Μία ανάλυση που δεν θα αρέσει στις «προοδευτικές» φεμινίστριες
Δημοσιεύτηκε: 14 Απρ 2019, 19:48
Του Daniel Fernández
Απόδοση Ευθύμης Μαραμής
Πολλές φορές, όταν ένα κοινωνικό πρόβλημα είναι κοντά στο να λυθεί ή έχει μια θετική δυναμική που σηματοδοτεί ότι το τέλος του είναι κοντά, τότε συνήθως ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού αντιλαμβάνεται την ύπαρξη του προβλήματος και οργανώνεται πολιτικά ώστε να το τερματίσει. Τα μεγάλα λογοτεχνικά έργα σχετικά με τη φτώχεια που άφησαν παρακαταθήκη ο Charles Dickens (Oliver Twist) και ο Victor Hugo (Les Miserables) ερχόταν σε αντίθεση με την ουσιαστική βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του πληθυσμού στη βιομηχανική εποχή.
Καθώς η φτώχεια άρχισε να μειώνεται, το αγγλικό Κοινοβούλιο άρχισε να δημιουργεί πολλαπλές επιτροπές για τη φτώχεια και θέσπισε νόμους για να μετριάσει τις συνέπειες της. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει σήμερα με το τρίτο κύμα φεμινισμού (μακράν το πιο εχθρικό από καταβολής του). Οι φεμινίστριες διαμαρτύρονται για το πρόβλημα της υποβάθμισης των γυναικών στις περιοχές όπου αυτό το πρόβλημα έχει ουσιαστικά επιλυθεί (δυτικές καπιταλιστικές χώρες) και σε μια εποχή όπου οι διακρίσεις είναι ελάχιστες (σήμερα).
Επιπλέον, το λάβαρο του φεμινισμού έγινε ένα από τα νέα λάβαρα που ανεμίζουν οι ηττημένοι της πτώσης του τοίχους του Βερολίνου, ως δικό τους. Σε πολλά μέρη του κόσμου, το φεμινιστικό κίνημα έχει αναληφθεί πλήρως από την παλιά αριστερά. Η απόδειξη αυτού είναι η όλο και πιο σαφής αφήγηση της μαρξιστικής κοινωνιολογίας της ταξικής πάλης των φύλων.
Οι φεμινίστριες του τρίτου κύματος προσπαθούν να συνδέσουν την πατριαρχία με τον καπιταλισμό και τη δυτική κοινωνία. Ας εξετάσουμε κάθε μια από αυτές τις περιπτώσεις για να δούμε αν υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτούς τους ισχυρισμούς.
Καπιταλισμός και πατριαρχία
Μία από τις σχέσεις στις οποίες αναφέρεται συχνά ο νεο-φεμινισμός, είναι η σχέση μεταξύ καπιταλισμού και πατριαρχίας. Εάν αυτό ήταν αλήθεια, θα πρέπει να περιμένουμε από τις καπιταλιστικές χώρες να είναι εκείνες που καταπιέζουν περισσότερο το θηλυκό φύλο, είτε μέσω νόμων που εισάγουν διακρίσεις ή περιορισμούς διαφορετικών ειδών. Για να εξετάσουμε αν αυτό είναι αλήθεια, ας δούμε πώς διαφέρει η κατάσταση των γυναικών ανάλογα με το πόσο καπιταλιστική είναι μία χώρα.
Source: Heritage Foundation. Georgetown Institute for Women, Peace and Security. The data presented is from 149 countries, each point is a country with its respective score in each index.
Όσο υψηλότερος είναι ο Δείκτης Οικονομικής Ελευθερίας, τόσο υψηλότερος είναι ο Δείκτης Ευημερίας των Γυναικών. Φαίνεται ότι όσο επεκτείνεται ο καπιταλισμός, το ίδιο συμβαίνει και με τα δικαιώματα των γυναικών.
