Γιατί (Νομίζουμε Ότι) Δεν Κάνουμε Πολλά Παιδιά;

[Apergos8]

Αν θέλετε να καταλάβετε τι πιστεύει κάποιος για τον κόσμο, την ιδεολογική του ταυτότητα και τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει τα πράγματα, υπάρχουν κάποια θέματα-δείκτες που μπορείτε να του θέσετε. Όπως όταν βυθίζετε εκείνα τα χαρτάκια στο υγρό κι από το χρώμα που παίρνουν καταλαβαίνετε το pH του υγρού, έτσι είναι κι αυτά τα θέματα. Τα θέτετε, αρχίζετε να ακούτε, και αμέσως καταλαβαίνετε με τι μέρος του λόγου μιλάτε. Η μετανάστευση είναι ένα τέτοιο θέμα. Ένα άλλο είναι το δημογραφικό.

Το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι μεγάλο και είναι και αρκετά επείγον. Οι χώρες στο σύγχρονο κόσμο εξαρτώνται από τους ανθρώπους τους για να προοδεύσουν και οικονομικά και κοινωνικά. Στο μέλλον, όταν όλες τις δουλειές θα τις κάνουν οι μηχανές, αυτό μπορεί αυτό να μην ισχύει, αλλά προς το παρόν και τουλάχιστο μέχρι τα μέσα του αιώνα θα εξαρτώμαστε από τα ανθρώπινα μυαλά για να παράγουν ιδέες και πλούτο. Και, από ό,τι δείχνουν τα στοιχεία, στα μέσα του αιώνα εμείς εδώ θα έχουμε λιγότερα ανθρώπινα μυαλά (8,8 εκατομμύρια, σύμφωνα με το μεσαίο σενάριο), και πολύ γερασμένα (ένας στους τρεις θα είναι άνω των 65). Αυτή η εικόνα είναι γνωστή -η συγκεκριμένη έρευνα της διαΝΕΟσις κυκλοφόρησε πριν από σχεδόν δύο χρόνια- και το θέμα έχει αρχίσει να απασχολεί το δημόσιο διάλογο, αλλά βεβαίως όχι τόσο έντονα όσο άλλα φλέγοντα θέματα, όπως η τελευταία χυδαία έκρηξη του αναπληρωτή υπουργού (!) Πολάκη, οι επιπτώσεις της γκαζόζας στο γαστρεντερικό σύστημα κοινοβουλευτικών εκπροσώπων, ή το πολιτικό μέλλον του βουλευτή Θανάση Παπαχριστόπουλου. Αλλά, τέλος πάντων, κάποιοι έχουν αρχίσει να κουβεντιάζουν. Και το τι λένε είναι απολύτως ενδεικτικό μιας σειράς από άλλα προβλήματα.

Οι παράγοντες που επηρεάζουν τον πληθυσμό μιας χώρας είναι τρεις: Η γονιμότητα, η θνησιμότητα και η μετανάστευση. Αυτοί είναι, δεν υπάρχουν άλλοι. Τις τελευταίες ημέρες η διαΝΕΟσις δημοσίευσε μια νέα έρευνα για το πρώτο από αυτά, το θέμα της γονιμότητας. Η χώρα μας έχει έναν από τους χαμηλότερους δείκτες γονιμότητας στον κόσμο, 1,38 παιδιά ανά γυναίκα (είχε φτάσει στο 1,23 το 1999) και τις τελευταίες ημέρες είχα την ευκαιρία να ακούσω τη γνώμη πολλών ανθρώπων γι’ αυτό το φαινόμενο. Το πιο ενδιαφέρον συμπέρασμα ήταν η ετοιμότητα μιας αναπάντεχης πλειοψηφίας να σπεύσει σε αστήρικτες και αυτοσχέδιες ερμηνείες του φαινομένου, οι οποίες, όπως είπαμε, ήταν απόλυτα ενδεικτικές του πώς βλέπουν οι άνθρωποι τον κόσμο.

Ήταν πάρα πολύ χρήσιμη η διαδικασία αυτή. Συγκεκριμένα, μου υπενθύμισε ότι οι συμπολίτες μας γύρω μας παραμένουν πανέτοιμοι να εκφέρουν άποψη για το πώς ζουν τη ζωή τους οι άλλοι άνθρωποι. Επίσης, έχουν ένα συγκεκριμένο, αυστηρό και λεπτομερώς δομημένο μοντέλο ζωής στο μυαλό τους, το οποίο δεν θεωρούν απλά βέλτιστο για όλους, αλλά και το μόνο αποδεκτό.

Οι περισσότεροι νομίζουν ότι το θέμα της χαμηλής γονιμότητας έχει να κάνει με τις επιλογές των σημερινών Ελλήνων, που υποτίθεται ότι δεν θέλουν να κάνουν παιδιά για πολιτισμικούς και οικονομικούς λόγους. Μάλιστα, σχεδόν πάντα αυτή η κριτική περιέχει μια λιγότερο ή περισσότερο συγκαλυμμένη σεξιστική χροιά. Σχεδόν πάντα υπονοοείται ότι το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης το φέρουν οι γυναίκες. Επισημαίνεται συχνά, άλλωστε, ένα άλλο στοιχείο που αναφέρεται στην έρευνα: το 8,3% των γυναικών που γεννήθηκαν το 1955 δεν έκαναν κανένα παιδί. Το αντίστοιχο ποσοστό για τις γυναίκες που γεννήθηκαν το 1965 ήταν 16,3%.

