- Casper - έγραψε: ↑23 Ιαν 2020, 16:28
Για να το συνδέσω με το άδικο που είπα πριν. Ένας γονέας έχει μια κόρη και έναν γιο. Ποιόν θα πρήξουν στα πρόσεξε και στα απέφυγε όταν είναι να βγουν και οι 2 έξω; Και όχι δεν είναι καθόλου ίδιος ο κίνδυνος που αντιμετωπίζει μια γυναίκα μόνη σε ένα πάρκινγκ από έναν άντρα! Οι γονείς συνεχώς σου λένε να έχεις στην παρέα σου έναν άντρα και να σε συνοδεύει μέχρι το πάρκινγκ. Γιατί άραγε; Το ίδιο θα λένε και στους γιους τους; Δεν το έχω δει πουθενά αυτό. Και ναι εγώ τρέμω και μόνο στην ιδέα να ξέρω πως θα βγω έξω και θα αναγκαστώ να παρκάρω κάπου απομακρυσμένα και πάντα φροντίζω να μην είμαι μόνη. Ζω με τον φόβο κάθε φορά που βγαίνω έξω το βράδυ και δεν υπερβάλλω καθόλου. Οι άντρες φίλοι μου δεν έχουν αυτές τις έγνοιες. Που να ήξερα κιόλας πως αν δεν άκουγα τους κακόμοιρους γονείς μου που με θέλουν γερή και μου συνέβαινε κάτι επειδή
δεν ντύθηκα όπως έπρεπε και δεν κυκλοφορούσα με "ασφαλή" μέρη θα άκουγα και κριτική από πάνω, ή έστω θα ήξερα πως το σκέφτονται από μέσα τους.
Θα σου πω περιστατικό. Μέρα μεσημέρι, γυμνάσιο, με ρούχα σχολείου με συγγενικό πρόσωπο στο σπίτι. Κλωτσιά για να γλυτώσω. Αυτός ο άνθρωπος (ο θεός να τον κάνει) έχει για γονέα έναν φασιστάκο μισογύνη και τον έχει κάνει ίδιο με αυτόν. Να μισεί τις γυναίκες και να νομίζει με το θράσος που έχει πως μπορεί να κάνει ό,τι θέλει χωρίς συνέπειες. Και όλοι θα ρωτήσουν αντανακλαστικά. ΕΣΥ τι έκανες; Δεν μίλησες; Μήπως να επικεντρωθούμε πάλι στην παράλογη ντροπή του θύματος; Οκ να το δούμε κι' αυτό και να το διορθώσουμε, αλλά με το περιβάλλον των θυτών τι θα κάνουμε; Ή νομίζουμε πως όλοι οι βιαστές είναι ψυχοπαθείς με γενετική προδιάθεση και οι κοινωνία δεν μπορεί να κάνει το παραμικρό; Μίλησα για περιβάλλον και εκπαίδευση, μίλησα για την τεράστια ευθύνη που έχουν οι γονείς όταν μεγαλώνουν παιδιά (κορίτσια ΚΑΙ αγόρια) αλλά ξαφνικά όλοι πάλι σηκώνουμε τα χέρια ψηλά και ειρωνευόμαστε όποιον τολμάει να μιλήσει για λύσεις σε ένα τόσο σοβαρό θέμα. Από τη στιγμή που θα γίνει το κακό δεν γίνονται πολλά και ούτε μας νοιάζει τι φορούσε το θύμα ή σε τι περιβάλλον μεγάλωσε ο θύτης. Το θέμα είναι να το προλάβουμε και εγώ απλά δεν επικεντρώνομαι στην αποφυγή του "προκλητικού" ντυσίματος ή κακόφημων περιοχών αλλά και στην ευθύνη που έχει ο κάθε γονέας να μεγαλώσει σε όσο γίνεται σωστό περιβάλλον τα παιδιά του για να μην καταλήγουν δολοφόνοι ή και βιαστές. Οκ κάποιοι θα ξεφύγουν. Κάποιοι θα γλυτώσουν. Έστω και ένας να γλυτώσει, κέρδος θα είναι. Ολόκληρη η επιστήμη της ψυχολογίας και την ψυχιατρικής δίνει έμφαση στο περιβάλλον των ατόμων με διαταραχές, αλλά το φόρουμ ξέρει καλύτερα και ειρωνεύεται. Ακόμα και για τους παιδόφιλους, το κατάλληλο περιβάλλον και θεραπεία θα τους αποτρέψει από το να γίνουν παιδεραστές. Ακόμα και άτομα με ψυχιατρικές διαταραχές δικαιούνται την θεραπεία τους στο ψυχιατρείο (και όχι στη φυλακή). Γιατί να μην προσπαθήσεις να προλάβεις το οτιδήποτε με την κατάλληλη εκπαίδευση ή θεραπεία όταν βλέπεις κάποια πράγματα που σου χτυπάνε καμπανάκι; Ανεύθυνη στάση λοιπόν (εξού και το "ντροπή") θεωρώ ότι έχουν όλοι όσοι υποστηρίζουν πως πρόληψη μπορεί να υπάρξει μόνο με την αποφυγή των θυμάτων από δυσάρεστες καταστάσεις. Ο καθένας να δει τις ευθύνες του ξεχωριστά. Ο γονέας να δώσει την σωστή ανατροφή και στην μονάκριβη του κόρη αλλά και στον γιο του ώστε να σέβεται τις γυναίκες και αν δει ανησυχητικά συμπτώματα να ενεργήσει ΑΜΕΣΑ. Και όταν βλέπει ο μονάκριβος γιος κοπέλες με ελαφριά ένδυση, να μην τις θεωρεί αυτόματα
εύκολες και ότι δεν αξίζουν σεβασμό. Προσωπική ευθύνη για τις επιλογές μας έχουμε όλοι και εμείς την πληρώνουμε. Μην βγάζουμε όμως απ' το παιχνίδι το
πραγματικό πρόβλημα!