Αν οργανώσουμε τις χώρες σε τεταρτημόρια σύμφωνα με τις πιο καπιταλιστικές (πρώτο τεταρτημόριο) προς τις λιγότερο καπιταλιστικές (τελευταίο τεταρτημόριο), βλέπουμε επίσης πως η μέση βαθμολογία του Δείκτη Ευημερίας των Γυναικών αυξάνεται ουσιαστικά όσο περισσότερο καπιταλιστική είναι μια χώρα.
Source: Heritage Foundation. Georgetown Institute for Women, Peace and Security.
Όπως δείχνουν τα δεδομένα, η αλήθεια είναι εντελώς αντίθετη με όσα ισχυρίζονται οι φεμινίστριες. Καθώς ο καπιταλισμός επεκτείνεται, το ίδιο συμβαίνει με τα δικαιώματα της γυναίκας. Ο χρησιμοποιούμενος δείκτης του Ινστιτούτου Georgetown, περιλαμβάνει τους περισσότερους παράγοντες πιθανών διακρίσεων εις βάρος των γυναικών – με υποδείκτες για την ενσωμάτωση, τη δικαιοσύνη και την ασφάλεια.
Συνοπτικά, όταν οι χώρες είναι πιο καπιταλιστικές, η κατάσταση της κοινωνικής ένταξης για τις γυναίκες βελτιώνεται, οι νόμοι που εισάγουν διακρίσεις εξαφανίζονται και αυξάνεται η ασφάλεια των γυναικών. Φαίνεται ότι η σχέση ανάμεσα στον καπιταλισμό και την πατριαρχία, που υποστηρίζουν οι φεμινίστριες, δεν υφίσταται στην πραγματικότητα.
Δυτική κοινωνία και πατριαρχία
Μια ακόμα σοβαρή καταγγελία των φεμινιστριών, αποτελεί η φερόμενη σχέση μεταξύ πατριαρχίας και δυτικής κοινωνίας. Αυτό είναι δύσκολο να εξεταστεί και υπάρχει επίσης κάποια διαμάχη στην προσπάθεια να χωριστούν οι χώρες που έχουν διαφορετικούς πολιτισμούς. Η γλώσσα είναι ένα βασικό πολιτιστικό όχημα. Ωστόσο, είναι πολύ στενό (θα μπορούσαμε εύκολα να πούμε ότι οι Ιταλοί και οι Ισπανοί ανήκουν στον δυτικό πολιτισμό παρά το γεγονός ότι δεν έχουν την ίδια γλώσσα).
Ένας άλλος πιθανός τρόπος για να το δοκιμάσουμε είναι με τη θρησκεία: μπορούμε να πούμε ότι ο δυτικός πολιτισμός είναι ουσιαστικά ιουδαιο-χριστιανικής προέλευσης. Αλλά η χρήση της θρησκείας ως κριτηρίου για να προσδιοριστεί αν μια χώρα ανήκει στη Δύση αντιμετωπίζει επίσης προβλήματα. Για παράδειγμα, το μεγαλύτερο μέρος της Αφρικής είναι χριστιανικό, όμως δεν μπορούμε να τοποθετήσουμε τη Αφρική στον δυτικό πολιτισμό. Προκειμένου να γίνει διάκριση μεταξύ των δυτικών πολιτισμών και των υπόλοιπων, θα χρησιμοποιήσουμε τον διαχωρισμό που κάνει ο Huntington στο βιβλίο του Η σύγκρουση των πολιτισμών και η ανακατασκευή της παγκόσμιας τάξης (2011).
Ο Huntington διακρίνει 9 διαφορετικούς πολιτισμούς. Εάν κατατάξουμε τις χώρες ανά τύπο πολιτισμού και υπολογίσουμε τη μέση βαθμολογία τους στον δείκτη ευημερίας των γυναικών, έχουμε το ακόλουθο γράφημα:
Source: Huntington (2011). Georgetown Institute for Women, Peace and Security. The graph is cut below in the lowest score of the index and above in the highest score of the index.
