Πουλιά

[taliban]

Γαλαζολαίμης


Φωτογραφία: https://www.facebook.com/groups/WildGreece

Ο Γαλαζολαίμης είναι μικρό αποδημητικό πουλί της οικογένειας των μυγοθηρίδων (Muscicapidae). Είναι ένα σχετικά σπάνιο είδος, συναντάται στην Ελλάδα το φθινόπωρο κατά το ταξίδι του από Ευρώπη για την Αφρική όπου και ξεχειμωνιάζει και αντίστροφα. Συγγενεύει με το Αηδόνι αλλά το αρσενικό, έχει έντονα χρώματα στο λαιμό και στο στήθος. Έχει το ίδιο μέγεθος με τον κοκκινολαίμη, με μήκος σώματος 13–14 εκατοστά και διακρίνεται από το λαμπρό μπλε χρώμα που ξεκινά από τον λαιμό του και καταλήγει στο στήθος του, που στο κάτω μέρος πλαισιώνεται από μια μαύρη, μια στενή λευκή και, στη συνέχεια, μια πυρρόξανθη λωρίδα. Στο κέντρο του μπλε χρωματισμού εμφανίζεται μια κηλίδα που σε άλλους γαλαζολαίμηδες είναι πυρρόξανθη και σε άλλους άσπρη. Η επάνω πλευρά είναι γκρίζο-καφέ. Οι πλευρές του σώματος είναι ανοιχτό μπεζ, το πίσω μέρος του στήθους και της κοιλιάς είναι υπόλευκα.

Βιότοπος εμφάνιση
Εμφανίζεται σε μεγάλα τμήματα της Παλαιαρκτικής Ζώνης και έχει επεκταθεί πέρα ​​από τον Βερίγγειο πορθμό και σε ένα τμήμα της βόρειας Αλάσκας.
Το χειμώνα οι ευρωπαϊκοί πληθυσμοί μεταναστεύουν στη νότια Ισπανία, τη Βόρεια Αφρική, την υποσαχάρια Αφρική και στη Νότια Ασία.
Στην Ελλάδα παρατηρείτε σπάνια, μόνο κατά τις μεταναστευτικές περιόδους, όταν μετακινείται από την Αφρική προς την Ευρώπη και αντίστροφα. Πρόκειται για ακριβοθώρητο πουλί καθώς είναι κρυμμένο πάντα μέσα σε πυκνή βλάστηση. Η απόσταση ασφαλείας είναι μεταξύ 10 και 30 μέτρα.

Αναπαραγωγή
Αναπαράγεται φτιάχνοντας τη φωλιά του σε πυκνή θαμνώδη βλάστηση ή σε καλαμιώνες, κοντά σε νερά. Γεννά μέχρι πέντε πρασινωπά αβγά. Στην Ελλάδα δεν αναπαράγεται.

Διατροφή
Τρέφεται κυρίως με έντομα και σκουλήκια που πιάνει κοντά σε όχθες ποταμών και λιμνών όπου και τον συναντούμε.

Πληροφορίες από : https://poulia4.blogspot.com/2019/03/lu ... ecica.html

[vagabondo]

Μελισσοφάγος



Μελισσοφάγος, μέροψ ο μελισσοφάγος (Merops Apiaster)

Ο Μελισσοφάγος είναι ένα πουλί με τα πιο όμορφα χρώματα στην Ευρώπη. Το κάτω μέρος του σώματός του είναι μπλε-πράσινο και από πάνω κόκκινο και πορτοκαλί αν και μρικές φορές υπάρχουν σκιές από πράσινο και μπλε. Κάτω από το ράμφος του έχει ένα μεγάλο κίτρινο σημάδι και μία μαύρη γραμμή γύρω από το κόκκινο μάτι του. Αν και οι μελισσοφάγοι έχουν έντονα χρώματα είναι δύσκολο να τους δει κανείς στις περιοχές γεμάτες λουλούδια όπου ζουν ενώ είναι πιο εύκολο να τους δει κανείς όταν κάθονται σε ηλεκτρικά καλώδια και απομονωμένα δέντρα από όπου ψάχνουν έντομα για να τραφούν.
Ανήκει στα κορακιόμορφα πτηνά και έρχεται στην Ελλάδα τον Απρίλιο για να αναπαραχθεί και φεύγει τον Σεπτέμβριο με προορισμό θερμότερα κλίματα. Συμπεριλαμβάνεται στα είδη του Παραρτήματος ΙΙ της Σύμβασης της Βέρνης για τη διατήρηση της ευρωπαϊκής άγριας ζωής και των φυσικών βιοτόπων.