Βεβαίως, αυτοί οι άνθρωποι κάνουν λάθος. Το πρόβλημά μας δεν είναι οι Έλληνες (ή οι Ελληνίδες) που δεν θέλουν να κάνουν παιδιά. Άλλωστε το ποσοστό των γυναικών στην Αγγλία και την Ουαλία που δεν κάνουν κανένα παιδί είναι ακόμα μεγαλύτερο (20%), κι εκεί ο δείκτης γονιμότητας είναι το αξιοπρεπέστατο 1,8. Το πρόβλημά μας είναι άλλο: ότι οι ελληνικές οικογένειες που θέλουν να κάνουν παιδιά αντιμετωπίζουν εμπόδια, δεν το παίρνουν απόφαση ή αναγκάζονται να αναβάλλουν ολοένα την απόφαση και, ως εκ τούτου, συνήθως να κάνουν λιγότερα παιδιά από όσα θα ήθελαν.

Αυτό το λάθος είναι σημαντικό για δύο λόγους. Πρώτον, από μόνο του μπορεί να αποβεί βλαβερό, καθώς τυχόν κοινωνική πίεση προς την κατεύθυνση ανεύρεσης μιας λύσης μπορεί να στραφεί σε λανθασμένες πολιτικές. Σε όλο τον κόσμο αποδεικνύεται ότι οι σύγχρονες πολιτικές που ενισχύουν πραγματικά τη γονιμότητα δεν είναι αυτές που στηρίζουν την τεκνοποίηση καθαυτή, αλλά αυτές που στηρίζουν τις οικογένειες που θέλουν να κάνουν παιδιά, και τους επιτρέπει να κάνουν όσα παιδιά θέλουν ελαχιστοποιώντας τις θυσίες τους. Για παράδειγμα, στις Σκανδιναβικές χώρες ή τη Γαλλία οι πολιτικές είναι περισσότερο στοχευμένες στην ισότιμη προστασία της καριέρας των γονέων, στην παροχή αδειών μητρότητας και πατρότητας, στην οικονομική στήριξη των ζευγαριών αλλά και στην υπερεπάρκεια δομών προσχολικής αγωγής ακόμα και για παιδάκια πολύ μικρής ηλικίας. Εκείνες οι χώρες έχουν τους υψηλότερους δείκτες γονιμότητας στην Ευρώπη. Αντίθετα, άλλες χώρες όπως η Γερμανία ή η Αυστρία, που επίσης δαπανούν πολλά χρήματα σε πολιτικές για την ενίσχυση της γονιμότητας, αλλά που μέχρι πρόσφατα στόχευαν περισσότερο στην παροχή πλούσιων κινήτρων/επιδομάτων για τεκνοποίηση, δίνοντας λιγότερη έμφαση στην στήριξη των γυναικών στην καριέρα τους ή τις δομές φύλαξης και προσχολικής αγωγής, αποτυγχάνουν και εμφανίζουν αρκετά χαμηλότερους δείκτες.

Δεύτερον και σημαντικότερον, όμως, αυτό το λάθος που κάνουν τόσο πολλοί υποδηλώνει την καθόλου υγιή αντίληψη ότι μπορούμε (ή θα έπρεπε να θέλουμε) να αλλάξουμε τον τρόπο που ζουν οι άλλοι άνθρωποι τη ζωή τους. Κι αυτό δεν προέρχεται μόνο από παλαβές κι ακραίες συνιστώσες του πληθυσμού, που αντιμετωπίζουν τις γυναίκες ως εργοστάσια παραγωγής στρατιωτών για την προάσπιση του "έθνους”, αλλά και από ανθρώπους βαθιά φοβισμένους και ανασφαλείς που δεν αντιλαμβάνονται το μέγεθος, την έκταση, τα αίτια και το αναπόφευκτο των κοινωνικών αλλαγών σε παγκόσμιο επίπεδο.

Έχω μιλήσει με πολλούς τέτοιους τις τελευταίες ημέρες (είναι όλοι άντρες, φυσικά), μετά τη δημοσίευση της έρευνας της διαΝΕΟσις. Με όσo περισσότερη ευγένεια και φιλική διάθεση μπορώ, τους απαντώ τα εξής τέσσερα πράγματα:

1) Αν πιστεύετε ότι η λύση για το δημογραφικό είναι η επιστροφή σε μορφές οικογένειας και κοινωνικές δομές που υπήρχαν τα παλιά τα χρόνια (ή που συναντώνται και σήμερα στις αγροτικές περιοχές της δημογραφικά ακμάζουσας Τουρκίας, που πολλοί ζηλεύουν, ας πούμε), τότε η πιο ρεαλιστική μεταρρύθμιση που θα μπορούσατε να υποστηρίξετε δεν είναι κάποια νέα επιδοματική πολιτική, αλλά η επένδυση στην κατασκευή μιας χρονομηχανής για να επιστρέψετε στο 1960.

2) Το πώς ζουν οι άνθρωποι στην εποχή μας και το πώς διαμορφώνονται οι οικογενειακές δομές ή οι ατομικές προτεραιότητες σε μία κοινωνία δεν είναι θέμα προσωπικής γνώμης του καθενός, αλλά αποτέλεσμα σαρωτικών κοινωνικών δυνάμεων που ξεπερνούν σύνορα. Οι κοινωνίες δεν πάνε προς τα πίσω. Κι αν όντως θέλατε να αναγκάσετε τις νέες ελληνίδες να μην έχουν φιλοδοξίες και να κάνουν σώνει και καλά περισσότερα παιδιά από όσα θέλουν, ας μην τις στέλνατε μαζικά στα πανεπιστήμια τις προηγούμενες δεκαετίες, όπου τα πήγαν καλύτερα από τα αγόρια, και τώρα είναι ένα τεράστιο, εν μέρει ανεκμετάλλευτο και εντελώς απαραίτητο ανθρώπινο δυναμικό για την κοινωνία και την οικονομία μας.

