ΝΑ ΑΥΤΟΙ που είναι πίσω από την… ΛΟΑΤΚΙ, τα ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ, κτλ.:
Ο τρανσεξουαλισμός είναι… ΕΒΡΑΙΚΟΣ – ΙΔΟΥ τα Οκτώ «φύλα» βάσει του… ΣΑΤΑΝΙΚΟϒ ΤΑΛΜΟΥΔ!!!
Τα οκτώ φύλα στο Ταλμούδ.
Ο Ιουδαϊσμός αναγνωρίζει εδώ και χιλιετίες τα μη δυαδικά πρόσωπα.
ΤΗΣ RACHEL SCHEINERMAN
Πιστεύατε ότι το μη δυαδικό φύλο ήταν μια σύγχρονη έννοια; Ξανασκέψου το. Η αρχαία εβραϊκή κατανόηση σχετικά με το φύλο ήταν πολύ πιο διαφοροποιημένη από ό,τι πολλοί υποθέτουν.
Το Ταλμούδ, μια τεράστια και έγκυρη επιτομή των εβραϊκών νομικών παραδόσεων, περιέχει στην πραγματικότητα όχι λιγότερους από οκτώ χαρακτηρισμούς φύλου, συμπεριλαμβανομένων:
1. Zachar, αρσενικό.
2. Νεκέβα, θηλυκό.
3. Ανδρόγυνο, έχοντας και ανδρικά και γυναικεία χαρακτηριστικά.
4. Tumtum, χωρίς σεξουαλικά χαρακτηριστικά.
5. Aylonit hamah, που έχει αναγνωριστεί ως θηλυκό κατά τη γέννηση αλλά αργότερα αναπτύσσει φυσικά αρσενικά χαρακτηριστικά.
6. Ο Aylonit Adam, έχει αναγνωριστεί ως γυναίκα κατά τη γέννηση, αλλά αργότερα ανέπτυξε ανδρικά χαρακτηριστικά μέσω ανθρώπινης παρέμβασης.
7. Saris hamah, που έχει αναγνωριστεί ως αρσενικό κατά τη γέννηση αλλά αργότερα αναπτύσσει φυσικά γυναικεία χαρακτηριστικά.
8. Saris Adam, έχει αναγνωριστεί ως αρσενικό κατά τη γέννηση και αργότερα ανέπτυξε γυναικεία χαρακτηριστικά μέσω ανθρώπινης παρέμβασης.
Στην πραγματικότητα, οι ραβίνοι όχι μόνο αναγνώρισαν έξι φύλα που δεν ήταν ούτε αρσενικά ούτε θηλυκά, αλλά είχαν την παράδοση ότι ο πρώτος άνθρωπος ήταν και τα δύο. Εκδόσεις αυτού του midrash βρίσκονται σε όλη τη ραβινική βιβλιογραφία, συμπεριλαμβανομένου του Ταλμούδ:
Ο Ραβίνος Yirmeya ben Elazar είπε επίσης: Ο Αδάμ δημιουργήθηκε για πρώτη φορά με δύο πρόσωπα (το ένα αρσενικό και το άλλο θηλυκό). Όπως αναφέρεται: «Όπισθεν και εμπροσθεν με διαμόρφωσες, και έβαλες το χέρι σου πάνω μου». (Ψαλμοί 139:5)
ERUVIN 19A.