Γνωρίσματα:

Από τα πιο πολύχρωμα πουλιά με μήκος σώματος 28εκ. και φύλα όμοια. Έχει ράχη πυρόξανθη, πράσινα πρωτεύοντα φτερά και ουρά, καστανοκόκκινο φτέρωμα στο πάνω μέρος του κεφαλιού, κίτρινο λάρυγγα, γαλαζοπράσινο στήθος και κοιλιά. Κατάλληλο για τη σύλληψη εντόμων είναι το μεγάλο και ελαφρά κυρτό προς τα κάτω ράμφος, ενώ τα μακριά και προεξέχοντα κεντρικά φτερά της ουράς βοηθούν στους ελιγμούς κατά την πτήση. Ο Μελισσοφάγος προτιμά περιοχές με θάμνους και λίγα δέντρα, ξέφωτα μέσα στο δάσος, καθώς και περιοχές κοντά σε λίμνες και ποτάμια.
Οι μελισσοφάγοι φωλιάζουν σε χαλαρές αποικίες. Κατά την περίοδο αναπαραγωγής, φτιάχνουν τις φωλιές τους στο έδαφος σκάβοντας σε πλαγιές, όχθες ποταμών και αμμόλακους, βάθους 70 – 200 εκατοστών. Γεννούν 6-7 αυγά τα οποία κλωσάνε και το θυλικό και το αρσενικό, στην αναπαραγωγή τα ζευγάρια έχουν και βοηθούς στην ανατροφή των νεοσσών που είναι συνήθως ανώριμα αρσενικά άτομα, κοινό αναπαραγόμενο είδος στη Μακεδονία και στη Θράκη, αλλά πιο σπάνιο προς τα νότια της Ελλάδας.

Βιότοπος – Τροφή:

Οι Μελισσοφάγοι συνήθως παρατηρούνται σε ανοικτές αγροτικές εκτάσεις και κοντά σε ρέματα και ποτάμια όπου βρίσκουν ευκολότερα θέσεις φωλεοποίησης. Τρέφονται αποκλειστικά με έντομα που τα πιάνουν πετώντας και όπως φαίνεται και από το όνομά τους τρώνε συχνά μέλισσες και άλλα υμενόπτερα. Το κεντρί συνήθως το αφαιρούν τρίβοντας το έντομο στο χώμα, αλλά πολλές φορές το καταπίνουν και μερικές φορές τσιμπιούνται από τα έντομα που τρώνε. Είναι επίσης κοινό είδος κατά τη μετανάστευση και πολλές φορές μπορούμε να ακούσουμε τους μελισσοφάγους με τη χαρακτηριστική φωνή τους («πρρουτ») όταν πετούν από πάνω μας, σε τέτοιο ύψος όμως που να είναι αδύνατον να τους δούμε. Οι μελισσοφάγοι έρχονται στη χώρα μας από τα μέσα Απριλίου έως και τα μέσα Μαΐου και φεύγουν από τα μέσα Σεπτέμβρη έως και τα μέσα Οκτωβρίου.

Καθεστώς προστασίας:

Συμπεριλαμβάνεται στα είδη του Παραρτήματος ΙΙ της Σύμβασης της Βέρνης για τη διατήρηση της ευρωπαϊκής άγριας ζωής και των φυσικών βιοτόπων.

Πηγή: https://poulia4.blogspot.com/2011/10/me ... aster.html

[Λοξίας]

Πολύ ωραίο νήμα.
Ας συνεισφέρουμε όσοι μπορούμε...

[Λοξίας]

.
ΠΥΡΡΟΥΛΑΣ



Μπορεί να είναι δειλός και σχεδόν απρόσιτος, αλλά είναι και ένα πάρα πολύ όμορφο πουλί! Ο λόγος για τον Πύρρουλα (στην φωτογραφία ένας αρσενικός), που θα χρειαστεί να τον ψάξουμε σε μικτά δάση ή στα δάση κωνοφόρων της βόρειας Ελλάδας για να μπορέσουμε να απολαύσουμε την αφεντιά του! Τα κρύα του χειμώνα τον αναγκάζουν να μετακινηθεί σε πιο φιλόξενες περιοχές και τότε μπορεί να τον δούμε ακόμα και στα πάρκα κάποιων πόλεων ή σε άλση, θαμνώνες, κήπους κλπ σε μικρές ομάδες.

