Τις έφαγε ο Βαξεβάνης

[Otto Weininger]

Καταδικάζουμε την επίθεση στο Βαξεβάνη και αισθανόμαστε συμπάθεια για την πεθερά που μπήκε μπροστά να προστατέψει κόρη και εγγονή, μιας και ο Βαξεβάνης αδυνατεί όπως φάνηκε.

Το ότι ο Βαξεβάνης ειρωνευοταν μαζί με άλλους ζαίους το αντίστοιχο περιστατικό με τον Πλεύρη, δε μας λέει τίποτα παραπάνω από όσα ήδη γνωρίζουμε για το ποιόν τους.

[Χαοτικός]

Ουστ, τσογλάνι άπλυτε αριστερέ (για να κρατήσω κι ένα επίπεδο... ).

Εν τω μεταξύ, με το "κάθε πλευρά" δεν εννοούσα μόνο πολιτική πλευρά. Δες, αν έχεις όρεξη, και τι γράφουν κάποιοι θρησκευόμενοι στο νήμα για τον Πλεύρη.

Μια και μπλέξαμε σε κουβέντα όμως, πάρε άλλη μία οπτική (την πάτησες κορόιδο, θα ακούσεις μια άποψη που μπορεί και να μην ήσουν σε φάση και να μη γούσταρες να μπλεχτείς).

Λοιπόν, επειδή είμαστε άνθρωποι, επειδή η ειλικρίνεια και η αλήθεια βοηθάει στην εξέλιξή μας,
θέλω να σου σημειώσω ότι είναι αναμενόμενο να είμαστε μουνόπανα σε τέτοια θέματα και σε παρεμφερή. Το έχω ξαναγράψει εδώ μέσα και ή βρίσκαν ευκαιρία να μου το πετάν στα μούτρα ή τέλος πάντων έλεγαν άλλα.
Πάντως μέσα μου συχνά πυκνά θα παίξει και χαρά που κάποιος έπαθε κάτι καταδικαστέο αλλά και άλλα πράγματα θα συμβούν. Να φαντάζομαι αυτοδικία που ενεργώ εγώ και πολλά άλλα που δεν σε τιμούν αν γίνουν αντιληπτά από τους άλλους.
Απλά η θέση μου ήταν πάντα, "Να έχεις την ικανότητα να αναγνωρίζεις τα κομπολεξικά σου, τα μιαρά σου, τις αδυναμίες σου τέτοιος πάντων και να επιχειρείς να αντιτίθεσαι σε αυτές όσο μπορείς μέσα σου, ΑΛΛΑ οπωσδήποτε όσο μπορείς και παραπάνω όταν παίζει δημόσιος λόγος.

Αυτό που γίνεται συνήθως είναι να θέλουμε να δικαιολογήσουμε το συναίσθημά μας ή να το δικαιώσουμε ή να το τιμήσουμε. Και φτάνουμε σε γελοία επιχειρήματα του τύπου "είναι καταδικαστέο αυτό, αλλά κι αυτός...!".

Αυτό.

Όταν φαντάζεσαι τον εαυτό σου να αυτοδικεί, φαντάζεσαι πως είναι και το παιδί του "θύματος" μπροστά; Στο υποθετικό αυτό σενάριο, είναι και η γυναίκα του με το μωρό στην αγκαλιά στη σκηνή και την σμπρώχνεις να περάσεις; Έχει μεγάλη σημασία.

Ναι έχει τύχει. Σε κάτι αδιέξοδα έχω φτάσει να ξεσπώ έτσι. Έχει και μια σημειολογία αυτό. Ότι να "Κοίτα ρε αυτός, σκότωσε όλη την οικογένεια του άλλου φι αυτό και γι αυτό." Περιέχει μέσα εκδίκηση και κραυγή, του τύπου "κοιτάχτε ρε μουνιά που με φτάσατε" κλπ κλπ.
Μια τιμωρία δηλαδή και φυσικά πάλι με τον κόσμο έχει να κάνει και πως να σε δει ο κόσμος. Μία υστερία δηλαδή που την εκφράζεις κραυγαλέα ενώ βαθύτερα περιμένεις να δικαιωθείς. Μετά αρρωσταίνεις και ησυχάζεις. Έρχεται μία πιο καλή σκέψη και σκοτώνεις τη μαλακία που σε είχε καταβάλλει.

