Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους!
https://www.phorum.com.gr/
Είναι τρολλολογαριασμός βρε θύμαOtto Weininger έγραψε: ↑11 Οκτ 2021, 00:24Οι φεμιναζί δίνουν ρεσιτάλ.
[img]https://i.postimg.cc/ZR6wT665/FB-I ... .jpg[/img]
ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ
και είναι τόσο πιστευτός ; Φαντάσου.Τζιτζιμιτζιχότζιρας έγραψε: ↑12 Οκτ 2021, 23:40Είναι τρολλολογαριασμός βρε θύμαOtto Weininger έγραψε: ↑11 Οκτ 2021, 00:24Οι φεμιναζί δίνουν ρεσιτάλ.
[img]https://i.postimg.cc/ZR6wT665/FB-I ... .jpg[/img]
ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ
https://www.lifo.gr/culture/arxaiologia ... -koyltoyraΗ σημασία της Ακρόπολης στην οθωμανική κουλτούρα
Μια «αντιαποικιακή» συζήτηση με αφορμή μια διαδικτυακή εκδήλωση αφιερωμένη σε μια υποβαθμισμένη ιστορική περίοδο του πιο εμβληματικού και διαχρονικού μνημείου της Αθήνας.
Θοδωρής Αντωνόπουλος
25.5.2021 | 15:44
Η Ακρόπολη βρίσκεται ξανά στη διεθνή επικαιρότητα εξαιτίας των πολλών αντιρρήσεων που ξεσήκωσαν οι πρόσφατες παρεμβάσεις στον χώρο. Αυτό όμως που ενδιαφέρει εδώ δεν είναι το πόσο αυτές ήταν ή όχι επιτυχημένες αλλά οι συζητήσεις που πυροδότησαν και που αποκάλυψαν, μεταξύ άλλων, «πόσο λίγα είναι δημοσίως γνωστά για τις πλούσιες και συναρπαστικές ιστορίες αυτού του μνημειακού τοπίου πέρα από εκείνες που αφορούν την κλασική περίοδο», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το δελτίο Τύπου της εν λόγω online εκδήλωσης που διοργανώνει η πρωτοβουλία dëcoloиıze hellάş σε συνεργασία με το Decolonial Initiative του Brown University.SpoilerShowΣτην εκδήλωση, που μεταδόθηκε ζωντανά και στο YouTube συμμετείχαν οι Şükrü Ilicak (ιστορικός, Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών, Ρέθυμνο), Τάσος Τανούλας (αρχαιολόγος, Δρ. – ΕΜΠ, προϊστάμενος των έργων αποκατάστασης των Προπυλαίων 1984-2010), Elizabeth Fowden (ερευνήτρια, Πανεπιστήμιο Cambridge), Δημήτρης Λούπης (ιστορικός, υποψήφιος διδάκτορας, Πανεπιστήμιο Harvard) και συντονίζουν οι Γιάννης Χαμηλάκης (αρχαιολόγος, Πανεπιστήμιο Brown) και Κωνσταντίνος Θανασάκης (υποψήφιος διδάκτορας ιστορίας, UCLA, Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη).
Η θέση και η σημασία της Ακρόπολης στην οθωμανική κουλτούρα –προσκυνηματική επίσκεψη στον ιερό βράχο πραγματοποίησε ο ίδιος ο Μωάμεθ ο Πορθητής το 1458–, η μορφή που έλαβε στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, το συμβάν-ορόσημο του βομβαρδισμού της από τον Μοροζίνι το 1687 κατά τον ΣΤ’ τουρκοενετικό πόλεμο, το αυξημένο μετά τον 17ο αιώνα ενδιαφέρον των Δυτικοευρωπαίων για τις κλασικές της αρχαιότητες, οι σκληρές μάχες γύρω από αυτή στη διάρκεια της Επανάστασης του ’21, οπότε μάλιστα απέμεινε το τελευταίο οθωμανικό προπύργιο στην ελεύθερη Ελλάδα, η τύχη των ευρημάτων της οθωμανικής περιόδου είναι μερικά από τα θέματα που θίξαμε σε πρώτη φάση με τους συντελεστές.
