Ο φίλος μου με άγγιζε όσο νόμιζε πως κοιμόμουν.Αυτό που έκανε για μένα είναι βιασμός

[ST48410]

Και με τους κανονικούς βιασμούς, πάλι κόσμος καταστράφηκε.

Μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι πως ό,τι καταστρέφει κόσμο πρέπει να τιμωρείται.

[Naida]

Σκέψου το καί λογικά:
Υπάρχει περίπτωση να συνευρέθηκες με κοπέλα που δεν ήθελε τη συνεύρεση και να μην τη βίασες;

φυσικα και υπαρχει. καταρχην οι πουτανες, επισημες και ανεπισημες. τα λεφτα θελουν, οχι το σεξ.

υστερα καθε ειδους ζαβη, που δεν κανει σεξ επειδη γουσταρει, αλλα για χιλιους αλλους αλλοκοτους λογους, π.χ για να ζηλεψει ο πρωην.

υστερα μια αλλη μεγαλη μεριδα ζαβων, που πραγματικα δεν ξερουν ουτε οι ιδιες αν θελουν η οχι, και μπορει την τελικη αποφαση να την παρουν μερικα χρονια μετα απο το σεξ.

Μα δεν είναι το θέμα αν το μετάνιωσαν μετά από χρόνια αν είχε δοθεί η συναίνεση την δεδομένη στιγμή. Μιλάμε για μη συναίνεση τη δεδομένη στιγμή. Όταν υπάρχει το όχι στη μέση, το δεν θέλω ή οτιδήποτε σε άρνηση και ο άλλος προχωρά σε σεξουαλική πράξη είναι βιασμός. Δεν είναι σαφές αυτό;

[Naida]

Ο stav επιχειρεί ακροβατισμούς με τη λέξη συναίνεση, θέτοντας ως δεδομένο ότι αν η χ δηλώσει ότι δεν υπήρχε συναίνεση, ακόμα και αν ο τόπος, ο χρόνος και τα γεγονότα που προηγήθηκαν της πράξης συντελούν στο ότι υπήρχαν εύλογοι λόγοι να θεωρήσει ο κατηγορούμενος ότι υπήρχε, για το δικαστήριο το θέμα ε-τε-λεί-ω-σε και η πράξη θεωρείται βιασμός.

Απλά και λογικά.

Φυσικά και η συναίνεση παύει οποιαδήποτε στιγμή ένα από τα δυο μέλη το ζητήσει. Κι αυτό επίσης θα έπρεπε να είναι σαφές. Δεν ξέρω τι είναι αυτό στο οποίο διαφωνείτε.

[Naida]

Αυτό που δεν εννοείς εσύ να καταλάβεις είναι ότι οι κακοί άνθρωποι θα κάνουν το κακό ανεξαρτήτως το πως θα συμπεριφερθείς εσύ. Όλα τ' άλλα άρουν ποσοστό από το 100% την ευθύνη των θυτών. Απλά και λιτά.

Όχι. Οι κακοί άνθρωποι εκμεταλλεύονται καταστάσεις. Αυτή είναι η ιδιότητά τους.

Δηλαδή κάποιος που θα βιάσει το 6χρονο παιδί του και θα το σκοτώσει, τι λάθος έκανε το παιδί και δημιούργησε την κατάσταση που εκμεταλλεύτηκε ο παιδεραστής πατέρας;

[ΓΑΛΗ]

Το πρώτο λάθος που κάνετε κάποιοι είναι ότι νομίζετε ότι δεν υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις, παρά μόνο απατεώνισσες που θέλουν να σας φάνε το αυτοκίνητο με δήθεν βιασμούς.

Όχι ακριβώς.
Απλά, ως μη βιαστές, θέλουμε να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα βρεθούμε κατηγορούμενοι για βιασμό. Κι αν γίνει αυτό να μην μας επηρεάσει πολύ.

Το δίλημμα είναι πιο σύνθετο από "πολλοί ή λίγοι βιασμοί". Αν ήταν έτσι απλό, τότε όλοι θα υπογράφαμε. Το πλήρες δίλημμα είναι "Ελάχιστοι βιασμοί και πολλοί αθώοι καταδικασμένοι για βιασμό ή κανείς αθώος καταδικασμένος για βιασμό αλλά ταυτόχρονα πολλοί ενεργοί βιαστές στον δρόμο;"
Μη με παρεξηγάς, αλλά όταν είναι να διαλέξω από ποια ομάδα θα διαλέξουμε τις παράπλευρες απώλειες, το μόνο που απαντώ είναι "όχι απ' τη δικιά μου πάντως".