Αυτά απλώς είναι υπαρκτά. Το θέμα είναι, τα αναγνωρίζουμε ως άρρωστα; ή έχουμε την τάση να τα εκφράσουμε λίγο (στο δημόσιο διάλογο πχ);

[Χαοτικός]

Καταδικάζουμε την επίθεση στο Βαξεβάνη και αισθανόμαστε συμπάθεια για την πεθερά που μπήκε μπροστά να προστατέψει κόρη και εγγονή, μιας και ο Βαξεβάνης αδυνατεί όπως φάνηκε.

Το ότι ο Βαξεβάνης ειρωνευοταν μαζί με άλλους ζαίους το αντίστοιχο περιστατικό με τον Πλεύρη, δε μας λέει τίποτα παραπάνω από όσα ήδη γνωρίζουμε για το ποιόν τους.

Που είναι ίδιο με το δικό σας όπως είπαμε.

[Χαοτικός]

η επίθεση στον καταδρομέα πλευρη ήταν τα γιαούρτια που έφαγε και πήγε και στα επείγοντα μάλιστα, ενώ ο ίδιος ειρωνευοταν έναν πατέρα για τα τρελά καψώνια που έτρωγε ο γιος του; άλλη μια δεξιά σχετικιστικη γελοιότητα.

Πράγματι. Όταν έβλεπα το βίντεο που έλεγε στον πατέρα ότι ο γιος σου είναι φλώρος κλπ ένιωθα ότι αν τον είχα θα τον πάταγα κάτω. Αλλά αυτό το θυμικό ενώ καλώς υπάρχει, μπορούμε να το καλλιεργήσουμε. Να αναπτύξουμε δηλαδή τη λογική μας. Θα μας βοηθήσει και να συναισθανόμαστε. Και είναι ένα θέμα πως έχεις φτιάξει τον εαυτό σου μέχρι σήμερα. Βλέπεις παιδί μπροστά. Το γράφει στ αρχίδια του το θυμικό σου και κάνεις πέσιμο; Ή αντλείς ικανοποίηση επειδή τέλεσες ως σωστός και καλός και κρατήθηκες να μη δημιουργήσεις πρόβλημα;

Καλά ένα γιαούρτι ήταν. Το θέμα είναι να καταλάβει σαν μεγαλώσει τον λόγο που το έφαγε, και να σταματήσει η φασιστογενια.

Ε να τώρα αυτό;

[stergiosbik]

Όσο και αν ο Βαξεβανης τις ήθελε τις "ψιλές" του,είναι απαράδεκτο οτι έγινε μπροστά στο παιδί του.

σιγουρα, αλλα εχουμε πουθενα καποια αποδειξη οτι ετσι εγινε;
Ποιο ειναι το ατομο φαντομάς;
Ηταν τοσο μπρατσαρας που χαστουκισε μια γυναικα και ο βαξεβαναρος και η κουστωδια του δεν βγαλανε κιχ ;

Δεν θελω να σκεφτω οτι εριξε τη σφαλιαρα στη γυναικα του και την πεθερα του ο βαξεβαναρος και επειδη πηγανε στο νοσοκομειο εφτιαξε μια ιστορια μαιμου, ουτε δευτερολεπτο δε θελω να το σκεφτω, για αυτο περιμενω το αστυνομικο δελτιο για να μαθω ποιος ηταν ο ελεεινος αυτος λαγκαρντιανος ΜΜΑτζης που επιτεθηκε στην πεθερα του, χωρις ομως να αγγιξει τον ιδιο

Σίγουρα δεν θα μου προξενούσε εντύπωση να είναι μούφα η όλη φάση.
Άλλωστε αλήθεια και ζαιοι είναι όπως όταν πλησιάζουμε 2 μαγνήτες με τον ίδιο πόλο.
Ποτέ δεν πρόκειται να συναντηθούν.
Αν όμως,μια στο εκατομμύριο,έγινε όπως περιγράφεται,θεωρώ αυτονόητο για κάθε νοήμονα άνθρωπο να καταδικάσει αυτή την επίθεση μιας και ήταν μπροστά ένα μικρό παιδί.