Μπορούμε να διαπιστώσουμε με σαφήνεια ότι ο δυτικός πολιτισμός προστατεύει καλύτερα τα δικαιώματα των γυναικών. Για μια γυναίκα, η διαβίωση σε μια δυτική χώρα σημαίνει μια καλύτερη κατάσταση όσον αφορά την κοινωνική ένταξη, που δεν υπόκειται σε νόμους που εισάγουν διακρίσεις και με αυξημένη προσωπική ασφάλεια. Οι δυτικές γυναίκες απολαμβάνουν τα περισσότερα δικαιώματα στον κόσμο.
Από τις 20 χώρες με την υψηλότερη ευημερία για τις γυναίκες, οι 19 είναι δυτικές χώρες (η Σιγκαπούρη, μια καπιταλιστική χώρα κατ ‘εξοχήν, είναι η μόνη μη δυτική χώρα). Η μουσουλμανική χώρα με την υψηλότερη ευημερία για τις γυναίκες είναι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Κατατάσσεται στη θέση 43 στον κόσμο, με σχεδόν ίδια βαθμολογία με τη δεύτερη από το τέλος χώρα της Δύσης στον κατάλογο (Ουγγαρία). Από τις 20 χειρότερες χώρες με τη χαμηλότερη ευημερία για τις γυναίκες, οι 15 είναι μουσουλμανικές και οι 5 είναι αφρικανικές.
Ως εκ τούτου, γίνεται σαφές ότι οι δυτικές χώρες αποτελούν τις καλύτερες περιοχές στον κόσμο για να είσαι γυναίκα.
Συμπέρασμα
Οι διακρίσεις εις βάρος των γυναικών, είναι ένα χαρακτηριστικό φαινόμενο των αντικαπιταλιστικών και μουσουλμανικών χωρών. Η προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών, αντιθέτως, είναι ένα φαινόμενο που υφίσταται στις καπιταλιστικές και δυτικές χώρες.
Η καλύτερη λύση εις βάρος των διακρίσεων των γυναικών, είναι η υιοθέτηση πολιτικών που στοχεύουν στην οικονομική απελευθέρωση και στην καλλιέργεια και προστασία των δυτικών αξιών.
***
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Market Trends
https://www.eleytheriagora.gr/5753-2/
Απόδοση Ευθύμης Μαραμής
Πολλές φορές, όταν ένα κοινωνικό πρόβλημα είναι κοντά στο να λυθεί ή έχει μια θετική δυναμική που σηματοδοτεί ότι το τέλος του είναι κοντά, τότε συνήθως ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού αντιλαμβάνεται την ύπαρξη του προβλήματος και οργανώνεται πολιτικά ώστε να το τερματίσει. Τα μεγάλα λογοτεχνικά έργα σχετικά με τη φτώχεια που άφησαν παρακαταθήκη ο Charles Dickens (Oliver Twist) και ο Victor Hugo (Les Miserables) ερχόταν σε αντίθεση με την ουσιαστική βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του πληθυσμού στη βιομηχανική εποχή.
Καθώς η φτώχεια άρχισε να μειώνεται, το αγγλικό Κοινοβούλιο άρχισε να δημιουργεί πολλαπλές επιτροπές για τη φτώχεια και θέσπισε νόμους για να μετριάσει τις συνέπειες της. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει σήμερα με το τρίτο κύμα φεμινισμού (μακράν το πιο εχθρικό από καταβολής του). Οι φεμινίστριες διαμαρτύρονται για το πρόβλημα της υποβάθμισης των γυναικών στις περιοχές όπου αυτό το πρόβλημα έχει ουσιαστικά επιλυθεί (δυτικές καπιταλιστικές χώρες) και σε μια εποχή όπου οι διακρίσεις είναι ελάχιστες (σήμερα).
Επιπλέον, το λάβαρο του φεμινισμού έγινε ένα από τα νέα λάβαρα που ανεμίζουν οι ηττημένοι της πτώσης του τοίχους του Βερολίνου, ως δικό τους. Σε πολλά μέρη του κόσμου, το φεμινιστικό κίνημα έχει αναληφθεί πλήρως από την παλιά αριστερά. Η απόδειξη αυτού είναι η όλο και πιο σαφής αφήγηση της μαρξιστικής κοινωνιολογίας της ταξικής πάλης των φύλων.
