Ομολογία-σοκ του προπονητή ιστιοπλοΐας της 11χρονης: Δεν ήταν βιασμός -Ηθελα να την παντρευτώ

[Naida]

Έχω Alfa Romeo. Δεν χρειάζεται.

Θα μου το δώσεις να το οδηγήσω;

[Naida]

Αμα έχει πιο πολλα κοινός λογαριασμός
Αμα έχει πιο λίγα ξεχωριστά: P

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΙΣΧΥΡΗ και εδώ βλέπω ναδάη.

Πατάμε την πατριαρχία φίλτατε.

[Γενιά της Αγαμίας]

Εγώ μέχρι το 2008 είχα λογαριασμό σε κάθε Τράπεζα, μου άρεσαν και οι Κάρτες αναλήψεων για συλλογή.

Είχα σε όλους τους λογαριασμούς 100.00 € για ψυχολογικούς λόγους.

Θυμάμαι τις χαζογκόμενες που έβγαινα στην Κρήνη πως ψαρώνανε με τόσες κάρτες που είχα στο πορτοφόλι. 800.00 € μισθό έπαιρνα.

τύπε έχεις και μπρελόκ με σήμα της φεράρι για το τογιότα;

Έχω Alfa Romeo. Δεν χρειάζεται.

του βάζει μπρελόκ ο συνεργειατζής τύπε;

[sys3x]

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΙΣΧΥΡΗ και εδώ βλέπω ναδάη.

Πατάμε την πατριαρχία φίλτατε.

Ναι, προωθώντας αναπαράγωντας την με την παραμικρή ευκαιρία ή και εντελώς απρόκλητα.


:φιλάκια:

[Γενιά της Αγαμίας]

[Naida]

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΙΣΧΥΡΗ και εδώ βλέπω ναδάη.

Πατάμε την πατριαρχία φίλτατε.

Ναι, προωθώντας αναπαράγωντας την με την παραμικρή ευκαιρία ή και εντελώς απρόκλητα.


:φιλάκια:

[Paris]

γιατι πεθαινεις μονος κ μιζερος αν κανεις τα παραπανω ;

Είναι μιζέρια να μετράς κ το τελευταίο φραγκοδιφραγκο που έβαλες για διακοπές, ΔΕΗ ή ό,τι άλλο

ενημερωτικα
η πατριαρχια εχει ληξει δεν υπαρχει λογος να συνεχιζετε το αντρικο ρολο που μας φορτωναν
βαρεθηκα να ακουω ομως '' εγω ο μαλακας εφταιγα ...που τα εδωσα ολα κλπ '' οταν πεσουν στον υφαλο οι αντρακλες ''που την ειχαν κυρα τους κ βασιλισσα ''

[EKPLIKTIKOS]

ενημερωτικα
η πατριαρχια εχει ληξει δεν υπαρχει λογος να συνεχιζετε το αντρικο ρολο που μας φορτωναν

Εμένα μου αρέσει φιλε μου. Ειμαι άντρας, πληρώνω κ γαμαω
Γουστάρω να τα σκάω στη γυναίκα μου ρε παιδί μου κ να μου μαγειρεύει κ να μου πλένει τα σώβρακα

[Lord Brum]

ενημερωτικα
η πατριαρχια εχει ληξει δεν υπαρχει λογος να συνεχιζετε το αντρικο ρολο που μας φορτωναν

Εμένα μου αρέσει φιλε μου. Ειμαι άντρας, πληρώνω κ γαμαω
Γουστάρω να τα σκάω στη γυναίκα μου ρε παιδί μου κ να μου μαγειρεύει κ να μου πλένει τα σώβρακα

Αν έπλενε και μαγειρευε τζάμπα θα σε χαλούσε?

[πατησιωτης]

https://www.protothema.gr/greece/articl ... -sti-rodo/

[paul25]