Ο Ραβίνος Yirmeya ben Elazar φαντάζεται ότι ο πρώτος άνθρωπος δημιουργήθηκε και αρσενικό και θηλυκό — με δύο πρόσωπα. Αργότερα, αυτό το αρχικό ανθρώπινο ον χωρίστηκε και έγινε δύο ξεχωριστοί άνθρωποι, ο Αδάμ και η Εύα. Σύμφωνα με αυτό το midrash, λοιπόν, το πρώτο ανθρώπινο ον ήταν, για να χρησιμοποιήσουμε μια σύγχρονη γλώσσα, μη δυαδικό. Το εδάφιο Γένεση Ραμπά 8:1 προσφέρει μια ελαφρώς διαφορετική εκδοχή της διδασκαλίας του Ραβίνου Γιιρμέγια:
Ραβίνος Yirmeya ben Elazar: Την ώρα που ο Άγιος δημιούργησε τον πρώτο άνθρωπο, τον δημιούργησε ως ανδρόγυνο (κάποιος που έχει και αρσενικά και γυναικεία σεξουαλικά χαρακτηριστικά), όπως λέγεται, «αρσενικό και θηλυκό τα δημιούργησε». (Γένεση 1:27)
Είπε ο Ραβίνος Shmuel bar Nachmani: Την ώρα που ο Άγιος δημιούργησε τον πρώτο άνθρωπο, του δημιούργησε ένα διπλό πρόσωπο, τον πριόνισε και του έκανε πλάτες, μια πλάτη από εδώ και μια πλάτη από εκεί, όπως λέγεται, «Όπισθεν και εμπροσθεν με διαμόρφωσες» (Ψαλμοί 139:5).
ΓΕΝΕΣΙΣ ΡΑΒΜΠΑ 8:1.
Σε αυτήν την εκδοχή της διδασκαλίας, ο Ραβίνος Yirmeya δεν εστιάζει στο πρόσωπο του πρώτου ανθρώπου (ή, μάλλον, στα πρόσωπα) αλλά στα γεννητικά του όργανα — έχουν και τα δύο. Ο midrash φαντάζεται ότι αυτός ο αρχικός άνθρωπος έμοιαζε σαν άνδρας και γυναίκα ενωμένα στο πίσω μέρος, έτσι ώστε η μία πλευρά να έχει ένα γυναικείο πρόσωπο και τα γεννητικά όργανα μιας γυναίκας και από την άλλη το πρόσωπο και τα γεννητικά όργανα ενός άνδρα. Τότε ο Θεός χώρισε αυτό το αρχικό πρόσωπο στη μέση, δημιουργώντας τον πρώτο άνδρα και γυναίκα. Οι λάτρεις της αρχαίας ιστορίας θα αναγνωρίσουν αυτή την εικόνα ως παρόμοια με την περιγραφή του χαρακτήρα του Αριστοφάνη για τους πρώτους ανθρώπους ως αρσενικούς και θηλυκούς, που τελικά χωρίστηκαν για να δημιουργήσουν μοναχικά αρσενικά και θηλυκά που αναζητούν για πάντα τρελά το ένα το άλλο για τους σκοπούς της επανένωσης για να βιώσουν αυτή την αρχέγονη κατάσταση. (Plato, Symposium, 189ff)
Για τους ραβίνους, το ανδρόγυνο δεν ήταν απλώς ένα πράγμα του μυθικού παρελθόντος. Το ανδρόγυνο ήταν στην πραγματικότητα μια αναγνωρισμένη κατηγορία φύλου στο παρόν τους — αν και όχι με δύο κεφάλια, αλλά μόνο με τα δύο είδη γεννητικών οργάνων. Ο όρος εμφανίζεται τουλάχιστον 32 φορές στο Mishnah και 283 φορές στο Ταλμούδ. Οι περισσότερες από αυτές τις αναφορές δεν είναι παραλλαγές αυτού του μύθου, αλλά μάλλον συζητήσεις που εξετάζουν πώς εφαρμόζεται ο εβραϊκός νόμος (halakhah) σε κάποιον που έχει τόσο αρσενικά όσο και γυναικεία σεξουαλικά χαρακτηριστικά.
Το ότι το ανδρόγυνο δεν είναι, από μια χαλάχικη σκοπιά, ούτε αρσενικό ούτε θηλυκό, επιβεβαιώνεται από το Mishnah Bikkurim 4:1, το οποίο το δηλώνει ρητά:
Το ανδρόγυνο κατά κάποιο τρόπο μοιάζει με άντρα, και, με άλλον τρόπο, με γυναίκα. Με άλλον τρόπον είναι σαν άντρας και γυναίκα και, με άλλον τρόπο, δεν μοιάζει ούτε με άνδρα ούτε με γυναίκα.
