Γιατί (Νομίζουμε Ότι) Δεν Κάνουμε Πολλά Παιδιά;

[alexandroso]

Εγώ όποτε ακούω για γενική πεποίθηση φοράω κράνος.

Ενώ όταν ακούς για "προσωπική πεποίθηση" κάνεις και χωρίστρα;

Η πεποίθηση, είτε γενική είτε προσωπική, κρίνεται εκ των αξιών που πρεσβεύει.

Σωστό. Η συγκεκριμένη δεν πρεσβεύει κάποιες αξίες. Ενα αξίωμα είναι.

[stavmanr]

Εγώ όποτε ακούω για γενική πεποίθηση φοράω κράνος.

Ενώ όταν ακούς για "προσωπική πεποίθηση" κάνεις και χωρίστρα;

Η πεποίθηση, είτε γενική είτε προσωπική, κρίνεται εκ των αξιών που πρεσβεύει.

Σωστό. Η συγκεκριμένη δεν πρεσβεύει κάποιες αξίες. Ενα αξίωμα είναι.

Έχει μία βάση, αλλά όχι με τον τρόπο που φαίνεται ή της αποδίδεται.
Τίποτα στην ανθρώπινη συμπεριφορά δεν είναι on/off. Η πεποίθηση ότι το μεγάλωμα παιδιού σε κάνει να αναθεωρείς πολλά από όσα θεωρούσες δεδομένα για τους ανθρώπους, σε μεγάλο βαθμό, είναι ισχυρή, πιστεύω.
Βιωματικά, εμπειρικά, διά ζώσης, βλέπεις πράγματα που δεν θα έβλεπες αν δεν τα ζούσες. Από τα πιο απλά, όπως το πώς χτίζεται ένα σώμα, ένα μυαλό, μία προσωπικότητα, μέχρι το πώς μερικά πράγματα της παιδικής ηλικίας δεν αλλάζουν σχεδόν ποτέ. Αντιλαμβάνεσαι ότι ο άνθρωπος είναι περισσότερο εύθραυστος ψυχικά, πνευματικά και σωματικά από ότι πίστευες παλαιότερα.

Επαναλαμβάνω, όμως, ότι δεν πρόκειται για κατάσταση on/off. Δεν ισχύει "έκανα παιδιά -> τα έχω καταλάβει όλα" ή "δεν έκανα παιδιά -> δεν ξέρω τίποτα".

[ΓΑΛΗ]

Εγώ όποτε ακούω για γενική πεποίθηση φοράω κράνος.

Ενώ όταν ακούς για "προσωπική πεποίθηση" κάνεις και χωρίστρα;

Η πεποίθηση, είτε γενική είτε προσωπική, κρίνεται εκ των αξιών που πρεσβεύει.

Από ποιους;

Στην τελική, ακόμα και οι αξίες παίζουν σε ένα φαντασιακό πλαίσιο, το οποίο αναθεωρείται συνεχώς.
Σ' αυτά τα θέματα δεν υπάρχει λογικό μέτρο αλλά φέρεται ως τέτοιο το χ ή ψ πολιτικώς ορθό δόγμα της κάθε εποχής.

[stavmanr]

Εγώ όποτε ακούω για γενική πεποίθηση φοράω κράνος.

Ενώ όταν ακούς για "προσωπική πεποίθηση" κάνεις και χωρίστρα;

Η πεποίθηση, είτε γενική είτε προσωπική, κρίνεται εκ των αξιών που πρεσβεύει.

Από ποιους;

Από αυτούς που κρίνεται πάντοτε. Τους νυν και τους επόμενους. Καθέναν ξεχωριστά. Οπότε και δημιουργούνται οι επόμενες γενικές και προσωπικές πεποιθήσεις αντίστοιχα.

[alexandroso]

Έχει μία βάση, αλλά όχι με τον τρόπο που φαίνεται ή της αποδίδεται.
Τίποτα στην ανθρώπινη συμπεριφορά δεν είναι on/off. Η πεποίθηση ότι το μεγάλωμα παιδιού σε κάνει να αναθεωρείς πολλά από όσα θεωρούσες δεδομένα για τους ανθρώπους, σε μεγάλο βαθμό, είναι ισχυρή, πιστεύω.
Βιωματικά, εμπειρικά, διά ζώσης, βλέπεις πράγματα που δεν θα έβλεπες αν δεν τα ζούσες. Από τα πιο απλά, όπως το πώς χτίζεται ένα σώμα, ένα μυαλό, μία προσωπικότητα, μέχρι το πώς μερικά πράγματα της παιδικής ηλικίας δεν αλλάζουν σχεδόν ποτέ. Αντιλαμβάνεσαι ότι ο άνθρωπος είναι περισσότερο εύθραυστος ψυχικά, πνευματικά και σωματικά από ότι πίστευες παλαιότερα.

