Αριστεροί και αλληλέγγυοι εναντίον Δήμητρας Γαλάνη

[Beria]

Εγώ δεν καταλαβαίνω τη φράση 'τραγουδίστρια αριστερού ρεπερτορίου' στο tweet. Τι σημαίνει αυτό;
Τα υπόλοιπα τα είπε καλά ο Cavaliere
Μια τραγουδίστρια είναι (καλή κι όλας) δεν είναι τίποτα περισσότερο

[hellegennes]

Μου αρέσει στην Ελλάδα που ελλείψει πραγματικής Παιδείας, αντικαθιστούν τους καλλιτέχνες με αγοραίους αοιδούς. Έτσι η τραγουδίστρια Γαλάνη θεωρείται του σοβαρού τραγουδιού, και όχι μια απλή τραγουδίστρια του ελαφρού. Δηλαδή, αν γράφεις έξι ακόρντα είσαι έντεχνος, αλλά ο άλλος που επίσης γράφει έξι ακόρντα γιατί δεν είναι; Δεν θα βρούμε σε αυτό άκρη διότι σχεδόν κανείς δεν έχει ευδόκιμη ορολογία και γνώση του σπορ, αλλά, πραγματικά, διαβάζω πως υπάρχει ένα δέος σε μερικούς τραγουδιάρηδες, σα να ήταν θαρρείς, ο Σοστακόβιτς. Κι εκεί αρχίζει, μετά αυτοί θα μιλήσουν και για καυτά αισθητικά ζητήματα του καιρού μας, το πολιτικό αδιέξοδο, την τυροκαυτερή και τα γιαπράκια... Όλα. Πραγματικά, στα αρχίδια μας αν η Γαλάνη έκανε ένα φάουλ ή δεν το έκανε. Μια τραγουδιάρα είναι, μια ωραία φωνή του ελαφρού, μια δουλειά κάνει σαν όλες τις άλλες.

Προφανώς δεν είναι Τσαϊκόφσκι η Γαλάνη, αλλά δεν μπορώ να συμφωνήσω με το σκεπτικό πως υπάρχουν μόνο δύο κλίμακες στην μουσική, αυτή της λόγιας μουσικής και όλα τα υπόλοιπα στην ίδια κλίμακα, λες και τα Μαλαματένια Λόγια ή το Με την Ελλάδα Καραβοκύρη είναι το ίδιο με το Βας Βας Βας, ο Παρασκευάς.

[Cavaliere]

Εγώ δεν καταλαβαίνω τη φράση 'τραγουδίστρια αριστερού ρεπερτορίου' στο tweet. Τι σημαίνει αυτό;
Τα υπόλοιπα τα είπε καλά ο Cavaliere
Μια τραγουδίστρια είναι (καλή κι όλας) δεν είναι τίποτα περισσότερο

Μαλακίες, έντεχνος (μη χέσω για ορολογία της τυροκαυτερής) , δηλαδή αριστερός. Μαλακίες, ο συγκεκριμένος άνθρωπος βοηθάει πολύ κόσμο και τον σέβομαι αλλά οι ορισμοί είναι γενικότερο θέμα αμορφωσιάς στην Ελλάδα.
Τις προάλλες μου λέει ένας, Καλά, δεν σου αρέσει ο Χαρούλης; Καλλιτέχνης και αριστερός, και δεν αντέχεις τον Χαρούλη;

[Beria]

Εγώ δεν καταλαβαίνω τη φράση 'τραγουδίστρια αριστερού ρεπερτορίου' στο tweet. Τι σημαίνει αυτό;
Τα υπόλοιπα τα είπε καλά ο Cavaliere
Μια τραγουδίστρια είναι (καλή κι όλας) δεν είναι τίποτα περισσότερο

Μαλακίες, έντεχνος (μη χέσω για ορολογία της τυροκαυτερής) , δηλαδή αριστερός. Μαλακίες, ο συγκεκριμένος άνθρωπος βοηθάει πολύ κόσμο και τον σέβομαι αλλά οι ορισμοί είναι γενικότερο θέμα αμορφωσιάς στην Ελλάδα.
Τις προάλλες μου λέει ένας, Καλά, δεν σου αρέσει ο Χαρούλης; Καλλιτέχνης και αριστερός, και δεν αντέχεις τον Χαρούλη;

Τον Χαρούλη μόνο οι ΩΡΛ πρέπει να τον λατρεύουν
Είναι demo ρινίτιδας

[ST48410]