Δεν υπαρχει κατι το εκπληκτικο εδω, αντιθετα, η εκλογικευση και η μεταβιβαση της ευθυνης ειναι τυπικο χαρακτηριστικο της ψυχολογιας των βιαστων παιδιων. Οι εκλογικευσεις περιστρεφονται γυρω απο τα ιδια μοτιβα, οπως η επιρριψη των ευθυνων σε καποια εξωτερικη αιτια οπως στις εξαρτησεις, στις ορμονες, σε μια δυστυχισμενη παιδικη ηλικια, στη καταθλιψη, στον Θεο, η διεκδικηση του βιασμου ως δικαιωμα που η κοινωνια δεν ειναι ακομα ετοιμη να δεχτει ή που καποτε ηταν αλλα εξαιτιας της πολιτικης ορθοτητας δεν ειναι πια, η υποτιθεμενη εγνοια τους που τους εμποδισε να κακοποιησουν "κανονικα" το παιδι (μεχρι και οτι δεν αιμοραγησε εχει ακουστει ως δικαιολογια απο βιαστη), ο εξωφρενικος ισχυρισμος πως το παιδι οχι μονο συναινεσε αλλα εξεδηλωσε πρωτο σεξουαλικο ενδιαφερον και πως κατα βαθος συνδεονται με μια σχεση αγαπης, ακομα και οταν ειναι προφανες πως το παιδι υποφερει.

Ρε ευαισθητοποιημένοι τρεντοκάγκουρες, πάρτε και κάποιον ηλεκτρολόγο της προκοπής γιατί από τον πολύ διαφωτισμό, κάηκαν όλα σας τα λαμπάκια.

Ένα βιβλίο μας έφερε λίγα χρόνια πίσω, όταν οι πιο διάσημοι Γάλλοι διανοούμενοι προωθούσαν την παιδεραστία. Και αυτό σημαίνει ήττα της σκέψης.
Η Βανέσα Σπρινγκορά είναι σήμερα διευθύντρια εκδοτικού οίκου. Στο έργο της “Συναίνεση“, το οποίο κυκλοφόρησε στις 2 Ιανουαρίου, γράφει για τη σεξουαλική επιρροή που είχε πάνω της (14 ετών τότε) ο συγγραφέας Γκαμπριέλ Ματζνέφ [πενηντάρης τότε]. Κάποιες που έχουν βιώσει την ίδια εμπειρία, δεν διστάζουν να καταφεύγουν στη δικαιοσύνη. Η Βανέσα Σπρινγκορά την έκανε βιβλίο. Καλύτερα έτσι.

Στα χρόνια αυτά ο Γκαμπριέλ Μαντζνέφ εξηγούσε στον Μπερνάρ Πιβό* στην εκπομπή “Apostrophes”  [1990] την ηδονή που βίωνε αποπλανώντας σεξουαλικά ανήλικα κορίτσια. Στα ίδια αυτά χρόνια, ο Κον-Μπεντίτ εξηγούσε, πάντοτε στον Πιβό [1982], την ευχάριστη εμπειρία του ως παρουσιαστής σε ένα «εναλλακτικό» νηπιαγωγείο: «όταν ένα μικρό κορίτσι σας ξεντύνει ζείτε ένα φανταστικό ερωτικο – μανιακό παιχνίδι». Παρακολουθήστε την εκπομπή με τα επιδοκιμαστικά γέλια, εκτός από της μυθιστοριογράφου του Κεμπέκ Ντενίζ Μπομπαρντριέρ, αηδιασμένης στο έπακρο.
Τα χρόνια αυτά, τρεις άνδρες καταδικάστηκαν για “προσβολή της αιδούς ανηλίκων ηλικίας κάτω των 15 ετών”. Ενα μεγάλο μέρος της γαλλικής διανόησης έκρινε  αυτή τη δίκη ως επίθεση κατά της ελευθερίας … Η αγανάκτηση τους έλαβε τη μορφή μιας έκκλησης που δημοσιεύθηκε το 1977 στην Liberation και αναδημοσιεύτηκε στη Le Monde: η έκκληση ζητούσε την αποποινικοποίηση της παιδεραστίας.

Για αυτούς τους διανοούμενους, η σεξουαλικότητα των παιδιών έπρεπε να αναδειχθεί με τη βοήθεια ειδικών ενηλίκων. Υπέγραψαν περισσότεροι από 70: Σαρτρ [φιλόσοφος, ιδρυτής της Λιμπερασιόν (1973)], Αραγκόν [ποιητής, μέλος του ΚΚ Γαλλίας], Σιμόν ντε Μπωβουάρ [συγγραφέας, προεξάρχουσα του φεμινισμού], Σολέρ [συγγραφέας, μαοϊστής], Σερώ [σκηνοθέτης, κινηματογραφιστής], Ντεριντά [φιλόσοφος, εισηγητής της αποδόμησης], Μπαρτ [φιλόσοφος, γλωσσολόγος, ομοφυλόφιλος], Γκαταρί [φιλόσοφος, ψυχίατρος, ιδρυτής του Κέντρου πρωτοβουλίας για καινούριους χώρους ελευθερίας], Ντελέζ [φιλόσοφος, ακαδημαϊκός], Ρομπ-Γκριγέ [συγγραφέας, εισηγητής του Νέου μυθιστορήματος] και άλλοι με λιγότερη φήμη. Ο Κον-Μπεντίτ δεν υπέγραψε την έκκληση, προφανώς επειδή δεν ήταν διανοούμενος. Αλλά λέγεται ότι αυτός ήταν ο συντάκτης της.