Το σχετικά μικρό -μα βραχύ και ισχυρό- ράμφος του είναι το πολύτιμο εργαλείο σύνθλιψης των σπόρων με τους οποίους τρέφεται.

Από την Βικιπαίδεια...

Η λατινική ονομασία του γένους Pyrrhula έχει ελληνική προέλευση και είναι η ακριβής απόδοση της λέξης Πύρρουλας, με σαφή αναφορά στην πυρρόχρωμη κάτω επιφάνεια του αρσενικού. Είναι πιθανόν, την ονομασία να έδωσε πρώτος ο Αριστοτέλης, ως Πυρραλίς.

Το είδος περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Λινναίο, το 1758, ως Loxia pyrrhula. Η ταξινομική του έχει αρκετά προβλήματα, δεδομένου οτι δεν υπάρχουν ακόμη επαρκείς χρωμοσωμικές μελέτες για να είναι αρκετά ξεκάθαρη, με κύρια διαφωνία το, εάν το υποείδος Pyrrhula pyrrhula murina πρέπει να αναβαθμιστεί στο διακριτό είδος Pyrrhula murina ή να παραμείνει ως έχει, με πιθανότερη κατάληξη το πρώτο. Ωστόσο, μία δεκαετία περίπου μετά την εισηγμένη πρόταση (1993), υπάρχουν ακόμη διαφωνίες και, χρειάζονται περαιτέρω στοιχεία για να ληφθεί το τελικό συμπέρασμα. Επίσης, το υποείδος Pyrrhula pyrrhula paphlagoniae, πιθανόν να διαγραφεί ως ξεχωριστό taxon, κατόπιν επισταμένης εξέτασης συλλεχθέντων δειγμάτων.

Τέλος, όπως φαίνεται και από την γεωγραφική κατανομή, τα διάφορα υποείδη αλληλοεπικαλύπτονται σε αρκετές περιπτώσεις, δημιουργώντας επί πλέον προβλήματα στην κατάταξή τους.

Από την εξέταση ενός οστού που βρέθηκε σε στρωματώσεις του Τεταρτογενούς στη Ρώμη, μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι, οι πρόγονοι του γένους έζησαν από το Μέσο Πλειστόκαινο και κατόπιν, με πλησιέστερα συγγενικά είδη τα Carduelis tristis και Carpodacus purpureus.

Ο πύρρουλας είναι αποκλειστικά ευρασιατικό είδος με εξάπλωση, σε γενικές γραμμές, όλη σχεδόν την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή, την ανατολική Ασία, συμπεριλαμβανομένης της Ιαπωνίας, της Σιβηρίας και της χερσονήσου Καμτσάτκα. Τα νότια όρια της επικρατείας είναι περίπου στο ύψος της βόρειας Ισπανίας, τα Απέννινα, την βόρεια Ελλάδα και, μέσω της βόρειας Μικράς Ασίας μέχρι περιοχές στο βόρειο Ιράν και το Καζακστάν.

Μία, και μοναδική, φορά φορά είδα 3-4 πύρουλλους στο Καρπενήσι και εντυπωσιάστηκα από το χρώμα τους.

[taliban]

Τα μελισσουργακια είναι όμορφα.
Μεγάλη ζημιά έπαθα πριν 5 χρόνια σε ένα μέρος πλησίον ποταμού στον κάμπο.

Από τις 30 βασίλισσες που πήγα για γονιμοποιηση επέστρεψαν πίσω οι....2 .

Lesson learned .

[vagabondo]

Τα μελισσουργακια είναι όμορφα.
Μεγάλη ζημιά έπαθα πριν 5 χρόνια σε ένα μέρος πλησίον ποταμού στον κάμπο.

Από τις 30 βασίλισσες που πήγα για γονιμοποιηση επέστρεψαν πίσω οι....2 .

Lesson learned .

Δεν τα πας πλέον στον κάμπο ή απωθείς τα πουλιά με κάποιον τρόπο;

[BigChiefWahoo]

για το νήμα και τα συμπαθέστατα πτηνά.

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

.


Παίζει και αυτό σαν Μελισσόπουλο.....


.









.

[taliban]

Τα μελισσουργακια είναι όμορφα.
Μεγάλη ζημιά έπαθα πριν 5 χρόνια σε ένα μέρος πλησίον ποταμού στον κάμπο.

Από τις 30 βασίλισσες που πήγα για γονιμοποιηση επέστρεψαν πίσω οι....2 .

Lesson learned .

