Yochanan έγραψε: ↑13 Ιούλ 2018, 23:08
Αρχίδια κατάλαβες μενσανέ κάπελα (χαραμίζεσαι ρε γαμώτο) αλλά δεν περίμενε κανεις κατι αλλο για κάτι πιο περίπλοκο απο συνταγή τυροκαυτερής.
Για τους υπόλοιπους - που δεν ειναι αρκετα τυχεροι να ανήκουν στο 0.1% του πληθυσμού από πλευράς IQ (ΜΕΝΣΑ κλαμπ):
Ειναι τρεις παραγοντες που συνέβαλαν στην αλλαγη της παγκοσμιας οικονομικης πραγματικοτητας τα τελευταια 30+ χρονια: παγκοσμιοποιηση, τεχνολογικη αναπτυξη και οικονομικη πολιτικη. Η παγκοσμιοποιηση ειναι ο πιο σημαντικος αλλα ολοι δουλευουν συνεργιστικα και φυσικα τα τελευταια δυο επρεπε να τροποποιηθουν στη βαση της νεας παγκοσμιοποιημενης πραγματικοτητας. Το πρόβλημα δεν ειναι η έλλειψη δασμων στο εμποριο μεταξυ αναπτυγμενου και αναπτυσομενου κοσμου αλλα η οικονομικη πολιτικη στον αναπτυσομενο κοσμο που δεν ελλαβε υπ'οψιν της οτι τα κερδη απο αυτη τη διαδικασια (και αυτο ειναι ενα απο τα πολλα που δεν καταλαβε ο ταβερνιαρης - η παγκοσμιοποιηση εχει σε απολυτη βαση κερδη) δεν μοιραστηκαν ισομερως.
Προφανως τιποτα δεν μπορει να μοιραστει απολυτα ακριβοδικαια αλλα στη συγκεκριμενη περιπτωση δεν εγινε καμμια προσπαθεια αναδασμου των κερδων των δυτικων ελιτ (το τερμα δεξια του γραφηματος) με τροπο που θα επετρεπε στους μεσοαστους των δυτικων κρατων να επιβιωσουν σε ενα διεθνως ανταγωνιστικο περιβαλλον οπως αυτο που δημιουργειται με την προοδο της τεχνολογιας. Αντιθετα οι δυτικες κυβερνησεις επενδυσαν στο μοντελο του trickle down economy οπου θεωρητικα η οικονομικη προοδος των πολυ υψηλων οικονομικα στρωματων θα μεταφραζοταν σιγα σιγα σσε κερδη και για τους υπολοιπους. Ε, αυτο δε δουλεψε προφανως. Οι σωστες πολιτικες θα ήταν οχι απλως redistributional που ουτε αυτες δεν εγιναν καλα καλα αλλα predistributional, με απλα λογια δε θα εδιναν επιδοματα απλως αλλα θα αυξαναν και την ισοτητα ευκαιριων (πχ ανοδος ποιοτητας δημοσιας εκπαιδευσης).
Ποια ειναι η απαντηση του Τραμπ σε αυτο; Tax cuts for the rich με βαση τη λογικη του trickle down και δασμοι. Αλλα κανενα απο αυτα τα δυο μετρα δε θα κανει τους δυτικους μεσοαστους πιο ανταγωνιστικους σε σχεση με τους αντιστοιχους σε Ινδια, Κινα κλπ που στο τέλος θα χρειαστει να ανταγωνιστουν.
Από κει και περα συμφωνω οτι ειναι λαθος να λεμε οτι το nativist backlash που εκφραστηκε με τραμπ, μπρεξιτ, λεπεν κλπ ειναι αποκλειστικα πανω στον ρατσισμο και την ξενοφοβια. Ειναι θεμα οικονομικων συνθηκων που φουντωνε και ηρθε στο αμην με την κριση. Αλλα ειναι, όπως ειπα, θεμα εκροης κεφαλαιων και οχι εισροης labour. Οι μεταναστες ειναι ο ευκολος αποδιοπομπαιος τραγος.
