alexandroso έγραψε: ↑22 Αύγ 2019, 09:49
ΓΑΛΗ έγραψε: ↑21 Αύγ 2019, 19:05
Θα επαναλάβω λοιπόν, ότι στο συγκεκριμένο πλαίσιο το επιχείρημα
"τι είναι καλύτερο για το παιδί, να μεγαλώσει στο ίδρυμα ή να υιοθετηθεί από γκέι γονείς" έχει μηδενική δυναμική γιατί η ζήτηση και από γκέι γονείς δεν πρόκειται να αλλάξει τον αριθμό των παιδιών που αποκτούν οικογένεια.
Αφήνω αυτό για σχολιασμό, γιατί στα άλλα συμφωνώ έτσι κι αλλιώς μαζί σου. Ε πως δεν θα αλλάξει τον αριθμό των παιδιών που αποκτούν οικογένεια εάν αυξηθεί η ζήτηση; ΘΑ αναγκαστούν να περιμένουν κι αυτοί όπως οι στρέιτ γονείς (και σίγουρα κάτι πρέπει να γίνει για το χρόνο αναμονής) και κάποιοι απ αυτούς θα βαρεθούν να περιμένουν αλλά άλλοι θα επιμείνουν, όπως και οι στρέιτ γονείς. Μάλιστα επειδή οι γκέι δεν μπορούν ή δεν είναι τόσο απλό, το να καταφύγουν στην εξωσωματική, και φυσικά το ίδιο ισχύει και για τη γέννα, στατιστικά θα είναι πολύ περισσότερα τα γκέι ζευγάρια, σαν ποσοστό, που όχι μόνο θα καταφύγουν στη λύση της υιοθεσίας αλλά θα επιμείνουν και σ'αυτό το μονοπάτι ελλείψει άλλων εναλλακτικών.
Σαφώς και έχουν οι γκέι τις ίδιες δυνατότητες με τους στρέιτ για εξωσωματική.
Οι γυναίκες μπορούν να
χρησιμοποιήσουν δότη και να γεννήσουν οι ίδιες και οι άνδρες παρένθετη μητέρα με δικό τους σπέρμα.
Μπορούν επίσης να
χρησιμοποιήσουν παρένθετη μητέρα που κυοφορεί "δικό της" παιδί.
Σε κάθε περίπτωση, όπως έχουν σήμερα τα πράγματα (και με τις όποιες αλλαγές/ρυθμίσεις/μείωση χρόνου αναμονής κλπ) η ζήτηση είναι πολύ μεγαλύτερη από την προσφορά.
Θα επαναλάβω λοιπόν τα εξής, γιατί απ' ό,τι βλέπω ελάχιστοι έχουν ιδέα με το τι παίζει σε υιοθεσίες και αναδοχές και βλέπουν μόνον μια σχεδόν ρομαντική εικόνα ενός "ορφανού που βρήκε αγάπη".
Είναι απολύτως λογικό κάποιοι που θέλουν να υιοθετήσουν ένα παιδάκι, να θέλουν να το πάρουν όσο πιο μικρό γίνεται ώστε αφ' ενός να μην έχει τραυματικές μνήμες αφ' ετέρου να βιώσουν όλη τη χρονική διαδικασία ανάπτυξης ενός παιδιού. Επίσης λογικό είναι να θέλουν ένα παιδί υγιές.
Ας μην ξεχνάμε ότι η ευχή "γερό να' ναι κι ό,τι να' ναι" έχει την ίδια δυναμική και για τα υιοθετημένα παιδιά. Ε, σ' αυτην την ιδανική περίπτωση, οι "διαθέσιμες" δυνατότητες για υιοθεσία, είναι πολύ μικρότερες από τη ζήτηση.
Αν υπολογίσεις ότι κάθε χρόνο γίνονται πάνω από 700 αιτήσεις για υιοθεσία από ζεύγη που εκπληρούν τις "τυπικές" προϋποθέσεις, μπορείς να φανταστείς πόση είναι η λίστα αναμονής.
