Ο στοιχηματισμός απομακρύνει την νεολαία από τον κομμουνισμό ;

[wooded glade]

Η κρατική πολιτική στη χώρα μας για τον στοιχηματισμό είναι αξιοπερίεργη έως ροκαμβολεσκική.
Ακούμε και από τις δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος για το καζίνο του Ελληνικού ... που θα αποτελέσει τη μεγαλειώδη εθνική επένδυση του 21ου αιώνος. Διαφωνούν αυτοί οι δύο για κάποια στασίδια με ξυλόβεργες που θα σταθμεύουν οι κορμοράνοι -μπορεί να γίνει και σήριαλ αυτό- αλλά επί της ουσίας του θέματος δεν διαφωνούν !

Ταυτόχρονα όμως έχουμε και ένα μπαράζ από ... συμβουλάτορες που μας λένε τι κακός που είναι ο τζόγος !
Εκπομπές στην τηλεόραση με θύματα που έχουν γυρισμένη την πλάτη τους, μορμόνους αλλά και μέλη του ΠΑΜΕ που μας λένε ότι όλο αυτό το κύκλωμα του τζόγου στοχεύει στη ματαίωση της λαϊκής εμανσιπάτσιας και άρα είναι κακό !

Στην πραγματικότητα η ιστορία των μορμόνων με τις συμβουλές έχει κι αυτή μία περίεργη προέλευση.
Μιά φορά κι ένα καιρό δεν θέλαμε ούτε να ακούμε για τέτοια αλλά κάποια στιγμή η φίλοι μας με τα βελανίδια μας υποχρέωσαν και απρόθυμα ακολουθήσαμε.

Σήμερα όμως είναι καθεστώς, οι "συμβουλές κατά του τζόγου".
Τι είδους καθεστώς είναι όμως ;
Είναι ένα καθεστώς που λέει ότι αν ο τζόγος είναι ΟΠΑΠ τότε είναι καλός ! Δεν πειράζει και αν δημιουργούνται οικογενειακά δράματα. Σιγά τώρα !
Αν όμως δεν είναι ΟΠΑΠ τότε ισχύουν οι συμβουλές !

Η αλήθεια πίσω από αυτό το φαινόμενο -της κατάχρησης του τζόγου- μου προέκυψε εμένα μέσα από ένα πείραμα το οποίο δεν σχεδιάστηκε σαν πείραμα αλλά προέκυψε στην πορεία.
Στις αρχές της δεκαετίας του 90 με επισκέφθηκε ένας παλιός φίλος ο οποίος είχε γράψει ένα βιβλίο για το Λόττο - το καινούριο τότε παιχνίδι του ΟΠΑΠ.
Με παρεκάλεσε να του φτιάξω ένα companion cd γι αυτό το βιβλίο.
Εγώ είπα "ρίχτε διακό για να σας το φτιάξω", αλλά δεν έδινε.
Με τα πολλά με έπεισε να έχω ένα ποσοστό από κάθε βιβλίο, αντί πληρωμής cash και τα βρήκαμε.
Μετά από αυτό συμμετείχα κι εγώ στις πωλήσεις. Πηγαίναμε σε διάφορα μέρη, βιβλιοπωλεία, πρακτορεία, ιδιώτες και δίναμε βιβλία και όπως είμαστε φίλοι από παλιά την κάναμε μετά στην παραλία για μπιρόνια.
Κράτησε ίσαμε δύο-δυόμιση χρόνια αυτό.
Ποιά ήταν λοιπόν η παρατήρηση ;
Η παρατήρηση ήταν ότι κανένας, ούτε μισός από τους πολυάριθμους (ιδιώτες) πελάτες δεν ήταν των θετικών επιστημών.
Όχι ότι είχαμε πελάτες ριφ-ράφφια, είχαμε έναν senior architect, έναν senior doctor και πολλούς δικηγόρους.
Positive sciences ούτε έναν, για το συγκεκριμένο παιχνίδι κοροϊδων βέβαια.
Ο τότε εθνικός ΟΠΑΠ δεν μας αγόρασε βιβλία, όμως από άλλους παρόμοιους συγγραφείς αγόρασε.

Υπήρχε -τελικά- και ένας καθηγητής Φυσικής συνταξιούχος, αλλά αυτός ήταν πράκτορας και δεν πιάνεται (ένα από τα γνωστά μεγάλα πρακτορεία ήταν αυτός).

Αποδεικνύεται λοιπόν πως και γιατί δημιουργείται το φαινόμενο της τζογο-εξάρτησης.
Σίγουρα δεν θέλω να πω ότι θα μπορούσε ο καθένας να είναι επαϊων στις θετικές επιστήμες.
Αλλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι έχω την εξήγηση του φαινομένου, πάσης άλλης εξηγήσεως ούσης μπούρδας.

Αλλά ο τζόγος εκτός από αυτήν την κάπως επικίνδυνη διάσταση του είναι και σχολείο.
Τα παιδιά μαθαίνουν ότι τα μάνεϋ κόποις κτώνται.
Μαθαίνουν ότι η κάθε είδους προπαγάνδα κο-κο-κο του καθενός, δεν είναι παρά προπαγάνδα. Η Ολυμπιακάρα ολέ δεν είναι αήττητη, μπορεί να χάσει και από τον Πανιόνιο και από την Κέρκυρα, δεδομένων των συνθηκών.
Αλλά κυρίως καταλαβαίνουν, μέσα από αυτό το προτσές, το ψεύδος της κομμουνιστικής διδασκαλίας. Όταν τους λέμε εδώ ότι "θα τρώτε φασόλια και τις περισσότερες φορές ούτε αυτά" δεν το πιστεύουν. Αλλά σαν τζογοπαίκτες έχουν της προσλαμβάνουσες παραστάσεις για να το καταλάβουν.

Θα πρέπει λοιπόν να αλλάξει άρδην η νοοτροπία μας σ' αυτά τα ζητήματα.
Γιατί δεν αλλάζει ;
Μα ... η απάντηση είναι "ΟΠΑΠ".




.