[Otto Weininger]

Καταδικάζουμε την επίθεση στο Βαξεβάνη και αισθανόμαστε συμπάθεια για την πεθερά που μπήκε μπροστά να προστατέψει κόρη και εγγονή, μιας και ο Βαξεβάνης αδυνατεί όπως φάνηκε.

Το ότι ο Βαξεβάνης ειρωνευοταν μαζί με άλλους ζαίους το αντίστοιχο περιστατικό με τον Πλεύρη, δε μας λέει τίποτα παραπάνω από όσα ήδη γνωρίζουμε για το ποιόν τους.

Που είναι ίδιο με το δικό σας όπως είπαμε.

Ε άμα το είπατε, εντάξει.

[Χαοτικός]

Όλα τα λέμε εδώ.

[nowhere]

σκηνη πρωτη
Γύρω στις εννιά το βράδυ της Παρασκευής, ο δημοσιογράφος έφτασε σε εστιατόριο στην Αμάρυνθο της Εύβοιας για οικογενειακό δείπνο. Λίγο αργότερα εμφανίστηκε ένα άγνωστο πρόσωπο στο διπλανό τραπέζι το οποίο αντί να κάτσει κινήθηκε προς το μέρος του δημοσιογράφου. Στάθηκε πάνω από το τραπέζι του Κώστα Βαξεβάνη και άρχισε να τον βρίζει χυδαία. Συγκεκριμένα ο άγνωστος έλεγε επί ώρα στο δημοσιογράφο παρουσία δεκάδων άλλων που βρίσκονταν στο εστιατόριο «είσαι ένας ξεφτιλισμένος , θα σε τακτοποιήσω αλλά όχι τώρα. Βρομιάρη που τόλμησε να γράψεις για μένα επειδή έχω λεφτά στην Ελβετία».

Ο Κώστας Βαξεβάνης είπε στον άγνωστο ότι δεν γνωρίζει ποιος είναι και τι λέει και του ζήτησε να σεβαστεί ότι όλα αυτά τα έκανε μπροστά σε ένα ανήλικο κοριτσάκι που ήδη ήταν έντρομο με την παρουσία του. Ο άγνωστος συνέχισε τις απειλές και τις βρισιές και όταν ο δημοσιογράφος του επισήμανε ότι ούτε τον γνωρίζει ούτε ξέρει για τι του μιλάει και αν έχει πρόβλημα να πάει στη Δικαιοσύνη ο τραμπούκος συνέχισε να απειλεί λέγοντας επίσης «ξεφτιλισμένε έβγαλες το όνομά μου στη λίστα Λαγκάρντ, θα σου δείξω εγώ».

.......

σκηνή δεύτερη
Παριστάμενοι του ζήτησαν να αποχωρήσει αλλά αυτός συνέχισε να βρίζει και να απειλεί. Τότε παρενέβη η σύζυγος του δημοσιογράφου, η οποία κρατούσε στην αγκαλιά τους την κόρη τους και του ζήτησε και αυτή να αποχωρήσει γιατί αν κάποιος είναι κλέφτης ή αν έχει αδικηθεί, είναι δουλειά της Δικαιοσύνης και είναι απαράδεκτος να επιτίθεται δημόσια σε μια οικογένεια και έναν άνθρωπο που κάνει τη δουλειά του. Τότε ο άγνωστος κινήθηκε εναντίον της συζύγου του Βαξεβάνη και του παιδιού της, σπρώχνοντας ανθρώπους που του ζητούσαν να αποχωρήσει. Η λεκτική επίθεση όμως μετατράπηκε σε χειροδικία. Ο τραμπούκος επιχείρησε να χτυπήσει τη σύζυγο του Κώστα Βαξεβάνη η οποία είχε το παιδί αγκαλιά και την τελευταία στιγμή, προσπάθησε να εμποδίσει την επίθεσή του η μητέρα της, η οποία δέχθηκε γροθιές στο πρόσωπο.

