Ζενίθεδρος
Τα ζώα τα σκοτώνουμε για να τα φάμε, επίσης τα σκοτώνουν άλλα ζώα για να τα φάνε. Για την ακρίβεια δεν τα σκοτώνουν απλά τα τρώνε.
Επίσης οι άνθρωποι πεθαίνουν απο ασθένειες, σκοτώνονται σε ατυχήματα, άλλοι άνθρωποι τους σκοτώνουν για ψύλλου πήδημα και γενικά ο μαρτυρικός θάνατος είναι παντού γύρω μας και μας αφορά όλους ανεξαιρέτως.
Δεν χρειάζεται να βάζεις γουρούνια, το πιο τραγικό πλάσμα στο σύμπαν είσαι εσύ ο ίδιος μαζί με όλους τους ανθρώπους. Είσαι ο μόνος ζωντανός οργανισμός σε όλο το γνωστό σύμπαν που ξέρεις οτι σε περιμένει η βασανιστική προσμονή και τελικά ο θάνατος.
Το οτι μέσα σε όλη αυτή την παράνοια κάποιοι άνθρωποι αισθάνονται πιο κοντά και αγαπούν ένα ζώο, που δεν το βλέπουν ως φαγητό ή ως φύλακα ή ως φιγούρα στους γείτονες, αφενός δείχνει οτι αυτοί οι άνθρωποι αν μη τι άλλο ειναι ικανοί να αγαπήσουν και αφετέρου οτι και οι ίδιοι παίρνουν κάτι που είχαν ανάγκη και ίσως ούτε και οι ίδιοι να μην το ήξεραν.
Το ξέρουμε οτι ο κόσμος είναι σκληρός, άδικος και συνήθως δεν βγάζει νόημα αλλά επειδή ακριβώς είμαστε άνθρωποι καμιά φορά επιλέγουμε να το ξεχνάμε. Επειδή είμαστε άνθρωποι θέλουμε να παραμυθιαστούμε οτι σώσαμε έστω και ένα μικρό κομματάκι. Επειδή είμαστε άνθρωποι και όχι λιοντάρια, λύκοι, γουρούνια ή κρητικοί.