Γιατί πέρα από την όποια ανθρωπιστική προσέγγιση μπορεί να έχει κάποιος από απόσταση, τα παιδιά με προβλήματα υγείας, θέλουν πολύ περισσότερη φροντίδα, αγάπη, υπομονή και κυρίως καθημερινή ενέργεια από τα φυσιολογικά παιδιά. Και φυσικά, είναι αξιοθαύμαστοι οι άνθρωποι που υιοθετούν αυτά τα παιδάκια αλλά κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει όσους νοιώθουν αδυναμία να ανταπεξέλθουν σε μια τέτοια υποχρέωση. Γιατί τα παιδιά δεν είναι ζώα που αγοράζουν κάποιοι ελαφρόμυαλοι επειδή είδαν μια συγκινητική ταινία ή μια χαριτωμένη διαφήμιση και όταν τα βαρεθούν ή όταν γεράσουν ή αρρωστήσουν, τα αμολάνε στο δρόμο.
Και ακριβώς γι' αυτό, σ' αυτές τις περιπτώσεις λειτουργεί η αναδοχή. Υπάρχουν μεγαλύτερης ηλικίας υγιή παιδάκια αλλά με την αναδοχή πάντα υπάρχει η πιθανότητα διεκδίκησης του παιδιού από τον (μέχρι εκείνη τη στιγμή) ακατάλληλο κηδεμόνα, που για τον χ ή ψ λόγο κρίνεται πλέον κατάλληλος να αναλάβει το παιδί. Και κάπου εδώ αρχίζει να μπλέκει το πράγμα γιατί για λόγους κοινωνικής πολιτικής και "ενσωμάτωσης" αναξιοπαθούντων συνανθρώπων μας στην κοινωνία, τα παιδιά δίνονται πάλι σε πρώην ναρκομανείς ή φυλακισμένους που διατηρούν το δικαίωμα στη γονεϊκή ιδιότητα και φυσικά την αντίστοιχη χρήση των επιδομάτων που απορρέουν από αυτήν. Και ενίοτε γίνονται και τα "στραβά μάτια" για να μη φανεί ότι αποτυγχάνει η χ ή ψ δράση αποτοξίνωσης ή προσπάθεια ενσωμάτωσης κλπ κλπ
Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που γίνονται περισσότερες αιτήσεις για υιοθεσία παρά για αναδοχή παιδιών, υγιών ή μη.
Πρόσθεσε σε αυτό το πλαίσιο και τον ευαίσθητο ψυχολογικό παράγοντα των υιοθετημένων παιδιών, τις συγκρούσεις που πιθανόν υπάρχουν με τους θετούς γονείς και ό,τι άλλο θέλεις και απλώς σκέψου πόσο φυσικά ή ανώδυνα μπορεί να προστεθεί και το στοιχείο της γονεϊκής ιδιαιτερότητας σ' αυτό. Σκέψου ένα πιτσιρίκι σε ένα παιδικό πάρτυ γενεθλίων, μια σχολική γιορτή, έναν αθλητικό αγώνα κλπ
Σκέψου επίσης το αν η σημερινή ελληνική κοινωνία, όπου πολλοί μπαίνουν σε διαδικασία θρησκευτικού γάμου για να μη δυσαρεστηθεί ο οικογενειακός ή κοινωνικός περίγυρος, μπορεί να αντιδράσει πιο χαλαρά στην αντιμετώπιση των παιδιών γκέι ζευγαριών.
Εν κατακλείδι, ξέρεις ποια είναι η διαφορά μας; Έχουμε την ίδια άποψη για τους γκέι αλλά στο θέμα της υιοθεσίας εσύ εστιάζεις στα δικαιώματα και τις επιθυμίες των θετών γονιών ενώ εγώ στα δικαιώματα και τις επιθυμίες του παιδιού.
Γιατί όλως τυχαίως, το δικαίωμα των γκέι να βιώσουν το στάτους της "κανονικής" κλασσικής οικογένειας βάζει αυτομάτως το κάθε πιτσιρίκι στο πλαίσιο μιας "αντικανονικής" κλασσικής οικογένειας.
Κατά τα άλλα, είμαι εγώ η συντηρητική.
Δεκτόν.
