Νεκρό μετά από επίθεση σκύλου βρέφος τριών μηνών

[bolek]

Ο σκυλος του αδερφου μου ,γλυκυτατος αλλα αμα βλεπει αλλον αρσενικο ειναι ετοιμος να τον κανει κομματια,επισης μπορεί να κανει ζημια κατα λαθος οταν παιζει και μου δαγκωνει το χερι καταλαβαινεις πόση δυναμη έχει.

πρεπει να αποδεχτεις καποτε οτι αυτος ο σκυλος ειναι βλακας.
ειχε ο ξαδερφος μου σκυλο και επαιζα πολυ συχνα με αυτον. κουναγα το ποδι μου και αυτος δαγκωνε το παπουτσι. εβγαζα το παπουτσι και εμενα με την καλτσα και ακουμπουσε πολυ απαλα τα δοντια του. εβγαζα την καλτσα και μπορει να εγλειφε μονο την βρωμα, σταματαγε να παιζει δηλαδη

[sys3x]

Και αφού ο όχλος κρέμασε τους γονείς κατευθύνθηκε με τις τσουγκράνες του προς τα ροτβάιλερ και τους κροκόδειλους... Μόνη λογική φωνή ένας βεδουίνος, που ζητούσε να ηρεμήσουν τα πνεύματα...

Φίλε . Το μήνυμα του φοσιλι ηταν σατυρικό και μου φάνηκε αστείο , αλλα ειμαι και ''μαζί σου'' . Έγινε μια τραγωδία χάθηκε ενα παιδάκι προτού αρχίσει να καταλαβαίνει τι είναι η ζωή και πως (2 μηνών) . Ειχαν ευθυνες οι κηδεμόνες ? Προφανώς εφοσον εγινε οτι έγινε ... Περιμεναν - να γινει κάτι τετοιο ;;;; προσωπικη αποψη = 99,999% οχι . απο την άλλη στη φαση οπως ειναι τώρα μια ιερά εξέταση απο τα ιντερνετς και οχι μονο ( γνωστοι γειτονια κλπ κλπ) δε θα φέρει το κοριτσάκι πίσω ουτε θα βοηθήσει σε κάτι . Οπως δε θα βοηθήσει και η δαιμονοποιηση των κατοικίδιων και συγκεκριμένα των σκύλων . Εχω δεχθει μπουλινγκ απο σκύλο ( ντοπερμαν ) σε αρκετα μεγάλη ηλικια . Εχει ενας φίλος μου ενα θηλυκό μέσα στο σπίτι (2ετων τοτε ο σκύλος @ πριν καμια 5ετια ) Παω την πρωτη μερα μεσα στο σπιτι του ερχεται η ''Λίζα'' και μου βαζει την μουσουδα ανάμεσα στα @@ (δεν ξερω απο σκυλους γενικοτερα γιατι δεν ειχα ποτε μου) της κανω περα το κεφαλι , το ξαναβαζει της το ξανακανω περα αστην μου λεει να σε μυρισει θελει μονο επειδη μπηκες πρωτη φορα . Και σε ασχετα διαστηματα τις αργοτερες μερες μου εκανε διαφορα . Πχ πηγαινα τουαλετα στο σπιτι του να πλυνω τα χέρια με ακολουθουσε την εστηνε εξω απο την πορτα 2-3 μετρα στο διαδρομο ξαπλα και οταν πλησιαζα δε με αφηνε να περασω να ξαναπαω στο σαλονι (γάβγιζε , εδιτ βεβαια αυτο μπορει να το θεωρουσε παιχνιδι εκ μερους της καθως οπως ειπα δεν ειχα σκυλο ποτε μου) Ε αυτο το σκυλο δεν τον εμπιστευομουν με παιδια κλπ . (τελευταιο εδιτ . μετα απο 1-2 μηνες βεβαια μπορει και να κοιμοταν πανω στα ποδια μου στον καναπε . )