3) Για να λυθεί το πρόβλημα της χαμηλής γονιμότητας στην Ελλάδα δεν χρειάζεται να αναγκάσουμε ανθρώπους που δεν θέλουν να κάνουν παιδιά να τα κάνουν με το ζόρι. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Αρκεί να σταματήσουμε να προσθέτουμε εμπόδια σε αυτούς που θέλουν.

Και, τέλος, τους λέω κι αυτό το τελευταίο το ανοίγει ένα νέο κύκλο απόψεων, απόλυτα ενδεικτικών του πώς βλέπουν οι άνθρωποι τον κόσμο:

4) Ο δείκτης γονιμότητας στην Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ ξανά να ξαναφτάσει το 2,1 παιδιά ανά γυναίκα -το νούμερο που χρειάζεται για να ανπληρώνονται οι γενιές, και το οποίο δεν φτάνει απολύτως καμία ευρωπαϊκή χώρα-, κάποια στιγμή θα πρέπει να ανοίξει και στη χώρα μας η συζήτηση για το θέμα της μετανάστευσης.
https://www.kathimerini.gr/1007834/opin ... lla-paidia

[Leon]

Το άρθρο αυτό κάνει κάποια βασικά λάθη. Στις χώρες της δυτικής Ευρώπης η αύξηση του πληθυσμού οφείλεται στην μετανάστευση καθώς οι μετανάστες κάνουν πολλά παιδιά και αναπληρώνουν τα λίγα παιδιά ππυ έχουν οι δυτικοευρωπαιοι.Στο Ισραήλ υπάρχει μία εντελώς διαφορετική εικόνα: στο Ισραήλ ακόμα και οι κοσμικοί Εβραίοι έχουν αρκετά παιδιά (ασφαλώς ο αριθμός των παιδιών που έχουν οι θρησκευόμενοι Ορθόδοξοι και Παραδοσιακοί Εβραίοι καθώς και οι Αραβες είναι ακόμα μεγαλύτερος).Στην Ιερουσαλήμ όπου μένω το ποσοστό γονιμότητας είναι ακόμα μεγαλύτερο από ότι σε άλλες πόλεις του Ισραήλ και της Παλαιστίνης (αυτό οφείλεται στο ότι στην Ιερoυσαλημ ζούνε πολλοί Παλαιστίνιοι Αραβες και Ορθόδοξοι θρησκευόμενοι Εβραίοι οι οποίοι έχουν πολλά παιδιά). Γενικά στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη οι πόλεις με το μεγαλύτερο ποσοστό γεννήσεων είναι οι υπερορθόδοξες και οι ορθόδοξες εβραϊκές πόλεις, ακολουθούν οι Αραβικές και Παλαιστινιακές πόλεις και τέλος έρχονται οι κοσμικές εβραϊκές πόλεις(ακόμα και αυτές οι τελευταίες όμως έχουν σημαντικά υψηλότερα ποσοστά γονιμότητας από ότι οι πόλεις της δυτικής Ευρώπης).Το άρθρο λέει κάποιες ανοησίες: ότι δηλαδή στις πόλεις και όπου υπάρχουν πανεπιστήμια υπάρχει χαμηλό ποσοστό γονιμότητας κάτι που δεν ισχύει όπως είπα με το παράδειγμα του Ισραήλ (στη δε Ιερουσαλήμ και πανεπιστήμια υπάρχουν, και πόλη είναι και έχει πολύ υψηλό ποσοστό γονιμότητας). Το ίδιο φυσικά γίνεται και με άλλες πόλεις (Κωνσταντινουπολη ,Αγκυρα,Ναϊρόμπι, Ουάσιγκτον κτλ) που και πόλεις μεγάλες είναι και Πανεπιστήμια έχουν και σημαντική αύξηση πληθυσμού έχουν.Το πρόβλημα της Ελλάδας έχει όνομα: υλισμός δηλαδή υπερβολική αγάπη για υλικά αγαθά και αποδυνάμωση του θεσμού της οικογένειας. Αυτός είναι ο λόγος που ο πληθυσμός της Ελλάδας εξαφανίζεται (όταν την ίδια στιγμή στο σύνολο του πλανήτη Γη υπάρχει πρόβλημα υπερπληθυσμού με τον πληθυσμό της γης να αυξάνεται και να προστίθεται κάθε χρόνο στον γήινο πληθυσμό αριθμός τόσος όσο όλη η Γερμανία).

[Χουργιατς]

ανοίξτε τα σύνορα ρε ναζί φασίστες καθάρματα ακροδεξιοί

Χωρίς να γνωρίζω τον αρθρογράφο,
ποιός να είναι άραγε ο ελάχιστος αριθμός κλικ που τον συνδέει με ΜΚΟ;

[Chainis]

Γιατί γίναμε άχρηστοι και μας ενδιαφέρει μόνο η βόλεψη μας.

[Pam]

