Ζωόφιλοι - αυτή η μάστιγα

[foscilis]

Στην τωρινή μας κατάσταση τα οικιακά ζώα έχουν γίνει αντικείμενα πόθου και συναισθηματικής εξάρτησης. Παρέχουν λόγο ύπαρξης σε ανθρώπινες ψυχές που δεν έχουν και πολλούς λόγους για να ζουν. Είναι "πεδία" εύκολου και ανώδυνου συναισθηματισμού- σε αντίθεση με τα παιδιά- καθώς ούτε τα έξοδα των παιδιών έχουν, ούτε προκαλούν τα συναισθηματικά ρίσκα και τις ταλαιπωρίες της ανατροφής παιδιών. Η κοινωνία μας είναι κοινωνία του εύκολου συναισθηματισμού.

το βασικό προσόν τους (σε σχέση με τα παιδιά) όπως δίδαξα ήδη από την 1η σελίδα του νήματος είναι ότι ποτέ δεν πρόκειται να πούνε στο αφεντικό τους "είσαι κλινική περίπτωση μαλάκα και ντρέπομαι που έχουμε την παραμικρή σχέση".

Αυτό ταυτόχρονα είναι και η καλύτερη απόδειξη ότι είναι σαφώς κατώτερες μορφές ζωής απ' ό,τι οι άνθρωποι και τα άγρια ζώα.

[User_601]

Δεν διαμαρτυρήθηκα για μένα αλλά για τον τρόπο που απαντά γενικώς σε όποιον διαφωνεί. O enaon είναι γνωστός για το ιδιαίτερο στυλ γραφής του και αν κάποιος δεν είναι εξοικειωμένος καταλαβαίνει άλλα όπως έγινε και με την Εσθήρ. Επίσης είναι γνωστό ότι έχει γάτες.

Αν εχει γατες ο enaon τις λυπαμαι πραγματικα.Κατα τα αλλα..αν ειναι γνωστος ο τροπος που γραφει ο enaon και καθε enaon..ας γινει γνωστος και ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΤΡΟΠΟΣ ΓΡΑΦΗΣ.Δεν καταλαβα;ΕΧΩ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ;Κατα τα αλλα..δικηγορος του αν σε εχρισε ,δεν με ενδιαφερει.
Κατα τα αλλα τροαλρεια συστολα και χλευαζει ατομα που δεν γνωριζει ,κανενα επιχειρημα παρα παπαριες,.ε..σε παπαριες,με π[απ[αριες θα απανταμε και εντ οφ στορυ.

[enaon]

O enaon είναι γνωστός για το ιδιαίτερο στυλ γραφής του
Επίσης είναι γνωστό ότι έχει γάτες.

τόσο χάλια ε

δεν έχω γάτες όπως το εννούμε στο νήμα στ, δεν μου αρέσει να ειμαι δεσπότης κανενός, πόσο μάλιστα στο πιο ανεξάρτητο είδος. Απλά με συμπαθούν και τις συμπαθώ.

[foscilis]

θα το θέσω πιο καλά παιδιά για όσους θέλουν να το σκεφτούν, εγώ το σκέφτηκα πρίν λίγο καιρό που έφυγε το σκυλάκι που είχα απο μικρό παιδί.

πόσοι όσοι έχασαν ένα ζωάκι που αγαπούσαν αλήθεια όπως το καταλαβαίνουν, που είχαν αναμνήσεις πολλές, μία ζωή ολόκληρη κλπ, θεώρησαν αυτονόητο να πούνε οτι δεν πάνε στην δουλεία μία μέρα γιατί ήταν στεναχωρημένοι, ζήτησαν άδεια κλπ, όπως θα έκαναν με έναν παιδικό φίλο κλπ ίσως;

αν κανείς, γιατί;

Εγώ.
Όταν πέθανε ο σκύλος μου, που ζήσαμε μαζί 17 χρόνια, ζήτησα μια μέρα άδεια για να πάμε να τον θάψουμε.
Και κάθε μέρα για αρκετό καιρό μετά λίγο πριν μπω στην τάξη σκούπιζα τα δάκρυά μου τα οποία δεν σταματούσαν με τίποτα και δεν ήθελα να γίνω ρεζίλι.
Δεν ήταν κάτι που μπορούσα να ελέγξω, όμως.
Τα δάκρυα δεν σταματούσαν κάθε φορά που τον έφερνα στη σκέψη μου.
Συγγνώμη.