Μου αρέσει στην Ελλάδα που ελλείψει πραγματικής Παιδείας, αντικαθιστούν τους καλλιτέχνες με αγοραίους αοιδούς. Έτσι η τραγουδίστρια Γαλάνη θεωρείται του σοβαρού τραγουδιού, και όχι μια απλή τραγουδίστρια του ελαφρού. Δηλαδή, αν γράφεις έξι ακόρντα είσαι έντεχνος, αλλά ο άλλος που επίσης γράφει έξι ακόρντα γιατί δεν είναι; Δεν θα βρούμε σε αυτό άκρη διότι σχεδόν κανείς δεν έχει ευδόκιμη ορολογία και γνώση του σπορ, αλλά, πραγματικά, διαβάζω πως υπάρχει ένα δέος σε μερικούς τραγουδιάρηδες, σα να ήταν θαρρείς, ο Σοστακόβιτς. Κι εκεί αρχίζει, μετά αυτοί θα μιλήσουν και για καυτά αισθητικά ζητήματα του καιρού μας, το πολιτικό αδιέξοδο, την τυροκαυτερή και τα γιαπράκια... Όλα. Πραγματικά, στα αρχίδια μας αν η Γαλάνη έκανε ένα φάουλ ή δεν το έκανε. Μια τραγουδιάρα είναι, μια ωραία φωνή του ελαφρού, μια δουλειά κάνει σαν όλες τις άλλες.

Προφανώς δεν είναι Τσαϊκόφσκι η Γαλάνη, αλλά δεν μπορώ να συμφωνήσω με το σκεπτικό πως υπάρχουν μόνο δύο κλίμακες στην μουσική, αυτή της λόγιας μουσικής και όλα τα υπόλοιπα στην ίδια κλίμακα, λες και τα Μαλαματένια Λόγια ή το Με την Ελλάδα Καραβοκύρη είναι το ίδιο με το Βας Βας Βας, ο Παρασκευάς.

Αν το εξετάσεις από άποψης μουσικής σύνθεσης (δομικά χαρακτηριστικά) και αφήσεις το στίχο έξω ανήκουν χοντρικά σε αυτό που ονομάζουμε γενικά ελαφρά μουσική. Το ότι ανήκουν 2 πράγματα στην ίδια κατηγορία δεν σημαίνει ότι είναι ίδια. Σε κάθε κατηγορία/είδος υπάρχουν καλύτερα και χειρότερα έργα.

Καλά τα λέει ο Cavaliere. Για λόγους marketing και πολιτικούς (που έχουν να κάνουν με την ιστορία μας μετά τον ΒΠΠ) δημιουργήθηκαν τεχνηέντως κλαδιά και παρακλάδια στην Ελληνική ελαφρά μουσική και οι ανίδεοι ή βαλτοί δημοσιογράφοι έχουν πείσει 2-3 γενιές ότι τα πράγματα είναι έτσι.

[Cavaliere]

Μου αρέσει στην Ελλάδα που ελλείψει πραγματικής Παιδείας, αντικαθιστούν τους καλλιτέχνες με αγοραίους αοιδούς. Έτσι η τραγουδίστρια Γαλάνη θεωρείται του σοβαρού τραγουδιού, και όχι μια απλή τραγουδίστρια του ελαφρού. Δηλαδή, αν γράφεις έξι ακόρντα είσαι έντεχνος, αλλά ο άλλος που επίσης γράφει έξι ακόρντα γιατί δεν είναι; Δεν θα βρούμε σε αυτό άκρη διότι σχεδόν κανείς δεν έχει ευδόκιμη ορολογία και γνώση του σπορ, αλλά, πραγματικά, διαβάζω πως υπάρχει ένα δέος σε μερικούς τραγουδιάρηδες, σα να ήταν θαρρείς, ο Σοστακόβιτς. Κι εκεί αρχίζει, μετά αυτοί θα μιλήσουν και για καυτά αισθητικά ζητήματα του καιρού μας, το πολιτικό αδιέξοδο, την τυροκαυτερή και τα γιαπράκια... Όλα. Πραγματικά, στα αρχίδια μας αν η Γαλάνη έκανε ένα φάουλ ή δεν το έκανε. Μια τραγουδιάρα είναι, μια ωραία φωνή του ελαφρού, μια δουλειά κάνει σαν όλες τις άλλες.

Προφανώς δεν είναι Τσαϊκόφσκι η Γαλάνη, αλλά δεν μπορώ να συμφωνήσω με το σκεπτικό πως υπάρχουν μόνο δύο κλίμακες στην μουσική, αυτή της λόγιας μουσικής και όλα τα υπόλοιπα στην ίδια κλίμακα, λες και τα Μαλαματένια Λόγια ή το Με την Ελλάδα Καραβοκύρη είναι το ίδιο με το Βας Βας Βας, ο Παρασκευάς.