Το άρθρο αυτό κάνει κάποια βασικά λάθη. Στις χώρες της δυτικής Ευρώπης η αύξηση του πληθυσμού οφείλεται στην μετανάστευση καθώς οι μετανάστες κάνουν πολλά παιδιά και αναπληρώνουν τα λίγα παιδιά ππυ έχουν οι δυτικοευρωπαιοι.Στο Ισραήλ υπάρχει μία εντελώς διαφορετική εικόνα: στο Ισραήλ ακόμα και οι κοσμικοί Εβραίοι έχουν αρκετά παιδιά (ασφαλώς ο αριθμός των παιδιών που έχουν οι θρησκευόμενοι Ορθόδοξοι και Παραδοσιακοί Εβραίοι καθώς και οι Αραβες είναι ακόμα μεγαλύτερος).Στην Ιερουσαλήμ όπου μένω το ποσοστό γονιμότητας είναι ακόμα μεγαλύτερο από ότι σε άλλες πόλεις του Ισραήλ και της Παλαιστίνης (αυτό οφείλεται στο ότι στην Ιερoυσαλημ ζούνε πολλοί Παλαιστίνιοι Αραβες και Ορθόδοξοι θρησκευόμενοι Εβραίοι οι οποίοι έχουν πολλά παιδιά). Γενικά στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη οι πόλεις με το μεγαλύτερο ποσοστό γεννήσεων είναι οι υπερορθόδοξες και οι ορθόδοξες εβραϊκές πόλεις, ακολουθούν οι Αραβικές και Παλαιστινιακές πόλεις και τέλος έρχονται οι κοσμικές εβραϊκές πόλεις(ακόμα και αυτές οι τελευταίες όμως έχουν σημαντικά υψηλότερα ποσοστά γονιμότητας από ότι οι πόλεις της δυτικής Ευρώπης).Το άρθρο λέει κάποιες ανοησίες: ότι δηλαδή στις πόλεις και όπου υπάρχουν πανεπιστήμια υπάρχει χαμηλό ποσοστό γονιμότητας κάτι που δεν ισχύει όπως είπα με το παράδειγμα του Ισραήλ (στη δε Ιερουσαλήμ και πανεπιστήμια υπάρχουν, και πόλη είναι και έχει πολύ υψηλό ποσοστό γονιμότητας). Το ίδιο φυσικά γίνεται και με άλλες πόλεις (Κωνσταντινουπολη ,Αγκυρα,Ναϊρόμπι, Ουάσιγκτον κτλ) που και πόλεις μεγάλες είναι και Πανεπιστήμια έχουν και σημαντική αύξηση πληθυσμού έχουν.Το πρόβλημα της Ελλάδας έχει όνομα: υλισμός δηλαδή υπερβολική αγάπη για υλικά αγαθά και αποδυνάμωση του θεσμού της οικογένειας. Αυτός είναι ο λόγος που ο πληθυσμός της Ελλάδας εξαφανίζεται (όταν την ίδια στιγμή στο σύνολο του πλανήτη Γη υπάρχει πρόβλημα υπερπληθυσμού με τον πληθυσμό της γης να αυξάνεται και να προστίθεται κάθε χρόνο στον γήινο πληθυσμό αριθμός τόσος όσο όλη η Γερμανία).

Σωστό το σκεπτικό σου

[Cavaliere]

Δεν κάνουμε παιδιά επειδή είμαστε εγωιστές κι εγωκεντρικοί. Δεν θέλουμε να δώσουμε τη ζωή μας σε έναν άλλον, θέλουμε να περνάμε καλά μόνοι μας. Και παιδί που κάνουμε, είναι σαν κοινωνικό στάτους, φιγούρα, κοιτάξτε τι πετυχημένος είμαι. Το χρησιμοποιούμε. Γαμάτε και πληθύνεστε, γαμάτε διαρκώς και κάντε παιδιά, μην τουρκέψουμε.

[Dwarven Blacksmith]

Ο αρθρογράφος φαίνεται να έχει κάνει την έρευνα του, σε αντίθεση με τους ταριφες από κάτω.

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

Το άρθρο αυτό κάνει κάποια βασικά λάθη. Στις χώρες της δυτικής Ευρώπης η αύξηση του πληθυσμού οφείλεται στην μετανάστευση καθώς οι μετανάστες κάνουν πολλά παιδιά και αναπληρώνουν τα λίγα παιδιά ππυ έχουν οι δυτικοευρωπαιοι.Στο Ισραήλ υπάρχει μία εντελώς διαφορετική εικόνα: στο Ισραήλ ακόμα και οι κοσμικοί Εβραίοι έχουν αρκετά παιδιά (ασφαλώς ο αριθμός των παιδιών που έχουν οι θρησκευόμενοι Ορθόδοξοι και Παραδοσιακοί Εβραίοι καθώς και οι Αραβες είναι ακόμα μεγαλύτερος).Στην Ιερουσαλήμ όπου μένω το ποσοστό γονιμότητας είναι ακόμα μεγαλύτερο από ότι σε άλλες πόλεις του Ισραήλ και της Παλαιστίνης (αυτό οφείλεται στο ότι στην Ιερoυσαλημ ζούνε πολλοί Παλαιστίνιοι Αραβες και Ορθόδοξοι θρησκευόμενοι Εβραίοι οι οποίοι έχουν πολλά παιδιά). Γενικά στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη οι πόλεις με το μεγαλύτερο ποσοστό γεννήσεων είναι οι υπερορθόδοξες και οι ορθόδοξες εβραϊκές πόλεις, ακολουθούν οι Αραβικές και Παλαιστινιακές πόλεις και τέλος έρχονται οι κοσμικές εβραϊκές πόλεις(ακόμα και αυτές οι τελευταίες όμως έχουν σημαντικά υψηλότερα ποσοστά γονιμότητας από ότι οι πόλεις της δυτικής Ευρώπης).Το άρθρο λέει κάποιες ανοησίες: ότι δηλαδή στις πόλεις και όπου υπάρχουν πανεπιστήμια υπάρχει χαμηλό ποσοστό γονιμότητας κάτι που δεν ισχύει όπως είπα με το παράδειγμα του Ισραήλ (στη δε Ιερουσαλήμ και πανεπιστήμια υπάρχουν, και πόλη είναι και έχει πολύ υψηλό ποσοστό γονιμότητας). Το ίδιο φυσικά γίνεται και με άλλες πόλεις (Κωνσταντινουπολη ,Αγκυρα,Ναϊρόμπι, Ουάσιγκτον κτλ) που και πόλεις μεγάλες είναι και Πανεπιστήμια έχουν και σημαντική αύξηση πληθυσμού έχουν.Το πρόβλημα της Ελλάδας έχει όνομα: υλισμός δηλαδή υπερβολική αγάπη για υλικά αγαθά και αποδυνάμωση του θεσμού της οικογένειας. Αυτός είναι ο λόγος που ο πληθυσμός της Ελλάδας εξαφανίζεται (όταν την ίδια στιγμή στο σύνολο του πλανήτη Γη υπάρχει πρόβλημα υπερπληθυσμού με τον πληθυσμό της γης να αυξάνεται και να προστίθεται κάθε χρόνο στον γήινο πληθυσμό αριθμός τόσος όσο όλη η Γερμανία).