ΜΙΣΝΑΧ ΜΠΙΚΚΟΥΡΙΜ 4:1.
Επειδή η Εβραϊκή δεν έχει αντωνυμία ουδέτερου φύλου, η Mishnah χρησιμοποιεί μια αντωνυμία για το ανδρόγυνο, αν και αυτό είναι προφανώς ανεπαρκές δεδομένων των ραβινικών περιγραφών αυτού του ατόμου. Διαβάζοντας παρακάτω διαπιστώνουμε ότι το ανδρόγυνο είναι, για τους ραβίνους, από πολλές απόψεις σαν άντρας — ντύνονται σαν άντρας, είναι υποχρεωμένοι σύμφωνα με όλες τις εντολές, και σαν άντρας, να παντρεύονται γυναίκες και οι «λευκές εκκρίσεις» τους οδηγούν σε ακαθαρσία. Ωστόσο, με άλλον τρόπο, το ανδρόγυνο είναι σαν γυναίκα — δεν συμμετέχουν στην κληρονομιά σαν γιοι, δεν τρώνε θυσίες που προορίζονται μόνο για άνδρες και οι «κόκκινες κολπικές εκκρίσεις» τους οδηγεί σε ακαθαρσία.
Το Mishnah συνεχίζει να απαριθμεί τρόπους με τους οποίους ένα ανδρόγυνο είναι όπως κάθε άλλο άτομο. Όπως κάθε άνθρωπος, «αυτός που τον χτυπά ή τον βρίζει είναι υπεύθυνος». (Μπικκουρίμ 4:3) Παρόμοια, αυτός που δολοφονεί ένα ανδρόγυνο είναι, λοιπόν, δολοφόνος. Αλλά το ανδρόγυνο είναι επίσης διαφορετικό από έναν άνδρα ή μια γυναίκα από άλλες σημαντικές νομικές απόψεις – για παράδειγμα, ένα τέτοιο άτομο δεν είναι υπεύθυνο για την είσοδο στο Ναό σε κατάσταση ακαθαρσίας, όπως θα ήταν τόσο ένας άνδρας όσο και μια γυναίκα.
Όπως πρέπει τώρα να είναι σαφές, το ραβινικό ενδιαφέρον σε αυτές τις διφορούμενες κατηγορίες φύλου είναι σε μεγάλο βαθμό νόμιμο. Δεδομένου ότι το halakhah ήταν δομημένο για έναν κόσμο στον οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν είτε άνδρες είτε γυναίκες, η εφαρμογή του νόμου σε άτομα που δεν εμπίπτουν σωστά σε μία από αυτές τις δύο κατηγορίες ήταν πρόκληση. Όπως παρατηρεί ο Ραβίνος Γιόσε σε αυτό το ίδιο κεφάλαιο του Μισνά: «Ο ανδρόγυνος είναι ένα μοναδικό πλάσμα και οι σοφοί δεν μπορούσαν να να βγάλουν απόφασιν περί αυτού». (Μπικκουρίμ 4:5)
Όπως έχουμε ήδη δηλώσει, το ανδρόγυνο δεν ήταν το μόνο άτομο διφορούμενου φύλου που εντόπισαν οι ραβίνοι. Ομοίως, οι ραβίνοι αναγνώρισαν ένα του οποίου τα σεξουαλικά χαρακτηριστικά λείπουν ή είναι δύσκολο να προσδιοριστούν, που ονομάζεται tumtum. Στο mishnah από το Bikkurim που αναφέραμε προηγουμένως, ο Ραβίνος Yose, ο οποίος είπε ότι το ανδρόγυνο ήταν νομικά προκλητικό για τους σοφούς, είπε ότι το tumtum ήταν πολύ πιο εύκολο να καταλάβουμε.