Το μπολντ είναι ψευτοδίλημμα πρώτον γιατί ήδη υπάρχει στην κοινωνία σαφής απέχθεια για τους πραγματικούς βιαστές και ουδείς διαμαρτύρεται γι' αυτό και δεύτερον και δεύτερον γιατί αν γίνεται όλο και πιο ελαστική η έννοια του βιασμού, θα αυξάνεται τόσο το ποσοστό των καταδικασμένων όσο και το ποσοστό των εν δυνάμει βιαστών που θα κυκλοφορούν.

Και με τη λογική των τσιρλίντερς, ασχέτως αν αυτή προβάλλεται ως συμβολική, το ζητούμενο είναι το δεύτερο.

Το μόνον αναμφισβήτητο γεγονός από αυτήν την πρακτική, είναι αυτό που λέμε από την αρχή του θέματος. Ότι απλώς θολώνει και αποδυναμώνει τη φυσική κοινωνική απέχθεια για τους πραγματικούς βιασμούς και κάλλιστα μπορεί να οδηγήσει σε κλίμα φοβίας τόσο τους άντρες όσο και τις γυναίκες.

Με μια κυνική διάθεση, μπορεί κάποιος να πει ότι σ' αυτό το πλαίσιο, η ελεύθερη έκφραση στις ερωτικές σχέσεις θα θεωρείται κάτι σαν αυτοδικία.

[ΓΑΛΗ]

Αυτό που δεν εννοείς εσύ να καταλάβεις είναι ότι οι κακοί άνθρωποι θα κάνουν το κακό ανεξαρτήτως το πως θα συμπεριφερθείς εσύ. Όλα τ' άλλα άρουν ποσοστό από το 100% την ευθύνη των θυτών. Απλά και λιτά.

Όχι. Οι κακοί άνθρωποι εκμεταλλεύονται καταστάσεις. Αυτή είναι η ιδιότητά τους.

Δηλαδή κάποιος που θα βιάσει το 6χρονο παιδί του και θα το σκοτώσει, τι λάθος έκανε το παιδί και δημιούργησε την κατάσταση που εκμεταλλεύτηκε ο παιδεραστής πατέρας;

Ρε Νάιδα, για σχέσεις ενηλίκων μιλάμε. Ακόμα δεν έχει γίνει κατανοητό;

[ST48410]

Αυτό που δεν εννοείς εσύ να καταλάβεις είναι ότι οι κακοί άνθρωποι θα κάνουν το κακό ανεξαρτήτως το πως θα συμπεριφερθείς εσύ. Όλα τ' άλλα άρουν ποσοστό από το 100% την ευθύνη των θυτών. Απλά και λιτά.

Όχι. Οι κακοί άνθρωποι εκμεταλλεύονται καταστάσεις. Αυτή είναι η ιδιότητά τους.

Δηλαδή κάποιος που θα βιάσει το 6χρονο παιδί του και θα το σκοτώσει, τι λάθος έκανε το παιδί και δημιούργησε την κατάσταση που εκμεταλλεύτηκε ο παιδεραστής πατέρας;

Δεν σου λέει αυτό. Υπάρχουν άνθρωποι που θα προσπαθήσουν να βλάψουν. Το αν θα επιλέξουν εσένα ή κάποιον άλλο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πόσο εύκολος στόχος είσαι ή όχι. Η ευθύνη σου είναι στο αν γίνεσαι εύκολος στόχος χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δικαιολογείται η πράξη τους.

[ΓΑΛΗ]

Ο stav επιχειρεί ακροβατισμούς με τη λέξη συναίνεση, θέτοντας ως δεδομένο ότι αν η χ δηλώσει ότι δεν υπήρχε συναίνεση, ακόμα και αν ο τόπος, ο χρόνος και τα γεγονότα που προηγήθηκαν της πράξης συντελούν στο ότι υπήρχαν εύλογοι λόγοι να θεωρήσει ο κατηγορούμενος ότι υπήρχε, για το δικαστήριο το θέμα ε-τε-λεί-ω-σε και η πράξη θεωρείται βιασμός.

Απλά και λογικά.

Φυσικά και η συναίνεση παύει οποιαδήποτε στιγμή ένα από τα δυο μέλη το ζητήσει. Κι αυτό επίσης θα έπρεπε να είναι σαφές. Δεν ξέρω τι είναι αυτό στο οποίο διαφωνείτε.