Στη συνέχεια μέσα στην κατακραυγή των παριστάμενων, ο άγνωστος τράπηκε σε φυγή. Η πεθερά του δημοσιογράφου διεκομίσθη στο Κέντρο Υγείας Αλιβερίου όπου διαπιστώθηκαν τα τραύματα και στη συνέχεια στο Νοσοκομείο Χαλκίδας όπου παρέμεινε έως τα ξημερώματα του Σαββάτου.

ας πούμε ότι το βλέπατε αυτό σε μια σηριαλάτζα,τούρκικο,ότι είναι πάτος τελείως.τι θα λέγατε?

[Isildur]

Μια και μπλέξαμε σε κουβέντα όμως, πάρε άλλη μία οπτική (την πάτησες κορόιδο, θα ακούσεις μια άποψη που μπορεί και να μην ήσουν σε φάση και να μη γούσταρες να μπλεχτείς).

Λοιπόν, επειδή είμαστε άνθρωποι, επειδή η ειλικρίνεια και η αλήθεια βοηθάει στην εξέλιξή μας,
θέλω να σου σημειώσω ότι είναι αναμενόμενο να είμαστε μουνόπανα σε τέτοια θέματα και σε παρεμφερή. Το έχω ξαναγράψει εδώ μέσα και ή βρίσκαν ευκαιρία να μου το πετάν στα μούτρα ή τέλος πάντων έλεγαν άλλα.
Πάντως μέσα μου συχνά πυκνά θα παίξει και χαρά που κάποιος έπαθε κάτι καταδικαστέο αλλά και άλλα πράγματα θα συμβούν. Να φαντάζομαι αυτοδικία που ενεργώ εγώ και πολλά άλλα που δεν σε τιμούν αν γίνουν αντιληπτά από τους άλλους.
Απλά η θέση μου ήταν πάντα, "Να έχεις την ικανότητα να αναγνωρίζεις τα κομπολεξικά σου, τα μιαρά σου, τις αδυναμίες σου τέτοιος πάντων και να επιχειρείς να αντιτίθεσαι σε αυτές όσο μπορείς μέσα σου, ΑΛΛΑ οπωσδήποτε όσο μπορείς και παραπάνω όταν παίζει δημόσιος λόγος.

Αυτό που γίνεται συνήθως είναι να θέλουμε να δικαιολογήσουμε το συναίσθημά μας ή να το δικαιώσουμε ή να το τιμήσουμε. Και φτάνουμε σε γελοία επιχειρήματα του τύπου "είναι καταδικαστέο αυτό, αλλά κι αυτός...!".

Αυτό.

Όταν φαντάζεσαι τον εαυτό σου να αυτοδικεί, φαντάζεσαι πως είναι και το παιδί του "θύματος" μπροστά; Στο υποθετικό αυτό σενάριο, είναι και η γυναίκα του με το μωρό στην αγκαλιά στη σκηνή και την σμπρώχνεις να περάσεις; Έχει μεγάλη σημασία.

Ναι έχει τύχει. Σε κάτι αδιέξοδα έχω φτάσει να ξεσπώ έτσι. Έχει και μια σημειολογία αυτό. Ότι να "Κοίτα ρε αυτός, σκότωσε όλη την οικογένεια του άλλου φι αυτό και γι αυτό." Περιέχει μέσα εκδίκηση και κραυγή, του τύπου "κοιτάχτε ρε μουνιά που με φτάσατε" κλπ κλπ.
Μια τιμωρία δηλαδή και φυσικά πάλι με τον κόσμο έχει να κάνει και πως να σε δει ο κόσμος. Μία υστερία δηλαδή που την εκφράζεις κραυγαλέα ενώ βαθύτερα περιμένεις να δικαιωθείς. Μετά αρρωσταίνεις και ησυχάζεις. Έρχεται μία πιο καλή σκέψη και σκοτώνεις τη μαλακία που σε είχε καταβάλλει.

