Phorum.com.gr

GoBzi έγραψε: ↑

16 Ιαν 2024, 12:32

Libre arbitre έγραψε: ↑

16 Ιαν 2024, 12:23

GoBzi έγραψε: ↑

16 Ιαν 2024, 12:09

Καταλαβαίνεις πως με αυτό που γράφεις δικαιώνεις τον Αρίστο, έτσι;

Ο πλανήτης με ενδιαφέρει. Όχι ο Αρίστος.

Άσε ρε αλεπουδιάρη και εσύ

Εάν σε ενδιαφέρει ο πλανήτης να πας να ζήσεις στην μέση του πουθενά, χωρίς ρεύμα, καύσιμα, αυτοκίνητα, ηλεκτρονικές συσκευές και πλαστικό.

Στις "Αντιθέσεις" αποχαιρετάμε το 2023 με μια εκπομπή για τις προκλήσεις των κοινωνιών και των λαών το 2024 .
Καλεσμένος στο στούντιο της εκπομπής ο Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, Εικαστικός -συγγραφέας και επί χρόνια συντάκτης της Liberation Δημοσθένης Δαββέτας, με αφορμή το νέο του βιβλίο:
«Το τέλος της Αισθητικής; Τεχνομηδενισμός και Σύγχρονη Τέχνη» σε μια συζήτηση για την μεγάλη ευκαιρία της Ανθρωπότητας αλλά και τον μεγάλο κίνδυνο της απόλυτης δυστοπίας , ως τις μεγάλες προκλήσεις του 2024 .
Στην εκπομπή παρεμβαίνει η Ευγενία Σαρηγιαννίδη, Ψυχολόγος - Συντονίστρια του Δικτύου «psy-counsellors», κάτοχος πτυχίου Ψυχολογίας και μεταπτυχιακού με αντικείμενο την Ψυχολογία και το Διαδίκτυο, μιλώντας για την κοινωνική παρακμή και αποξένωση στο Δυτικό Πολιτισμό, με επισημάνσεις γύρω από το κυρίαρχο αφήγημα της "Πολιτικής Ορθότητας" και τον καταχρηστικό δικαιωματισμό που είναι "ακριβός στα πίτουρα και φτηνός στο στάρι…".

AlienWay έγραψε: ↑

16 Ιαν 2024, 12:57

Σχετικισμός είναι η φιλοσοφική άποψη ότι δεν υπάρχει νόημα και αξία σε τίποτα λόγω έλλειψης ενός κοινού σημείου αναφοράς, έτσι όλες οι απόψεις έχουν την ίδια ισχύ ή κάθε άποψη έχει την δική της αλήθεια

ik_90 έγραψε: ↑

22 Ιαν 2024, 19:48

AlienWay έγραψε: ↑

16 Ιαν 2024, 12:57

Σχετικισμός είναι η φιλοσοφική άποψη ότι δεν υπάρχει νόημα και αξία σε τίποτα λόγω έλλειψης ενός κοινού σημείου αναφοράς, έτσι όλες οι απόψεις έχουν την ίδια ισχύ ή κάθε άποψη έχει την δική της αλήθεια

Ναι, αλλά ξεχνάς το παράδοξο του σχετικισμού, κάτι που αποτελεί και μεγάλο αντεπιχείρημα για αυτό το φιλοσοφικό ρεύμα: εφόσον όλα είναι σχετικά, και δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια, τότε ακόμα και αυτή η ίδια η θέση, δεν είναι μια αντικειμενική αλήθεια, αλλά μια υποκειμενική θέση, υποκείμενη και η ίδια από το νόμο της σχετικότητας.
Και στο κομμάτι του σχετικισμού, μιας και πιάσαμε τα φιλοσοφικά, το αν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια ή όλα είναι σχετικά υπήρξε μία από τις εντονότερες και πιο σταθερές -στο πέρασμα των αιώνων- φιλοσοφικές διαμάχες, ως προς την ηθική: Αυτή είναι μόνο υποκειμενική, ανάλογα τα ήθη κάθε εποχής και κοινωνίας ή υπάρχουν αντικειμενικές και αυθύπαρκτες ηθικές αρχές, τις οποίες πρέπει κάθε κοινωνία να έχει ως νόμους;
Προσωπικά είμαι κάπου ανάμεσα, συμφωνώντας με τον Καντ, στο ότι υπάρχει αντικειμενικά σωστό και λάθος και αυτό βασίζεται σε a priori γνώση. Οπότε πάνω σε τέτοιες αρχές πρέπει να δομείται η κάθε κοινωνία και υποκειμενικά/σχετικά να είναι τα επιμέρους, όσα δηλαδή έχουν να κάνουν με τις ιδιαιτερότητες της κάθε εποχής.

Ο Γιώργος Καραμπελιάς, μιλά στο newshub.gr και στον Κώστα Δαμαβολίτη για το επίμαχο νομοσχέδιο της Κυβέρνησης που αφορά το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και την υιοθεσία, αλλά και τις προεκτάσεις αυτού.
«Εχει εμφανιστεί μια ιδεολογία, η οποία υποτίθεται ότι ξεκινώντας από θετικές σκοπιμότητες και στόχους από τη δεκαετία του 1960 (...), όμως αυτά τα στοιχεία στη συνέχεια άρχισαν να μεταλάσσονται σταδιακά

Διάσημη βιολονίστα, η Zhang Zhang είναι μέλος της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Μόντε Κάρλο. Επίσης, έχει ιδρύσει και διευθύνει ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα, το ZhangomusiQ, το οποίο διοργανώνει συναυλίες με όλα τα έσοδα να διατίθενται για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Έχει επίσης εκδώσει το βιβλίο La voie de l’archet (Fayard, 2023).