Καρδούλα μου, στο έχω ξαναπεί. Τα πράγματα δεν κινούνται βάσει του τι σκέφτεται ή υποθέτει ο κάθε ένας από εμάς.

Άρθρο 35

3. Πράξη που κάποιος πρόβλεψε ή μπορούσε να προβλέψει ότι ενδέχεται να τελέσει αν οδηγηθεί σε κατάσταση διαταραγμένης συνείδησης ή σε κατάσταση πλήρους αδυναμίας να ενεργήσει ή να παραλείψει, του καταλογίζεται ως πράξη που τελέστηκε από αμέλεια.

Αυτό για τις περιπτώσεις "πήγα, κουνήθηκα, τρίφτηκα και κάποια στιγμή αποφάσισα ότι δεν γουστάρω".

[Naida]

Όχι. Οι κακοί άνθρωποι εκμεταλλεύονται καταστάσεις. Αυτή είναι η ιδιότητά τους.

Δηλαδή κάποιος που θα βιάσει το 6χρονο παιδί του και θα το σκοτώσει, τι λάθος έκανε το παιδί και δημιούργησε την κατάσταση που εκμεταλλεύτηκε ο παιδεραστής πατέρας;

Δεν σου λέει αυτό. Υπάρχουν άνθρωποι που θα προσπαθήσουν να βλάψουν. Το αν θα επιλέξουν εσένα ή κάποιον άλλο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πόσο εύκολος στόχος είσαι ή όχι. Η ευθύνη σου είναι στο αν γίνεσαι εύκολος στόχος χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δικαιολογείται η πράξη τους.

Όχι αυτό που μου λέει είναι ότι η γυναίκα που θα ντυθεί προκλητικά και θα βγει έξω και βιαστεί, θα είναι άξια της μοίρας της. Εγώ διαφωνώ με αυτά τα σκεπτικά, δεν τίθεται καν θέμα ρίψης ευθύνης στο θύμα που θα υποστεί βιασμό. Την ευθύνη 100% φέρει ο βιαστής.

[stargazer]

Εγώ συμφωνώ για το ότι πρέπει να σταματάει ο ένας όταν ο άλλος δεν συναινεί. Όχι απλά συμφωνώ, μου φαίνεται κοινή λογική

Στο τι είναι συναίνεση και πως πρέπει να εκφράζεται είναι το θέμα μας και εκεί υιοθετώ το άρθρο του νόμου που παρέθεσε η Γαλή

Η αντίθετη βούληση ενός προσώπου συνιστά μία κατάσταση του εσωτερικού κόσμου και, όπως όλες οι καταστάσεις του εσωτερικού κόσμου, δεν είναι δυνατόν να γίνει αντιληπτή, εάν δεν εξωτερικευτεί. Έτσι, η αντίθετη βούληση απαιτείται να έχει εξωτερικευτεί, και επιπλέον, όπως γίνεται δεκτό στη νομολογία, να έχει καταστεί εμφανής στο δράστη.

Με ποιον τρόπο, όμως, μπορεί να εξωτερικευτεί η αντίθετη βούληση ενός προσώπου σε ορισμένη πράξη, παράλειψη ή ανοχή;
Η αντίθετη βούληση θα πρέπει να συνάγεται από την εν γένει στάση του θύματος και μπορεί να εκφραστεί με δύο συνολικά τρόπους: είτε με μυϊκές ενέργειες (αντίσταση), είτε λεκτικά, π.χ. προσπάθεια αποτροπής, παρακλήσεις προς τον δράστη, φωνές, κλήση σε βοήθεια.

Προβληματική εμφανίζεται, ωστόσο, η περίπτωση στην οποία εκφέρονται αντιφατικά μηνύματα ή συνάγεται αναποφασιστικότητα από πλευράς του θύματος. Σε αυτή την περίπτωση δεν στοιχειοθετείται το έγκλημα του βιασμού, καθώς η αντίθετη βούληση του θύματος, ακόμη και αν υπάρχει ως εσωτερική κατάσταση, ωστόσο, δεν έχει καταστεί εμφανής στο δράστη. Στο ίδιο αποτέλεσμα καταλήγουμε και όταν το θύμα είχε τη δυνατότητα να αποκρούσει (π.χ. απωθώντας τον δράστη με ένα απλό σπρώξιμο) ή να αποφύγει (π.χ. βάζοντάς το στα πόδια) την επίθεση. Τότε εύλογα ο δράστης θεωρεί ότι το θύμα συναινεί ή τουλάχιστον δεν αντιστέκεται.

