγάλη βεβαιότητα όμως ότι τα έντομα δεν έχουν τις νευρολογικές υποδομές για κάτι τέτοιο, οπότε εκ προοιμίου η εντομοφαγία είναι πιο ηθική από την θηλαστικοφαγία.

Αν υποθέσουμε ότι κάθε τι στον φύσικο είναι συνεχές κι όχι διακριτό κι αν πάρουμε ως παραδοχή ότι η συνείδηση είναι ένα επιφαινόμενο νευρολογικών δομών και δραστηριότητας τότε τίθεται πολύ δύσκολο να οριστεί η συνείδηση ως διακριτή οντότητα που συντίθεται πάνω σε ένα συνεχές φάσμα πολυπλοκότητας. Μπορούμε να πούμε ότι από ένα επίπεδο εγκεφαλικής πολυπλοκότητας υπάρχει συνείδηση; Δύσκολο, ποιός θα ορίσει το σημείο "κατώφλι" ας πούμε. Μπορούμε να πούμε ότι η ίδια η δομή ενός εγκεφάλου καθορίζει την ύπαρξη συνείδησης η όχι; Πάλι δύσκολο, διότι η συνείδηση ως επιφαινόμενο που είναι προκύπτει ως αποτέλεσμα συνεργασίας όλων των μερών ενός εγκεφάλου. Μπορούμε ίσως να καθορίσουμε τη συνείδηση σαν ένα συνεχές όπου διαφορετικές μορφές ζωής τοποθετούνται κάποιες υψηλότερα και κάποιες χαμηλότερα σ'αυτό. Πως μπορούμε όμως να ορίσουμε το κριτήριο της συνείδησης, αυτό που καθορίζει το πόσο συνειδητό είναι όν ; Εδώ ίσως υπάρχουν αρκετοί που μπορούν να δωθούν αλλά οι περισσότεροι είναι αυτοαναφορικοί και ανθρωπομορφικοί. Αυτοαναφορικοί διότι αντιλαμβάνονται μια ψυχική κατάσταση εκ των έσω, δηλαδή όντας μέσα και όντας η ίδια η "ψυχή" στην όποια παρουσιάζεται αυτή η κατάσταση. Ανθρωπομορφικοί διότι προβάλλουν αυτό τον αυτοαναφορισμό και στα υπόλοιπα είδη ζωής, τα οποία μπορούμε να τα γνωρίσουμε μόνο εξωτερικά κι όχι εκ των έσω. Μόνο μελετώντας τη φυσιολογία τους κι όχι βιώνοντας την πραγματικότητα όπως αυτά. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι η επιστήμη έχει φτάσει σήμερα στο επίπεδο να μπορεί να αντιστοιχήσει την πρωτογενή εμπειρία του ανθρώπου με τη φυσιολογική του δομή και δραστηριότητα. Για παράδειγμα, γνωρίζουμε ποίες περιοχές του εγκεφάλου ευθύνονται και ενεργούν για καταστάσεις όπως η μνήμη, η λήψη αποφάσεων, τα συναισθήματα. Συγκρίνοντας λοιπόν την ανθρώπινη φυσιολογία με αυτή των ζώων μπορούμε να ορίσουμε κάποιες αντιστοιχίες και αναλογίες. Μπορούμε για παράδειγμα να αντιστοιχήσουμε τον ανθρώπινο εγκέφαλο με αυτόν ενός ποντικού έστω κι αν παρουσιάζουν διαφορά στο μέγεθος η στον αριθμό των υποοργάνων. Γνωρίζουμε το "καλούπι" της δομής είναι κοινό, και γνωρίζοντας αυτό μπορούμε ότι ο τρόπος που λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος κατά κάποιον τρόπο αναλογεί στον τρόπο που λειτουργεί αυτός του ποντικιού.

Όλα πάνε καλά όταν συζητάμε στο πεδίο της βιολογίας. Η συνείδηση όμως δεν είναι ένας αμιγώς βιολογικός όρος κι αν προσπαθήσουμε να τον ανάγουμε στην βιολογία θα χάσει μέγαλο μέρος του νοήματός του. Κάτι τέτοιο όμως άδυνατο αφενός διότι είναι δύσκολο να όριστεί ως διακριτή βιολογική κατάσταση, διότι όπως είπαμε δεν υπάρχει ένα όργανο η μια δραστηριότητα που να την προκαλεί, είναι αποτέλεσμα, προκύπτει ως συνέπεια της λειτουργίας του σύνολου της βιολογικής δομής. Και αφετέρου διότι στο επίπεδο που η βιολογική δομή αποκτά εσωτερική συνοχή και αίσθηση του εαυτού της ως ενότητα, οι συνθήκές που περιγράφουν αυτή την αίσθηση δύσκολα περιγράφονται στην όλοτητά τους ως βιολογικές. Δύσκολα μπορούν να περιγραφούν "εξωτερικά". Μπορούν να περιγραφούν στην ολότητά τους "εκ των έσω". Όπως η χαρά, η θλίψη, το μίσος, και ο φόβος δεν θα μπορούσαν να γίνουν πλήρως κατανοητές σε μια μη (γήινη) βιολογική οντότητα, σε ένα AI ας πούμε η σε μια εξηωγήινη βιολογική οντότητα που συσχετίζεται τελείως διαφορετικά με τον κόσμο, εξωτερικό και εσωτερικό. Μια τότε οντότητα θα μπορούσε να δει τη συμπεριφορά ενός θλιμμένου ανθρώπου, θα μπορούσε να μελετήσει την εγκεφαλική δραστηριότητά του αλλά δεν θα μπορούσε να συλλάβει στην ολότητά του το συναίσθημα της θλίψης που νιώθει αυτός ο ανθρωπος διότι έχει τη βιολογική υποδομή για κάτι τέτοιο.