Δεν τα πας πλέον στον κάμπο ή απωθείς τα πουλιά με κάποιον τρόπο;

Τα πάω αλλά μακρυά από ποτάμια .
Ένας τρόπος να κρατηθούν μακρυά γενικά τα πουλιά ειναι περιμετρικά του μελισσοκομειου να μπουν κορδέλες τις οποίες κουνάει ο αέρας κ δεν μπαίνουν μέσα.

Αλλά συνήθως τις βουτάνε επάνω στη βοσκη ή όταν πάνε για νερό ( αυτό ισχύει και για τις Σφήκες ).

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

.









.

[Ζενίθεδρος]

Du bist gut zu Vögeln
Ja, das ist deine Art
Du bist gut zu Vögeln
Das bist du in der Tat.

[Λοξίας]

Η "ταπεινή" καρδερίνα...



Η δημοφιλής και αξιαγάπητη Καρδερίνα είναι το πασίγνωστο μικρόσωμο πουλάκι με το εξαιρετικό τραγούδι που όλοι γνωρίζουμε. Μας συντροφεύει όλο το χρόνο, στις πόλεις, στα πάρκα, σε αγρούς, σε λόφους και βουνά, σε άκρες υγροτόπων, αν και όχι εξαιρετικά πολυάριθμη, κάπου θα βρεθεί στο δρόμο μας! Στις πιο πολλές περιπτώσεις κοντά στην βασική τροφή της, τους σπόρους από τα γαιδουράγκαθα.
Τα 2 φύλα είναι σχεδόν όμοια, αν και οι αρσενικές έχουν πιο λαμπερά χρώματα, ειδικά στο κόκκινο κεφάλι τους, που είναι και ο λόγος που τους χάρισε το παρατσούκλι: «Τουρκοπούλες».

Από Βικιπαίδεια...

SpoilerShow

Η καρδερίνα είναι στρουθιόμορφο πτηνό, του γένους Carduelis[1] και ανήκει στην οικογένεια των σπιζιδών. Είναι ωδικό πτηνό και ζει κατά σμήνη σε δάση και σε λιβάδια, όπως επίσης σε κήπους και σε αγρούς. Απαντάται σε ολόκληρη την Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική και τη Δυτική Ασία. Είναι αποδημητικό πουλί και το φθινόπωρο μεταναστεύει σε τόπους με πιο γλυκό κλίμα. Τρέφεται σχεδόν αποκλειστικά με σπόρους αγκαθιών και με σκουλήκια.
Αξιοσημείωτη είναι η αλληλεγγύη και η αγάπη που τρέφουν τα πουλιά αυτά μεταξύ τους.

Το μήκος του πτηνού φθάνει τα 19 εκατοστά και υπάρχει μεγάλη ποικιλία σε χρωματικούς συνδυασμούς. Κυρίαρχα χρώματα είναι το κίτρινο, το κόκκινο και το μαύρο. Το κεφάλι της έχει χρώμα κόκκινο και σε αυτό το χαρακτηριστικό οφείλεται η ονομασία "τουρκοπούλα" που της έδωσε ο λαός, επειδή το κόκκινο χρώμα στο κεφάλι της μοιάζει σαν το πτηνό να φορά φέσι.

Οι αρσενικές καρδερίνες έχουν πιο έντονα χρώματα πιο σκούρα τα μαύρα σημεία τους. Θα πρέπει ένας νέος εκτροφέας να προσέξει την φτερούγα του αρσενικού πτηνού να είναι όλη μαύρη ,η κόκκινη μάσκα στο κεφάλι να φτάνει μέχρι πίσω από τα μάτια της, τα μουστάκια ή τρίχες δηλαδή γύρω από το ράμφος της να είναι μαύρα και αυτά. Στο κεφάλι της το μαύρο τμήμα είναι ομοιόμορφο δίχως άσπρες τρίχες.

Στα μικρά πτηνά τα οποία δεν έχουν ντυθεί ακόμα μπορούμε και εκεί να τα ξεχωρίζουμε από την μαύρη φτερούγα και από το μαύρο μουστάκι. Όμως πολλές φορές μπορεί να γελαστούμε στα νεαρά πτηνά διότι υπάρχουν μερικές καρδερίνες που δεν μπορούμε να της ξεχωρίσουμε απόλυτα.

Οι θηλυκές καρδερίνες έχουν πιο ξεθωριασμένα χρώματα η κόκκινη μάσκα δεν καλύπτει το μάτι αλλά μέχρι την μέση του περίπου . Η φτερούγα της είναι καφέ, στο κεφάλι της στο μαύρο τμήμα έχει άσπρα φτερά, στο μουστάκι της έχει καφέ τρίχες και γενικότερα είναι μικρότερη σε μέγεθος από την αρσενική.