Ρε τίποτα δεν είναι ίδιο με το άλλο, αλλά έλεος, η Γαλάνη είναι, τραγούδια λέει, τραγουδάκια, συγκεκριμένα. Κι εσύ πιάνεις τώρα το Μαλαματένια Λόγια που είναι ένα κομμάτι όντως Τέχνης βασισμένης στη λαϊκή παράδοση, για να πιάσει ο κάθε Χαρούλης και Μάλαμας και να πάρει πολυθρόνα πλάι στα λίγα έντεχνα του Μαρκόπουλου και του Μίκη, ξέρω γω. Άσε με, με τους ταβερνιάρηδες.

[Cavaliere]

Μου αρέσει στην Ελλάδα που ελλείψει πραγματικής Παιδείας, αντικαθιστούν τους καλλιτέχνες με αγοραίους αοιδούς. Έτσι η τραγουδίστρια Γαλάνη θεωρείται του σοβαρού τραγουδιού, και όχι μια απλή τραγουδίστρια του ελαφρού. Δηλαδή, αν γράφεις έξι ακόρντα είσαι έντεχνος, αλλά ο άλλος που επίσης γράφει έξι ακόρντα γιατί δεν είναι; Δεν θα βρούμε σε αυτό άκρη διότι σχεδόν κανείς δεν έχει ευδόκιμη ορολογία και γνώση του σπορ, αλλά, πραγματικά, διαβάζω πως υπάρχει ένα δέος σε μερικούς τραγουδιάρηδες, σα να ήταν θαρρείς, ο Σοστακόβιτς. Κι εκεί αρχίζει, μετά αυτοί θα μιλήσουν και για καυτά αισθητικά ζητήματα του καιρού μας, το πολιτικό αδιέξοδο, την τυροκαυτερή και τα γιαπράκια... Όλα. Πραγματικά, στα αρχίδια μας αν η Γαλάνη έκανε ένα φάουλ ή δεν το έκανε. Μια τραγουδιάρα είναι, μια ωραία φωνή του ελαφρού, μια δουλειά κάνει σαν όλες τις άλλες.

Προφανώς δεν είναι Τσαϊκόφσκι η Γαλάνη, αλλά δεν μπορώ να συμφωνήσω με το σκεπτικό πως υπάρχουν μόνο δύο κλίμακες στην μουσική, αυτή της λόγιας μουσικής και όλα τα υπόλοιπα στην ίδια κλίμακα, λες και τα Μαλαματένια Λόγια ή το Με την Ελλάδα Καραβοκύρη είναι το ίδιο με το Βας Βας Βας, ο Παρασκευάς.

Αν το εξετάσεις από άποψης μουσικής σύνθεσης (δομικά χαρακτηριστικά) και αφήσεις το στίχο έξω ανήκουν χοντρικά σε αυτό που ονομάζουμε γενικά ελαφρά μουσική. Το ότι ανήκουν 2 πράγματα στην ίδια κατηγορία δεν σημαίνει ότι είναι ίδια. Σε κάθε κατηγορία/είδος υπάρχουν καλύτερα και χειρότερα έργα.

Καλά τα λέει ο Cavaliere. Για λόγους marketing και πολιτικούς (που έχουν να κάνουν με την ιστορία μας μετά τον ΒΠΠ) δημιουργήθηκαν τεχνηέντως κλαδιά και παρακλάδια στην Ελληνική ελαφρά μουσική και οι ανίδεοι ή βαλτοί δημοσιογράφοι έχουν πείσει 2-3 γενιές ότι τα πράγματα είναι έτσι.

Και για λόγους θράσους, σου λέει, αφού μου αρέσουν τα καψουροτράγουδα, αλλά τα θέλω κάπως συμμαζευμένα, όχι χύμα σκυλάδικο, γιατί να μην τα βαφτίσω και έντεχνα και να το παίζω και ιστορία;

[ST48410]

Και για λόγους θράσους, σου λέει, αφού μου αρέσουν τα καψουροτράγουδα, αλλά τα θέλω κάπως συμμαζευμένα, όχι χύμα σκυλάδικο, γιατί να μην τα βαφτίσω και έντεχνα και να το παίζω και ιστορία;

Δεν ξέρω αν είναι εξαιτίας θράσους. Πολλοί είναι πονηροί αλλά υπάρχουν και καλλιτέχνες που φαίνονται τίμιοι και ειλικρινείς. Νομίζω μεγάλωσαν με αυτή την προπαγάνδα και την πίστεψαν.

