Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους! https://www.phorum.com.gr/
Επίσης υπάρχουν και κάτι άσχετοι που νομίζουν πως το χιπ χοπ παλιά ήταν "πολιτικοποιημένο" και "περνούσε μηνύματα" σε αντίθεση με τη σημερινή τραπ που είναι όλα όσα (και καλά) μισούν.
Εξαρτάται. Η ορίτζιναλ μουσική καμία σχέση, μουσική των πάρτι ήταν για να περνάνε καλά οι μαύροι. Σε αυτό είναι κάπως ίδια φάση η τραπ αλλά νομίζω ότι απουσιάζει το χορευτικό στοιχείο.
H ορίτζιναλ ελληνική βερσιόν ειχε όντως κατά βάση πολιτικο-κοινωνικο στιχο. Μιλάμε για τους πρώτους (ffc, active member, txc κτλ). Ακόμα και τα ημισκουμπρια έκαναν σάτιρα μεν αλλά πολύ συχνά πάνω σε κοινωνικά θέματα.
Συμφωνώ όμως στο ποιντ ότι και οι μουσικές που ακούγαμε εμείς ως νέοι και ακούμε ακόμα κ σήμερα αρχιδια ποιότητα έχουν που μας πείραξε η τραπ.
Κι εδώ βρίσκεται το πρόβλημα. Οι "φωστήρες" της μουσικής αξιολογούν ένα ξενόφερτο μουσικό ιδιώμα με βάση την ελληνική του εκδοχή. Σαν να σου πω ότι θα αξιολογήσω το ποδόσφαιρό ως άθλημα με βάση έναν αγώνα ΗΠΑ - Κατάρ.
Η αμερικάνικη εκδοχή είναι γεμάτη κακές λεξούλες όπως bitches, hoes, niggas, fuck up your ass. Επίσης γεμάτη με "αγωνιστική" θεματολογία όπως σεξ, ναρκωτικά, μαστροπεία, σεξ με γκόμενα άλλου ράπερ για εκδίκηση, χρηματολαγνεία, εύκολος πλουτισμός, μάχες μεταξύ περιοχών, μάχες για το ποιός κάνει καλύτερο ραπ, σπρώξιμο χόρτου, σεξ με πόρνες, σπρώξιμο σκληρών ναρκωτικών, ξύλο σε πιτσιρικάδες, περιαυτολογία, θολή αντισυστημικότητα, αντιμπατσισμός. Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις που διαφοροποιούνται η έστω παρεκλίνουν λίγο αισθητικά και ιδεολογικά. Αλλά ο κάνονας ήταν και είναι αυτό που περιέγραψα παραπάνω. Είτε εκφράζεται ως νεοπλουτισμός είτε ως λούμπεν προλεταριάτο.
Κι όλα αυτά τα λέω έχοντας περάσει αρκετό χρόνο ακούγοντας και ψάχνοντας αυτή τη μουσική. Ιδίως παλιότερα.
Re: Ο νέος νορμισμός στη μουσική
Δημοσιεύτηκε: 01 Ιούλ 2022, 17:41
από Beria
Ο όρος νορμισμός είναι εν χρήσει ή είναι αγγλικούρα ;
Η τραπ είναι μια μουσική που αναδεικνύει την υποκρισία του νεοέλληνα και επομένως καλά κάνει και υπάρχει.
Τι εννοώ: Οι νεοέλληνες λένε "η νεολαία καταστρέφεται από την τραπ", ωστόσο αγνοούν ότι τουλάχιστον το 40% των ακροατών της τραπ, δεν είναι "νεολαίοι". Είναι 40χρονοι σκυλάδες, που ακούγοντας στίχο για εμπόρους ναρκωτικών που πιάσανε την καλή, νοσταλγούν τις χρυσές εποχές του ΠΑΣΟΚ, τότε που σκορπούσανε τα πενηντάευρα στα μπουζούκια.
Ο σαραντάρης, όταν ακούει "θέλω κότερα, ελικόπτερα" κλπ, σκέφτεται το ΠΑΣΟΚ. Το γεγονός ότι οι στίχοι είναι υπερβολικά παιδικοί, παραπέμπει σε επιτυχίες του "Φοίβου" και γενικότερα στο σκυλοπόπ.
Συμπέρασμα: Η τραπ είναι μια μουσική που κατ' επίφαση απευθύνεται στη νεολαία, αλλά στην ουσία της, την ακούνε σκυλομπούμερς που αναπολούν τα late 90s και την επίπλαστη ευμάρεια της εποχής εκείνης.
Την ακούν και μεγάλοι, αλλά τα πιτσιρίκια είναι που επιρρεάζονται απο πρότυπα.
Επίσης υπάρχουν και κάτι άσχετοι που νομίζουν πως το χιπ χοπ παλιά ήταν "πολιτικοποιημένο" και "περνούσε μηνύματα" σε αντίθεση με τη σημερινή τραπ που είναι όλα όσα (και καλά) μισούν.