Το ότι φοβόσουν μη γίνεις ρεζίλι αποδεικνύει ότι δεν το θεωρούσες αυτονόητο.

ΥΓ αν αντί για ΚΑ κατάφερες και πήρες ειδική άδεια για κηδεία σκύλου αυτό σίγουρα αξίζει κάποιου είδους Νόμπελ δημοσιοϋπαλληλίας.

[User_601]

O enaon είναι γνωστός για το ιδιαίτερο στυλ γραφής του
Επίσης είναι γνωστό ότι έχει γάτες.

τόσο χάλια ε

δεν έχω γάτες όπως το εννούμε στο νήμα στ, δεν μου αρέσει να ειμαι δεσπότης κανενός, πόσο μάλιστα στο πιο ανεξάρτητο είδος. Απλά με συμπαθούν και τις συμπαθώ.

Ναι,καταλαβαμε....εχεις αδεσποτες Που ταιζεις με ψωμι βουτηγμενο σε λαδι,στην καλυτερη περιπτωση..για να σου τρωνε τα ποντικια.ΦΙΛΟΖΩΑΡΑ ΜΟΥ ΕΣΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ!

[foscilis]

Και μετά από 35 σελίδες που μάθαμε μέχρι και για τις κηδείες σκύλων, ας επιστρέψουμε στο πώς ξεκίνησε το θέμα:

Το μέλος arvanitis μας περιγράφει έναν σκύλο που ζει χαρούμενος στην εξοχή και γυρνοβολάει σε έναν τεράστιο κήπο.

Αμέσως δέχεται επίθεση από ψυχοπαθή επειδή "είναι βλάχος" που βλέπει τα ζώα σαν "εργαλείο". Νορμάλ και σεβασμός στο σκύλο θα ήταν να τον είχε σε διαμέρισμα, να τον περπατάει 1-2 ώρες την ημέρα μαξ για να χέσει στο τσιμέντο (που ακόμα κι εκεί στην καλύτερη περίπτωση η κουράδα θα πήγαινε σε σακούλα) αλλά να του έσκαγε γλωσσόφιλα και να τον έλεγε "αγάπη του".

ΟΚ.

[ST48410]

θα το θέσω πιο καλά παιδιά για όσους θέλουν να το σκεφτούν, εγώ το σκέφτηκα πρίν λίγο καιρό που έφυγε το σκυλάκι που είχα απο μικρό παιδί.

πόσοι όσοι έχασαν ένα ζωάκι που αγαπούσαν αλήθεια όπως το καταλαβαίνουν, που είχαν αναμνήσεις πολλές, μία ζωή ολόκληρη κλπ, θεώρησαν αυτονόητο να πούνε οτι δεν πάνε στην δουλεία μία μέρα γιατί ήταν στεναχωρημένοι, ζήτησαν άδεια κλπ, όπως θα έκαναν με έναν παιδικό φίλο κλπ ίσως;

αν κανείς, γιατί;

Το δέσιμο που μπορεί να έχεις με ένα ζώο ποικίλει ανάλογα με το ποιος είσαι, την ηλικία σου, την φάση που περνάς στην ζωή σου, το είδος του ζώου, το διάστημα που έχετε περάσει μαζί και το είδος των εμπειριών που έχετε μοιραστεί.
Άλλο δέσιμο πχ έχει ένα παιδάκι που μεγάλωσε μαζί με ένα σκυλί για πάνω από 10 χρόνια παίζοντας καθημερινά και άλλο η γιαγιά με την γάτα που ταϊζει στην αυλή.
Σε ορισμένες περιπτώσεις το δέσιμο είναι εξαιρετικά ισχυρό.

Στην πλειοψηφία υπάρχει διάκριση μεταξύ ανθρώπου και ζώου. Τους περισσότερους θα πειράξει πολύ παραπάνω η απώλεια ενός μέλους της οικογένειάς τους από ότι του κατοικιδίου.

[enaon]

αντε ρε, μπράβο και δεν λέω άλλα γιατί ξέρεις τώρα, ζουμιά, οπότε άσχετα μωρε με τα προσωπικά μας και το ποιός την έχει μακρύτερη την ζωοφιλία, δεν ένιωσες κάτι περίεργο απο τους άλλους;

[ST48410]

O enaon είναι γνωστός για το ιδιαίτερο στυλ γραφής του
Επίσης είναι γνωστό ότι έχει γάτες.