Οι φεμινίστριες του τρίτου κύματος προσπαθούν να συνδέσουν την πατριαρχία με τον καπιταλισμό και τη δυτική κοινωνία. Ας εξετάσουμε κάθε μια από αυτές τις περιπτώσεις για να δούμε αν υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτούς τους ισχυρισμούς.
Καπιταλισμός και πατριαρχία
Μία από τις σχέσεις στις οποίες αναφέρεται συχνά ο νεο-φεμινισμός, είναι η σχέση μεταξύ καπιταλισμού και πατριαρχίας. Εάν αυτό ήταν αλήθεια, θα πρέπει να περιμένουμε από τις καπιταλιστικές χώρες να είναι εκείνες που καταπιέζουν περισσότερο το θηλυκό φύλο, είτε μέσω νόμων που εισάγουν διακρίσεις ή περιορισμούς διαφορετικών ειδών. Για να εξετάσουμε αν αυτό είναι αλήθεια, ας δούμε πώς διαφέρει η κατάσταση των γυναικών ανάλογα με το πόσο καπιταλιστική είναι μία χώρα.
Source: Heritage Foundation. Georgetown Institute for Women, Peace and Security. The data presented is from 149 countries, each point is a country with its respective score in each index.
Όσο υψηλότερος είναι ο Δείκτης Οικονομικής Ελευθερίας, τόσο υψηλότερος είναι ο Δείκτης Ευημερίας των Γυναικών. Φαίνεται ότι όσο επεκτείνεται ο καπιταλισμός, το ίδιο συμβαίνει και με τα δικαιώματα των γυναικών.
Αν οργανώσουμε τις χώρες σε τεταρτημόρια σύμφωνα με τις πιο καπιταλιστικές (πρώτο τεταρτημόριο) προς τις λιγότερο καπιταλιστικές (τελευταίο τεταρτημόριο), βλέπουμε επίσης πως η μέση βαθμολογία του Δείκτη Ευημερίας των Γυναικών αυξάνεται ουσιαστικά όσο περισσότερο καπιταλιστική είναι μια χώρα.
Source: Heritage Foundation. Georgetown Institute for Women, Peace and Security.
Όπως δείχνουν τα δεδομένα, η αλήθεια είναι εντελώς αντίθετη με όσα ισχυρίζονται οι φεμινίστριες. Καθώς ο καπιταλισμός επεκτείνεται, το ίδιο συμβαίνει με τα δικαιώματα της γυναίκας. Ο χρησιμοποιούμενος δείκτης του Ινστιτούτου Georgetown, περιλαμβάνει τους περισσότερους παράγοντες πιθανών διακρίσεων εις βάρος των γυναικών – με υποδείκτες για την ενσωμάτωση, τη δικαιοσύνη και την ασφάλεια.
Συνοπτικά, όταν οι χώρες είναι πιο καπιταλιστικές, η κατάσταση της κοινωνικής ένταξης για τις γυναίκες βελτιώνεται, οι νόμοι που εισάγουν διακρίσεις εξαφανίζονται και αυξάνεται η ασφάλεια των γυναικών. Φαίνεται ότι η σχέση ανάμεσα στον καπιταλισμό και την πατριαρχία, που υποστηρίζουν οι φεμινίστριες, δεν υφίσταται στην πραγματικότητα.
Δυτική κοινωνία και πατριαρχία
Μια ακόμα σοβαρή καταγγελία των φεμινιστριών, αποτελεί η φερόμενη σχέση μεταξύ πατριαρχίας και δυτικής κοινωνίας. Αυτό είναι δύσκολο να εξεταστεί και υπάρχει επίσης κάποια διαμάχη στην προσπάθεια να χωριστούν οι χώρες που έχουν διαφορετικούς πολιτισμούς. Η γλώσσα είναι ένα βασικό πολιτιστικό όχημα. Ωστόσο, είναι πολύ στενό (θα μπορούσαμε εύκολα να πούμε ότι οι Ιταλοί και οι Ισπανοί ανήκουν στον δυτικό πολιτισμό παρά το γεγονός ότι δεν έχουν την ίδια γλώσσα).