Για να επιστρέψουμε στην αναλογία ανθρώπου-ποντικιού, θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα πράγματα εδώ είναι λιγό καλύτερα. Ο άνθρωπος κι ο ποντικός έχουν κοινό μεγάλο μέρος της φυσιολογίας τους. Έχουν DNA, κύτταρα, ιστούς, εγκέφαλο. Υπάρχουν όμως διαφορές που καθιστούν αμφίβολο το αν το επιφαινόμενο της νευρολογικής λειτουργίας ( η συνείδηση ) εκδηλώνεται στο ποντίκι με τον ίδιο τρόπο και στον ίδιο βαθμό που εκδηλώνεται στον άνθρωπο. Αν έχουμε ορίσει την συνείδηση ως κάτι το συνεχές τότε είναι δεδομένο ότι και το ποντίκι έχει λίγο απ'αυτή. Εκτώς όμως από την "ποσότητα" της συνείδησης θα υπάρχει διαφορά και στην ποιότητά της. Και η ποιότητα της ανθρώπινης συνείδησης καθορίζεται όχι μόνο από τη βιολογία του ανθρώπου που τη βιώνει αλλά και από τον τρόπο διανοητικά και συναισθηματικά την προσεγγίζει, αλλά και από τον τρόπο με τον οποίο σχετίζεται μ'αυτή. Και στα δύο τελευταία σημαντικό ρόλο παίζει το περιβάλλον. Η κοινωνικοποίηση, και ιδίως η πεμπτουσία της που είναι η γλώσσα, ξεκινάει από πολύ μικρή ηλικία και παράλληλα με την βιολογική ανάπτυξη διαμορφώνουν τον τρόπο που το άτομο αντιλαμβάνεται τον εαυτό του και τον κόσμο γύρω του. Ένα παιδί που βρέθηκε παρατημένο στη ζούγκλα και με κάποιον τρόπο κατάφερε να επιβιώσει ως την ενηλικίωση θα βιώνει τον εαυτό και τον κόσμο λίγο διαφορετικά από κάποιον που μεγάλωσε στα πλαίσια της κοινωνίας. Βιολογικές διαφορές ίσως δεν θα υπάρχουν αλλά σίγουρα θα υπάρχει συνειδησιακό χάσμα ανάμεσα στον "άγριο" και στον "ήμερο". Μια κοινωνία ποντικών λειτουργεί με διαφορετικό τρόπο από την ανθρώπινη και είναι σχεδόν δεδομένη ότι όχι μόνο η διαφορά στην ύλη (εγκέφαλος) αλλά και διαφορά στην συμβατικά ορισμένη (μέσω ταξινόμησης των ειδών) εσωτερικής της αλληλεπίδραση (κοινωνικοποίηση) οδηγεί σε διαφορετικές μορφές αυτοαναφορικότητάς της. Βιολογία και κοινωνία είναι αλληλένδετες πτυχές της έμβιας ύπαρξης εξάλλου.

Συμπερασματικά, μπορούμε να θεωρήσουμε ότι υπάρχει η βιολογική υποδομή για να υπάρξει κάτι αντίστοιχο με την ανθρώπινη συνείδηση στα είδη που διαθέτουν εγκέφαλο. Κανείς όμως δεν μπορεί να μας βεβαιώσει ότι δεν υπάρχουν άλλες μορφές αυτοαναφορικότητας σε μορφές ζωής όπως τα φυτά, οι αστερίες η οι περίπλοκοι μικροβιακοί οργανισμοί. Αυτές οι μορφές αν υπάρχουν σίγουρα δεν θα είναι συλλαμβανόμενες από τον άνθρωπο παρά μόνο σε επίπεδο συμπεριφοράς. Όπως για παράδειγμα μια υποτιθέμενη "ανώτερη" εξωγηίνη μορφή ζωής μπορεί να θεωρεί ότι εμείς αυτά τα παρασιτικά πιθήκια δεν έχουμε συνείδηση (σαν τη δική τους) διότι δεν συνάγεται γι αυτούς κάτι τέτοιο από τη απλοική για αυτούς φυσική δομή μας και τη συμπεριφορά μας.