Με το να αγκιστρωθούμε σε ιδεολογικά σχήματα του προηγούμενου αιώνα και να προσπαθήσουμε ταυτόχρονα να επιβάλουμε μία μόνο "αισθητική", καταλήγουμε να έχουμε επιβεβλημένες ασυνέχειες για ένα μνημείο με συνέχεια. Καταλήγουμε δηλαδή να μη βλέπουμε το μνημείο παρά το είδωλό που εξυπηρετεί εμάς, χάνοντας έτσι το πραγματικό σύμβολο.
Οι οποίοι αναφέρθηκαν, επιπλέον, στην «αποικιοκρατική» αντίληψη για το ιστορικό μας παρελθόν που παραμένει κυρίαρχη και για την οποία σημασία έχει μόνο η κλασική περίοδος του μνημείου, κάτι που αντιβαίνει στην ιστορική και πολιτισμική του διαχρονικότητα συνιστώντας μια «ιστορικά ψευδή κατασκευή», η οποία εξυπηρετεί τις δικές μας ιδεολογικές και αισθητικές εμμονές ή ανάγκες, «βλέπουμε, δηλαδή, όχι το μνημείο καθαυτό αλλά το είδωλό του».
Αναδεικνύοντας την προοπτική να παρουσιάζεται η Ακρόπολη ως έκφραση μιας πιο ευρύχωρης ελληνικής ιστορίας, συμφωνούν ότι «η προσεκτική και συστηματική ανάδειξη της αντικειμενικά τεκμηριωμένης πολυ-πολιτισμικότητας των μνημείων και του ρόλου τους ως τόπων και ζωνών συνάντησης πολιτισμών και ιδεών, συμβάλλει εντέλει σε μια ανοικτή, συμπεριληπτική προσέγγιση και πρακτική για την κοινωνία γενικότερα».
...
Γ.Χ.: Η αποικιοποίηση αφορά ένα συνολικότερο πλέγμα ιδεολογιών της δυτικής νεοτερικότητας, από τη λευκή ανωτερότητα μέχρι τον εθνικισμό, την πατριαρχία και τον οριενταλισμό. Πρόκειται καταρχήν για ιδεολογική αποικιοποίηση που γρήγορα όμως έγινε υλική και θεσμική, και που εξακολουθεί και σήμερα.
Η αποαποικιοποίηση που ξεκινά από αυτήν την παραδοχή είναι λοιπόν κατ' αρχάς ζήτημα ενός δύσκολου, ίσως και επίπονου αναστοχασμού, που μας ζητά να αποδεχτούμε πως τα προτάγματα αυτά της δυτικής νεοτερικότητας συνιστούν τη βάση της εθνικής συγκρότησης, και όχι μόνο στην Ελλάδα. Φυσικά, τίθενται υπό συνεχή αμφισβήτηση, ιδιαίτερα σήμερα, και από την έρευνα και από τα κινήματα.
Κοίτα να δείς τι μαθαίνει κανείς, «πολυπολιτισμικό μνημείο» ο Παρθενώνας και μάλιστα τεκμηριωμένα.Εκδηλώσεις όπως η σημερινή, στέλνουν το μήνυμα πως η Ακρόπολη σήμερα δεν σχετίζεται μόνο με τους λευκούς Ευρωπαίους-Δυτικούς.
Αφορά και άλλους πολιτισμούς, άλλες φυλετικές-εθνοτικές-θρησκευτικές ταυτότητες, όχι ως το αριστούργημα του δυτικού-λευκού πολιτισμού που θα πρέπει όλοι και όλες να θαυμάζουν αλλά ως το τοπίο που συγκεντρώνει και συντηρεί τις υλικές μνήμες πολλών πολιτισμών, εθνοτήτων και θρησκειών. Η προσεκτική και συστηματική ανάδειξη της αντικειμενικά τεκμηριωμένης πολυ-πολιτισμικότητας των μνημείων και του ρόλου τους ως τόπων και ζωνών συνάντησης πολιτισμών και ιδεών, συμβάλλει εντέλει σε μια ανοικτή, συμπεριληπτική προσέγγιση και πρακτική για την κοινωνία γενικότερα.