Το βλέπουμε και στην Ελλάδα, όσο ηταν καλα τα πραματα στην ελληνικη οικονομια το προβλημα με τους μεταναστες ηταν αν θα κρατησει ο τσεναι την ελληνικη σημαια στην παρελαση και στις οικοδομες, που φυτρώνανε σα μανιταρια, ηταν οι μισοι αλβανοι. Μετα που χρεοκοπησε η οικονομια βγηκε η χα στο 10%.
Αρχίδια κατάλαβες εσύ, νομά. Τραμπικός είσαι γιατί αναγνωρίζεις την παγκοσμοιοποίηση και εσύ ο ίδιος ως αιτία του προβλήματος. Ταυτόχρονα είσαι και τραγική μορφή γιατί αποτελείς γνήσιο τέκνο της.
Το μέγα ζήτημα είναι η κοινωνική συναίνεση, το "συμβόλαιο" μεταξύ πολίτη και κράτους. Από τη στιγμή που τα κράτη το σπάνε, οι πολίτες αναμενόμενα θα αντιδράσουμε. Και πως σπάνε τα κοινωνικά συμβόλαια?
Με τη διάλυση των κοινωνικών σχέσεων, με την είσοδο των λάθρο.
1) Κοινωνιολογικά
Αν η βιομηχανική κοινωνία πριν από 60 χρόνια ήταν ήδη αρκετά αποξενωτική και καταπιεστική για τους ανθρώπους, η κατάρρευση των κοινωνικών σχέσεων που επακολούθησε και συνεχίζει να επελαύνει, αποτέλεσε την ταφόπλακα κάθε μορφής αντίστασης απέναντι στους επίσημους και ανεπίσημους μηχανισμούς κοινωνικής ζύμωσης.
Κάθε πυρήνας κοινωνικής σχέσης καταστρέφεται με αδυσώπητη μανία ακόμα και στο σχεδόν αδιάφορο επίπεδο των σχέσεων στην τοπική αγορά. Στην αρχή με τις αλυσίδες πολυκατάστημάτων, αλλά επειδή ακόμα και εκεί δημιουργούνταν κοινωνικές σχέσεις, οι ιντερνετικές σταρτ-απ (με πρότυπο την άμαζον) ήρθαν να τις αντικαταστήσουν πλήρως με ένα app.
Στις ΗΠΑ αυτό το είδος επιβίωσης προωθείται εδώ και πολλές δεκαετίες, με την ευκολία με την οποία οι αμερικάνοι υιοθέτησαν τη νομαδική ζωή, κάθε καινούργια δουλειά και μία καινούργια πόλη.
Σε αντίθεση όμως με τους παραδοσιακούς νομάδες, αυτή η μετακίνηση αφορά στην καλύτερη περίπτωση την οικογένειά, όλο και πιο συχνά όμως αφορά μόνο 1 άτομο. Η ενωμένη ευρώπη πρόσφερε ένα τέτοιο πλαίσιο και σε εμς τους ευρωπαίους.
Νομίζω δεν χρειάζεται να αναφερθώ εκτενώς στο φαινόμενο, η ελλάδα αποτελεί ένα χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα. Η μετανάστευση εχει παρελθόν , είτε μιλάμε για το ελληνικό μετεμφυλιακό κράτος, είτε για την ιρλανδία των αρχών του αιώνα κλπ.
Το διαφορετικό σήμερα, είναι ο τύπος των ανθρώπων που κάνουν αυτή τη μετακίνηση. Αν ο ιρλανδός είχε όνειρο να φέρει την οικογένειά του στη γη της επαγγελίας για να ριζώσουν εκεί, και ο έλληνας γκαστερμπάιτερ είχε τη φαντασίωση πως κάποτε θα επιστρέψει στον τόπο του, οι σημερινοι έλληνες δεν έχετε που να επιστρέψετε, αλλά ταυτόχρονα δεν έχετε και που να ριζώσετε, δες περίπτωση πίθηκα και άλλων εδω μέσα.