Ένας άλλος πιθανός τρόπος για να το δοκιμάσουμε είναι με τη θρησκεία: μπορούμε να πούμε ότι ο δυτικός πολιτισμός είναι ουσιαστικά ιουδαιο-χριστιανικής προέλευσης. Αλλά η χρήση της θρησκείας ως κριτηρίου για να προσδιοριστεί αν μια χώρα ανήκει στη Δύση αντιμετωπίζει επίσης προβλήματα. Για παράδειγμα, το μεγαλύτερο μέρος της Αφρικής είναι χριστιανικό, όμως δεν μπορούμε να τοποθετήσουμε τη Αφρική στον δυτικό πολιτισμό. Προκειμένου να γίνει διάκριση μεταξύ των δυτικών πολιτισμών και των υπόλοιπων, θα χρησιμοποιήσουμε τον διαχωρισμό που κάνει ο Huntington στο βιβλίο του Η σύγκρουση των πολιτισμών και η ανακατασκευή της παγκόσμιας τάξης (2011).
Ο Huntington διακρίνει 9 διαφορετικούς πολιτισμούς. Εάν κατατάξουμε τις χώρες ανά τύπο πολιτισμού και υπολογίσουμε τη μέση βαθμολογία τους στον δείκτη ευημερίας των γυναικών, έχουμε το ακόλουθο γράφημα:
Source: Huntington (2011). Georgetown Institute for Women, Peace and Security. The graph is cut below in the lowest score of the index and above in the highest score of the index.
Μπορούμε να διαπιστώσουμε με σαφήνεια ότι ο δυτικός πολιτισμός προστατεύει καλύτερα τα δικαιώματα των γυναικών. Για μια γυναίκα, η διαβίωση σε μια δυτική χώρα σημαίνει μια καλύτερη κατάσταση όσον αφορά την κοινωνική ένταξη, που δεν υπόκειται σε νόμους που εισάγουν διακρίσεις και με αυξημένη προσωπική ασφάλεια. Οι δυτικές γυναίκες απολαμβάνουν τα περισσότερα δικαιώματα στον κόσμο.
Από τις 20 χώρες με την υψηλότερη ευημερία για τις γυναίκες, οι 19 είναι δυτικές χώρες (η Σιγκαπούρη, μια καπιταλιστική χώρα κατ ‘εξοχήν, είναι η μόνη μη δυτική χώρα). Η μουσουλμανική χώρα με την υψηλότερη ευημερία για τις γυναίκες είναι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Κατατάσσεται στη θέση 43 στον κόσμο, με σχεδόν ίδια βαθμολογία με τη δεύτερη από το τέλος χώρα της Δύσης στον κατάλογο (Ουγγαρία). Από τις 20 χειρότερες χώρες με τη χαμηλότερη ευημερία για τις γυναίκες, οι 15 είναι μουσουλμανικές και οι 5 είναι αφρικανικές.
Ως εκ τούτου, γίνεται σαφές ότι οι δυτικές χώρες αποτελούν τις καλύτερες περιοχές στον κόσμο για να είσαι γυναίκα.
Συμπέρασμα
Οι διακρίσεις εις βάρος των γυναικών, είναι ένα χαρακτηριστικό φαινόμενο των αντικαπιταλιστικών και μουσουλμανικών χωρών. Η προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών, αντιθέτως, είναι ένα φαινόμενο που υφίσταται στις καπιταλιστικές και δυτικές χώρες.
Η καλύτερη λύση εις βάρος των διακρίσεων των γυναικών, είναι η υιοθέτηση πολιτικών που στοχεύουν στην οικονομική απελευθέρωση και στην καλλιέργεια και προστασία των δυτικών αξιών.
***
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Market Trends
https://www.eleytheriagora.gr/5753-2/