τόσο χάλια ε

δεν έχω γάτες όπως το εννούμε στο νήμα στ, δεν μου αρέσει να ειμαι δεσπότης κανενός, πόσο μάλιστα στο πιο ανεξάρτητο είδος. Απλά με συμπαθούν και τις συμπαθώ.

Δεν βοηθάς. Από αυτό που έγραψες αν δεν έχει διαβάσει άλλα νήματα δες τι θα καταλάβει.
Edit: Ωχ!

[enaon]

Τους περισσότερους θα πειράξει πολύ παραπάνω η απώλεια ενός μέλους της οικογένειάς τους από ότι του κατοικιδίου.

στ δεν κάνω συγκρίσεις, είναι σαν τον πόνο αυτά κλπ, σχετικές έννοιες. Απλά νομίζω οτι η θλίψη της απώλειας για ένα ζώο, είναι προσωπική υπόθεση, δεν μπορείς να την μοιραστείς αλήθεια. Ίσως κάνω λάθος βέβαια, σιγά.

[enaon]

Δεν βοηθάς. Από αυτό που έγραψες αν δεν έχει διαβάσει άλλα νήματα δες τι θα καταλάβει.
Edit: Ωχ!

με νοιάζει να καταλάβει οτι δεν είμαι ειμαι θαλασσινό, δεν τσιμπάω, θα δω πόση ώρα θα της πάρει, κάνε υπομονή αν μπορείς

[ST48410]

Τους περισσότερους θα πειράξει πολύ παραπάνω η απώλεια ενός μέλους της οικογένειάς τους από ότι του κατοικιδίου.

στ δεν κάνω συγκρίσεις, είναι σαν τον πόνο αυτά κλπ, σχετικές έννοιες. Απλά νομίζω οτι η θλίψη της απώλειας για ένα ζώο, είναι προσωπική υπόθεση, δεν μπορείς να την μοιραστείς αλήθεια. Ίσως κάνω λάθος βέβαια, σιγά.

Συμφωνώ. Αυτό έλειπε τώρα να κάνουμε κουμάντο στο πόσο και με τι θα στεναχωριέται ο άλλος. Απλά και ο foscilis έχει δίκιο σε αυτό που γράφει στο παραπάνω post. Το λέει κάπως δεικτικά αλλά έχει δίκιο. Υπάρχουν υπερβολές από αυτοαποκαλούμενους ζωόφιλους.

[ST48410]

κάνε υπομονή αν μπορείς

Από αυτό διαθέτω

[bizeli]

Το ότι φοβόσουν μη γίνεις ρεζίλι αποδεικνύει ότι δεν το θεωρούσες αυτονόητο.

ΥΓ αν αντί για ΚΑ κατάφερες και πήρες ειδική άδεια για κηδεία σκύλου αυτό σίγουρα αξίζει κάποιου είδους Νόμπελ δημοσιοϋπαλληλίας.

Για κανέναν λόγο δεν θα ήθελα να με δει κανείς να κλαίω πόσο μάλλον στο χώρο της δουλειάς μου.
Δεν πήρα καμιά ειδική άδεια, εξήγησα τον λόγο, έδειξαν κατανόηση και μου έδωσαν μια μέρα άδεια.
Σε αυτή τη μέρα και για να μη διαταράξω τη λειτουργία του σχολείου έκανα ολόκληρο ταξίδι και ξαναγύρισα την ίδια μέρα πίσω για να είμαι την επόμενη το πρωί στη θέση μου.
Ήταν και η μοναδική άδεια που πήρα όλη τη χρονιά.

Θα μπορούσα να πω ένα οποιοδήποτε ψέμα και να απουσιάσω περισσότερες μέρες, όπως κάνουν άλλοι.

Επίσης, το γεγονός ότι μου έδωσαν άδεια για αυτόν το λόγο δείχνει ότι είμαι μια υπάλληλος που δεν έχω δημιουργήσει ποτέ κανένα πρόβλημα, σπανίως (έως ποτέ) ζητάω άδειες και γενικά έχω ένα πολύ καλό όνομα.
Δεν διαμαρτυρήθηκε κανείς.
Ούτε συνάδελφοι, ούτε γονείς.
Αντιθέτως.

[bizeli]

αντε ρε, μπράβο και δεν λέω άλλα γιατί ξέρεις τώρα, ζουμιά, οπότε άσχετα μωρε με τα προσωπικά μας και το ποιός την έχει μακρύτερη την ζωοφιλία, δεν ένιωσες κάτι περίεργο απο τους άλλους;

Τι περίεργο να νιώσω;