Σαν τους αμερικάνους γινόμαστε, για να ακριβολογώ γίνεστε, μοναχικοί νομάδες με μοναδικό συνδετικό κρίκο τις virtual σχέσεις που κρατάτε στο cloud με κάτι που θα μπορούσες να ονομάσεις σπίτι ή πατρίδα, κι αυτό αν είστε τυχεροί και δεν πέφτετε πάνω ριτζέριδες να σας πατάνε τον κάλο.
Ο μετανάστης είναι το κατεξοχήν καπιταλιστικό υποκείμενο,το κεφάλαιο θα ήθλε πολύ να είμασταν ολοι μετανάστε
Η παγκοσμιοποίηση έσπασε την κοινωνική συναίνεση συνειδητά, με βασικό εργαλείο της τους μετανάστες.
Μέρος του οράματος του γκλομπαλιστάν είναι η δημιουργία ενός τρίτου κόσμου μέσα στον πρώτο, διότι αυτό εξυπηρετεί πολλούς σκοπούς.
Από το να τιμωρεί τις χώρες με πολιτικές που προσφέρουν κοινωνική προστασία στον πληθυσμό τους, να προσφέρει φθηνό εργατικό δυναμικό όπως θέλει ο χέλης,να αδυνατίζει τις συμμαχίες των ντόπιων καθώς εισάγει νεοφερμένους (ρώτα και το spd τι τράβηξε για να γράψει τους έλληνες στα συνδικάτα του γυτω στο 1960), να υπενθυμίζει στους priviledged ντόπιους φτωχμπινέδες πως υπάρχουν και χειρότερα (και μπορεί να βρεθούν κι αυτοί εκεί), μέχρι και γενικά να επεκτείνει την τεράστια σούπα που ονομάζεται ομογενοποιημένο καπιταλιστικό κοσμοσύστημα (που θα έλεγε και ο βάλερστάιν).
Η κουλτούρα του ατομικισμού αποτελεί το επίσημο κοινωνικό δόγμα.
2) Πολιτικά
Η αντίληψη του τραμπ είναι ιστορικά σωστή, καθώς από τα 30χρονια της κοινωνικής ειρήνης, το γκλομπαλιστάν ήταν ο τρόπος για να σπάσει αυτή η κοινωνική ειρήνη υπερ των πιο βολεμένων. Για τους πιο πλεμπόβιους εργάτες αυτό ήταν αληθές από τις αρχές των 90σ, τόσες ταινίες έχουμε δει με τα ρημαγμένα εργοστάσια, ναυπηγία και τους ανθρώπους που πήραν μαζί τους.
Αυτό που άλλαξε το 2008, ήταν πως αυτό άρχισε να γίνεται αληθές για τους περισσότερους, κι έτσι η κοινωνική συμμαχία γκλομπαλίστας με τους white collar και τη μεσαία τάξη έσπασε.
Τα καλά νέα είναι ότι αυτή η τάξη πραγμάτων καταρρέει, οι περιβόητοι λαϊκιστές (γνωστοί και ως υπάνθρωποι, λούμπεν, φασίστες, κλπ κλπ κλπ) προτείνουν ενστικτωδώς ένα σταμάτημα της διαδικασίας
Η αντίδραση αυτή έχει εξαπλωθεί σε μια σειρά από χώρες τα τελευταία δύο χρόνια, περιμένουμε ακόμα να δούμε τη μορφή που αυτή θα πάρει την ίδια στιγμή που εξαπλώνεται στον πυρήνα της Ευρώπης. Η διαμάχη μέρκελ με το csu, είναι ακριβώς η αντίδραση των παραδοσιακών λοκαλίστας δεξιών της γερμανίας απέναντι σε αυτό που βλέπουν ως προδοσία από το πάντα παραδοσιακό αλλά εσχάτως γκλομπαλιστικό cdu.
)