Από το 1968, οι εν λόγω διανοούμενοι υιοθέτησαν δύο συνθήματα: “απαγορεύεται η απαγόρευση” και “απολαύσεις χωρίς εμπόδια”. 

Περισσότερα εδώ.
https://www.anixneuseis.gr/%CF%80%CE%B1 ... %84%CE%B9/

Κι εδώ
https://www.protagon.gr/themata/flashba ... 4341616922


Οκ, κάποια τάγματα από τις ευαισθητοποιημένες αντισεξιστικές λεγεώνες είναι απλώς χαζοπίθηκες που αναμασάνε ρήσεις και κλισεδιές των εν λόγω διανοητών, σε όλα τα θέματα. Μηδενική κρίση.

Αλλά υπάρχουν και μιτομπουλουμπουτζήδες στρατηγοί, που τα ξέρουν. Και το βουλώνουν με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό του κάθε κακομοίρη που φοβάται να μιλήσει για το βιασμό του παιδιού του και τον ανέχεται για να μην εκθέσει την οικογένεια ή την ιδεολογία του στον καλό κόζμο.

Οι μοιραίοι τρεντοκακομοιραίοι.

Οι διανοούμενοι στο κοτέτσι της κωλοπετεινίτσας.

Τα σκοτεινά παπάρια του έρωτα.

Έχουμε ξαναμιλήσει γι'αυτό το θέμα πριν δυο χρόνια. Σου είχα πει πως κάθε κίνημα προοδευτικό μέσα στο αγωνιστικό του momendum παρουσιάζει και ακραίες τάσεις, οι οποίες δεν σημαίνει πως θα γίνουν και αποδεκτές. Βασικά μόνο στην Γαλλία έγινε αυτό, από την πνευματική ελίτ του τόπου και όχι στις άλλες χώρες της Ευρώπης. Η Γαλλία έχει μια νομική "ανωμαλία" στο θέμα, ότι δεν αναγνωρίζει όριο ηλικίας κάτω από το οποίο είναι δεδομένο ¨αντικειμενικά¨ότι η σεξουαλική συνεύρεση με παιδί θα έχει αρνητικές συνέπειες για το ίδιο. Εμείς έχουμε ως όριο τα 18 χρόνια και σε άλλες χώρες τα 16 χρόνια, κάτω από το οποίο οποιαδήποτε συνεύρεση σεξουαλική ενηλίκου με τέτοιας ηλικίας άτομο είναι κατακριτέα. Η Γαλλία το αφήνει στην κρίση του δικαστή το όριο και αυτό έχει μάλλον να κάνει με την εν γένει κουλτούρα που υπάρχει στον τόπο. Επειδή η Γαλλία δεν έχει ηλικιακό όριο θα πρέπει να υποθέσουμε πως είναι όλοι παιδόφιλοι και διεστραμμένοι; Όχι βέβαια! (αν και υπάρχει μια μικρή αύξηση κρουσμάτων σε σχέση με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και το γεγονός ότι είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης που έχει δώσει άσυλο σε παιδόφιλους όπως πχ τον Πολάνσκι.)

Αυτό λοιπόν δεν άρεσε στην εξεγερμένη Γαλλική πνευματική ελίτ της εποχής, η οποία στην προσπάθεια της να σηκώσει το ανάστημα της απέναντι στην κρατική εξουσία που ρύθμιζε ολοκληρωτικά κάθε πτυχή της ζωής του ατόμου, θεωρούσε ότι το να αφήνεται στην κρίση των δικαστών ποια υπόθεση θα θεωρηθεί ως παιδοφιλία, θα ερμηνεύονταν κάθε φορά κατά τέτοιο τρόπο που να βολεύει την καθεστηκυία αστική συντηρητική ηθική τάξη. Αναφέρουν λοιπόν ένα παράδειγμα ότι ένας καθηγητής ενημέρωσε για θέματα αντισύλληψης κάτι μαθητές του και οι δικαστές το έκριναν ως παιδοφιλία. Έτσι όπως ήταν τότε ο νόμος της Γαλλίας περί σεξουαλικών αδικημάτων, υπήρχε και περίπτωση να "πιάσει" στη δαγκάνα και τέτοιες υποθέσεις σαν την προηγούμενη που είχαν να κάνουν με την σεξουαλική απελευθέρωση. Έτσι, οι συντηρητικοί δικαστές πάντα θα κατέκριναν τις πρωτοβουλίες τέτοιων ανθρώπων όπως του καθηγητή καθυστερώντας την σεξουαλική απελευθέρωση.