...Που με την σαφήνεια και νηφαλιότητα του, κάνει ξεκάθαρο γιατί οι νόμοι βγαίνουν από νομοθέτες και όχι από τυχαία μέλη φόρουμ ή υστερικές μαλακισμένες.

[ΓΑΛΗ]

Δηλαδή κάποιος που θα βιάσει το 6χρονο παιδί του και θα το σκοτώσει, τι λάθος έκανε το παιδί και δημιούργησε την κατάσταση που εκμεταλλεύτηκε ο παιδεραστής πατέρας;

Δεν σου λέει αυτό. Υπάρχουν άνθρωποι που θα προσπαθήσουν να βλάψουν. Το αν θα επιλέξουν εσένα ή κάποιον άλλο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πόσο εύκολος στόχος είσαι ή όχι. Η ευθύνη σου είναι στο αν γίνεσαι εύκολος στόχος χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δικαιολογείται η πράξη τους.

Όχι αυτό που μου λέει είναι ότι η γυναίκα που θα ντυθεί προκλητικά και θα βγει έξω και βιαστεί, θα είναι άξια της μοίρας της. Εγώ διαφωνώ με αυτά τα σκεπτικά, δεν τίθεται καν θέμα ρίψης ευθύνης στο θύμα που θα υποστεί βιασμό. Την ευθύνη 100% φέρει ο βιαστής.

Εσύ μπορεί να διαφωνείς γιατί θέλεις και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο στο κλουβί. Για το δικαστήριο δεν είναι έτσι.

Εκτός αν εννοείς ότι ο βιασμός σε διανοητικά ανάπηρους, είναι έγκλημα. Σ' αυτό συμφωνώ 100%.

[Naida]

Ο stav επιχειρεί ακροβατισμούς με τη λέξη συναίνεση, θέτοντας ως δεδομένο ότι αν η χ δηλώσει ότι δεν υπήρχε συναίνεση, ακόμα και αν ο τόπος, ο χρόνος και τα γεγονότα που προηγήθηκαν της πράξης συντελούν στο ότι υπήρχαν εύλογοι λόγοι να θεωρήσει ο κατηγορούμενος ότι υπήρχε, για το δικαστήριο το θέμα ε-τε-λεί-ω-σε και η πράξη θεωρείται βιασμός.

Απλά και λογικά.

Φυσικά και η συναίνεση παύει οποιαδήποτε στιγμή ένα από τα δυο μέλη το ζητήσει. Κι αυτό επίσης θα έπρεπε να είναι σαφές. Δεν ξέρω τι είναι αυτό στο οποίο διαφωνείτε.

Καρδούλα μου, στο έχω ξαναπεί. Τα πράγματα δεν κινούνται βάσει του τι σκέφτεται ή υποθέτει ο κάθε ένας από εμάς.

Άρθρο 35

3. Πράξη που κάποιος πρόβλεψε ή μπορούσε να προβλέψει ότι ενδέχεται να τελέσει αν οδηγηθεί σε κατάσταση διαταραγμένης συνείδησης ή σε κατάσταση πλήρους αδυναμίας να ενεργήσει ή να παραλείψει, του καταλογίζεται ως πράξη που τελέστηκε από αμέλεια.

Αυτό για τις περιπτώσεις "πήγα, κουνήθηκα, τρίφτηκα και κάποια στιγμή αποφάσισα ότι δεν γουστάρω".

Ματάκια μου το θέμα είναι η γενικότερη αντίληψη που επικρατεί στην κοινωνία. Το αυτονόητο με άλλα λόγια. Και τα έχουμε ξαναπει και να του έχει κωλοτριφτεί η άλλη, από τη στιγμή που θα πει όχι, οφείλει να σταματήσει. Σηκώνεται και φεύγει. Τι είναι αυτό που σε προβληματίζει στο να το καταλάβεις;
Σχετικά με το 3. δεν ξέρω πως θα μπορούσε να ερμηνευτεί ένας βιασμός από αμέλεια

[Naida]

Δεν σου λέει αυτό. Υπάρχουν άνθρωποι που θα προσπαθήσουν να βλάψουν. Το αν θα επιλέξουν εσένα ή κάποιον άλλο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πόσο εύκολος στόχος είσαι ή όχι. Η ευθύνη σου είναι στο αν γίνεσαι εύκολος στόχος χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δικαιολογείται η πράξη τους.