ΥΓ. Διαφοροποιούμαι κάπως από την άποψή σου για Μίκη, Μάνο, Μαρκόπουλο και λοιπούς της εποχής τους. Νομίζω ότι η πλειοψηφία του έργου τους ανήκει επίσης στην ελαφρά μουσική. Ήταν πιο ταλαντούχοι και πιο μορφωμένοι και έκαναν πιο περίτεχνα πράγματα. Δεν είχαν ας πούμε 6 ακόρντα αλλά 10 ή 15. Δεν αλλάζει κάτι αυτό. Η σοβαρή μουσική είναι κάτι άλλο και γίνεται παράλληλα κι έχει προχωρήσει μορφολογικά πολύ κι ας μην την ξέρει ο πολύς κόσμος. Μπορεί να μην έχει και καθόλου ακόρντα εδώ και 100 χρόνια. Κάποιοι από τους παραπάνω έκαναν προσπάθειες και εκεί αλλά τους κέρδισε ο κινηματογράφος και η έκρηξη της δισκογραφίας της ελαφράς που συνέπεσε τότε και στην πατρίδα μας. Καλοί, σπουδαίοι σε αυτό που έκαναν και μπράβο τους αλλά ο τομέας τους δεν είναι ο ίδιος με αυτό που γίνεται στη σοβαρή μουσική.

Δεν θα πας έξω να διδαχθείς σύνθεση του 20ου αιώνα και να σου δώσουν ως παράδειγμα έργο Μαρκόπουλου πχ. Αν κάνεις κινηματογραφική μουσική αλλάζει το πράγμα όπως και για Μίκη, Μάνο, Ξαρχάκο και άλλους. Αυτά τα μπερδέματα είναι κυρίως δικές μας πατέντες.

[hellegennes]

Αν το εξετάσεις από άποψης μουσικής σύνθεσης (δομικά χαρακτηριστικά) και αφήσεις το στίχο έξω ανήκουν χοντρικά σε αυτό που ονομάζουμε γενικά ελαφρά μουσική. Το ότι ανήκουν 2 πράγματα στην ίδια κατηγορία δεν σημαίνει ότι είναι ίδια. Σε κάθε κατηγορία/είδος υπάρχουν καλύτερα και χειρότερα έργα.

Καλά τα λέει ο Cavaliere. Για λόγους marketing και πολιτικούς (που έχουν να κάνουν με την ιστορία μας μετά τον ΒΠΠ) δημιουργήθηκαν τεχνηέντως κλαδιά και παρακλάδια στην Ελληνική ελαφρά μουσική και οι ανίδεοι ή βαλτοί δημοσιογράφοι έχουν πείσει 2-3 γενιές ότι τα πράγματα είναι έτσι.

Και για λόγους θράσους, σου λέει, αφού μου αρέσουν τα καψουροτράγουδα, αλλά τα θέλω κάπως συμμαζευμένα, όχι χύμα σκυλάδικο, γιατί να μην τα βαφτίσω και έντεχνα και να το παίζω και ιστορία;

Η Γαλάνη είναι κυρίως ερμηνεύτρια, σχετικά λίγα τραγούδια έχει γράψει η ίδια. Αλλά δεν μπορώ να βάλω στην ίδια κατηγορία το Αθανασία* (Γαλάνη σε ποίηση Γκάτσου και σύνθεση Χατζιδάκι) και το Α, πα πα, της Βανδή. Δεν μπορώ να δεχτώ ως μόνο κριτήριο την δομή της σύνθεσης.


* το οποίο ήταν από τα αγαπημένα τραγούδια της μαμάς μου, που την έλεγαν Αθανασία.

[Sid Vicious]

''η ηλικιωμένη δήθεν αριστερού ρεπερτορίου τραγουδίστρια που άλλοι της γράφουν τα τραγούδια, να αφήσει την τζιπάρα της και να κάνει μια γενναία δωρεά στον ΑΛΛΟ ΑΝΘΡΩΠΟ και να γίνει εθελόντρια δίπλα του...''