Kαι πάλι θέτεις ως προτεραιότητα για την αντιμετώπιση του προβλήματος, την εκπαίδευση των ανδρών από τη νηπιακή ηλικία, αφήνοντας τελείως έξω ή τελευταία την αντίστοιχη εκπαίδευση των γυναικών σ' αυτό το θέμα. Και γενικώς θέλεις το πρόβλημα να το λύσει κάποιος από μηχανής θεός για να μην φοβάσαι να κυκλοφορείς και να φέρεσαι όπως θέλεις αλλά και να μην ενοχλείσαι από τις συστάσεις των άλλων για την επικινδυνότητα μιας κατάστασης που φοβάσαι κι εσύ. Θέλεις από τους άντρες να φέρονται ως ιππότες και να σε συνοδεύουν ως προστάτες σε απόμακρα μέρη ενώ συγχρόνως τους κατηγορείς για γενική κουλτούρα βιασμού. Κάπου δεν είναι συμβατά αυτά τα δύο γιατί στην τελική, το τελευταίο που μπορεί να απαιτεί από τους άντρες μια γυναίκα που υποστηρίζει έστω και συμβολικά ότι όλοι οι άντρες είναι βιαστές, είναι ασκήσεις ιπποτισμού.
Αρχικώς, δεν πιστεύω ότι υπάρχουν σήμερα οικογένειες που καλλιεργούν στα αγόρια τους κουλτούρα βιασμού (με την πραγματική και όχι την τραβηγμένη έννοια που επιχειρούν οι οργισμένες φεμινίστριες που προβάλλουν ως βιασμό το οτιδήποτε). Ξέρω απλώς ότι κάποιοι θα φροντίσουν να κρύψουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί αν υπάρξει κρούσμα από συγγενικό ή πολύ οικείο πρόσωπο, όχι επειδή έχουν κουλτούρα βιασμού αλλά επειδή απλώς ντρέπονται να παραδεχθούν δημόσια ότι υπάρχει κάποιο προβληματικό πρόσωπο στον οικογενειακό τους ή στενό κύκλο. Με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό που θα προσπαθήσουν να κρύψουν το οτιδήποτε, που θα χαλάσει την εικόνα τους στο κοινωνικό περιβάλλον. Είτε είναι ψυχική ασθένεια κάποιου μέλους, είτε οτιδήποτε θα θεωρηθεί από τους άλλους ως ντροπιαστικό. Και φυσικά, παίζει παντού και πάντα ο φόβος ή αμηχανία για καταγγελία, προς οποιοδήποτε πρόσωπο έχει μεγαλύτερη εξουσία από τους ίδιους. Είναι το ίδιο μοτίβο παντού και λειτουργεί τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες στον ίδιο βαθμό.