Gordian Knot έγραψε: ↑14 Οκτ 2021, 12:46Κοίτα να δείς τι μαθαίνει κανείς, «πολυπολιτισμικό μνημείο» ο Παρθενώνας και μάλιστα τεκμηριωμένα.Εκδηλώσεις όπως η σημερινή, στέλνουν το μήνυμα πως η Ακρόπολη σήμερα δεν σχετίζεται μόνο με τους λευκούς Ευρωπαίους-Δυτικούς.
Αφορά και άλλους πολιτισμούς, άλλες φυλετικές-εθνοτικές-θρησκευτικές ταυτότητες, όχι ως το αριστούργημα του δυτικού-λευκού πολιτισμού που θα πρέπει όλοι και όλες να θαυμάζουν αλλά ως το τοπίο που συγκεντρώνει και συντηρεί τις υλικές μνήμες πολλών πολιτισμών, εθνοτήτων και θρησκειών. Η προσεκτική και συστηματική ανάδειξη της αντικειμενικά τεκμηριωμένης πολυ-πολιτισμικότητας των μνημείων και του ρόλου τους ως τόπων και ζωνών συνάντησης πολιτισμών και ιδεών, συμβάλλει εντέλει σε μια ανοικτή, συμπεριληπτική προσέγγιση και πρακτική για την κοινωνία γενικότερα.
Θησαυρός!Orion22 έγραψε: ↑13 Οκτ 2021, 12:33https://www.lifo.gr/culture/arxaiologia ... -koyltoyraΗ σημασία της Ακρόπολης στην οθωμανική κουλτούρα
Μια «αντιαποικιακή» συζήτηση με αφορμή μια διαδικτυακή εκδήλωση αφιερωμένη σε μια υποβαθμισμένη ιστορική περίοδο του πιο εμβληματικού και διαχρονικού μνημείου της Αθήνας.
Θοδωρής Αντωνόπουλος
25.5.2021 | 15:44
Η Ακρόπολη βρίσκεται ξανά στη διεθνή επικαιρότητα εξαιτίας των πολλών αντιρρήσεων που ξεσήκωσαν οι πρόσφατες παρεμβάσεις στον χώρο. Αυτό όμως που ενδιαφέρει εδώ δεν είναι το πόσο αυτές ήταν ή όχι επιτυχημένες αλλά οι συζητήσεις που πυροδότησαν και που αποκάλυψαν, μεταξύ άλλων, «πόσο λίγα είναι δημοσίως γνωστά για τις πλούσιες και συναρπαστικές ιστορίες αυτού του μνημειακού τοπίου πέρα από εκείνες που αφορούν την κλασική περίοδο», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το δελτίο Τύπου της εν λόγω online εκδήλωσης που διοργανώνει η πρωτοβουλία dëcoloиıze hellάş σε συνεργασία με το Decolonial Initiative του Brown University.SpoilerShowΣτην εκδήλωση, που μεταδόθηκε ζωντανά και στο YouTube συμμετείχαν οι Şükrü Ilicak (ιστορικός, Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών, Ρέθυμνο), Τάσος Τανούλας (αρχαιολόγος, Δρ. – ΕΜΠ, προϊστάμενος των έργων αποκατάστασης των Προπυλαίων 1984-2010), Elizabeth Fowden (ερευνήτρια, Πανεπιστήμιο Cambridge), Δημήτρης Λούπης (ιστορικός, υποψήφιος διδάκτορας, Πανεπιστήμιο Harvard) και συντονίζουν οι Γιάννης Χαμηλάκης (αρχαιολόγος, Πανεπιστήμιο Brown) και Κωνσταντίνος Θανασάκης (υποψήφιος διδάκτορας ιστορίας, UCLA, Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη).
Η θέση και η σημασία της Ακρόπολης στην οθωμανική κουλτούρα –προσκυνηματική επίσκεψη στον ιερό βράχο πραγματοποίησε ο ίδιος ο Μωάμεθ ο Πορθητής το 1458–, η μορφή που έλαβε στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, το συμβάν-ορόσημο του βομβαρδισμού της από τον Μοροζίνι το 1687 κατά τον ΣΤ’ τουρκοενετικό πόλεμο, το αυξημένο μετά τον 17ο αιώνα ενδιαφέρον των Δυτικοευρωπαίων για τις κλασικές της αρχαιότητες, οι σκληρές μάχες γύρω από αυτή στη διάρκεια της Επανάστασης του ’21, οπότε μάλιστα απέμεινε το τελευταίο οθωμανικό προπύργιο στην ελεύθερη Ελλάδα, η τύχη των ευρημάτων της οθωμανικής περιόδου είναι μερικά από τα θέματα που θίξαμε σε πρώτη φάση με τους συντελεστές.