[micmic]

Για την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων ισχύει το κριτήριο της εγγύτητας. Όσο πιο κοντά (εξελικτικά, κοινωνιολογικά, χιλιομετρικά) είναι ένα ζώο σε μας, τόσο περισσότερο εκτιμάμε τη ζωή του. Π.χ ένας σκύλος είναι πιο κοντά μας εξελικτικά απ'ότι ένα ψάρι. Επίσης στην Ελληνική κοινωνία προκαλεί συνήθως αποστροφή η κατανάλωση κρέατος σκύλου (σε αντίθεση πχ με κάποιες ασιατικές χώρες). Ακόμα, είμαστε πολύ πιο συνδεδεμένοι με τον δικό μας σκύλο απ΄ότι με ένα τυχαίο σκυλί.

Με αυτά τα τρία κριτήρια εξηγείται σχεδόν πάντα το γιατί αποδίδουμε μεγαλύτερη αξία σε κάποιες ζωές και όχι σε άλλες.

Βέβαια μέσα από το πρίσμα της "προστασίας του περιβάλλοντος" μπορεί κανείς να δει πολλές διαφορετικές συμπεριφορές. Πχ στην Αυστραλία υπάρχουν μεγάλες εκστρατείες εξολόθρευσης αδέσποτων γατών, επειδή απειλούν με εξαφάνιση πολλά γηγενή είδη.

Πάντως το γεγονός είναι ότι είναι αδύνατον για τον οποιοδήποτε άνθρωπο, ακόμα και τον πιο καλοπροαίρετο, να αποδίδει ακριβώς την ίδια αξία σε κάθε ζωή. Οπότε ο καθένας θεσπίζει -συνειδητά ή ασυνείδητα- κάποια κριτήρια προτεραιοποίησης.

[aLiCat]

Για την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων ισχύει το κριτήριο της εγγύτητας. Όσο πιο κοντά (εξελικτικά, κοινωνιολογικά, χιλιομετρικά) είναι ένα ζώο σε μας, τόσο περισσότερο εκτιμάμε τη ζωή του. Π.χ ένας σκύλος είναι πιο κοντά μας εξελικτικά απ'ότι ένα ψάρι. Επίσης στην Ελληνική κοινωνία προκαλεί συνήθως αποστροφή η κατανάλωση κρέατος σκύλου (σε αντίθεση πχ με κάποιες ασιατικές χώρες). Ακόμα, είμαστε πολύ πιο συνδεδεμένοι με τον δικό μας σκύλο απ΄ότι με ένα τυχαίο σκυλί.

Με αυτά τα τρία κριτήρια εξηγείται σχεδόν πάντα το γιατί αποδίδουμε μεγαλύτερη αξία σε κάποιες ζωές και όχι σε άλλες.

Βέβαια μέσα από το πρίσμα της "προστασίας του περιβάλλοντος" μπορεί κανείς να δει πολλές διαφορετικές συμπεριφορές. Πχ στην Αυστραλία υπάρχουν μεγάλες εκστρατείες εξολόθρευσης αδέσποτων γατών, επειδή απειλούν με εξαφάνιση πολλά γηγενή είδη.

Πάντως το γεγονός είναι ότι είναι αδύνατον για τον οποιοδήποτε άνθρωπο, ακόμα και τον πιο καλοπροαίρετο, να αποδίδει ακριβώς την ίδια αξία σε κάθε ζωή. Οπότε ο καθένας θεσπίζει -συνειδητά ή ασυνείδητα- κάποια κριτήρια προτεραιοποίησης.

[ΓΑΛΗ]

Άρα είναι καθαρά ωφελιμιστικοί οι λόγοι που αποδίδουμε αξία στα ζώα. Μην κοροιδευόμαστε λέγοντας πως "κάθε ζωή έχει αξία".

Εννοείς ότι στις ανθρώπινες ζωές αποδίδουμε μεγαλύτερη αξία;

Όπως βλέπει κάποιος τα ζώα, έτσι ακριβώς βλέπει και τους ανθρώπους. Χρήσιμους, ευχάριστους, επικίνδυνους, αδιάφορους, μισητούς κλπ

[έργο_μακέτο]

Άρα είναι καθαρά ωφελιμιστικοί οι λόγοι που αποδίδουμε αξία στα ζώα. Μην κοροιδευόμαστε λέγοντας πως "κάθε ζωή έχει αξία".

Εννοείς ότι στις ανθρώπινες ζωές αποδίδουμε μεγαλύτερη αξία;

Όπως βλέπει κάποιος τα ζώα, έτσι ακριβώς βλέπει και τους ανθρώπους. Χρήσιμους, ευχάριστους, επικίνδυνους, αδιάφορους, μισητούς κλπ

Αν σου έλεγαν να επιλέξεις ανάμεσα σε δύο πράγματα, να σκοτωθεί ή ο σκύλος σου ή ο πατέρας σου, τι θα επέλεγες ;