.

Υπάρχουν χοντρά χοντρά 2.500.000 αντρες καί γυναίκες ανύπαντροι.....

Οι περισσότεροι άντρες στήν Επαρχία......

Οι Γυναίκες στίς Πόλεις......

Η θά πήγαιναν οι Γυναίκες στήν Επαρχία.....

Η οι Αντρες στίς πόλεις......

Προτίμησαν νά καθήσουν εκεί πού ήταν......

Δέ μπορούσε νά εγκαταληφθεί όλη η Επαρχία.....

Αρα μάλλον αι καλομαθημέναι Γυναίκαι έχουν μεγαλύτερη ευθύνη......

Είναι καί τό Κράτος μπουρδέλο.....

Ο πληθυσμός όταν θά πεθάνουν τά 2.500.000 θά μειωθεί αυτόματα μέσα στήν μεθεπόμενη Δεκαετία.....

Καί άλλοι τόσοι τής επόμενης γενιάς = 5.000.000 Νεοέλληνες τό 2050.....

Οπως είπε κι ο Γισνναράς καί τί θά γίνει αν εκλείψουν οι Ελληνες ;;;

Προσφέρουν τίποτα στόν Παγκόσμιο Πολιτισμό εκτός από Μουσική ;;;

Θα το προσέξει κανείς ;;;


.

[Dorian]

Αν θέλετε να καταλάβετε τι πιστεύει κάποιος για τον κόσμο, την ιδεολογική του ταυτότητα και τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει τα πράγματα, υπάρχουν κάποια θέματα-δείκτες που μπορείτε να του θέσετε. Όπως όταν βυθίζετε εκείνα τα χαρτάκια στο υγρό κι από το χρώμα που παίρνουν καταλαβαίνετε το pH του υγρού, έτσι είναι κι αυτά τα θέματα. Τα θέτετε, αρχίζετε να ακούτε, και αμέσως καταλαβαίνετε με τι μέρος του λόγου μιλάτε. Η μετανάστευση είναι ένα τέτοιο θέμα. Ένα άλλο είναι το δημογραφικό.

Το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι μεγάλο και είναι και αρκετά επείγον. Οι χώρες στο σύγχρονο κόσμο εξαρτώνται από τους ανθρώπους τους για να προοδεύσουν και οικονομικά και κοινωνικά. Στο μέλλον, όταν όλες τις δουλειές θα τις κάνουν οι μηχανές, αυτό μπορεί αυτό να μην ισχύει, αλλά προς το παρόν και τουλάχιστο μέχρι τα μέσα του αιώνα θα εξαρτώμαστε από τα ανθρώπινα μυαλά για να παράγουν ιδέες και πλούτο. Και, από ό,τι δείχνουν τα στοιχεία, στα μέσα του αιώνα εμείς εδώ θα έχουμε λιγότερα ανθρώπινα μυαλά (8,8 εκατομμύρια, σύμφωνα με το μεσαίο σενάριο), και πολύ γερασμένα (ένας στους τρεις θα είναι άνω των 65). Αυτή η εικόνα είναι γνωστή -η συγκεκριμένη έρευνα της διαΝΕΟσις κυκλοφόρησε πριν από σχεδόν δύο χρόνια- και το θέμα έχει αρχίσει να απασχολεί το δημόσιο διάλογο, αλλά βεβαίως όχι τόσο έντονα όσο άλλα φλέγοντα θέματα, όπως η τελευταία χυδαία έκρηξη του αναπληρωτή υπουργού (!) Πολάκη, οι επιπτώσεις της γκαζόζας στο γαστρεντερικό σύστημα κοινοβουλευτικών εκπροσώπων, ή το πολιτικό μέλλον του βουλευτή Θανάση Παπαχριστόπουλου. Αλλά, τέλος πάντων, κάποιοι έχουν αρχίσει να κουβεντιάζουν. Και το τι λένε είναι απολύτως ενδεικτικό μιας σειράς από άλλα προβλήματα.

Οι παράγοντες που επηρεάζουν τον πληθυσμό μιας χώρας είναι τρεις: Η γονιμότητα, η θνησιμότητα και η μετανάστευση. Αυτοί είναι, δεν υπάρχουν άλλοι. Τις τελευταίες ημέρες η διαΝΕΟσις δημοσίευσε μια νέα έρευνα για το πρώτο από αυτά, το θέμα της γονιμότητας. Η χώρα μας έχει έναν από τους χαμηλότερους δείκτες γονιμότητας στον κόσμο, 1,38 παιδιά ανά γυναίκα (είχε φτάσει στο 1,23 το 1999) και τις τελευταίες ημέρες είχα την ευκαιρία να ακούσω τη γνώμη πολλών ανθρώπων γι’ αυτό το φαινόμενο. Το πιο ενδιαφέρον συμπέρασμα ήταν η ετοιμότητα μιας αναπάντεχης πλειοψηφίας να σπεύσει σε αστήρικτες και αυτοσχέδιες ερμηνείες του φαινομένου, οι οποίες, όπως είπαμε, ήταν απόλυτα ενδεικτικές του πώς βλέπουν οι άνθρωποι τον κόσμο.