Αυτά απλώς είναι υπαρκτά. Το θέμα είναι, τα αναγνωρίζουμε ως άρρωστα; ή έχουμε την τάση να τα εκφράσουμε λίγο (στο δημόσιο διάλογο πχ);

Αν δεν τα αναγνωρίζουμε, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Και θέλουμε βοήθεια, πριν γίνει το κακό. Γενικά μιλάω, ε; Μην βλέπεις το πρώτο πληθυντικού.

[πήζον bot]

σκηνη πρωτη
Γύρω στις εννιά το βράδυ της Παρασκευής, ο δημοσιογράφος έφτασε σε εστιατόριο στην Αμάρυνθο της Εύβοιας για οικογενειακό δείπνο. Λίγο αργότερα εμφανίστηκε ένα άγνωστο πρόσωπο στο διπλανό τραπέζι το οποίο αντί να κάτσει κινήθηκε προς το μέρος του δημοσιογράφου. Στάθηκε πάνω από το τραπέζι του Κώστα Βαξεβάνη και άρχισε να τον βρίζει χυδαία. Συγκεκριμένα ο άγνωστος έλεγε επί ώρα στο δημοσιογράφο παρουσία δεκάδων άλλων που βρίσκονταν στο εστιατόριο «είσαι ένας ξεφτιλισμένος , θα σε τακτοποιήσω αλλά όχι τώρα. Βρομιάρη που τόλμησε να γράψεις για μένα επειδή έχω λεφτά στην Ελβετία».

Ο Κώστας Βαξεβάνης είπε στον άγνωστο ότι δεν γνωρίζει ποιος είναι και τι λέει και του ζήτησε να σεβαστεί ότι όλα αυτά τα έκανε μπροστά σε ένα ανήλικο κοριτσάκι που ήδη ήταν έντρομο με την παρουσία του. Ο άγνωστος συνέχισε τις απειλές και τις βρισιές και όταν ο δημοσιογράφος του επισήμανε ότι ούτε τον γνωρίζει ούτε ξέρει για τι του μιλάει και αν έχει πρόβλημα να πάει στη Δικαιοσύνη ο τραμπούκος συνέχισε να απειλεί λέγοντας επίσης «ξεφτιλισμένε έβγαλες το όνομά μου στη λίστα Λαγκάρντ, θα σου δείξω εγώ».

.......

σκηνή δεύτερη
Παριστάμενοι του ζήτησαν να αποχωρήσει αλλά αυτός συνέχισε να βρίζει και να απειλεί. Τότε παρενέβη η σύζυγος του δημοσιογράφου, η οποία κρατούσε στην αγκαλιά τους την κόρη τους και του ζήτησε και αυτή να αποχωρήσει γιατί αν κάποιος είναι κλέφτης ή αν έχει αδικηθεί, είναι δουλειά της Δικαιοσύνης και είναι απαράδεκτος να επιτίθεται δημόσια σε μια οικογένεια και έναν άνθρωπο που κάνει τη δουλειά του. Τότε ο άγνωστος κινήθηκε εναντίον της συζύγου του Βαξεβάνη και του παιδιού της, σπρώχνοντας ανθρώπους που του ζητούσαν να αποχωρήσει. Η λεκτική επίθεση όμως μετατράπηκε σε χειροδικία. Ο τραμπούκος επιχείρησε να χτυπήσει τη σύζυγο του Κώστα Βαξεβάνη η οποία είχε το παιδί αγκαλιά και την τελευταία στιγμή, προσπάθησε να εμποδίσει την επίθεσή του η μητέρα της, η οποία δέχθηκε γροθιές στο πρόσωπο.