Από την άλλη δεν ήταν και αποδεκτό κάποιο όριο διότι δεν τους άρεσε η επιστημονική δογματική οπτική ότι οποιαδήποτε σεξουαλική πράξη με ανήλικο του δημιουργεί πάντα τραύματα. Αν για παράδειγμα κάποιος συνευρεθεί σεξουαλικά με 14χρονο/η και ας υπάρχει συναίνεση από την μεριά του/της, ποτέ δεν λαμβάνεται υπόψιν στο δικαστήριο η άποψη του/της διότι θεωρείτε a priori ότι έχει χειραγωγηθεί. Εδώ έβλεπαν μια δικαστική μεροληψία η οποία πατούσε σε επιστημονικό συμπέρασμα-δόγμα (και είναι γνωστό το πόσο απεχθανόντουσαν οι Μάηδες τεχνοεπιστημονικούς ντετερμινισμούς και δόγματα) ότι οποιαδήποτε σεξουαλική πράξη έχει σίγουρα αρνητικό ψυχικό αντίκτυπο στον ανήλικο ακόμα και αυτές με την συναίνεση του. Εδώ λοιπόν σου έλεγαν ότι ο Νόμος αναγνωρίζει βούληση, κρίση και ευθύνη σε ένα 14χρόνο που εγκληματεί ή θέλει να δουλέψει και σε θέματα σεξουαλικής του ζωής το θεωρεί ανίκανο. Οπότε, όλοι οι ενήλικοι κατηγορούμενοι που εμπλέκονταν σε υποθέσεις με ανηλίκους αναγνωρίζονταν ως εγκληματίες αποσοβώντας κατ'άυτό τον τρόπο το δύσκολο ερώτημα "από πότε και έπειτα να αναγνωρίσουμε σε ένα ανήλικο ότι μπορεί να είναι υπεύθυνο για την σεξουαλική του ζωή;" "Είναι σωστό να έχουμε ένα όριο; Αν πχ είναι τα 14 και πάνω γιατί να μην υπάρχει και ένα 13χρονο που είναι πιο ώριμο νωρίτερα; Άρα μήπως θα πρέπει να ελέγξουμε την κάθε περίπτωση χωριστά και το όριο να είναι απλά ενδεικτικό;". Μέχρι σε αυτό το σημείο θέτουν κάποια ερωτήματα που θα μπορούσα να τα χαρακτηρίσω έγκυρα, όμως η λύση που προτείνουν " όχι όριο, όλα τα παιδιά είναι ικανά και σε θέση να γνωρίζουν και να αντιλαμβάνονται την σεξουαλικότητα τους και δεν πρέπει να στερούνται του δικαιώματος αυτού" ξεπερνά την κοινή λογική μου και φυσικά με κάνει να θεωρώ ότι το παράκαναν απορρίπτοντας την θέση αυτή συλλήβδην.

Αυτή η υπερβολή έγινε αντιληπτή και από τους ίδιους τους υπογράφοντες κάποια χρόνια αργότερα, μάλιστα κάποιος είπε ότι ήταν τόσος ο ενθουσιασμός των ημερών που υπογράφανε διακηρύξεις συνεχώς χωρίς να ξέρουνε καν τι έγραφαν (κάτι σαν μόδα δηλαδή), αρκεί να είχαν αντιδραστικό και προκλητικό περιεχόμενο. Ο δε Κονμπετιτ το είχε τερματίσει στην υπερβολή της τακτικής αυτής, όταν έγραφε ότι μικρά παιδιά παίζανε μαζί του και τον πειράζανε σεξουαλικά γαργαλώντας τον παργαλάτσο του, κάτι που παραδέχθηκε αργότερα ότι τα έλεγε για να ερεθίσει την συντηρητική αστική τάξη (μπουρζουαζία). Αυτή η τακτική είναι συνήθης όπως βλέπουμε στην τέχνη πχ δίσκους ροκ και μέταλ που φέρουν αντιθρησκευτικά σύμβολα, γυμνές γυναίκες κλπ ή σε διασκευές θεατρικών έργων με προκλητικές σκηνές, μια τάση που ξεκίνησε από εκείνον τον Μάη και κρατά μέχρι σήμερα. Αυτή η τέχνη της πρόκλησης απέναντι στην κυρπαντελίστικη πνιγηρή αστική ζωή, ιδρύθηκε τότε και την υιοθέτησαν όλοι οι χώροι της κουλτούρας ανάμεσα τους και η πνευματική ελίτ της Γαλλίας με αυτές τις επιστολές υπέρ της σεξουαλικής απελευθέρωσης των ανηλίκων που δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή την γιορτή της υπερβολής. Είμαι σίγουρος πως απολάμβαναν περισσότερο την αμηχανία που προκαλούσαν με αυτές τι εκκλήσεις τους.