[img]https://i.postimg.cc/xCghqbH7/aaaa ... .jpg[/img]

Για αυτό έγινε όλο το θέμα, για να εκβιάσουν και να τσιμπήσουν κανα φράγκο, καμία έκπληξη, μεγάλη μούργα τα αριστερόνια

[ST48410]

Η Γαλάνη είναι κυρίως ερμηνεύτρια, σχετικά λίγα τραγούδια έχει γράψει η ίδια. Αλλά δεν μπορώ να βάλω στην ίδια κατηγορία το Αθανασία* (Γαλάνη σε ποίηση Γκάτσου και σύνθεση Χατζιδάκι) και το Α, πα πα, της Βανδή. Δεν μπορώ να δεχτώ ως μόνο κριτήριο την δομή της σύνθεσης.

* το οποίο ήταν από τα αγαπημένα τραγούδια της μαμάς μου, που την έλεγαν Αθανασία.

Αφού είπαμε ήδη ότι σε κάθε είδος υπάρχουν καλύτερα και χειρότερα. Τι σε μπερδεύει; Δεν σου έγραψα πουθενά ότι οι 2 συνθέσεις είναι το ίδιο καλές.

Άλλο παράδειγμα. Οικογενειακό αυτοκίνητο μπορεί να είναι μια μπέμπα των 40.000 χιλιάδων και ο δικός μου κουβάς με ρόδες. Αν πας στην κατηγορία sport car, άλλα τα κριτήρια πχ και εκεί θα υπάρχουν αντιστοίχως καλύτερα και χειρότερα. Αλλά ένα καλό sport car και πάλι δεν θα το συγκρίνεις με μία F1 γιατί ανήκουν σε ξεχωριστές κατηγορίες.

[hellegennes]

Μα δεν είναι θέμα καλύτερου-χειρότερου, είναι τελείως διαφορετικά πράγματα και η μόνη τους συσχέτιση είναι μια ετικέτα, που είναι ψιλοαυθαίρετη.

[foscilis]

Εγώ δεν καταλαβαίνω τη φράση 'τραγουδίστρια αριστερού ρεπερτορίου' στο tweet. Τι σημαίνει αυτό;
Τα υπόλοιπα τα είπε καλά ο Cavaliere
Μια τραγουδίστρια είναι (καλή κι όλας) δεν είναι τίποτα περισσότερο

Μαλακίες, έντεχνος (μη χέσω για ορολογία της τυροκαυτερής) , δηλαδή αριστερός. Μαλακίες, ο συγκεκριμένος άνθρωπος βοηθάει πολύ κόσμο και τον σέβομαι αλλά οι ορισμοί είναι γενικότερο θέμα αμορφωσιάς στην Ελλάδα.
Τις προάλλες μου λέει ένας, Καλά, δεν σου αρέσει ο Χαρούλης; Καλλιτέχνης και αριστερός, και δεν αντέχεις τον Χαρούλη;

Τον Χαρούλη μόνο οι ΩΡΛ πρέπει να τον λατρεύουν
Είναι demo ρινίτιδας

Άμα δεις βίντεο από συναυλία παίζει οι ΕΑΑΚίτες να χύνουν κάθε 180 δευτερόλεπτα.

[ST48410]

Μα δεν είναι θέμα καλύτερου-χειρότερου, είναι τελείως διαφορετικά πράγματα και η μόνη τους συσχέτιση είναι μια ετικέτα, που είναι ψιλοαυθαίρετη.

Είναι τόσες πολλές οι παρεξηγήσεις και τόσο βαθιά ριζωμένες για χρόνια που πιο εύκολα θα πείσεις εσύ για την διατροφική αξία των πατατακίων παρά εγώ για κάτι τέτοιο. Το απλό τεστ που θα μπορούσες να κάνεις είναι να βρεις καμιά απλή παρτιτούρα για παιδιά απαλλαγμένη από τα πολλά "φτιασίδια" από δύο τέτοια κομμάτια και να την δώσεις να στην παίξει κάποιος φίλος σου που παίζει κιθάρα. Θα καταλάβεις τότε ότι δεν είναι κάτι τόσο διαφορετικό όσο φαντάζεσαι. Αν έχεις και φίλο από εξωτερικό που δεν έχει ξανακούσει τα κομμάτια ακόμα καλύτερα.

ΥΓ. Σταματώ το off topic εδώ. Έχουμε ανοίξει κι άλλα παρόμοια νήματα. Αν θέλεις κάτι παραπάνω ας τα πούμε εκεί να μην χαλάμε αυτό.

[Green Dragon]

3200 η Βισση

Να μην είμαστε όμως αιώνιοι μίρλες Έλληνες, να βλέπουμε και τα θετικά: Ο Πλούταρχος δήλωσε πάνω από 800000 ευρώ και η Γαρμπή 140000.