Επαναλαμβάνω, όμως, ότι δεν πρόκειται για κατάσταση on/off. Δεν ισχύει "έκανα παιδιά -> τα έχω καταλάβει όλα" ή "δεν έκανα παιδιά -> δεν ξέρω τίποτα".

Εχει μία βάση για σένα, όχι για μένα που πιστεύω ότι η Ελληνίδα μάνα είναι υπεύθυνη για όλα τα κακά από την μεταπολίτευση και δώθε.
Αν ίσχυε αυτό που λες τότε όσοι είναι γονείς θα είχαν μεγαλύτερη ευαισθησία όσον αφορά πχ τα παιδιά των μεταναστών που πνίγονται κάθε μέρα αλλά και γενικότερα την ανθρώπινη ζωή. Βλέπεις εσύ τίποτα τέτοιο στην κοινωνία;

[stavmanr]

Έχει μία βάση, αλλά όχι με τον τρόπο που φαίνεται ή της αποδίδεται.
Τίποτα στην ανθρώπινη συμπεριφορά δεν είναι on/off. Η πεποίθηση ότι το μεγάλωμα παιδιού σε κάνει να αναθεωρείς πολλά από όσα θεωρούσες δεδομένα για τους ανθρώπους, σε μεγάλο βαθμό, είναι ισχυρή, πιστεύω.
Βιωματικά, εμπειρικά, διά ζώσης, βλέπεις πράγματα που δεν θα έβλεπες αν δεν τα ζούσες. Από τα πιο απλά, όπως το πώς χτίζεται ένα σώμα, ένα μυαλό, μία προσωπικότητα, μέχρι το πώς μερικά πράγματα της παιδικής ηλικίας δεν αλλάζουν σχεδόν ποτέ. Αντιλαμβάνεσαι ότι ο άνθρωπος είναι περισσότερο εύθραυστος ψυχικά, πνευματικά και σωματικά από ότι πίστευες παλαιότερα.

Επαναλαμβάνω, όμως, ότι δεν πρόκειται για κατάσταση on/off. Δεν ισχύει "έκανα παιδιά -> τα έχω καταλάβει όλα" ή "δεν έκανα παιδιά -> δεν ξέρω τίποτα".

Εχει μία βάση για σένα, όχι για μένα που πιστεύω ότι η Ελληνίδα μάνα είναι υπεύθυνη για όλα τα κακά από την μεταπολίτευση και δώθε.

Μην την αδικείς βρε συ...
Φταίει εκείνη που σου λέει "βάλε τη ζακέτα σου" στα μέσα Ιουλίου;

Αν ίσχυε αυτό που λες τότε όσοι είναι γονείς θα είχαν μεγαλύτερη ευαισθησία όσον αφορά πχ τα παιδιά των μεταναστών που πνίγονται κάθε μέρα αλλά και γενικότερα την ανθρώπινη ζωή. Βλέπεις εσύ τίποτα τέτοιο στην κοινωνία;

Ναι.
Αν εξαιρέσεις μία μικρή μερίδα νεοναζί και κάποια ζόμπις ιδεοληψίας, ναι.
Αλλά, και πάλι δεν έγραψα αυτό. Αντίθετα, έγραψα ότι δεν είναι on/off. Θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότεροι αν δεν βίωναν την αξία του ανθρώπου που μεγαλώνει στην αγκαλιά τους.

[alexandroso]

Ναι.
Αν εξαιρέσεις μία μικρή μερίδα νεοναζί και κάποια ζόμπις ιδεοληψίας, ναι.
Αλλά, και πάλι δεν έγραψα αυτό. Αντίθετα, έγραψα ότι δεν είναι on/off. Θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότεροι αν δεν βίωναν την αξία του ανθρώπου στην αγκαλιά τους.

Μα τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι κατάκτηση των τελευταίων αιώνων ενώ το να γεννάνε οι άνθρωποι παιδιά... από πάντα. Μου φαίνεται λίγο αυθαίρετος ο συσχετισμός. Κι οι ναζί κάναν παιδιά. Τί να λέει;

[stavmanr]

Ναι.
Αν εξαιρέσεις μία μικρή μερίδα νεοναζί και κάποια ζόμπις ιδεοληψίας, ναι.
Αλλά, και πάλι δεν έγραψα αυτό. Αντίθετα, έγραψα ότι δεν είναι on/off. Θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότεροι αν δεν βίωναν την αξία του ανθρώπου στην αγκαλιά τους.