Οι ραβίνοι αναγνώρισαν επίσης ότι τα σεξουαλικά χαρακτηριστικά ορισμένων ανθρώπων μπορεί να αλλάξουν με την εφηβεία – είτε φυσικά είτε μέσω παρέμβασης. Λιγότερο κοινά από το ανδρόγυνο και το tumtum, αλλά εξακολουθούν να βρίσκονται σε ραβινικά κείμενα, είναι το aylonit, το οποίο γεννιέται με όργανα που αναγνωρίζονται ως θηλυκά στη γέννηση, αλλά αναπτύσσει αρσενικά χαρακτηριστικά στην εφηβεία ή καθόλου χαρακτηριστικά φύλου, και το saris, που γεννιέται με αρσενικά αναγνωρισμένα όργανα και αργότερα αναπτύσσει χαρακτηριστικά που αναγνωρίζονται ως γυναικεία (ή καθόλου χαρακτηριστικά φύλου). Αυτές οι αλλαγές μπορούν να συμβούν φυσικά με την πάροδο του χρόνου (saris hamah) ή με ανθρώπινη παρέμβαση (saris adam).
Για τους ραβίνους, αυτό που είναι πιο σημαντικό για το aylonit και το saris είναι ότι θεωρούνται άγονοι – το τελευταίο μερικές φορές μεταφράζεται ως «ευνούχος». Η αδυναμία τους να αποκτήσουν απογόνους δημιουργεί νομικές επιπλοκές που απευθύνονται στους ραβίνους, για παράδειγμα:
Γυναίκα 20 ετών που δεν έβγαλε δύο ηβικές τρίχες πρέπει να προσκομίσει απόδειξη ότι είναι είκοσι ετών και από το σημείο αυτό και μετά αναλαμβάνει την ιδιότητα του αϋλονίτη. Αν παντρευτεί και ο σύζυγός της πεθάνει άτεκνος, δεν κάνει ούτε χαλίτζα ούτε συνάπτει λεβιρικό γάμο.
Μισνά Νίντα 5:9.
Μια γυναίκα που φτάνει στην ηλικία των 20 ετών χωρίς ορατά σημάδια εφηβείας, ιδιαίτερα ηβική τρίχα, θεωρείται άιλονιτ που είναι στείρα. Σύμφωνα με αυτή τη μίσνα, μπορεί ακόμα να παντρευτεί, αλλά δεν αναμένεται να κάνει παιδιά. Επομένως, εάν ο σύζυγός της πεθάνει και το ζευγάρι είναι πράγματι άτεκνο, ο αδερφός του δεν είναι υποχρεωμένος να την παντρευτεί, όπως θα απαιτούσε κανονικά ο νόμος του levirate γάμου.
Ένα μη δυαδικό άτομο που δεν έχει την ίδια κατάσταση halakhic με αρσενικό ή θηλυκό, αλλά είναι κάτι άλλο που περιγράφεται καλύτερα ως διφορούμενο ή ενδιάμεσα, παρουσίασε μια halakhic πρόκληση που δεν ήταν ιδιαίτερα ξένη για τους ραβίνους, οι οποίοι συζητούν τα ανάλογα στο ζώο και φυτικά βασίλεια. Για παράδειγμα, τα ραβινικά κείμενα περιγράφουν ένα koi ως ένα ζώο που βρίσκεται κάπου μεταξύ άγριου και εξημερωμένου (Mishnah Bikkurim 2:8) και ένα etrog – ναι, αυτό το όμορφο κίτρο που είναι απαραίτητο για το Sukkot – όπως μεταξύ ενός φρούτου και ενός λαχανικού (Mishnah Bikkurim 2:6, βλέπε επίσης Rosh Hashanah 14). Επειδή δεν ταιριάζουν απόλυτα σε κοινές κατηγορίες, το koi και το etrog απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή στο halakhic. Η ραβινική αντίληψη του κόσμου ήταν ότι οι περισσότερες κατηγορίες – είτε είναι ζωικές, φυτικές ή ορυκτές – είναι ατελείς περιγραφές του κόσμου, είτε όπως είναι είτε όπως θα έπρεπε να είναι.
ΠΗΓΗ: https://www.myjewishlearning.com/articl ... he-talmud/