ακριβώς
κ γω έχω παρόμοιες εμπειρίες με τεράστιους σκύλους φίλων (αντιθέτως οι γάτες έχουν τεράστια εμπειρία με μένα) και σε κάποια φάση όταν είχα ξεμείνει μια μέρα θυμάμαι την έπεσα στο στούντιο κάτι φίλων (σε ένα γαμάτο ρετιρέ κοντά στα δικαστήρια, απίθανη θέα) και επειδή έλειπάνε αυτοί (είχα τα κλειδιά όμως) την έπεσα με τον Σούμο παρέα, κοιμηθήκαμε κυριολεκτικά μαζί στο κρεβάτι (δεν κάναμε τίποτα οκ αλλά με γέμισε σάλια η παλιόπουστα).
Μιλάμε για ροντ φυσικά, τεράστιο, δεν έχω δει μέχρι και σήμερα πιο μεγαλόσωμο ροντ.
Ο τρόπος που το φέρνει ο Φος είναι πιοτουδεπόηντδεγίνεται, δηλαδή δε νομίζω ότι θέλει ή τον νοιάζει να κάψουμε την τραγική μάνα στην πυρά αλλά χτυπάει στην ρίζα κι αυτό πονάει.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος κοινής ωφελείας να πω τα αυτονόητα, για την οδύνη της τραγικής μητέρας κτλ, η ψυχούλα της μπορεί μόνο να ξέρει, τα σκυλιά όμως, αυτά τα μεγάλα που λέμε δεν είναι ψυχούλες ή μάλλον είναι εντελώς ανορθολογική η τάση να τα αντιμετωπίζουμε έτσι, άλλο τι αισθανόμαστε για τα ζώα άλλο πως συμπεριφερόμαστε-διαχειριζόμαστε αυτό το θέμα κοινωνικά-νομικά.
Χάο φάε την σκόνη μου, Φος nailed it και γαμώ το Πειραιά.

[perseus]

Ο σκυλος του αδερφου μου ,γλυκυτατος αλλα αμα βλεπει αλλον αρσενικο ειναι ετοιμος να τον κανει κομματια,επισης μπορεί να κανει ζημια κατα λαθος οταν παιζει και μου δαγκωνει το χερι καταλαβαινεις πόση δυναμη έχει.

πρεπει να αποδεχτεις καποτε οτι αυτος ο σκυλος ειναι βλακας.
ειχε ο ξαδερφος μου σκυλο και επαιζα πολυ συχνα με αυτον. κουναγα το ποδι μου και αυτος δαγκωνε το παπουτσι. εβγαζα το παπουτσι και εμενα με την καλτσα και ακουμπουσε πολυ απαλα τα δοντια του. εβγαζα την καλτσα και μπορει να εγλειφε μονο την βρωμα, σταματαγε να παιζει δηλαδη

τι σχεση εχει το χερακι μου με την βρωμοποδαρα σου?

[sys3x]

Ο σκυλος του αδερφου μου ,γλυκυτατος αλλα αμα βλεπει αλλον αρσενικο ειναι ετοιμος να τον κανει κομματια,επισης μπορεί να κανει ζημια κατα λαθος οταν παιζει και μου δαγκωνει το χερι καταλαβαινεις πόση δυναμη έχει.

πρεπει να αποδεχτεις καποτε οτι αυτος ο σκυλος ειναι βλακας.
ειχε ο ξαδερφος μου σκυλο και επαιζα πολυ συχνα με αυτον. κουναγα το ποδι μου και αυτος δαγκωνε το παπουτσι. εβγαζα το παπουτσι και εμενα με την καλτσα και ακουμπουσε πολυ απαλα τα δοντια του. εβγαζα την καλτσα και μπορει να εγλειφε μονο την βρωμα, σταματαγε να παιζει δηλαδη

τι σχεση εχει το χερακι μου με την βρωμοποδαρα σου?

Μήπως το χεράκι σου είναι λίγο σκούρο και σκληρό;

[perseus]

οχι βεβαια ειμαι ελλην αριος

[sys3x]

οχι βεβαια ειμαι ελλην αριος

Ναι αλλά οι Έλλην σκύλοι έτσι συμπεριφέρονται συνήθως στους Αλβανοί.
Τρου στόρυ - μπορώ να το αποδείξω.

[perseus]

ο σκυλος ειναι βερος ιαπων

[vantono]

Πολύ σωστό άρθρο.

Εχω Ροτβάιλερ. Μπορώ να πω;
Τυγχάνει να ‘χω χάσει παιδί. Αλλά έχω ένα αρσενικό Ροτβάιλερ. Που δεν είχε καμία σχέση με την απώλεια. Μερικές σκέψεις για τη σκοτεινή πλευρά. Αν επιτρέπεται...