[John Brown Gun Club]

Έχουμε ξαναμιλήσει γι'αυτό το θέμα πριν δυο χρόνια. Σου είχα πει πως κάθε κίνημα προοδευτικό μέσα στο αγωνιστικό του momendum παρουσιάζει και ακραίες τάσεις, οι οποίες δεν σημαίνει πως θα γίνουν και αποδεκτές. Βασικά μόνο στην Γαλλία έγινε αυτό, από την πνευματική ελίτ του τόπου και όχι στις άλλες χώρες της Ευρώπης. Η Γαλλία έχει μια νομική "ανωμαλία" στο θέμα, ότι δεν αναγνωρίζει όριο ηλικίας κάτω από το οποίο είναι δεδομένο ¨αντικειμενικά¨ότι η σεξουαλική συνεύρεση με παιδί θα έχει αρνητικές συνέπειες για το ίδιο. Εμείς έχουμε ως όριο τα 18 χρόνια και σε άλλες χώρες τα 16 χρόνια, κάτω από το οποίο οποιαδήποτε συνεύρεση σεξουαλική ενηλίκου με τέτοιας ηλικίας άτομο είναι κατακριτέα. Η Γαλλία το αφήνει στην κρίση του δικαστή το όριο και αυτό έχει μάλλον να κάνει με την εν γένει κουλτούρα που υπάρχει στον τόπο. Επειδή η Γαλλία δεν έχει ηλικιακό όριο θα πρέπει να υποθέσουμε πως είναι όλοι παιδόφιλοι και διεστραμμένοι; Όχι βέβαια! (αν και υπάρχει μια μικρή αύξηση κρουσμάτων σε σχέση με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και το γεγονός ότι είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης που έχει δώσει άσυλο σε παιδόφιλους όπως πχ τον Πολάνσκι.)

Αυτό λοιπόν δεν άρεσε στην εξεγερμένη Γαλλική πνευματική ελίτ της εποχής, η οποία στην προσπάθεια της να σηκώσει το ανάστημα της απέναντι στην κρατική εξουσία που ρύθμιζε ολοκληρωτικά κάθε πτυχή της ζωής του ατόμου, θεωρούσε ότι το να αφήνεται στην κρίση των δικαστών ποια υπόθεση θα θεωρηθεί ως παιδοφιλία, θα ερμηνεύονταν κάθε φορά κατά τέτοιο τρόπο που να βολεύει την καθεστηκυία αστική συντηρητική ηθική τάξη. Αναφέρουν λοιπόν ένα παράδειγμα ότι ένας καθηγητής ενημέρωσε για θέματα αντισύλληψης κάτι μαθητές του και οι δικαστές το έκριναν ως παιδοφιλία. Έτσι όπως ήταν τότε ο νόμος της Γαλλίας περί σεξουαλικών αδικημάτων, υπήρχε και περίπτωση να "πιάσει" στη δαγκάνα και τέτοιες υποθέσεις σαν την προηγούμενη που είχαν να κάνουν με την σεξουαλική απελευθέρωση. Έτσι, οι συντηρητικοί δικαστές πάντα θα κατέκριναν τις πρωτοβουλίες τέτοιων ανθρώπων όπως του καθηγητή καθυστερώντας την σεξουαλική απελευθέρωση.

