Awesomatic έγραψε: ↑22 Ιαν 2020, 17:49
stavmanr έγραψε: ↑22 Ιαν 2020, 09:50
Και η βενζίνη είναι φορολογημένη αλλά δεν μπορείς να οδηγείς το βενζινοκίνητό σου όπου θέλεις κι όπως θέλεις εσύ (σε πεζοδρόμια κλπ). Επίσης το άκουα φόρτε φορολογείται αλλά δεν μπορείς να πηγαίνεις σε καφετέρειες και να ψεκάζεις το χώρο.
Διευκρίνησα από την αρχή οτι αναφέρομαι σε ξεχωριστούς χώρους.
Το επιχείρημα "φορολογείται κι άρα θα το κάνω όπου θέλω" καταρρίπτεται λοιπόν. Όλα φορολογούνται κι όλα υπόκεινται σε ρυθμιστικές διατάξεις χρήσης: το αυτοκίνητο, η βενζίνη, τα παρασιτοκτόνα, τα καθαριστικά κλπ.
Και φυσικά αν θες να πιεις ακουαφόρτε δεν θα σου στερήσω το δικαίωμα.
Κι αν θέλει κάποιος αυτοκτονικός να ψεκάζει άκουα φόρτε, ή άνθρακα ή DDT το χώρο που πίνει καφέ;
Εντάξει; Ας τον ψεκάζει για να μη στερηθεί το δικαίωμα στην ευχάριστη αυτοκτονία;
Πάμε τώρα στο επιχείρημα των διαφορετικών χώρων.
stavmanr έγραψε:Δεν είναι δουλειά του εργαζόμενου "απορροφητήρας αιθάλης που παράγουν οι πελάτες" ώστε να συζητάμε για ανθυγιεινή εργασία. Η εργασία του σερβιτόρου είναι να σερβίρει κι όχι να ενσωματώνει στον οργανισμό του κάθε τί τοξικό που πετά ο πελάτης. Επομένως, δεν είναι βαρέα κι ανθυγιεινή η εργασία του, πέρα από τα δηλητήρια που του προσφέρει ο πελάτης που παρανομεί.
Το κράτος μπορεί απλά να επιτρέψει την εργασία σε καπνιστικές λέσχες σε σερβιτόρους που θα είναι ειδική κατηγορία και η απασχόλησή τους θα χαρακτηρίζεται βαρέα. Όποιος δεν θέλει μπορεί απλά να μην πάει να δουλέψει σε τέτοια μέρη εφόσον θα ξέρει από την αρχή ακριβώς που πάει να δουλέψει. Είπαμε, κανείς δεν βάζει σε κανέναν το πιστόλι στον κρόταφο για να δουλέψει. Δεν θέλεις, δεν πας, γίνεσαι σερβιτόρος σε άλλο μαγαζί.
Επειδή λοιπόν η Πολιτεία έχει προβλέψει μέσα από την εμπειρία μας αυτά τα φαινόμενα της δήθεν συναίνεσης ή της δήθεν επιλογής (ο εργαζόμενος πρέπει να πληρώσει το νοίκι του και θα υποστεί πάνδεινα για να κερδίσει τα προς το ζην) δεν ζητά καμία συναίνεση του εργαζόμενου για να εφαρμοστεί η εργασιακή νομοθεσία.
Για να σου το εξηγήσω εν συντομία,
η εργασιακή νομοθεσία είναι μία υπόθεση μεταξύ Πολιτείας και εργοδότη. Η Πολιτεία ζητά από τον εργοδότη να εφαρμόσει όλα τα μέτρα ασφάλειας και υγείας του εργαζόμενου στο χώρο εργασίας, χωρίς καν να ρωτήσει τον εργαζόμενο, τον οποίο θεωρεί σε μειονεκτική θέση έναντι του εργοδότη, κι αναλαμβάνει η ίδια την προστασία του. "Αυτεπάγγελτα".
Έτσι, όταν πχ. η επιθεώρηση εργασίας εφαρμόσει έλεγχο σε εργοτάξιο και βρει έναν εργάτη δίχως κράνος, θα επιβάλει πρόστιμο στον εργοδότη ασχέτως αν ο εργαζόμενος οδύρεται ότι ...ζεσταίνονταν το κεφάλι του ή κι αν υποστηρίξει ότι είναι χόμπι του να ...υφίσταται σκληρά αντικείμενα στο κεφάλι. Όποιος ζεσταίνεται, ζητά άδεια από τον εργοδότη, πηγαίνει σε ασφαλές μέρος του εργοταξίου (που πληρεί τις προδιαγραφές ασφάλειας), δροσίζεται κι επιστρέφει.
Είναι ζήτημα εργασιακής ασφάλειας και δεν είναι διαπραγματεύσιμο για κανένα λόγο και καμία αιτία.
Μάλιστα, για όλα αυτά οι επιχειρήσεις διαθέτουν τεχνικό ασφαλείας (υποχρεωτικό διά νόμου), ο οποίος έχει περάσει σεμινάρια, έχει ενημερωθεί για την κείμενη νομοθεσία και οφείλει να μεριμνά και να συμβουλεύει τον εργοδότη (όπου δεν εκτελεί ο ίδιος χρέη τεχνικού ασφαλείας) για όλα τα ζητήματα ασφαλείας εργασίας και υγιεινής του χώρου. Δεν μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι δεν ήξερε και δεν κατάλαβε.
stavmanr έγραψε:
Λύθηκε πρακτικά.
Τίποτα δεν λύθηκε. Νομίζετε ότι λύθηκε επειδή είδατε ένα δίμηνο λίγη εφαρμογή μετά από ανελέητο κυνήγι από την αστυνομία. Κρύφτηκε ένα πρόβλημα κάτω από το χαλί και πανηγυρίζουμε ότι το λύσαμε. Και η αλήθεια είναι ότι ούτε το κράτος δεν θέλει να λυθεί.
Αυτές είναι προσωπικές σου εκτιμήσεις με τις οποίες διαφωνώ κάθετα.
Κάθε δύο-τρεις ημέρες πηγαίνω για καφέ σε διάφορες καφετέρειες της πόλης μου και απολαμβάνω ένα πραγματικά όμορφο περιβάλλον που ως τώρα απέφευγα.
I would have lived in peace. But my enemies brought me war.