Η είδηση για τη χθεσινή απώλεια του βρέφους από την επίθεση σκύλου ράτσας Ροτβάιλερ σοκάρει. Κάθε φορά θα σοκάρει η απώλεια ενός μικρού παιδιού. Για όποιο λόγο. Είναι τόσο άδικο. Τόσο μη αναστρέψιμο. Τόσο θεμελιακά θλιβερό. Στην προκειμένη περίπτωση, μάλιστα, είναι σκληρό και μόνο να το φανταστείς ως θέαμα. Ξέρω καλά πως ό,τι δακρύβρεχτο και να γράψεις, τίποτα, μα τίποτα δεν μπορεί να περιγράψει το μέγεθός της. Της Απώλειας. Με σκόπιμο κεφαλαίο. Κανένα παιδί δεν αναπληρώνεται. Και κανένας γονιός δεν μπορεί να μεταφέρει το επώδυνο της εμπειρίας. Μην το εύχεσαι ούτε στον εχθρό σου. Αλλά και κανένα κείμενο δεν μπορεί να μπει στη δυστυχή θέση. Εκτός αν το ΄χεις ζήσει.

Αν επιτρέπεται, επίσης, ξέρω καλά τα Ροτβάιλερ αλλά και άλλες εργασιακές φυλές που έτυχε να είχα τις τελευταίες δεκαετίες. Πολλές απ’ αυτές κουβαλάνε όλη τη φημολογία του τετράποδου δολοφόνου. Κάτι σαν serial killer που αρκεί ένα ερέθισμα για να γίνει ανεξέλεγκτος και να σπείρει τον τρόμο. Αισθάνθηκα ξανά την περίεργη ματιά των περίοικων, χθες το απόγευμα, όταν έβγαλα τον Ντάρκο για βόλτα. Το βλέμμα καχυποψίας, το άμεσο ψυχολογικό τσουνάμι στη σκέψη μετά την είδηση. Τους καταλαβαίνω. Είναι λογικό.
Για την ιστορία, ο Ντάρκο είναι αρσενικός και καλά εκπαιδευμένος ώστε να αντιλαμβάνεται τις διαφορές: με παιδιά (για τα οποία τρελαίνεται να παίζει), με ενήλικες (για τους οποίους είναι ψιλοαδιάφορος) και με άλλα ζώα. Σνομπάρει τις γάτες, παρεμπιπτόντως. Και στο σπίτι υπάρχει μία ντάνα από σχετικά βιβλία. Οπως, για παράδειγμα το «The Dog’s Mind» που βάζει τον αναγνώστη στο πώς ο σκύλος αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω του.

Εχω φάει ώρες μαζί του, με πάει πίσω στη δουλειά αλλά κι αυτός έχει φάει «κιλά» κοινωνικοποίησης. Από κουτάβι. Κοινωνικοποίηση σημαίνει να εξοικειώσεις το σκύλο σου με παραστάσεις της κανονικής ζωής. Με θορύβους, κόσμο γύρω του, με ό,τι συμβαίνει σε δρόμους, πλατείες, γειτονιές. Είναι τόσο απαραίτητο όσο και το να μην κλειδώνεις ένα παιδί σε ένα σπίτι, σαν κάτι Αμις στην Αμερική. Αν δεν το κάνεις, μπορεί να υπάρξει πρόβλημα. Βαρύ ψυχολογικό. Αν επιτρέπεται, δεν σκοπεύω να γίνω ο δικηγόρος του διαβόλου. Γιατί δεν πρόκειται για τον διάβολο. Το Ροτβάιλερ, όπως και κάθε σκύλος, μπορεί υπό κάποιες προϋποθέσεις να γίνει επιθετικός.