Από την άλλη δεν ήταν και αποδεκτό κάποιο όριο διότι δεν τους άρεσε η επιστημονική δογματική οπτική ότι οποιαδήποτε σεξουαλική πράξη με ανήλικο του δημιουργεί πάντα τραύματα. Αν για παράδειγμα κάποιος συνευρεθεί σεξουαλικά με 14χρονο/η και ας υπάρχει συναίνεση από την μεριά του/της, ποτέ δεν λαμβάνεται υπόψιν στο δικαστήριο η άποψη του/της διότι θεωρείτε a priori ότι έχει χειραγωγηθεί. Εδώ έβλεπαν μια δικαστική μεροληψία η οποία πατούσε σε επιστημονικό συμπέρασμα-δόγμα (και είναι γνωστό το πόσο απεχθανόντουσαν οι Μάηδες τεχνοεπιστημονικούς ντετερμινισμούς και δόγματα) ότι οποιαδήποτε σεξουαλική πράξη έχει σίγουρα αρνητικό ψυχικό αντίκτυπο στον ανήλικο ακόμα και αυτές με την συναίνεση του. Εδώ λοιπόν σου έλεγαν ότι ο Νόμος αναγνωρίζει βούληση, κρίση και ευθύνη σε ένα 14χρόνο που εγκληματεί ή θέλει να δουλέψει και σε θέματα σεξουαλικής του ζωής το θεωρεί ανίκανο. Οπότε, όλοι οι ενήλικοι κατηγορούμενοι που εμπλέκονταν σε υποθέσεις με ανηλίκους αναγνωρίζονταν ως εγκληματίες αποσοβώντας κατ'άυτό τον τρόπο το δύσκολο ερώτημα "από πότε και έπειτα να αναγνωρίσουμε σε ένα ανήλικο ότι μπορεί να είναι υπεύθυνο για την σεξουαλική του ζωή;" "Είναι σωστό να έχουμε ένα όριο; Αν πχ είναι τα 14 και πάνω γιατί να μην υπάρχει και ένα 13χρονο που είναι πιο ώριμο νωρίτερα; Άρα μήπως θα πρέπει να ελέγξουμε την κάθε περίπτωση χωριστά και το όριο να είναι απλά ενδεικτικό;". Μέχρι σε αυτό το σημείο θέτουν κάποια ερωτήματα που θα μπορούσα να τα χαρακτηρίσω έγκυρα, όμως η λύση που προτείνουν " όχι όριο, όλα τα παιδιά είναι ικανά και σε θέση να γνωρίζουν και να αντιλαμβάνονται την σεξουαλικότητα τους και δεν πρέπει να στερούνται του δικαιώματος αυτού" ξεπερνά την κοινή λογική μου και φυσικά με κάνει να θεωρώ ότι το παράκαναν απορρίπτοντας την θέση αυτή συλλήβδην.

Αυτή η υπερβολή έγινε αντιληπτή και από τους ίδιους τους υπογράφοντες κάποια χρόνια αργότερα, μάλιστα κάποιος είπε ότι ήταν τόσος ο ενθουσιασμός των ημερών που υπογράφανε διακηρύξεις συνεχώς χωρίς να ξέρουνε καν τι έγραφαν (κάτι σαν μόδα δηλαδή), αρκεί να είχαν αντιδραστικό και προκλητικό περιεχόμενο. Ο δε Κονμπετιτ το είχε τερματίσει στην υπερβολή της τακτικής αυτής, όταν έγραφε ότι μικρά παιδιά παίζανε μαζί του και τον πειράζανε σεξουαλικά γαργαλώντας τον παργαλάτσο του, κάτι που παραδέχθηκε αργότερα ότι τα έλεγε για να ερεθίσει την συντηρητική αστική τάξη (μπουρζουαζία). Αυτή η τακτική είναι συνήθης όπως βλέπουμε στην τέχνη πχ δίσκους ροκ και μέταλ που φέρουν αντιθρησκευτικά σύμβολα, γυμνές γυναίκες κλπ ή σε διασκευές θεατρικών έργων με προκλητικές σκηνές, μια τάση που ξεκίνησε από εκείνον τον Μάη και κρατά μέχρι σήμερα. Αυτή η τέχνη της πρόκλησης απέναντι στην κυρπαντελίστικη πνιγηρή αστική ζωή, ιδρύθηκε τότε και την υιοθέτησαν όλοι οι χώροι της κουλτούρας ανάμεσα τους και η πνευματική ελίτ της Γαλλίας με αυτές τις επιστολές υπέρ της σεξουαλικής απελευθέρωσης των ανηλίκων που δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή την γιορτή της υπερβολής. Είμαι σίγουρος πως απολάμβαναν περισσότερο την αμηχανία που προκαλούσαν με αυτές τι εκκλήσεις τους.