Μα τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι κατάκτηση των τελευταίων αιώνων ενώ το να γεννάνε οι άνθρωποι παιδιά... από πάντα. Μου φαίνεται λίγο αυθαίρετος ο συσχετισμός. Κι οι ναζί κάναν παιδιά. Τί να λέει;

Όπως έγραψα παραπάνω, δεν είναι on/off. Και δεν είναι ο μοναδικός παράγων που παίζει ρόλο στην ψυχοσύνθεση του ανθρώπου.
Επομένως, δεν έχει νόημα να συγκρίνουμε τί έκαναν οι γονείς Ναζί και τί οι άτεκνοι Χμερ.
Με την ίδια λογική θα μπορούσε κάποιος να υποστήριζε ούτε η μόρφωση παίζει ρόλο επειδή υπήρχαν οι Ναζί επιστήμονες. Και φυσικά επειδή υπήρχαν Ναζί όλων των κατηγοριών, τίποτα δεν παίζει ρόλο γενικά.

* Μία τέτοια "αφοριστική" διατύπωση είχε κάνει ο Σολζενίτσιν στο Αρχιπέλαγος Γκούλαγκ, αναφορικά με τις μαζικές καταδίκες πολιτών από τους δικαστές λέγοντας περίπου ότι τα πτυχία, η μόρφωση, η μελέτη δεν απέτρεψαν στο ελάχιστο τους δικαστές να πετούν τον κόσμο στα μπουντρούμια.

[ΓΑΛΗ]

Έχει μία βάση, αλλά όχι με τον τρόπο που φαίνεται ή της αποδίδεται.
Τίποτα στην ανθρώπινη συμπεριφορά δεν είναι on/off. Η πεποίθηση ότι το μεγάλωμα παιδιού σε κάνει να αναθεωρείς πολλά από όσα θεωρούσες δεδομένα για τους ανθρώπους, σε μεγάλο βαθμό, είναι ισχυρή, πιστεύω.
Βιωματικά, εμπειρικά, διά ζώσης, βλέπεις πράγματα που δεν θα έβλεπες αν δεν τα ζούσες. Από τα πιο απλά, όπως το πώς χτίζεται ένα σώμα, ένα μυαλό, μία προσωπικότητα, μέχρι το πώς μερικά πράγματα της παιδικής ηλικίας δεν αλλάζουν σχεδόν ποτέ. Αντιλαμβάνεσαι ότι ο άνθρωπος είναι περισσότερο εύθραυστος ψυχικά, πνευματικά και σωματικά από ότι πίστευες παλαιότερα.

Επαναλαμβάνω, όμως, ότι δεν πρόκειται για κατάσταση on/off. Δεν ισχύει "έκανα παιδιά -> τα έχω καταλάβει όλα" ή "δεν έκανα παιδιά -> δεν ξέρω τίποτα".

Εχει μία βάση για σένα, όχι για μένα που πιστεύω ότι η Ελληνίδα μάνα είναι υπεύθυνη για όλα τα κακά από την μεταπολίτευση και δώθε.
Αν ίσχυε αυτό που λες τότε όσοι είναι γονείς θα είχαν μεγαλύτερη ευαισθησία όσον αφορά πχ τα παιδιά των μεταναστών που πνίγονται κάθε μέρα αλλά και γενικότερα την ανθρώπινη ζωή. Βλέπεις εσύ τίποτα τέτοιο στην κοινωνία;

Εκτός από τα παιδιά των μεταναστών που πνίγονται κάθε μέρα υπάρχουν χιλιάδες παιδιά που πεθαίνουν από πείνα ή σκοτώνονται από βομβαρδισμούς και εμφύλιες ή διακρατικές συρράξεις. Βλέπεις να υπάρχει ο ίδιος εστιασμός σε αυτό; Ή όταν οι μαζικοί θάνατοι παιδιών προκύπτουν από τις δυνάμεις του "καλού" εκλαμβάνονται ως μια παράπλευρη απώλεια στο πλαίσιο του συλλογικού καλού της ανθρωπότητας;

[alexandroso]

Εκτός από τα παιδιά των μεταναστών που πνίγονται κάθε μέρα υπάρχουν χιλιάδες παιδιά που πεθαίνουν από πείνα ή σκοτώνονται από βομβαρδισμούς και εμφύλιες ή διακρατικές συρράξεις. Βλέπεις να υπάρχει ο ίδιος εστιασμός σε αυτό; Ή όταν οι μαζικοί θάνατοι παιδιών προκύπτουν από τις δυνάμεις του "καλού" εκλαμβάνονται ως μια παράπλευρη απώλεια στο πλαίσιο του συλλογικού καλού της ανθρωπότητας;

Ναι, κι όταν αυτά τα παιδιά παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς και/ή της οικονομικής μετανάστευσης για να μην πεθάνουν από πείνα ή σκοτωθούν από βομβαρδισμούς η κυνικότητα, απ τους ευαίσθητους που νοιάζονται μόνο αν αυτό συμβεί πενήντα χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά, περισσεύει. Δεν είπα κάτι άλλο.

