Άγριος ξυλοδαρμός 17χρονου μέσα σε σχολείο στον Βύρωνα

[Ασέβαστος]

Αντιλαμβάνομαι πλήρως την σκέψη περί αντιποίνων, ειδικά όταν είσαι ένας νορμάλ άνθρωπος. Αλλά μετά από ένα σημείο δεν υπάρχει η επιλογή να σκεφτείς.

Τέλος, να σου πω ότι ο τρόπος να μην σου την πέσουν ή να εγκαταλείψουν την προσπάθεια είναι ένας και μόνο ένας. Να συνειδητοποιούν ότι το ρίσκο είναι μεγάλο και υπαρκτό όχι μόνο για σένα αλλά και για αυτούς. Αν κάποιος ξέρει ότι ναι μεν θα σε δείρει αλλά παίζει σοβαρά το σενάριο να σακατευτει και ο ίδιος, δεν θα το προσπαθήσει.

Βέβαια αυτό πρέπει να το αποδείξεις στην πράξη εφόσον ο επιτιθέμενος δεν σε ξέρει ή νομίζει ότι σε ξέρει. Οπότε γι'αυτό σου είπα ότι η αντίδραση πρέπει να είναι τουλάχιστον ίση αν όχι μεγαλύτερη της απειλής.

Το "τόσο όσο" που λες εσύ δεν οδηγεί κάπου.

εχε στο νου οτι μαλλον δεν θα τις παιξεις με νορμαλ ανθρωπους. οι νορμαλ δεν εχουν λογο να σου την πεσουν.

σε αγνωστο τοπο, με αγνωστους, παιζει το δικο σου σεναριο ριχνεις οσες μπορεις μεχρι να φυγεις.

σε καταστασεις οπως στο σχολειο που εξεταζουμε, οπου ο ενας ξερει τον αλλον, δεν εχει νοημα να ξερεις να αμυνθεις. νοημα εχει να ξερουν οι αλλοι οτι θα το μετανιωσουν. να ξερουν απλως οτι εχεις αληθινη προθεση να κανεις κακο. τον τροπο θα τον βρεις, παρεα, ματσουκια, κουμπουρια..
δεν ειναι τυχαιο που σχεδον κανεις δεν τα βαζει με τους γιουφτους. ο μεσος ανθρωπος εχει ανετα το μεσο κακοζωισμενο αρρωστιαρη γιουφτο. αλλα ειναι βεβαιο οτι μετα θα το μετανιωσει.

[Belisarius]

Οκ, νόμιζα ότι αναφερόσουν σε ΒΠ με την έννοια που χρησιμοποιείται συνήθως ο όρος.

Όντως το τονίζω επίτηδες. Στη πραγματικότητα είναι ΒΑΠ. Σε κάθε περίπτωση είχα την εντύπωση πως ότι έγραψα ήταν κοινή εμπειρία όλων μας, αλλού λίγο καλύτερα αλλού χειρότερα. Μου φαίνεται περίεργο ότι φαίνονται περίεργα.

[Otto Weininger]

Αντιλαμβάνομαι πλήρως την σκέψη περί αντιποίνων, ειδικά όταν είσαι ένας νορμάλ άνθρωπος. Αλλά μετά από ένα σημείο δεν υπάρχει η επιλογή να σκεφτείς.

Τέλος, να σου πω ότι ο τρόπος να μην σου την πέσουν ή να εγκαταλείψουν την προσπάθεια είναι ένας και μόνο ένας. Να συνειδητοποιούν ότι το ρίσκο είναι μεγάλο και υπαρκτό όχι μόνο για σένα αλλά και για αυτούς. Αν κάποιος ξέρει ότι ναι μεν θα σε δείρει αλλά παίζει σοβαρά το σενάριο να σακατευτει και ο ίδιος, δεν θα το προσπαθήσει.

Βέβαια αυτό πρέπει να το αποδείξεις στην πράξη εφόσον ο επιτιθέμενος δεν σε ξέρει ή νομίζει ότι σε ξέρει. Οπότε γι'αυτό σου είπα ότι η αντίδραση πρέπει να είναι τουλάχιστον ίση αν όχι μεγαλύτερη της απειλής.

Το "τόσο όσο" που λες εσύ δεν οδηγεί κάπου.

εχε στο νου οτι μαλλον δεν θα τις παιξεις με νορμαλ ανθρωπους. οι νορμαλ δεν εχουν λογο να σου την πεσουν.

σε αγνωστο τοπο, με αγνωστους, παιζει το δικο σου σεναριο ριχνεις οσες μπορεις μεχρι να φυγεις.

σε καταστασεις οπως στο σχολειο που εξεταζουμε, οπου ο ενας ξερει τον αλλον, δεν εχει νοημα να ξερεις να αμυνθεις. νοημα εχει να ξερουν οι αλλοι οτι θα το μετανιωσουν. να ξερουν απλως οτι εχεις αληθινη προθεση να κανεις κακο. τον τροπο θα τον βρεις, παρεα, ματσουκια, κουμπουρια..
δεν ειναι τυχαιο που σχεδον κανεις δεν τα βαζει με τους γιουφτους. ο μεσος ανθρωπος εχει ανετα το μεσο κακοζωισμενο αρρωστιαρη γιουφτο. αλλα ειναι βεβαιο οτι μετα θα το μετανιωσει.

Συμφωνώ, αλλά και πάλι δεν θα καθόμουν να με δείρουν οι γύφτοι επειδή απλά και μόνο θα επιστρέψουν μετά για κάτι χειρότερο. Απλα δεν γίνεται αυτό, το καταλαβαίνεις.

[ΓΑΛΗ]

Οκ, νόμιζα ότι αναφερόσουν σε ΒΠ με την έννοια που χρησιμοποιείται συνήθως ο όρος.

Όντως το τονίζω επίτηδες. Στη πραγματικότητα είναι ΒΑΠ. Σε κάθε περίπτωση είχα την εντύπωση πως ότι έγραψα ήταν κοινή εμπειρία όλων μας, αλλού λίγο καλύτερα αλλού χειρότερα. Μου φαίνεται περίεργο ότι φαίνονται περίεργα.

Νομίζω ότι έγραψα το τελείως αντίθετο. Ότι δεν μου φαίνεται καθόλου περίεργη η "παραβατικότητα" κάποιων μαθητών ακόμη και σε καλές περιοχές. Αλλά αυτό δεν έχει κάποια σχέση με την παραβατικότητα της περιοχής γενικώς.

Γιατί από τους τσαμπουκάδες των μαθητών, το πράγμα κατέληξε σε τρόπους αντιμετώπισης πραγματικών συμμοριών.
Είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα.

[Belisarius]

Γιατί από τους τσαμπουκάδες των μαθητών, το πράγμα κατέληξε σε τρόπους αντιμετώπισης πραγματικών συμμοριών.
Είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα.

Συχνά μπλέκουν. Θυμίζω π.χ. τους Locos της Χίου ως χαρακτηριστικό παράδειγμα.