Ωραια, βαθια και νηφαλια απαντηση.

[paul25]

Έχουμε ξαναμιλήσει γι'αυτό το θέμα πριν δυο χρόνια. Σου είχα πει πως κάθε κίνημα προοδευτικό μέσα στο αγωνιστικό του momendum παρουσιάζει και ακραίες τάσεις, οι οποίες δεν σημαίνει πως θα γίνουν και αποδεκτές. Βασικά μόνο στην Γαλλία έγινε αυτό, από την πνευματική ελίτ του τόπου και όχι στις άλλες χώρες της Ευρώπης. Η Γαλλία έχει μια νομική "ανωμαλία" στο θέμα, ότι δεν αναγνωρίζει όριο ηλικίας κάτω από το οποίο είναι δεδομένο ¨αντικειμενικά¨ότι η σεξουαλική συνεύρεση με παιδί θα έχει αρνητικές συνέπειες για το ίδιο. Εμείς έχουμε ως όριο τα 18 χρόνια και σε άλλες χώρες τα 16 χρόνια, κάτω από το οποίο οποιαδήποτε συνεύρεση σεξουαλική ενηλίκου με τέτοιας ηλικίας άτομο είναι κατακριτέα. Η Γαλλία το αφήνει στην κρίση του δικαστή το όριο και αυτό έχει μάλλον να κάνει με την εν γένει κουλτούρα που υπάρχει στον τόπο. Επειδή η Γαλλία δεν έχει ηλικιακό όριο θα πρέπει να υποθέσουμε πως είναι όλοι παιδόφιλοι και διεστραμμένοι; Όχι βέβαια! (αν και υπάρχει μια μικρή αύξηση κρουσμάτων σε σχέση με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και το γεγονός ότι είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης που έχει δώσει άσυλο σε παιδόφιλους όπως πχ τον Πολάνσκι.)

Αυτό λοιπόν δεν άρεσε στην εξεγερμένη Γαλλική πνευματική ελίτ της εποχής, η οποία στην προσπάθεια της να σηκώσει το ανάστημα της απέναντι στην κρατική εξουσία που ρύθμιζε ολοκληρωτικά κάθε πτυχή της ζωής του ατόμου, θεωρούσε ότι το να αφήνεται στην κρίση των δικαστών ποια υπόθεση θα θεωρηθεί ως παιδοφιλία, θα ερμηνεύονταν κάθε φορά κατά τέτοιο τρόπο που να βολεύει την καθεστηκυία αστική συντηρητική ηθική τάξη. Αναφέρουν λοιπόν ένα παράδειγμα ότι ένας καθηγητής ενημέρωσε για θέματα αντισύλληψης κάτι μαθητές του και οι δικαστές το έκριναν ως παιδοφιλία. Έτσι όπως ήταν τότε ο νόμος της Γαλλίας περί σεξουαλικών αδικημάτων, υπήρχε και περίπτωση να "πιάσει" στη δαγκάνα και τέτοιες υποθέσεις σαν την προηγούμενη που είχαν να κάνουν με την σεξουαλική απελευθέρωση. Έτσι, οι συντηρητικοί δικαστές πάντα θα κατέκριναν τις πρωτοβουλίες τέτοιων ανθρώπων όπως του καθηγητή καθυστερώντας την σεξουαλική απελευθέρωση.