[Bipsco]

Η αύξηση του αριθμού των συνταξιούχων είναι πρόβλημα. Θα το αντιληφθείτε όταν πάρετε σύνταξη και γκρινιάζετε για το ύψος της.

η αυξηση του αριθμου των νεαρων ανεργων, δε θα βελτιωσει αυτο το προβλημα.

Τα στοιχεία δείχνουν περαιτέρω μείωση του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, των γεννήσεων και αύξηση των συνταξιούχων ως το 2050. Ούτε η εθελοτυφλία βελτιώνει το πρόβλημα. Οι συνταξιούχοι δεν προσφέρουν τίποτα και επιβαρύνουν τους εργαζόμενους.

[stavmanr]

Η αύξηση του αριθμού των συνταξιούχων είναι πρόβλημα. Θα το αντιληφθείτε όταν πάρετε σύνταξη και γκρινιάζετε για το ύψος της.

η αυξηση του αριθμου των νεαρων ανεργων, δε θα βελτιωσει αυτο το προβλημα.

Οι συνταξιούχοι δεν προσφέρουν τίποτα και επιβαρύνουν τους εργαζόμενους.

Τί άλλο να προσφέρουν οι συνταξιούχοι;
Να τους βάλουμε να ξαναδουλέψουν;

[hellegennes]

Η δική μου τελική άποψη είναι πως αν περιμένεις να γίνουν όλα ιδανικά για να κάνεις παιδιά, δεν θα κάνεις. Και δεύτερον, ότι, ως γονέας μαθαίνεις κι εξελίσσεσαι, ποτέ δεν μεγαλώνεις το δεύτερο παιδί όπως το πρώτο, και το τρίτο κ.ο.κ.. Αν είσαι φυσιολογικός άνθρωπος, βελτιώνεσαι. Τέλος, κατανοώ έναν που δεν θέλει παιδιά, εγώ πάντα έλεγα πως η οικογένεια είναι για τίποτα φουκαράδες, αν έχεις φράγκα κάνεις μοναχική ζωή και γράφεις μυθιστορήματα. Αλλά για μας τους πληβείους που δεν είμαστε χαρισματικοί, η οικογένεια είναι μεγάλο πράμα.

Η οικογένεια είναι σπουδαίο πράγμα. Αλλά ούτε εγωιστής είναι όποιος δεν κάνει ούτε υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν οικογένεια για το καλό της ανθρωπότητας. Για τον εαυτό τους το κάνουν όλοι.

[stavmanr]

Η δική μου τελική άποψη είναι πως αν περιμένεις να γίνουν όλα ιδανικά για να κάνεις παιδιά, δεν θα κάνεις. Και δεύτερον, ότι, ως γονέας μαθαίνεις κι εξελίσσεσαι, ποτέ δεν μεγαλώνεις το δεύτερο παιδί όπως το πρώτο, και το τρίτο κ.ο.κ.. Αν είσαι φυσιολογικός άνθρωπος, βελτιώνεσαι. Τέλος, κατανοώ έναν που δεν θέλει παιδιά, εγώ πάντα έλεγα πως η οικογένεια είναι για τίποτα φουκαράδες, αν έχεις φράγκα κάνεις μοναχική ζωή και γράφεις μυθιστορήματα. Αλλά για μας τους πληβείους που δεν είμαστε χαρισματικοί, η οικογένεια είναι μεγάλο πράμα.

Η οικογένεια είναι σπουδαίο πράγμα. Αλλά ούτε εγωιστής είναι όποιος δεν κάνει ούτε υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν οικογένεια για το καλό της ανθρωπότητας. Για τον εαυτό τους το κάνουν όλοι.

Εκτός από το Χαΐνη που κάνει παιδιά με γνώμονα το έθνος.
Σου λέει "πόσοι στρατιώτες θα χρειάζονται σε 20 χρόνια;". Παίρνει κομπιουτεράκι και τρέχει στο κρεβάτι.
Συνειδητοποιημένος δηλαδή...

[alexandroso]

Εκτός από το Χαΐνη που κάνει παιδιά με γνώμονα το έθνος.
Σου λέει "πόσοι στρατιώτες θα χρειάζονται σε 20 χρόνια;". Παίρνει κομπιουτεράκι και τρέχει στο κρεβάτι.
Συνειδητοποιημένος δηλαδή...

Αυτός δεν κάνει παιδιά, παραγωγή κρέατος για κανόνια κάνει.