Όχι αυτό που μου λέει είναι ότι η γυναίκα που θα ντυθεί προκλητικά και θα βγει έξω και βιαστεί, θα είναι άξια της μοίρας της. Εγώ διαφωνώ με αυτά τα σκεπτικά, δεν τίθεται καν θέμα ρίψης ευθύνης στο θύμα που θα υποστεί βιασμό. Την ευθύνη 100% φέρει ο βιαστής.

Εσύ μπορεί να διαφωνείς γιατί θέλεις και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο στο κλουβί. Για το δικαστήριο δεν είναι έτσι.

Εκτός αν εννοείς ότι ο βιασμός σε διανοητικά ανάπηρους, είναι έγκλημα. Σ' αυτό συμφωνώ 100%.

Τι δεν είναι έτσι για το δικαστήριο; θα πει στο θύμα γιατί ήπιες; γιατί ντύθηκες προκλητικά; γιατί πέρασες από το σοκάκι; γιατί μπήκες στο αυτοκίνητο;
δεν νομίζω το δικαστήριο να υιοθετεί τις όποιες λογικές έχει ο όχλος για να νιώσει δικαιωμένος.

[ST48410]

Όχι αυτό που μου λέει είναι ότι η γυναίκα που θα ντυθεί προκλητικά και θα βγει έξω και βιαστεί, θα είναι άξια της μοίρας της. Εγώ διαφωνώ με αυτά τα σκεπτικά, δεν τίθεται καν θέμα ρίψης ευθύνης στο θύμα που θα υποστεί βιασμό. Την ευθύνη 100% φέρει ο βιαστής.

Αθήνα ζεις. Ξέρεις πολύ καλά ότι αν πας σε περιοχές κάτω από την Ομόνοια όπου υπάρχουν γκετοποιημενοι μετανάστες που δεν έχουν δει τις γυναίκες τους μήνες ή χρόνια υπάρχει αυξημένος κίνδυνος να δεχθείς παρενόχληση. Αν πας βράδυ και ντυμένη προκλητικά, ο κίνδυνος μπορεί να αυξηθεί ακόμα περισσότερο. Αν πας σε πτέρυγα φυλακών με βιαστές για επίσκεψη ακόμα περισσότερο, κλπ κλπ.
Σε καμιά περίπτωση δεν θα σου πω ότι δεν φταίει ο βιαστής για αυτά που θα κάνει. Φταίει. Ωστόσο ξέρεις και ξέρουμε ότι οι άνθρωποι δεν είναι ρομπότ και κάποιοι δεν είναι και ικανοί να ελέγξουν τις ορμές τους. Επίσης εκεί έξω κυκλοφορούν άνθρωποι με σοβαρότατες διαταραχές. Γνωρίζοντας αυτά ο λογικός άνθρωπος λαμβάνει μέτρα προστασίας. Όποιος δεν λαμβάνει καθίσταται εύκολος στόχος. Και έχει ευθύνη για αυτό. Όχι για την πράξη του βιαστή.

[ΓΑΛΗ]

Εγώ συμφωνώ για το ότι πρέπει να σταματάει ο ένας όταν ο άλλος δεν συναινεί. Όχι απλά συμφωνώ, μου φαίνεται κοινή λογική

Στο τι είναι συναίνεση και πως πρέπει να εκφράζεται είναι το θέμα μας και εκεί υιοθετώ το άρθρο του νόμου που παρέθεσε η Γαλή

Η αντίθετη βούληση ενός προσώπου συνιστά μία κατάσταση του εσωτερικού κόσμου και, όπως όλες οι καταστάσεις του εσωτερικού κόσμου, δεν είναι δυνατόν να γίνει αντιληπτή, εάν δεν εξωτερικευτεί. Έτσι, η αντίθετη βούληση απαιτείται να έχει εξωτερικευτεί, και επιπλέον, όπως γίνεται δεκτό στη νομολογία, να έχει καταστεί εμφανής στο δράστη.

Με ποιον τρόπο, όμως, μπορεί να εξωτερικευτεί η αντίθετη βούληση ενός προσώπου σε ορισμένη πράξη, παράλειψη ή ανοχή;
Η αντίθετη βούληση θα πρέπει να συνάγεται από την εν γένει στάση του θύματος και μπορεί να εκφραστεί με δύο συνολικά τρόπους: είτε με μυϊκές ενέργειες (αντίσταση), είτε λεκτικά, π.χ. προσπάθεια αποτροπής, παρακλήσεις προς τον δράστη, φωνές, κλήση σε βοήθεια.