Ήταν πάρα πολύ χρήσιμη η διαδικασία αυτή. Συγκεκριμένα, μου υπενθύμισε ότι οι συμπολίτες μας γύρω μας παραμένουν πανέτοιμοι να εκφέρουν άποψη για το πώς ζουν τη ζωή τους οι άλλοι άνθρωποι. Επίσης, έχουν ένα συγκεκριμένο, αυστηρό και λεπτομερώς δομημένο μοντέλο ζωής στο μυαλό τους, το οποίο δεν θεωρούν απλά βέλτιστο για όλους, αλλά και το μόνο αποδεκτό.

Οι περισσότεροι νομίζουν ότι το θέμα της χαμηλής γονιμότητας έχει να κάνει με τις επιλογές των σημερινών Ελλήνων, που υποτίθεται ότι δεν θέλουν να κάνουν παιδιά για πολιτισμικούς και οικονομικούς λόγους. Μάλιστα, σχεδόν πάντα αυτή η κριτική περιέχει μια λιγότερο ή περισσότερο συγκαλυμμένη σεξιστική χροιά. Σχεδόν πάντα υπονοοείται ότι το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης το φέρουν οι γυναίκες. Επισημαίνεται συχνά, άλλωστε, ένα άλλο στοιχείο που αναφέρεται στην έρευνα: το 8,3% των γυναικών που γεννήθηκαν το 1955 δεν έκαναν κανένα παιδί. Το αντίστοιχο ποσοστό για τις γυναίκες που γεννήθηκαν το 1965 ήταν 16,3%.

Βεβαίως, αυτοί οι άνθρωποι κάνουν λάθος. Το πρόβλημά μας δεν είναι οι Έλληνες (ή οι Ελληνίδες) που δεν θέλουν να κάνουν παιδιά. Άλλωστε το ποσοστό των γυναικών στην Αγγλία και την Ουαλία που δεν κάνουν κανένα παιδί είναι ακόμα μεγαλύτερο (20%), κι εκεί ο δείκτης γονιμότητας είναι το αξιοπρεπέστατο 1,8. Το πρόβλημά μας είναι άλλο: ότι οι ελληνικές οικογένειες που θέλουν να κάνουν παιδιά αντιμετωπίζουν εμπόδια, δεν το παίρνουν απόφαση ή αναγκάζονται να αναβάλλουν ολοένα την απόφαση και, ως εκ τούτου, συνήθως να κάνουν λιγότερα παιδιά από όσα θα ήθελαν.

Αυτό το λάθος είναι σημαντικό για δύο λόγους. Πρώτον, από μόνο του μπορεί να αποβεί βλαβερό, καθώς τυχόν κοινωνική πίεση προς την κατεύθυνση ανεύρεσης μιας λύσης μπορεί να στραφεί σε λανθασμένες πολιτικές. Σε όλο τον κόσμο αποδεικνύεται ότι οι σύγχρονες πολιτικές που ενισχύουν πραγματικά τη γονιμότητα δεν είναι αυτές που στηρίζουν την τεκνοποίηση καθαυτή, αλλά αυτές που στηρίζουν τις οικογένειες που θέλουν να κάνουν παιδιά, και τους επιτρέπει να κάνουν όσα παιδιά θέλουν ελαχιστοποιώντας τις θυσίες τους. Για παράδειγμα, στις Σκανδιναβικές χώρες ή τη Γαλλία οι πολιτικές είναι περισσότερο στοχευμένες στην ισότιμη προστασία της καριέρας των γονέων, στην παροχή αδειών μητρότητας και πατρότητας, στην οικονομική στήριξη των ζευγαριών αλλά και στην υπερεπάρκεια δομών προσχολικής αγωγής ακόμα και για παιδάκια πολύ μικρής ηλικίας. Εκείνες οι χώρες έχουν τους υψηλότερους δείκτες γονιμότητας στην Ευρώπη. Αντίθετα, άλλες χώρες όπως η Γερμανία ή η Αυστρία, που επίσης δαπανούν πολλά χρήματα σε πολιτικές για την ενίσχυση της γονιμότητας, αλλά που μέχρι πρόσφατα στόχευαν περισσότερο στην παροχή πλούσιων κινήτρων/επιδομάτων για τεκνοποίηση, δίνοντας λιγότερη έμφαση στην στήριξη των γυναικών στην καριέρα τους ή τις δομές φύλαξης και προσχολικής αγωγής, αποτυγχάνουν και εμφανίζουν αρκετά χαμηλότερους δείκτες.

Δεύτερον και σημαντικότερον, όμως, αυτό το λάθος που κάνουν τόσο πολλοί υποδηλώνει την καθόλου υγιή αντίληψη ότι μπορούμε (ή θα έπρεπε να θέλουμε) να αλλάξουμε τον τρόπο που ζουν οι άλλοι άνθρωποι τη ζωή τους. Κι αυτό δεν προέρχεται μόνο από παλαβές κι ακραίες συνιστώσες του πληθυσμού, που αντιμετωπίζουν τις γυναίκες ως εργοστάσια παραγωγής στρατιωτών για την προάσπιση του "έθνους”, αλλά και από ανθρώπους βαθιά φοβισμένους και ανασφαλείς που δεν αντιλαμβάνονται το μέγεθος, την έκταση, τα αίτια και το αναπόφευκτο των κοινωνικών αλλαγών σε παγκόσμιο επίπεδο.

Έχω μιλήσει με πολλούς τέτοιους τις τελευταίες ημέρες (είναι όλοι άντρες, φυσικά), μετά τη δημοσίευση της έρευνας της διαΝΕΟσις. Με όσo περισσότερη ευγένεια και φιλική διάθεση μπορώ, τους απαντώ τα εξής τέσσερα πράγματα:

1) Αν πιστεύετε ότι η λύση για το δημογραφικό είναι η επιστροφή σε μορφές οικογένειας και κοινωνικές δομές που υπήρχαν τα παλιά τα χρόνια (ή που συναντώνται και σήμερα στις αγροτικές περιοχές της δημογραφικά ακμάζουσας Τουρκίας, που πολλοί ζηλεύουν, ας πούμε), τότε η πιο ρεαλιστική μεταρρύθμιση που θα μπορούσατε να υποστηρίξετε δεν είναι κάποια νέα επιδοματική πολιτική, αλλά η επένδυση στην κατασκευή μιας χρονομηχανής για να επιστρέψετε στο 1960.