Εξαρτάται. Η ορίτζιναλ μουσική καμία σχέση, μουσική των πάρτι ήταν για να περνάνε καλά οι μαύροι. Σε αυτό είναι κάπως ίδια φάση η τραπ αλλά νομίζω ότι απουσιάζει το χορευτικό στοιχείο.
Η ορίτζιναλ ελληνική βερσιόν ειχε όντως κατά βάση πολιτικο-κοινωνικο στιχο. Μιλάμε για τους πρώτους (ffc, active member, txc κτλ). Ακόμα και τα ημισκουμπρια έκαναν σάτιρα μεν αλλά πολύ συχνά πάνω σε κοινωνικά θέματα.
Συμφωνώ όμως στο ποιντ ότι και οι μουσικές που ακούγαμε εμείς ως νέοι και ακούμε ακόμα κ σήμερα αρχιδια ποιότητα έχουν που μας πείραξε η τραπ.
Η χιπ-χοπ είναι ποίηση του δρόμου, επομένως συχνά αναφέρεται σε φαινόμενα βγαλμένα από τη ζωή.
Αυτά όμως για τον πασοκομπούμερ είναι "υπερβολικά ψαγμένα" πράγματα, πόσο μάλλον όταν σχετίζονται με ένα νεολαιίστικο lifestyle (skateboard, γκραφίτι κλπ).
Και από πού προκύπτει ότι "ο δρόμος" είναι πάντα ποιητικός;
Από παπαριές τύπου "καταραμένοι ποιητές" για απολύτως ναρκισσιστικούς τύπους;
Re: Ο νέος νορμισμός στη μουσική
Δημοσιεύτηκε: 03 Ιούλ 2022, 22:01
από taxalata xalasa
ηπανομαιμουδες...
να μιμηθουν οτι βλεπουν για να ναι american gangster boys....
Εξαρτάται. Η ορίτζιναλ μουσική καμία σχέση, μουσική των πάρτι ήταν για να περνάνε καλά οι μαύροι. Σε αυτό είναι κάπως ίδια φάση η τραπ αλλά νομίζω ότι απουσιάζει το χορευτικό στοιχείο.
Η ορίτζιναλ ελληνική βερσιόν ειχε όντως κατά βάση πολιτικο-κοινωνικο στιχο. Μιλάμε για τους πρώτους (ffc, active member, txc κτλ). Ακόμα και τα ημισκουμπρια έκαναν σάτιρα μεν αλλά πολύ συχνά πάνω σε κοινωνικά θέματα.
Συμφωνώ όμως στο ποιντ ότι και οι μουσικές που ακούγαμε εμείς ως νέοι και ακούμε ακόμα κ σήμερα αρχιδια ποιότητα έχουν που μας πείραξε η τραπ.
Η χιπ-χοπ είναι ποίηση του δρόμου, επομένως συχνά αναφέρεται σε φαινόμενα βγαλμένα από τη ζωή.
Αυτά όμως για τον πασοκομπούμερ είναι "υπερβολικά ψαγμένα" πράγματα, πόσο μάλλον όταν σχετίζονται με ένα νεολαιίστικο lifestyle (skateboard, γκραφίτι κλπ).
Και από πού προκύπτει ότι "ο δρόμος" είναι πάντα ποιητικός;
Από παπαριές τύπου "καταραμένοι ποιητές" για απολύτως ναρκισσιστικούς τύπους;
εντάξει αν δεν αρέσει η ποίηση του δρόμου, υπάρχει και το μέταλ.
Re: Ο νέος νορμισμός στη μουσική
Δημοσιεύτηκε: 04 Ιούλ 2022, 01:12
από έργο_μακέτο
Γενικά το όλο concept "ποίηση του δρόμου" πάντα μου φαινόταν χαζό. Την είδανε όλοι Μπουκόφσκι..
Αν δεν έχεις ταλέντο η τέχνη σου θα είναι για τον κάλαθο. Αν έχεις θα είναι αξιόλογη. Είτε είσαι απ'το δρόμο είτε απ'τα σαλόνια.
Re: Ο νέος νορμισμός στη μουσική
Δημοσιεύτηκε: 04 Ιούλ 2022, 02:04
από ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ
Πράγματι, η ελληνική τραπ σκηνή δεν αποτελεί τον μοναδικό φορέα παραγωγής και κατανάλωσης παπαροειδούς μουσικής,
αλλά αυτό δε σημαίνει πως όταν πονάνε τα αυτιά μας, δεν πρέπει να το επισημαίνουμε. Δε χρειάζεται να πάμε στον ΩΡΛ και
να του τα ακουμπήσουμε επειδή τα γαβγίσματα του Light βαπτίστηκαν επιτυχίες.