Η διαφορά είναι πως αν σε δαγκώσει Μαλτέζ δύο κιλών το πολύ να θες χανζαπλάστ. Και ίσως όλοι έχουμε δει μερικά νευρόσπαστα μικρά σκυλιά σε αγκαλιές κυριών στο ασανσέρ. Λέγεται ανασφάλεια. Η διαφορά είναι πως αν σε δαγκώσει Ροτβάιλερ, Πρέσα Κανάριο ή κανένα Ποιμενικό Καυκάσου 90 κιλών, θα χρειαστείς νοσοκομείο. Στην καλύτερη των περιπτώσεων. Για την ιστορία, σε μία έρευνα που δημοσίευσε το Forbes αναφορικά με τους πιο επικίνδυνους σκύλους στις ΗΠΑ, το γνωστό Πιτ Μπουλ ήταν στην κορυφή της λίστας.
Είχαν πεθάνει 284 άνθρωποι από επιθέσεις του. Το Ροτβάιλερ ήταν στη 2η θέση με 45. Και ίσως σας κάνει εντύπωση πως το πράο, φιλικό στο χρήστη και την οικογένεια, Λαμπραντόρ ήταν υπεύθυνο για εννέα θανάτους. «Μπροστά» από το επίσης «κακό» που «τρελαίνεται», κατά τον αστικό μύθο, Ντόμπερμαν που είχε σκοτώσει έξι ανθρώπους.

Τι σημαίνει όλο αυτό; Σε μία Αμερική όπου ήταν συνηθισμένες οι παράνομες κυνομαχίες με τα Πιτ Μπουλ, εκεί όπου το να κυκλοφορείς με ένα τέτοιο και χρυσές καδένες στο λαιμό είναι πουσάρισμα της μάτσο εικόνας σου και όπου -είτε Αμερική, είτε Ελλάδα- δεν υπάρχει μία καθαρή γενετικά γραμμή σκύλων, μπορεί να υπάρξει πρόβλημα. Είναι, όμως, πρόβλημα ανθρώπων, κοινωνικοποίησης, γνώσης χειρισμού. Όχι σκύλων. Ξεκάθαρα. Το Λαμπραντόρ θα παραμείνει ένας φιλικός σκύλος. Για πάντα.

Ομως, ακόμα και ένας άκρως επιθετικός σκύλος, είναι εξαιρετικά εύπλαστος μπιχεβιοριστικά. Ως αναδόμηση συμπεριφοράς. Αρκεί να βρεθεί στα σωστά χέρια. Ενός ειδικού που ξέρει να τον χειριστεί. Οποτε έχετε 8:22 λεπτά από τη ζωή σας, αξίζει να δείτε το βίντεο ενός ανεξέλεγκτου Γερμανικού Ποιμενικού κατά τη διαδικασία της ψυχολογικής του μεταμόρφωσης.


Ναι, τα σκυλιά με έντονο εργασιακό ταμπεραμέντο, τα Type-A, όπως συχνά λέγονται, είναι εν δυνάμει «όπλα». Όπως και ένα υπεραυτοκίνητο. Στον καπιταλιστικό κόσμο, αν έχεις τα χρήματα, μπορείς να πάρεις τη νέα Ferrari 800 ίππων. Ομως, στον κόσμο του υπαρκτού ρεαλισμού πρέπει να ξέρεις εξαιρετικά καλά με τι έχεις να κάνεις αν θες να απενεργοποιήσεις το ηλεκτρονικό πρόγραμμα ευστάθειας, το γνωστό ESP, και να οδηγήσεις γρήγορα σε βρεγμένο, ελληνικό οδόστρωμα. Θα χρειαστείς νοσοκομείο. Στην καλύτερη των περιπτώσεων.

Αντίστοιχα, χρειάζεται να γνωρίζεις τι περιλαμβάνεται όταν παίρνεις έναν δυνατό, ενδεχομένως κυριαρχικό σκύλο. Να έχεις υπόψιν την ψυχολογία της αγέλης. Πώς θα θεμελιώσεις τη θέση σου ως τον αρχηγό αυτής εν μέσω οικογένειας. Από πολλές, πολύ μικρές λεπτομέρειες. Όπως, για παράδειγμα, το να περνάς εσύ πρώτος από τις πόρτες. Υπάρχουν πολλές τέτοιες.