Με το να αγκιστρωθούμε σε ιδεολογικά σχήματα του προηγούμενου αιώνα και να προσπαθήσουμε ταυτόχρονα να επιβάλουμε μία μόνο "αισθητική", καταλήγουμε να έχουμε επιβεβλημένες ασυνέχειες για ένα μνημείο με συνέχεια. Καταλήγουμε δηλαδή να μη βλέπουμε το μνημείο παρά το είδωλό που εξυπηρετεί εμάς, χάνοντας έτσι το πραγματικό σύμβολο.
Οι οποίοι αναφέρθηκαν, επιπλέον, στην «αποικιοκρατική» αντίληψη για το ιστορικό μας παρελθόν που παραμένει κυρίαρχη και για την οποία σημασία έχει μόνο η κλασική περίοδος του μνημείου, κάτι που αντιβαίνει στην ιστορική και πολιτισμική του διαχρονικότητα συνιστώντας μια «ιστορικά ψευδή κατασκευή», η οποία εξυπηρετεί τις δικές μας ιδεολογικές και αισθητικές εμμονές ή ανάγκες, «βλέπουμε, δηλαδή, όχι το μνημείο καθαυτό αλλά το είδωλό του».
Αναδεικνύοντας την προοπτική να παρουσιάζεται η Ακρόπολη ως έκφραση μιας πιο ευρύχωρης ελληνικής ιστορίας, συμφωνούν ότι «η προσεκτική και συστηματική ανάδειξη της αντικειμενικά τεκμηριωμένης πολυ-πολιτισμικότητας των μνημείων και του ρόλου τους ως τόπων και ζωνών συνάντησης πολιτισμών και ιδεών, συμβάλλει εντέλει σε μια ανοικτή, συμπεριληπτική προσέγγιση και πρακτική για την κοινωνία γενικότερα».
...
Γ.Χ.: Η αποικιοποίηση αφορά ένα συνολικότερο πλέγμα ιδεολογιών της δυτικής νεοτερικότητας, από τη λευκή ανωτερότητα μέχρι τον εθνικισμό, την πατριαρχία και τον οριενταλισμό. Πρόκειται καταρχήν για ιδεολογική αποικιοποίηση που γρήγορα όμως έγινε υλική και θεσμική, και που εξακολουθεί και σήμερα.
Η αποαποικιοποίηση που ξεκινά από αυτήν την παραδοχή είναι λοιπόν κατ' αρχάς ζήτημα ενός δύσκολου, ίσως και επίπονου αναστοχασμού, που μας ζητά να αποδεχτούμε πως τα προτάγματα αυτά της δυτικής νεοτερικότητας συνιστούν τη βάση της εθνικής συγκρότησης, και όχι μόνο στην Ελλάδα. Φυσικά, τίθενται υπό συνεχή αμφισβήτηση, ιδιαίτερα σήμερα, και από την έρευνα και από τα κινήματα.
ΤοΠοτάμι+D25+Dışişleri Bakanlığı+DEMs export edition
αποφάσισε να κινηθεί νομικά εναντίον της βρετανικής κυβέρνησης επειδή το παιδί τους «μπερδεύτηκε», όταν είδε ένα άλλο παιδί να φοράει ένα φόρεμα.
, δήλωσε ο Νάιτζελ Ρόου είπε στους TIMES.
… Πραγματοποιήσαμε αυτή την κίνηση με βαριά καρδιά, αλλά έχοντας δει πώς έχει κλιμακωθεί αυτό το ζήτημα, αισθανόμαστε δικαιωμένοι και πιστεύουμε ότι η κυβέρνηση πρέπει να αμφισβητηθεί».
![[img]https://i.postimg.cc/ZR6wT665/FB-I ... .jpg[/img]](%5Bimg%5Dhttps%3A//i.postimg.cc/ZR6wT665/FB-IMG-1633900900719.jpg%5B/img%5D){kind=link}