Στη συνέχεια μέσα στην κατακραυγή των παριστάμενων, ο άγνωστος τράπηκε σε φυγή. Η πεθερά του δημοσιογράφου διεκομίσθη στο Κέντρο Υγείας Αλιβερίου όπου διαπιστώθηκαν τα τραύματα και στη συνέχεια στο Νοσοκομείο Χαλκίδας όπου παρέμεινε έως τα ξημερώματα του Σαββάτου.

ας πούμε ότι το βλέπατε αυτό σε μια σηριαλάτζα,τούρκικο,ότι είναι πάτος τελείως.τι θα λέγατε?

οτι πρεπει να πας για ψαρεμα

[nowhere]

αυτό κάνω,ψαρεύω μαλακίες

[πήζον bot]

αυτό κάνω,ψαρεύω μαλακίες

γραφεις συνηθως

[Χαοτικός]

Όταν φαντάζεσαι τον εαυτό σου να αυτοδικεί, φαντάζεσαι πως είναι και το παιδί του "θύματος" μπροστά; Στο υποθετικό αυτό σενάριο, είναι και η γυναίκα του με το μωρό στην αγκαλιά στη σκηνή και την σμπρώχνεις να περάσεις; Έχει μεγάλη σημασία.

Ναι έχει τύχει. Σε κάτι αδιέξοδα έχω φτάσει να ξεσπώ έτσι. Έχει και μια σημειολογία αυτό. Ότι να "Κοίτα ρε αυτός, σκότωσε όλη την οικογένεια του άλλου φι αυτό και γι αυτό." Περιέχει μέσα εκδίκηση και κραυγή, του τύπου "κοιτάχτε ρε μουνιά που με φτάσατε" κλπ κλπ.
Μια τιμωρία δηλαδή και φυσικά πάλι με τον κόσμο έχει να κάνει και πως να σε δει ο κόσμος. Μία υστερία δηλαδή που την εκφράζεις κραυγαλέα ενώ βαθύτερα περιμένεις να δικαιωθείς. Μετά αρρωσταίνεις και ησυχάζεις. Έρχεται μία πιο καλή σκέψη και σκοτώνεις τη μαλακία που σε είχε καταβάλλει.

Αυτά απλώς είναι υπαρκτά. Το θέμα είναι, τα αναγνωρίζουμε ως άρρωστα; ή έχουμε την τάση να τα εκφράσουμε λίγο (στο δημόσιο διάλογο πχ);

Αν δεν τα αναγνωρίζουμε, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Και θέλουμε βοήθεια, πριν γίνει το κακό. Γενικά μιλάω, ε; Μην βλέπεις το πρώτο πληθυντικού.

Ναι ρε Μην ανησυχείς, ξέρω (και για το γενικά του δεύτερου ενικού). Απλά είναι δύσκολο να ζητήσεις βοήθεια και να αναπνεύσεις (όλοι μας/σας/τους) μέσα στον θόρυβο και τη σύγχυση. Μέσα στο άσπεργκερ και τους ψυχαναγκασμούς. Φτάνεις να μην ξέρεις τι θέλεις να υπηρετήσεις ή να ικανοποιήσεις.
Στο τέλος θα έχεις απλά εξίσου σκατένια χαρακτηριστικά με τους άλλους και τίποτα δεν θα μας πάει μπροστά. Αλλά δεν πειράζει. Πάντα θα προχωράμε.

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

Αυτά είναι τα νουδουλικα.

Καμία εκπληξις.

[nowhere]

γραφεις συνηθως

θα σέβεσαι νανάκι ή τουλάχιστον να αιτιολογείς με κάποιον τρόπο τη μαλακια σου.γιατί είναι πιο χοντρό αυτό που έγινε με τον βαξεβάνη και όχι αυτο που έγινε με τον πλεύρη [που είναι καραγκιοζης για να σε προλάβω].εγώ μπορώ να υποστηρίξω το αντίθετο,εσύ?