Δεν υφίσταται τέτοιο δίλημμα. Οι περιπτώσεις έιναι άπειρες. Μπορεί να είσαι αυτό που λές εσύ, αυτό που λέει ο Α, αυτό που λέει ο Β, αυτό που λέει ο Γ κλπ. Επίσης μπορεί όλοι να έχουν άδικο και να είσαι κάτι άλλο. Μπορεί επίσης να αλλάζεις γνώμη και την Δευτέρα να λες ότι είσαι το Χ και την Τρίτη το Υ.
Δεν στέκει ο παραλληλισμός. Οι μαύροι δεν ήθελαν να τους αναγνωρίσουν σαν κάτι διαφορετικό από αυτό που ήταν. Δεν ήθελαν π.χ. να τους αποκαλούν λευκούς. Ισότητα ήθελαν. Την οποία και πήραν.Η περίπτωση που η δική σου κοινωνική υπόσταση εξαρτάται από τους άλλους έχει κριθεί ιστορικά, σε παραδείγματα όπως αυτό των μαύρων. Δεν επιστρέφουμε σε τέτοιες μορφές κατηγοριοποίησης επειδή ακριβώς δεν μπορείς να λες σε κάποιον τί είναι και τί δεν είναι.
Ο λόγος για τον οποίο έχει προστεθεί το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού στα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ότι δεν προκαλεί βλάβη σε άλλους, σε αντίθεση με το αντίθετο, δηλαδή αυτό που γράφαμε παραπάνω, που προκαλεί βλάβη στα άτομα και στην προσωπικότητά τους.
Επίσης νομίζω ότι μπερδεύεις την αυτοδιάθεση με τον αυτοπροσδιορισμό. Δεν νομίζω ότι υπάρχει ανθρώπινο δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό. Όχι με την μορφή που το συζητάμε τέλος πάντων, δηλαδή κάποιος να έχει το δικαίωμα να υποχρεώνει εμένα να τον αναγνωρίζω σαν ότι νομίζει αυτός ότι είναι και όχι ότι νομίζω εγώ ότι είναι. Να νομίζω εγώ δηλαδή ότι είναι χαζός, άντρας και κοντός και αυτός να με υποχρεώνει να τον χαρακτηρίζω έξυπνη, γυναίκα και ψηλή. Μπορεί να κάνω και λάθος. Βάζεις μία παραπομπή σε κείμενο να καταλάβω που αναφέρεσαι ;