nowhere έγραψε: ↑07 Ιαν 2020, 09:26
Χαοτικός έγραψε: ↑07 Ιαν 2020, 00:18
Ό,τι θέλει θα κάνει. Εγώ έκανα μια πρόταση. Γράφουμε σαν περσόνες ό,τι γουστάρουμε και όχι απαραίτητα ό,τι πιστεύουμε. Το να βάζεις πραγματκά πρόσωπα και παιδιά του άλλου τον αναγκάζεις να τα υπερασπιστεί και όχι να γράψει ό,τι θα έγραφε και να προχωρούσε ο
φορουμικός διάλογος.
Δεν είναι κανονικός διάλογος όπως καταλαβαίνεις. Γιατί να βάλεις κανονικές καταστάσεις;
αυτόν τον διαχωρισμό δεν τον καταλαβαίνω.δλδ τι είναι το φόρουμ το ιερό άσυλο της παπαριάς που κανεις δεν πρέπει να κρίνει τις αντιφάσεις του άλλου?το τι θα υπερασπιστείς και πόσα προσωπικά στοιχεία θα βάλεις στον διάλογο είναι επιλογή σου και το πόσο αδιάκριτος ή αγενής θα γίνει ο άλλος είναι θέμα προσωπικής του μαλακίας όπως σε οποιαδήποτε κουβεντούλα
Δεν διαφωνώ. Απλά στη φάση που ήμουν αυτό του είπα. Δεν είναι και νόμος. Ούτε απαράβατη αρχή μου. Είναι ακαδημαϊκού τύπου άποψη. Την είπα για να δώσω μια στάλα επίπεδο
(Βασικά το λέω γιατί ας πούμε... να! Μια φορά έλεγα ότι δεν τρέχει και τίποτα να διαλέξει μια γυναίκα να γίνει πουτάνα. Αμέσως το ρεπιχείρημα κάποιων ήτανε "καλά ρε, θα το έλεγες και για την κόρη σου άμα γινότανε.
Πέρα από το ´οτι είναι πούστικο και ανήθικο... θα μου πεις γιατί τώρα ε;
Είναι γιατί την κριτική σου την περνας μέσα από τη ζωή και την προσωπικότητα του άλλου, ενώ δεν είναι ο άλλος το θέμα
Το ότι τον φέρνεις σε δύσκολη θέση παι, εέχει την ίδια χροιά με τον εκβιασμό. Έτσι το βλέπω.
Αλλά δε γαμιέται εγώ γράφω και φευγάτα και συχνά δε μασάω οπότε απάντησα... "Δεν θα είχα πρόβλημα αν το διάλεγε η κόρη μου". "Θα την στηρίζω ψυχολογικά όπως έκανα πάντα και θα ελιναιθ κόρη μου όπως πάντα και θα χαίρομαι γι αυτήν και τις επιλογές της όπως πάντα".
Τότε πετάχτηκε ένας και είπε "Στην αρχή να πάει με το σόι ή με κάποιυς από το σόι ή αδέρφια ή ξαδέρφια... δεν θυμάμαι τώρα πως το διατύπωσε. Πάντως πέρναγε το νόημα ότι να την στηρίξουμε στη δουλειά της όπως πχ κάνουν ασφάλεια οι γονείς και οι σσυγγενείς για να ενισχύσουν το παιδί τους που βρήκε καινούργια δουλειά ως ασφαλιστής. Ξέρεις.
Ξέρεις, αυτό είναι μεγάλη καριολιά. και επειδή ξέρω και το ψυχολογικό υπόστρωμα που παίζει από πίσω από μια τέτοια άμυνα-επίθεση γίνομαι πολύ τρελός και αρχίζω την επίθεση που δεν έσει κανένα όριο. Έφαγα ρτο μπαν μου (άλλος λογαριασμός βέβαια, στο παλιό) την άκουσε και στερεοφωνικά αυτός και φρονίζω να τα λέω έτσι ώστε όταν του ξαναβγεί το ίδιο συναίσθημα να κάνει συνειρμό από αυτά που άκουσε. Δεν είναι στο χέρι του. Θα τον κάνει τον συνειρμό. Εϊναι πολύ επιθετικά αυτά που λέω.
Δεν το βρίσκεις λογικό; Να θέλεις να μετανιώσει ο άλλος που επέλεξε να είναι κάφρος και αξιώνει προφανώς οτι δεν έχει να πληρώσει και τίποτα;
Κάποια στιγμή ας συζητήσουμε και για το υπόστρωμα της συμπεριφοράς του τύπου που σου ανέφερα.
Αν πάντως το κάναμε άσκηση στον εαυτό μας και το είχαμε υπόψιν μας - δεν είναι και δύσκολο. Στα πλαίσια της προσωπικής μας καλλιέργειας μπορούμε να καταπιαστούμε μ' αυτό. Αν το κάναμε άσκηση λοιπόν, θα αποφεύγαμε να αναφερόμαστε προσωπικά στον άλλο με θέση εξουσίας κιόλας ή οπτική ανωτερότητας βάλλοντας κατά του κατώτερου. Θα λέγαμε για παράδειγμα τους εαυτούς μας. Κι αν δεν γινόιταν να μην αναφέρεις παιδιά στο παράδειγμα, τουλάχιστον θα προσθέτεις μέσα και τα δικά σου παιδιά και θα μιλάς και για των δυο σας.
Μπορείς να σκέφτεσαι ότι μιλάς στον άλλον σε μια καφετέρια που κάθεστε και έχει και τη γυναίκα του και το παιδί του μαζί. Θα έκανες τέτοιες βαλιστικές ερωτήσεις σαν να μην τρέχει τίποτα;
Ωστόσο μη νομίζεις ότι είμαι κάνας ηθικός. Απλά σκέφτομαι πως μπορούμε να προσεγγίζουμε το καλύτερο μέχρι και το ιδανικό, γνωρίζοντας πάντα ότι είμαστε κάφροι. Όλοι όμως.
Α και ένα τιπ από χριστιανοσύνη και Παϊσιοσύνη (έχει ωραία πράγματα να ψάξεις για την κοινωνική ζωή σε αυτό το πεδίο).
Αν βάλεις ότι ο εαυτός σου είναι χειρότερος απ' όλους, δεν θα σε σοκάρει η είδηση για κάποιον εγκληματία και άθλιο και τελευταίο και ό,τι στραβό θες.
Θα αποφεύγεις την ανάγκη να πρέπει να κράξεις για να αναπτερώνεσαι διαρκώς. Κι αν δεν κράξεις, δεν έχεις προκαλέσει εντάσεις και δεν έχει λόγο κανείς να γαμάει το διάλογο.
)
Σαν σκουπίδια τυχαία χυμένα ο πιο όμορφος κόσμος.