Να μην αγοράσεις γατάκι, να υιοθετήσεις ένα αδεσποτάκι. Αγοράζουν συνήθως εκείνοι που ζητούν ρατσάτα, όμως πιο όμορφα κι έξυπνα τα... "ταρατσάτα".Cloud87 έγραψε: ↑27 Σεπ 2018, 22:01Στο θέμα κατευθείαν. Εχω μια σκυλίτσα από το 2008. Είναι χαριτωμένη αλλά με εκνευρίζει γιατί κάνει πολύ φασαρία όταν για παράδειγμα τρέχει στη πόρτα να υποδεχθεί τον daddy μου ή και με τον αδερφό μου. Σε λίγο θα πεθάνει έτσι κι' αλλιώς. Εχω δεί ένα πολύ χαριτωμένο να γυρίζει στη γειτονιά και σκέφτομαι να το πάρω για κατοικίδιο, όποτε με βλέπει μου νιαουρίζει και μου κάνει τσαχπινιές. Αλλά σκέφτομαι οτι θα πρέπει να περιμένω κανένα χρόνο για να ανεξαρτητοποιηθεί αλλά και πάλι και αν...και από χρόνο...έχετε πάρει γατάκι; Πως ήταν; Αξίζει;
Αυτό που με προβληματίζει είναι το πώς θα τα πάει με τη σκυλίτσα που πες γριούλα είναι δεν θα αντιδράσει έντονα (ΑΝ δεν αντιδράσει, λέμε). Το γατί που θα έρθει να συγκατοικήσει, πώς θα τα πάει μαζί της κι αν θα τη φοβάται το ρώτησες;
Μακάρι ο ενδοιασμός μου να αποδειχτεί άκυρος, αλλά χρειάζεται λίγη προσοχή και σκέψη προκειμένου όταν αποφασίσεις να είναι οριστικό για να μη καταλήξει το γατί πάλι στο δρόμο.
Έχω κι εγώ γατούλα που υιοθέτησα από δυο μηνών, ένα από τα τρία γατομωράκια που βρέθηκαν σε κάδο σκουπιδιών όπου ασυνείδητοι συμπολίτες μας τα είχαν πετάξει. Τώρα είναι 6 χρονών. Τη λατρεύω.
Και τα σκυλάκια καλά είναι, αλλά οι γάτες είναι η αδυναμία μου. Δεν είναι τυχαίο οτι πολλοί σκυλο-γονείς που έτυχε να υιοθετήσουν αργότερα γάτα, δείχνουν ενθουσιασμένοι που ανακαλύπτουν τις αρετές και τη γοητεία των μικρών αιλουροειδών.