Οκ, σας αφιερώνω αυτά τα δύο ποιήματα. Ήταν τα δύο πρώτα που μου ηρθαν στο μυαλό.Στύγιος έγραψε: ↑21 Νοέμ 2021, 18:14Συλλυπητήρια ρε φίλε. Κοντά 10 χρόνια παρέα, οικογένεια πλέον. Γω θυμάμαι ακόμα τη γάτα μου τη Μίτσα, πριν 30 χρόνια. Εύχομαι να αναπληρωθεί το κενό με κάποιον άλλον γατούλη.Arisvilla έγραψε: ↑21 Νοέμ 2021, 17:59Σήμερα δυστυχώς αναγκάστηκα να κάνω ευθανασία στον γάτο μου 9,5 χρονών. Ταλαιπωρούνταν 3 μήνες σχεδόν με θέματα στα αυτιά που στην αρχή δεν ξεραμε που οφείλονταν αλλά τελικά ήταν επιθετικός καρκίνος. Μεγάλη πικρα και λύπη, 3 μήνες καθημερινά προσπαθούσα εγώ και οι κτηνίατροι να τον σώσουμε, τον έκανα εγχειριση, τον βάλαμε και συσκευή σίτισης στον οισοφάγο για να τρωει γιατι δεν έτρωγε αλλά στο τέλος με διάγνωση επιθετικού καρκίνου και το ζωο να μην μπορει να φαει και να σηκωθει ήταν θέμα χρονου ο θάνατος οποτε δεν ειχε νοημα να τον κρατάμε τεχνητά. Ο γάτος ηταν πραγματικά ένας υπέροχος γάτος που παρά τη φοβερή ταλαιπωρία του και οτι ηταν τις τελευταιες 2 εβδομάδες, τυφλος από το ένα μάτι κουφος απο το ένα αυτι, ανημπορος να περπατήσει δεν σταματούσε να μου κάνει γου γουρ μολις τον χαιδευα. Καλό ταξιδι τζιντζεράκο θα σε θυμάμαι για πάντα. Τον ειχα απο μωρο 10 ημερών.
--------------------------
Πώς ξέρει, κάθε φορά πού πονάω,
κι έρχεται κοντά μου
όλο μάτια.
Πώς ξέρει, κάθε φορά που σκέφτομαι,
και κάθεται ακίνητη να συγκεντρωθώ.
Πώς με νιώθει, πριν από μένα,
και κινείται σωστά, πατάει άψογα,
στέκεται σίγουρα, πάντα.
Τόσα χρόνια γάτα μου, ούτε μία λάθος στιγμή.
Ποιος άνθρωπος,
ποιος άνθρωπος
θα το μπορούσε;
---------------------------
Είναι ένα μικρό γατάκι.
Αδύνατον ν' αντισταθεί
στο δάχτυλο που κουνιέται
στο κορδόνι που κρέμεται
στη ζώνη που σέρνεται.
Παίζει.
Είναι ένα μικρό γατάκι.
Δεν τρώει από σένα,
τρώει απ' τη μάνα του.
Κι όμως τρέχει κοντά σου
μόλις σε νιώσει:
Κοιτάζει.
Είναι ένα μικρό γατάκι,
σε διάλεξε για φίλο.
Σε ξεχωρίζει αμέσως,
κουλουριάζεται στο πόδι σου
και, μόλις τ' αγγίξεις,
χουρχουρίζει.
Είναι ένα μικρό γατάκι.
Είκοσι πόντοι χάρη.
Δεν μπορεί ν' ανασάνει,
κοιτάζει έντρομο,
δεν καταλαβαίνει γιατί.
Πεθαίνει.
Είναι ένα μικρό γατάκι.
Το σώμα του παράλυτο
η αναπνοή του σφυρίζει,
τα μάτια του νεκρά,
αλλά, μόλις το σηκώσεις,
μαζεύει όλη του τη δύναμη
και χουρχουρίζει.
------------------------
Ίσως να βρείτε κάποια άλλη από τις γάτες που σας άγγιξαν και το συναίσθημα που σας δημιούργησαν, εδώ.
Είναι συγχρόνως, τόσο ίδιες και τόσο διαφορετικές.
http://www.ndimou.gr/el/keimena-%ce%b3% ... %89%ce%bd/