2) Το πώς ζουν οι άνθρωποι στην εποχή μας και το πώς διαμορφώνονται οι οικογενειακές δομές ή οι ατομικές προτεραιότητες σε μία κοινωνία δεν είναι θέμα προσωπικής γνώμης του καθενός, αλλά αποτέλεσμα σαρωτικών κοινωνικών δυνάμεων που ξεπερνούν σύνορα. Οι κοινωνίες δεν πάνε προς τα πίσω. Κι αν όντως θέλατε να αναγκάσετε τις νέες ελληνίδες να μην έχουν φιλοδοξίες και να κάνουν σώνει και καλά περισσότερα παιδιά από όσα θέλουν, ας μην τις στέλνατε μαζικά στα πανεπιστήμια τις προηγούμενες δεκαετίες, όπου τα πήγαν καλύτερα από τα αγόρια, και τώρα είναι ένα τεράστιο, εν μέρει ανεκμετάλλευτο και εντελώς απαραίτητο ανθρώπινο δυναμικό για την κοινωνία και την οικονομία μας.

3) Για να λυθεί το πρόβλημα της χαμηλής γονιμότητας στην Ελλάδα δεν χρειάζεται να αναγκάσουμε ανθρώπους που δεν θέλουν να κάνουν παιδιά να τα κάνουν με το ζόρι. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Αρκεί να σταματήσουμε να προσθέτουμε εμπόδια σε αυτούς που θέλουν.

Και, τέλος, τους λέω κι αυτό το τελευταίο το ανοίγει ένα νέο κύκλο απόψεων, απόλυτα ενδεικτικών του πώς βλέπουν οι άνθρωποι τον κόσμο:

4) Ο δείκτης γονιμότητας στην Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ ξανά να ξαναφτάσει το 2,1 παιδιά ανά γυναίκα -το νούμερο που χρειάζεται για να ανπληρώνονται οι γενιές, και το οποίο δεν φτάνει απολύτως καμία ευρωπαϊκή χώρα-, κάποια στιγμή θα πρέπει να ανοίξει και στη χώρα μας η συζήτηση για το θέμα της μετανάστευσης.
https://www.kathimerini.gr/1007834/opin ... lla-paidia

Με λίγα λόγια, εμείς οι προοδευτικοί αφού τελικά κυβερνήσαμε και εφαρμόσαμε τις μοντέρνες ιδέες μας, είμαστε τόσο εγωπαθείς που φυσικά δεν θα κάνουμε ουδεμία αυτοκριτική να παραδεχθούμε ότι κάναμε λάθος και φτιάξαμε μία κοινωνία τόσο χάλια που δεν μπορεί καν να επιτελέσει επιτυχώς το βασικό φυσικό ένστικτο της αναπαραγωγής, αλλά θα βρούμε μία έμμεση "λύση", την αντικατάσταση του πληθυσμού. Μάλιστα επιπλέον όσοι διαφωνούν κάναμε νόμους να σχεδόν απαγορεύσουμε την διαφωνία με αυτό και το φυσικό ένστικτο της επιφύλαξης και αποφυγής των ξένων το απαγορεύσαμε και αυτό. Ναι τα πράγματα με εμάς τους προοδευτικούς μπορούν συνεχώς να γίνονται όλο και χειρότερα. Δεν υπάρχουν όρια στο πόσο σκατά θα τα κάνουν.

[sys3x]

Το άρθρο αυτό κάνει κάποια βασικά λάθη. Στις χώρες της δυτικής Ευρώπης η αύξηση του πληθυσμού οφείλεται στην μετανάστευση καθώς οι μετανάστες κάνουν πολλά παιδιά και αναπληρώνουν τα λίγα παιδιά ππυ έχουν οι δυτικοευρωπαιοι.Στο Ισραήλ υπάρχει μία εντελώς διαφορετική εικόνα: στο Ισραήλ ακόμα και οι κοσμικοί Εβραίοι έχουν αρκετά παιδιά (ασφαλώς ο αριθμός των παιδιών που έχουν οι θρησκευόμενοι Ορθόδοξοι και Παραδοσιακοί Εβραίοι καθώς και οι Αραβες είναι ακόμα μεγαλύτερος).Στην Ιερουσαλήμ όπου μένω το ποσοστό γονιμότητας είναι ακόμα μεγαλύτερο από ότι σε άλλες πόλεις του Ισραήλ και της Παλαιστίνης (αυτό οφείλεται στο ότι στην Ιερoυσαλημ ζούνε πολλοί Παλαιστίνιοι Αραβες και Ορθόδοξοι θρησκευόμενοι Εβραίοι οι οποίοι έχουν πολλά παιδιά). Γενικά στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη οι πόλεις με το μεγαλύτερο ποσοστό γεννήσεων είναι οι υπερορθόδοξες και οι ορθόδοξες εβραϊκές πόλεις, ακολουθούν οι Αραβικές και Παλαιστινιακές πόλεις και τέλος έρχονται οι κοσμικές εβραϊκές πόλεις(ακόμα και αυτές οι τελευταίες όμως έχουν σημαντικά υψηλότερα ποσοστά γονιμότητας από ότι οι πόλεις της δυτικής Ευρώπης).Το άρθρο λέει κάποιες ανοησίες: ότι δηλαδή στις πόλεις και όπου υπάρχουν πανεπιστήμια υπάρχει χαμηλό ποσοστό γονιμότητας κάτι που δεν ισχύει όπως είπα με το παράδειγμα του Ισραήλ (στη δε Ιερουσαλήμ και πανεπιστήμια υπάρχουν, και πόλη είναι και έχει πολύ υψηλό ποσοστό γονιμότητας). Το ίδιο φυσικά γίνεται και με άλλες πόλεις (Κωνσταντινουπολη ,Αγκυρα,Ναϊρόμπι, Ουάσιγκτον κτλ) που και πόλεις μεγάλες είναι και Πανεπιστήμια έχουν και σημαντική αύξηση πληθυσμού έχουν.Το πρόβλημα της Ελλάδας έχει όνομα: υλισμός δηλαδή υπερβολική αγάπη για υλικά αγαθά και αποδυνάμωση του θεσμού της οικογένειας. Αυτός είναι ο λόγος που ο πληθυσμός της Ελλάδας εξαφανίζεται (όταν την ίδια στιγμή στο σύνολο του πλανήτη Γη υπάρχει πρόβλημα υπερπληθυσμού με τον πληθυσμό της γης να αυξάνεται και να προστίθεται κάθε χρόνο στον γήινο πληθυσμό αριθμός τόσος όσο όλη η Γερμανία).