Στο μυαλό του σκύλου, όπως και στη Φύση, οι μικρές αυτές κινήσεις έχουν μία σημειολογία στο μυαλό του: το ποιος είναι ο αρχηγός. Και το Ροτβάιλερ, το κάθε Ροτβάιλερ, πρέπει να ‘χει εμπεδώσει πως είναι το τελευταίο μέλος της ιεραρχίας. Ο άνθρωπος και τα παιδιά είναι επάνω από αυτόν. Νόμος. Δεν επιτρέπεται. Επιβάλλεται.

https://www.protagon.gr/apopseis/exw-ro ... 4341907904

[Otto Weininger]

Πραγματικά ειμαι περίεργος να δω τις 9 περιπτώσεις που Λαμπραντορ σκότωσε άνθρωπο.

[Χαοτικός]

Να θυμίσω ότι το πρώτο που του βγήκε του νηματοθέτη είναι να βρίσει τη μάνα μη σεβόμενος τίποτα.
κάπου πετάχτηκε από κάποια χρήστρια ότι είχε μπαμπά το μωρό και κάποιος είπε απλά "Α ναι φταίει κι ο μπαμπάς"

Ο πατέρας τη συγκεκριμένη στιγμή έλειπε άρα η ευθύνη βαρύνει περισσότερο εκείνον που υποτίθεται πως πρόσεχε το μωρό.
Να δεχθώ όμως όλα αυτά που λες. Εντάξει. Φταίει κάνεις κατά τη γνώμη σου που χάθηκε μια ζωή ή οχι;
Γιατί στο 99% των τοποθετήσεων σου τάσσεσαι απλά εναντίον άλλων τοποθετήσεων, μη λέγοντας τη γνώμη σου.

Θα σου πω. Επειδή βρίσκω πολύ σημαντικό (κατά τη γνώμη εννοείται. Δεν αξιώνω να γίνει αποδεκτό απ' όλους) να γαλουχηθεί γενικά ο κόσμος με μία ηθική που περνάει από την ταπεινότητα. Εν προκειμένω η ταπεινότητα εδώ εκφράζεται με σιωπή. Λες να μην ταυτίζομαι ποτέ με τα θύματα; Να θεωρώ ότι ο παιδέρας ας πούμε είναι πληγωμένος και όχι το βιασμένο το παιδί; Λες άμα μου τύχει εμένα να μην φτάσω στα άκρα (έτσι όπως είμαι νευρικός και μου γυρνάει το μάτι για πλάκα;) έχοντας όμως τη φιλοσοφία που παρουσιάζω εδώ (προσπαθώντας να την έχω δηλαδή) και δεδομένου ότι πραγματικά δεν είναι δικό μου το πρόβλημα τη δεδομένη στιγμή αλλά κάποιου άλλου, οφείλω να παίξω το ρόλο αυτό που οδηγεί αυτή η φιλοσοφία. Αυτό που κάνεις εσύ, το κάνω συχνά στη γυναίκα μου.
(να λοιπόν θα σου πω και κάτι προσωπιικό μου). με ακούει, με βλέπει να τα παίρνω. Ξέρει ότι είμαι στο τσακ να αρρωστήσω. Χθες για παράδειγμα έβριζα αυτόν που γκάστρωσε τη δεκαεννιάχρονη. Έλεγα να κυνηγάει ο νόμος τον φυσικό πατέρα σε όλες τις περιπτώσεις. Να γίνει κοινωνική συνείδηση να φοβούνται - ναι να φοβούνται να χύσουν μέσα. να πάψει αυτό το χαλαρό ανετιλίκι και νοοτροπία ότι δεν τον αγγίζει το πρόβλημα. Η γυναίκα μου παίζει το ρόλο που κάνω εγώ. Και καλά κάνει. Το έχω ανάγκη - με συμπληρώνει.
Γιατί το έχω μάθει καλά στη ζωή μου ότι αυτό που μου βγαίνει πρώτο πρώτο, κατά 99% είναι λάθος και αδικεί την αλήθεια. Στο παράδειγμα που ανέφερα μπορεί κανείς να κάνει ένα σωρό αναλύσεις. Μετά τη δίλεπτη κουβέντα μας χτες, αναγνώρισα αμέσως ότι δικό μου απωθημένο βγάζω. Δεν χωνεύω άντρες που αφήνουν τις γυναίκες να τραβάνε σταυρό ρε φίλε.Έχω δει καταστάσεις που με κάνουν και λυσσάω. Όμως ξέρ ότι είναι δικό μου, καραδικό μου. Εύκολα μπορώ να παρασυρθώ, να έχω ανάγκη για έναν ένοχο για να εκτονώσω την οργή μου. οργή από τα απωθημένα μου όμως για πράγματα που έχουν καταπιέσει εμένα. Πράγματι που ξέρω αν ο γκόμενος της δεκαεννιάχρονης, δεν της είπε να πάνε για έκτρωση κι ότι θα σκιστεί να βρει λεφτά κι αυτή να του είπε "Α όχι εγώ θέλω να το κρατήσω" (όπως το λέγαμε μου το έκανε και με φωνή νια νια νια για να δηλώσει ότι εννοεί την ανευθυνότητα). Μετά πάλι, που ξέρεις αν δεν του είπε "χύσε" και να τον έσφιξε στην πλάτη και ξέρεις, δεν θέλει πολύ να αφεθείς. Εκείνη τη στιγμή κιόλας δεν μπορεί να λειτουργεί αυτή η μαλακία που λέω εγώ.
Αυτά για το παράδειγμα