Οι μικρές θηλυκές καρδερίνες έχουν και αυτές καφέ φτερούγες και καφέ φτερά γύρω από το ράμφος τους.

Υπάρχουν διάφορα ονόματα για την καρδερίνα. Η επιστημονική της ονομασία είναι σπίζα η ακανθοφάγος ή ακανθυλίδα η γνήσια.

Αστραγαλίνος ή Στραγαλιάνος ή Στραγαλίνι
Γαρδέλι.
Γραμματικούλα.
Τουρκοπούλα: (ή Τουρκάκι στην Λακωνία) από το κόκκινο στο κεφάλι της, που μοιάζει με φέσι.
Σγαρτήλι (Κυπριακή διάλεκτος)

Κατάσταση Διατήρησης: Ελάχιστης ανησυχίας

[Λοξίας]

Πετροκότσυφας 'η Πυροκότσυφας



Ένα μεταναστευτικό πουλί που προτιμάει βραχώδεις περιοχές με υψόμετρο για να αναπαραχθεί. Το βαθύ μπλέ χρώμα του αρσενικού από το λαιμό και πάνω και στην πλάτη και τις φτερούγες, μαζί με το έντονο πορτοκαλί κάτω από τα φτερά και στην κοιλιά σε συνδυασμό με το πολύ μελωδικό τραγούδι του, κάνουν τον Πυροκότσυφα να ξεχωρίζει.
Θα τον συναντήσουμε τους ανοιξιάτικους και τους καλοκαιρινούς μήνες σε πληθώρα ορεινών περιοχών σε μεγάλο υψόμετρο, όπως στον Όλυμπο, τον Παρνασσό, την Γκιώνα, τον Ταύγετο, την Πίνδο, το Φαλακρό και αλλού.

Κατάσταση Διατήρησης: Ελάχιστης ανησυχίας.

Λεπτομέρειες στην Βικιπαίδεια

.

[Λοξίας]

Ο πασίγνωστος Τσαλαπετεινός...

Ο γνωστός σε όλους μας και ιδιαίτερα φιλικός με τους ανθρώπους Τσαλαπετεινός, είναι ένα μεταναστευτικό πουλί που ξεχωρίζει λόγω του μεγέθους του, της συμπεριφοράς του και του χαρακτηριστικού λοφίου του. Αναπαράγεται στην Ελλάδα ερχόμενος από την Αφρική την άνοιξη, όπου επιστρέφει το φθινόπωρο. Φωλιάζει ακόμα και σε πάρκα και άλση στα μεγάλα αστικά κέντρα, καθώς έχει εξοικειωθεί με την ανθρώπινη παρουσία. Κινείται συχνά στο έδαφος και τρέφεται κυρίως με κάμπιες, σκουλήκια και μεγάλα έντομα, σχεδόν πάντα σε περιοχές με δέντρα, ιδιαίτερα πεύκα.

Είναι πολύ εύκολο να τον συναντήσουμε γιατί «ανέχεται» την ανθρώπινη παρουσία, μέχρι όμως να αισθανθεί ότι απειλείται!

Λεπτομέρειες στην Βικιπαίδεια

[Λοξίας]

Συκοφάγος...


Άλλο ένα μεταναστευτικό πουλί, που ξεχωρίζει λόγω του έντονου κίτρινου χρώματος που έχουν τα ενήλικα αρσενικά άτομα, το οποίο επίσης αναπαράγεται στην Ελλάδα. Τρέφεται με έντομα και φρούτα, με ιδιαίτερη προτίμηση στον τόπο μας στα σύκα, όπως προδίδει και το όνομά του. Αν και μετρίου μεγέθους, δεν είναι εύκολο να τον εντοπίσουμε γιατί έχει κρυπτική συμπεριφορά.

Οι καλύτερες εποχές για να τον δούμε είναι οι μεταναστευτικές περίοδοι (άνοιξη και φθινόπωρο) όταν διέρχεται, ή το καλοκαίρι κοντά σε θέσεις όπου φωλιάζει. Τέτοιες θέσεις υπάρχουν αρκετές κυρίως στη βόρεια Ελλάδα, κοντά στις Πρέσπες, σε χαμηλά υψόμετρα στην Πίνδο, τη λίμνη Κερκίνη, τη λίμνη της Καστοριάς και αλλού.

Λεπτομέρειες στην Βικιπαίδεια