Έχεις κάποιο επίσημο στοιχείο να παραθέσεις που στηρίζει το μπολνταρισμένο;
Επίσης αν ξέρεις μπορείς να με πεις για ποιον λόγο είναι τόσο ακριβό το φαγητό έξω κ οι μπύρες στο Τελ Αβίβ πχ;
Τια.

[Juno]

Εδώ πάει μία δημοσίευση για το δημογραφικό που είχα βάλει στις όμορφες δημοσιεύσεις και επειδή είναι όμορφη και για να τη βρίσκω εύκολα.

Πρώτον, το δημογραφικό δεν είναι κανένα τρομερό πρόβλημα, δεν ζούμε στις εποχές που ήθελες εννιά παιδιά για να σε προσέξουν στα γεράματα, μέχρι να γεράσει η γενιά του τέλους των 90s η εργασία δεν θα είναι η ίδια. Η επανάσταση στην τεχνητή νοημοσύνη θα εξαφανίσει πολλούς κλάδους και από την ανάγκη για ποσότητα περνάμε στην ανάγκη για ποιότητα. Μέχρι και οι Κινέζοι που έχουν πάνω από ένα δισεκατομμύριο κόσμο και το δικό τους δημογραφικό θα είναι πολύ πολύ χειρότερο λόγω του one child policy το έχουν κατανοήσει αυτό και επενδύουν αστρονομικά πόσα στην κατεύθυνση αυτή.

Δεύτερον, ο πληθυσμός δεν σημαίνει κάτι για την έκταση που κατέχει ένα κράτος ούτε για το πόσο πλούσιο είναι. Η Δανία είναι 5 εκατομμύρια άνθρωποι και είναι πλουσιότεροι από έμας Νορβηγία, Σουηδία, Ισραήλ, Αυστρία, Ελβετία, Ιρλανδία όλες έχουν λιγότερο κόσμο από την Ελλάδα και είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Ο πληθυσμός σε απόλυτα νούμερα δεν κάνει την ευημερία. Αντίστοιχα η Εθιοπία, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές και το Κονγκό έχουν πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό από την Ελλάδα αλλά δεν βλέπω ουρές κόσμου να θέλουν να ζήσουν εκεί... Η Ρωσία με πληθυσμό μικρότερο από το Πακιστάν ελέγχει σχεδόν τη μισή Ασία.

Τρίτον, το δημογραφικό δεν λύνεται έτσι, γίνεται χειρότερο! Αν με την άφιξη του κάθε Χαμπιμπ ο πολίτης νιώσει ότι είναι ξένος στην ίδια του τη χώρα ε θα φύγει να πάει εκεί που είναι πάλι ξένος αλλά πληρώνεται καλύτερα και είναι πιο ασφαλής. Ποιοι θα φύγουν πρώτοι? Αυτοί οι εξειδικευμένοι που παράγουν σε ένα χρόνο όσα θα παράγει ο Χαμπιμπ σε 3 ζωές. Κάποιος Έλληνας που δεν βγάζει αρκετά άλλα έχει δεσμούς εδώ μπορεί να μην φύγει για αλλού ακόμη και αν οικονομικά τον συμφέρει. Αν όμως κυκλοφορεί και νιώθει λες και πήγε επίσκεψη στη Βαγδάτη τότε θα φύγει γι αυτόν και για τα παιδιά του. Και καλά θα κάνει.

[Eθνικοκοινωνιστης]

για να επανελθουν τα ποσοστα γεννητικοτητας σε επιιπεδα περασμενων δεκαετιων πρεπει η γιολαντα ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ να υιοθετησει μοντελο ΒΚ κοινωνικα και οικονομικα

[Μηχανικός]

Γιατί γίναμε άχρηστοι και μας ενδιαφέρει μόνο η βόλεψη μας.

Γίναμε ΠΑΣΟΚ

[hellegennes]

Γιατί γίναμε άχρηστοι και μας ενδιαφέρει μόνο η βόλεψη μας.

Δεν κάνουμε παιδιά επειδή είμαστε εγωιστές κι εγωκεντρικοί.

Πείτε μου έναν μη εγωιστικό λόγο για να κάνεις παιδιά.

[Chainis]

Γιατί γίναμε άχρηστοι και μας ενδιαφέρει μόνο η βόλεψη μας.

Δεν κάνουμε παιδιά επειδή είμαστε εγωιστές κι εγωκεντρικοί.

Πείτε μου έναν μη εγωιστικό λόγο για να κάνεις παιδιά.

Είναι η βάση μιας ακμάζουσας κοινωνίας.
Τώρα ζούμε σε μια γερασμένη παρακμιακή κοινωνία που φθίνει.