Η γερμανική συλλογικότητα Critical Classics μόλις κυκλοφόρησε μια νέα woke έκδοση του “Μαγικού αυλού” του Μότσαρτ, απαλλαγμένη από κάθε μορφή “σεξισμού” και “ρατσισμού”. Η βιολονίστα Zhang Zhang ανησυχεί για το γεγονός ότι όλο και περισσότερα αριστουργήματα παραποιούνται στο όνομα των “προοδευτικών” αξιών.
ZHANG ZHANG. – Ο κύριος στόχος αυτής της συλλογικότητας είναι να δημιουργήσει μια όπερα “χωρίς θύματα”. Αυτό ακούγεται περισσότερο σαν τίτλος επεισοδίου των Monty Python ή του Saturday Night Live παρά σαν αξιόπιστος μουσικός θεσμός
Ποια νομιμοποίηση έχει αυτή η συλλογικότητα να αναθεωρεί το έργο ενός από τους μεγαλύτερους συνθέτες, του Μότσαρτ;
Κατά τη γνώμη μου, καμία. Η ομάδα που είναι υπεύθυνη για τη λήψη αυτών των αποφάσεων στο πλαίσιο της συλλογικότητας Critical Classics περιλαμβάνει έναν “αναγνώστη ευαισθησίας” του οποίου το background σχετίζεται με την καταπολέμηση της ισλαμοφοβίας και τη διατομεακότητα...

Dr Socrates έγραψε: ↑

24 Φεβ 2024, 10:29

Αφιέρωμα: το κίνημα woke και η υπεράσπιση της επιστήμης

Οι κοινωνίες έχουν μια μεγάλη ιστορία μισαλλοδοξίας, σεξισμού, ρατσισμού, διακρίσεων, ομοφοβίας και άλλων παθογενειών. Ο στόχος να δειχτούν και να καταπολεμηθούν είναι αναγκαίος. Η πολιτική ορθότητα όμως έγινε υπέρ-ορθότητα υπερ-διορθώνοντας τον εαυτό της και μετά μετασχηματίστηκε σε woke ιδεοληψία που θεωρεί ότι τις τελευταίες δεκαετίες δεν έχουμε κάνει κανένα απολύτως βήμα στην απάλειψη του ρατσισμού, της ομοφοβίας και του σεξισμού.

Τι ρόλο πιστεύεις ότι έπαιξε η δική μας γενιά, των 80s και των 90s;
Δεν αντισταθήκαμε σθεναρά στην παράνοια που ήδη διαμορφωνόταν επειδή δεν καταλάβαμε τη δυναμική αυτής της τάσης. Εδώ στην Ελλάδα στα μέσα του ’90, θυμάμαι ότι περιγράφαμε την πολιτική ορθότητα των αμερικάνικων πανεπιστημίων ως ένα ακόμα αμερικάνικο τικ που θα περάσει. Μια αυταρχική ανόητη μόδα χωρίς μέλλον. Λάθος μας!
Ποια άλλα βιβλία θα συνιστούσες σε κάποιον που ενδιαφέρεται για το θέμα;
«Woke: η καθολογική αποδόμηση: έθνος, φύλο, φυλή», «O Woke Καπιταλισμός» της Anne De Guigne, «Ένας σχεδόν τέλειος ένοχος» του Bruckner Pascal, «“Γουοκισμός” ο νέος ολοκληρωτισμός;» της Natalie Heinich, «A Heretic’s Manifesto: Essays on the Unsayable» του Brendan O’Neill, «How Woke Won: The Elitist Movement That Threatens Democracy, Tolerance and Reason» της Joanna Williams.

Σχολίασέ μου την νέα ηθικολογία που χαρακτηρίζει τις εμπορικές φίρμες και τον κόσμο του μάρκετινγκ. Μοιάζουν να θέλουν να πουλήσουν ένα woke προφίλ, το οποίο ακούγεται σαν αστείο.
Αφού θεσμοί, πολιτικά κόμματα, συνδικάτα και μεγάλες ιδεολογίες καταρρέουν, κάποιος πρέπει να γεμίσει το κενό.
Το βιβλίο σου, αν και γραμμένο με καυστικό χιούμορ, μοιάζει να είναι μια δυστοπία. Πού θα καταλήξει όλο αυτό πιστεύεις; Ποιες είναι οι προτάσεις σου για την αντιμετώπιση των αρνητικών επιπτώσεων της woke culture;
Ειλικρινά; Δεν έχω ιδέα. Κάποιοι λένε ότι μετά από χρόνια θα γυρνάμε σε αυτή την περίοδο και θα αναρωτιόμαστε πώς κυριευτήκαμε από αυτό το αλλόκοτο μίσος για τον δυτικό πολιτισμό. Πώς αφεθήκαμε να πετροβολάμε όλους τους μεγάλους στοχαστές της ευρωπαϊκής ιστορίας, την αρχαία Ελλάδα και τον Διαφωτισμό; Πώς φτάσαμε στο τέρας του γουοκισμού. Πώς το 1984 του Όργουελ και «Ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος» του Χάξλει έφτασαν να αποτελούν οδηγίες χρήσεως για την εποχή μας; Προς το παρόν ο Γάλλος φιλόσοφος Μισέλ Ονφρέ λέει ότι «δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από την ευγενή και έντιμη πάλη ενάντια στις ηλιθιότητες που απειλούν κάποια μέρα να γίνουν νόμος».