Στο συγκεκριμένο, σκέφτομαι απλά την περίπτωση να μην ήθελε και το σκύλο η κοπέλα. Να γούσταρε ο άλλος. Εύκολα θα τον φτιάξω μαλάκα στη σκέψη μου, ΄ότι είναι ο τύπος που γουστάρει να έχει δυνατό σκυλί κλπ. Το επεκτείνω κιόλας αν θέλω να ανακατευτώ κι άλλο μέσα μου για να έχω να καταριέμαι. Τον φτιάχνω ως μαλάκα που φωτογραφίζεται και με περίστροφα και φωτό στο φέησμπουκ και γυμναστήρια και τέτοια.

(Αυτό το καταλαβαίνω ότι μπορεί να αδικεί κι εσένα που είδα κάπου ότι έχεις ή είχες πιτμπουλ. Να το αγαπάς και να γουστάρεις. Αλλά κι εμένα άσε με να μου φαίνονται κάπως αυτά - όπως εσένα ας πούμε αν ακούς ότι κάποιος πίνει χασίσι. Και οι δυο άδικοι είμαστε. Γιατί ούτε ο τύπος που κινδυνεύει η κοινωνία εξ αιτίας του είμαι εγώ κι άλλο τόσο δεν είσαι κι εσύ.)

Αν λοιπόν ο τύπος έλεγε όχι να το κρατήσουμε το σκυλί; Κι αν αυτή δεν θέλει να τσακωθεί για το φόβο της ή την επιθυμία της τέλος πάντων; Ζευγάρι είναι. Γυναίκα του είναι. Δεν είναι η ανώτατη αρχή. Είναι αδύναμη να το επιβάλει ας πούμε. Να λοιπόν που μπορεί να την αδικούμε αν ισχύει αυτό το σενάριο.

Κι αφού ποτέ δεν ξέρουμε τι συμβαίνει, ναι να λέμε μέσα μας ότι γουστάρουμε. Αλλά δημόσια αν εκφραζόμαστε, περνάει σε άλλο επίπεδο. καλλιεργούμε απαξία, ανακατωσούρα και τελικά απογοήτευση για το μέλλον.
Προτείνω να κάνουμε αυτό το σοφό (που το νιώθω ως σοφό, το ότι είναι ας το κρίνει ο καθένας). να στεναχωρηθούμε, να αφήνουμε το σοκ να μας ρημάζει, να σφίγγουμε τα χείλη και να μας βγαίνει η σιωπή. Όπως είναι η πένθιμη ατμόσφαιρα σε έναν χώρο που δεν μιλάνε όλοι κοιτούν κάτω στο πάτωμα. Νομίζεις ότι είναι αναπάντεχο, αλλά θα σε κάνει πιο πλούσιο και πραγματικά θα σε θυμάται με θετικό τρόπο αυτός έχει πληγεί κι εσύ μπροστά του κράτησες αυτή τη στάση. θυμάσαι τον Πατμάνογλου τι έλεγε στις πρώτες ώρες; "Ποιος ξέρεις το παλικάρι τι είχε και στο μυαλό του!" (Για τον Βακάκη). Φαντάζεσαι να ήμασταν μπροστά (εγώ βασικά που έχω και το μίσος στους πλούσιους - ας πούμε) και του έλεγα "μα τι λες ρε φίλε με το μουνόπανο; Που παίρνουν τα ακριβά αμάξια και τρέχουνε και δεν υπολογίζουνε τίποτα κλπ κλπ". Θα τον βοηθούσε η οργή μου; Το ότι θα ήμουν και καλά στο πλευρό του; Όχι δεν θα τον βοηθούσε. Θα τον ενοχλούσε και θα τον καταπίεζε. Το σωστό θα ήταν να τον ακούς να μιλάει και να λέει ότι θέλει κι εσύ να κάνεις υπομονή κι ας μη σου αρέσει τίποτα από αυτά που λέει. να του δείξεις μόνο ότι τον ακούς.