Γιατί αν υπήρχε όντως κουλτούρα βιασμού, όπως την εννοείς, θα έπρεπε να θεωρήσουμε ότι όλα τα ενήλικα αλλά και ανήλικα κοριτσάκια που κυκλοφορούν με σέξυ ντύσιμο και βαρύ για την ηλικία τους βάψιμο στις βραδυνές τους εξόδους, ποστάρουν σέξυ φωτο στα σοσιαλμίντια κλπ είναι ορφανά. Ευτυχώς, δεν είναι. Και ξέρουμε όλοι πολύ καλά, ότι έχουν περάσει πολλά χρόνια από την εποχή που η αυταρχική οικογένεια καθόριζε τις κινήσεις των κοριτσιών. Οπότε, για ποια νοοτροπία μου μιλάς;
Από εκεί και πέρα, το να προδιαγράφεις τι ακριβώς λένε στο “μονάκριβο γιο” οι οικογένειες και τι όχι, είναι μάλλον άστοχο. Δεν μεγαλώνουν όλοι οι γονείς τις κόρες τους σαν μικρές πριγκιπισούλες ούτε σαν μικρούς πρίγκιπες τους γιούς. Και καλώς ή κακώς, τα παιδιά ελάχιστα επηρεάζονται πλέον από τη νοοτροπία των γονιών, μετά την εφηβεία. Το φιλικό τους περιβάλλον καθορίζει σε μεγαλύτερο βαθμό την άποψη και συμπεριφορά για το άλλο φύλο. Σ’ αυτό το περιβάλλον εκπαιδεύονται ερωτικά, στις δικές τους παρέες και όχι στα οικογενειακά τραπέζια. Και ναι, αν είναι αδύνατοι χαρακτήρες θα μιμηθούν και συμπεριφορές που πιθανόν να μην τα εκφράζουν, απλώς για να δείχνουν αποδεκτά.
Μήπως λοιπόν συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο και είναι πιο συνηθισμένο να καλλιεργείται πιο έντονα στα κοριτσάκια ο ρόλος της σεξιστικής συμπεριφοράς και εμφάνισης ως κύριο χαρακτηριστικό του φύλου τους; Και τι ακριβώς θέλουν στην τελική αυτά τα κοριτσάκια; Να παίζουν με τα αγοράκια, στο βολικό πλαίσιο που τονώνει την αυτοπεποίθηση τους αλλά να αρχίζουν να διαμαρτύρονται για την υποβάθμιση της προσωπικότητας τους όταν τα αγοράκια εστιάζουν σ' αυτό που προβάλλουν; Αυτό θεωρούν ισότητα και ελευθερία; Αν ναι, να τα χαίρονται αμφότερα αλλά πακέτο θα πάρουν και τις λύπες που μπορεί να προκύψουν από αυτόν τον αγώνα.
Θα επαναλάβω λοιπόν ότι προσωπικώς δεν πρόκειται με τίποτα να ισοπεδώσω τα κορίτσια αλλά και τις μεγαλύτερες γυναίκες που είναι θύματα βιασμού, με την κάθε γυναίκα που δεν μπορεί να ξεκαθαρίσει τι ακριβώς θέλει από τους άντρες. Και τι ακριβώς είναι αυτό που θα ντραπεί να πει ξεκάθαρα στην καταγγελία ενός βιασμού. Για ποιο λόγο θα ντραπεί αν όντως θεωρεί ότι αυτό που έκανε ο άλλος ήταν βιασμός;
Μήπως λοιπόν η όποια ενημέρωση τόσο από την οικογένεια όσο και από την πολιτεία, θα έπρεπε να εστιάσει κυρίως σ’ αυτό;
Να σταματήσουν να προβάλλουν όλοι ως διασυρμό της γυναίκας, την καταγγελία του βιασμού; Γιατί οι παρλαπίπες στις πλατείες και οι εξομολογήσεις στα σοσιαλμίντια, δεν είναι τίποτα άλλο παρά στρουθοκαμηλισμός, που περισσότερο παραπέμπει σε υστερικές φιγούρες παρά σε υπεύθυνα άτομα.
Ουδείς θα δώσει πραγματική σημασία σ’ αυτά, αν επαναλαμβάνεται μονίμως ότι για τις γυναίκες είναι διασυρμός, απλώς γιατί δίνει περισσότερο χώρο σ’ αυτούς που θα επιχειρήσουν κάτι περισσότερο από αυτό που η γυναίκα επιθυμεί.
Αυτό που πραγματικά θα αποθαρρύνει τους “περιφερειακούς” βιαστές, θα είναι η αύξηση των καταγγελιών από γυναίκες που ξέρουν να παίρνουν την ευθύνη των πράξεων τους και δεν ντρέπονται γι’ αυτό.
Γιατί το να δείχνει η κάθε κοπελιά με το δαχτυλάκι της, τον οποιοδήποτε περαστικό ως βιαστή, δεν είναι μαγκιά.
Μαγκιά είναι να μπορεί να δείξει με το δάχτυλο της τον πραγματικό βιαστή.
Με επώνυμη καταγγελία και όχι ανώνυμα τιτιβίσματα.