Προβληματική εμφανίζεται, ωστόσο, η περίπτωση στην οποία εκφέρονται αντιφατικά μηνύματα ή συνάγεται αναποφασιστικότητα από πλευράς του θύματος. Σε αυτή την περίπτωση δεν στοιχειοθετείται το έγκλημα του βιασμού, καθώς η αντίθετη βούληση του θύματος, ακόμη και αν υπάρχει ως εσωτερική κατάσταση, ωστόσο, δεν έχει καταστεί εμφανής στο δράστη. Στο ίδιο αποτέλεσμα καταλήγουμε και όταν το θύμα είχε τη δυνατότητα να αποκρούσει (π.χ. απωθώντας τον δράστη με ένα απλό σπρώξιμο) ή να αποφύγει (π.χ. βάζοντάς το στα πόδια) την επίθεση. Τότε εύλογα ο δράστης θεωρεί ότι το θύμα συναινεί ή τουλάχιστον δεν αντιστέκεται.

...Που με την σαφήνεια και νηφαλιότητα του, κάνει ξεκάθαρο γιατί οι νόμοι βγαίνουν από νομοθέτες και όχι από τυχαία μέλη φόρουμ ή υστερικές μαλακισμένες.

Να διευκρινήσω ότι δεν πρόκειται για άρθρο νόμου αλλά για το σκεπτικό με το οποίο αντιμετωπίζονται αυτές οι περιπτώσεις.

Προσθέτω και κάποια άλλα.

Η προβολή αντίστασης από το θύμα

Τι συμβαίνει, όμως, όταν το θύμα προβάλλει κάποιου είδους αντίσταση, χωρίς ωστόσο, αυτή να αντιστοιχεί σε αντίθετη βούλησή του; Στην περίπτωση αυτή βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την λεγόμενη «προσποιητή αντίσταση». Το θύμα υποκρίνεται ότι αντιστέκεται, ενώ στην πραγματικότητα επιθυμεί τη σεξουαλική επαφή. Η αντίστασή του θύματος εδώ αποσκοπεί στο να «σωθούν τα προσχήματα». Εφόσον δεν υφίσταται, λοιπόν, στην περίπτωση αυτή η αντίθετη βούληση του θύματος, εξαναγκασμός δεν υπάρχει .

Η περίπτωση της “vis haud ingrata”

Προβληματική εμφανίζεται και η περίπτωση της “vis haud ingrata” («ευπρόσδεκτη βία»), όπου ο δράστης ασκεί βία ως μέσο για την τέλεση της γενετήσιας επαφής, η οποία, όμως, είναι επιθυμητή από το θύμα. Πρόκειται για περιπτώσεις δεσίματος των άκρων, πρόκλησης κατάστασης αδυναμίας αντίστασης, σαδομαζοχισμού κλπ. Στις περιπτώσεις αυτές δεν στοιχειοθετείται το έγκλημα του βιασμού, καθώς δεν υφίσταται αντίθετη βούληση του θύματος και συνεπώς ούτε και εξαναγκασμός. Η κατασκευή της vis haud ingrata αντιμετωπίζεται σήμερα με ιδιαίτερη επιφυλακτικότητα και θα πρέπει να γίνεται αποδεκτή, μόνο εφόσον πρόκειται για προσυμφωνηθείσες πράξεις βίας ως μέρος ενός ερωτικού παιχνιδιού, πράξεις, δηλαδή, βίας που αποτελούν μέρος μιας σεξουαλικής πράξης αυτοπροσδιορισμού.

Το ερώτημα που τίθεται επιπλέον στο σημείο αυτό έχει να κάνει με το ενδεχόμενο επίδρασης των συνθηκών της συγκεκριμένης κάθε φορά περίπτωσης στην έννοια του εξαναγκασμού. Το αν η αντίσταση του θύματος ήταν προσποιητή ή όχι, αν το θύμα μπορούσε να αποκρούσει την επίθεση με μία απλή κίνηση, αν εκφέρει αντιφατικά μηνύματα ή όχι, αν η σιωπή του μπορεί να ερμηνευτεί ως συγκατάθεση ή όχι είναι ζητήματα για τα οποία δεν μπορεί να διατυπωθεί εκ των προτέρων ένας γενικός κανόνας. Το αν υπήρξε εξαναγκασμός ή όχι, θα κριθεί από τον δικαστή με κριτήριο τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της εκάστοτε περίπτωσης.