Δεν βοηθάει η έκφραση της οργής όταν πιάνουμε κοινωνικά ζητήματα τέτοιου χαρακτήρα. Αυτό σου λέω.

Αν σου έλεγα τη "γνώμη μου" όπως λες ότι δεν τη λέω (που δεν θα ήταν γνώμη αλλά του κώλου μου ο χαβάς και το απωθημένο μου) θα έλεγα για τον πατέρα λοιπόν. Απλά θα ξέσπαγα. Εσύ θα μου έλεγες "φταίει κι αυτός, λλά πιο πολύ αυτή". ο άλλος θα έλεγε μπα φταίνε κι οι δυο το ίδιο. Ο τρίτος θα έλεγε "μπα, κλίνω προς Χαοτικό. Ο μπαμπάς είναι μαλάκας". Θα τα είχαμε πει όλα σαν όχλος και τελικά αυτό που θα έμενε θα ήταν σκέτος θόρυβος. καμία ελπίδα δεν θα ξεπρόβαλε, κανένα μέλλον δεν θα ασφαλίζαμε και κανέναν πόνο δεν θα γλυκαίναμε.

[Χαοτικός]

Και αφού ο όχλος κρέμασε τους γονείς κατευθύνθηκε με τις τσουγκράνες του προς τα ροτβάιλερ και τους κροκόδειλους... Μόνη λογική φωνή ένας βεδουίνος, που ζητούσε να ηρεμήσουν τα πνεύματα...

Μόνο την τελευταία σελίδα που διαβάζω καταλαβαίνω ότι λες ότι λέω κι εγώ. Η Συσέξ μου φαίνεται ότι παπαρίζεται ενδελεχώς. Στηρίζει Φοσίλι που σε ειρωνεύεται για το σωστό που λες. θα δω βέβαια και τι γράφτηκε τελευταία για τη αυτήν τη γυναίκα.

Να θυμίσω ότι το πρώτο που του βγήκε του νηματοθέτη είναι να βρίσει τη μάνα μη σεβόμενος τίποτα.
κάπου πετάχτηκε από κάποια χρήστρια ότι είχε μπαμπά το μωρό και κάποιος είπε απλά "Α ναι φταίει κι ο μπαμπάς"
(Το πιθανότερο να είναι αυτός που γούσταρε να έχουν τέτοιο σκύλο σπίτι τους καθώς πολλά ψώνια γουστάρουν να βαυκαλίζονται με σύμβολα ισχύος.) Ακολούθησαν πολλές σελίδες ανούσιες για τι κάνει η κάθε ράτσα κάτι σαν επιστημονικό συνέδριο δηλαδή. Γράφτηκαν τα χιλοειπωμένα τα σκυλιά φταίνε, είναι δολοφόνοι, δεν φταίνε, δεν είναι δολοφόνοι, είναι όπως τα μάθεις, χρειάζεται εξειδικευμένη υλικο-τεχνική υποδομή, πιστοποιημένη, προβλεπόμενη, εγώ ξέρω τις πιστοποιήσεις, όχι εγώ ξέρω το νόμο, όχι ρε σεις εγώ ξέρω σκυλο-ψυχολογία επιστημονική, ώσπου η φυσική βαρεμάρα που επέρχεται από τις ανακυκλωτικές αυτές στοχαστικές δραστηριότητες, οδηγεί εκ νέου στη μάνα
κι έχουμε να λέμε γι αυτήν.

Εγώ λέω να μην την πάμε φυλακή ρε σεις. Να μάθουμε που μένει και να πάμε έξω από το σπίτι της να την φωνάξουμε να βγει έξω και να την κοιτάμε με πεπλατυσμένα χείλη λέγοντας "Να είδες; Το παιδί σου πέθανε μωρή! Τ' ακούς, πέθανε το παιδί σου! Καλά να πάθεις! πως νιώθεις μωρή Πονάς πονάς; Έτσι! Μόνη σου τώρα. Δεν έχεις παιδί. Έτσι!

Γουστάρετε ρε μάγκες; Πάμε ρε

Ποιο σωστό λέει;

Ότι ειναι θέμα μη επιτήρησης μωρού;

Όχι.

Είναι θέμα ότι στο σπίτι υπήρχε ένα σαρκοβόρο εξήντα κιλών. Που από προχθές έχουμε γαμηθει να ακούμε ότι δεν πρέπει να μπουν περιορισμοί στην κατοχή του γιατι βασικά πρόκειται για σκυλάκι λιγότερο επιθετικό από τα Κόκερ.

Οι παραλληλισμοί με τις μαλακίες που γραφονται στις ΗΠΑ μετά από καθε μας σούτινγκ για να μην περιοριστεί η δυνατότητα να ψωνίζεις ημιαυτόματα από το σουπερ μάρκετ είναι προδηλοι. Γκανς ντον'τ Κιλ πιπλ, φταίει που ο δράστης δεν πήρε τα χάπια του, φταίει που δεν υπάρχουν ανιχνευτές μετάλλων στα νηπιαγωγεία ή βρεφοκομείο με εκπαίδευση ειδικών δυνάμεων, όλα φταίνε εκτός που μπορεί ο καθένας να αγοράσει δέκα ημιαυτόματα και τέσσερις χιλιάδες σφαίρες από το σούπερ μάρκετ της γωνίας.

Και η αιτία ίδια: φετίχ. Ανορθολογικό, κοινωνιοπαθες φετιχ με τα κωλοσκυλα.

Όχι ρε συ, δεν έπιασα καθόλου αυτό το θέμα. Μίλησε φια όχλους και τέτοια και με αυτά τσιμπάω. Ασφαλώς πρέπει να μπουν κανόνες για τα σκυλιά αυτά και για όλα ίσως. άλλο με κάιει εμένα και πιάνομαι. Αυτά που είπες με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο.

[hellegennes]

Και αφού ο όχλος κρέμασε τους γονείς κατευθύνθηκε με τις τσουγκράνες του προς τα ροτβάιλερ και τους κροκόδειλους... Μόνη λογική φωνή ένας βεδουίνος, που ζητούσε να ηρεμήσουν τα πνεύματα...

Έχεις δίκιο. Αρκετά επιτεθήκαμε στην γυναίκα. Είναι γεμάτη μελανιές από τα χτυπήματά μας. Ευτυχώς που μας επανέφερες στην τάξη.

[Beria]

Πραγματικά ειμαι περίεργος να δω τις 9 περιπτώσεις που Λαμπραντορ σκότωσε άνθρωπο.

Είναι γιατί δεν έχεις δει αρσενικό μεγαλόσωμο Λαμπραντόρ να εκπαιδεύεται για φύλακας.

[hellegennes]

Πραγματικά ειμαι περίεργος να δω τις 9 περιπτώσεις που Λαμπραντορ σκότωσε άνθρωπο.

Άνοιξε την wikipedia.

https://en.wikipedia.org/wiki/Fatal_dog ... 0_and_2009


To link έχει σελίδα για τους θανάτους από το 2000 ως το 2009 και στην κεντρική σελίδα έχει από το 2010 ως το 2019.

[Otto Weininger]

Πραγματικά ειμαι περίεργος να δω τις 9 περιπτώσεις που Λαμπραντορ σκότωσε άνθρωπο.

Είναι γιατί δεν έχεις δει αρσενικό μεγαλόσωμο Λαμπραντόρ να εκπαιδεύεται για φύλακας.

Το δικό μου Λαμπραντορ είναι από τα πιο μεγαλόσωμα που θα δεις ποτέ. Όταν είχε έρθει ο εκπαιδευτής, για τα βασικά, του είπα γίνεται να μάθει και 2-3 πράγματα ως φύλακας.

Γελάσαμε με το αποτέλεσμα και το αφήσαμε.