Από την άλλη δεν ήταν και αποδεκτό κάποιο όριο διότι δεν τους άρεσε η επιστημονική δογματική οπτική ότι οποιαδήποτε σεξουαλική πράξη με ανήλικο του δημιουργεί πάντα τραύματα. Αν για παράδειγμα κάποιος συνευρεθεί σεξουαλικά με 14χρονο/η και ας υπάρχει συναίνεση από την μεριά του/της, ποτέ δεν λαμβάνεται υπόψιν στο δικαστήριο η άποψη του/της διότι θεωρείτε a priori ότι έχει χειραγωγηθεί. Εδώ έβλεπαν μια δικαστική μεροληψία η οποία πατούσε σε επιστημονικό συμπέρασμα-δόγμα (και είναι γνωστό το πόσο απεχθανόντουσαν οι Μάηδες τεχνοεπιστημονικούς ντετερμινισμούς και δόγματα) ότι οποιαδήποτε σεξουαλική πράξη έχει σίγουρα αρνητικό ψυχικό αντίκτυπο στον ανήλικο ακόμα και αυτές με την συναίνεση του. Εδώ λοιπόν σου έλεγαν ότι ο Νόμος αναγνωρίζει βούληση, κρίση και ευθύνη σε ένα 14χρόνο που εγκληματεί ή θέλει να δουλέψει και σε θέματα σεξουαλικής του ζωής το θεωρεί ανίκανο. Οπότε, όλοι οι ενήλικοι κατηγορούμενοι που εμπλέκονταν σε υποθέσεις με ανηλίκους αναγνωρίζονταν ως εγκληματίες αποσοβώντας κατ'άυτό τον τρόπο το δύσκολο ερώτημα "από πότε και έπειτα να αναγνωρίσουμε σε ένα ανήλικο ότι μπορεί να είναι υπεύθυνο για την σεξουαλική του ζωή;" "Είναι σωστό να έχουμε ένα όριο; Αν πχ είναι τα 14 και πάνω γιατί να μην υπάρχει και ένα 13χρονο που είναι πιο ώριμο νωρίτερα; Άρα μήπως θα πρέπει να ελέγξουμε την κάθε περίπτωση χωριστά και το όριο να είναι απλά ενδεικτικό;". Μέχρι σε αυτό το σημείο θέτουν κάποια ερωτήματα που θα μπορούσα να τα χαρακτηρίσω έγκυρα, όμως η λύση που προτείνουν " όχι όριο, όλα τα παιδιά είναι ικανά και σε θέση να γνωρίζουν και να αντιλαμβάνονται την σεξουαλικότητα τους και δεν πρέπει να στερούνται του δικαιώματος αυτού" ξεπερνά την κοινή λογική μου και φυσικά με κάνει να θεωρώ ότι το παράκαναν απορρίπτοντας την θέση αυτή συλλήβδην.

Αυτή η υπερβολή έγινε αντιληπτή και από τους ίδιους τους υπογράφοντες κάποια χρόνια αργότερα, μάλιστα κάποιος είπε ότι ήταν τόσος ο ενθουσιασμός των ημερών που υπογράφανε διακηρύξεις συνεχώς χωρίς να ξέρουνε καν τι έγραφαν (κάτι σαν μόδα δηλαδή), αρκεί να είχαν αντιδραστικό και προκλητικό περιεχόμενο. Ο δε Κονμπετιτ το είχε τερματίσει στην υπερβολή της τακτικής αυτής, όταν έγραφε ότι μικρά παιδιά παίζανε μαζί του και τον πειράζανε σεξουαλικά γαργαλώντας τον παργαλάτσο του, κάτι που παραδέχθηκε αργότερα ότι τα έλεγε για να ερεθίσει την συντηρητική αστική τάξη (μπουρζουαζία). Αυτή η τακτική είναι συνήθης όπως βλέπουμε στην τέχνη πχ δίσκους ροκ και μέταλ που φέρουν αντιθρησκευτικά σύμβολα, γυμνές γυναίκες κλπ ή σε διασκευές θεατρικών έργων με προκλητικές σκηνές, μια τάση που ξεκίνησε από εκείνον τον Μάη και κρατά μέχρι σήμερα. Αυτή η τέχνη της πρόκλησης απέναντι στην κυρπαντελίστικη πνιγηρή αστική ζωή, ιδρύθηκε τότε και την υιοθέτησαν όλοι οι χώροι της κουλτούρας ανάμεσα τους και η πνευματική ελίτ της Γαλλίας με αυτές τις επιστολές υπέρ της σεξουαλικής απελευθέρωσης των ανηλίκων που δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή την γιορτή της υπερβολής. Είμαι σίγουρος πως απολάμβαναν περισσότερο την αμηχανία που προκαλούσαν με αυτές τι εκκλήσεις τους.

Ωραια, βαθια και νηφαλια απαντηση.

Ευχαριστώ!

[ΓΑΛΗ]

Αυτή η τακτική είναι συνήθης όπως βλέπουμε στην τέχνη πχ δίσκους ροκ και μέταλ που φέρουν αντιθρησκευτικά σύμβολα, γυμνές γυναίκες κλπ ή σε διασκευές θεατρικών έργων με προκλητικές σκηνές, μια τάση που ξεκίνησε από εκείνον τον Μάη και κρατά μέχρι σήμερα. Αυτή η τέχνη της πρόκλησης απέναντι στην κυρπαντελίστικη πνιγηρή αστική ζωή, ιδρύθηκε τότε και την υιοθέτησαν όλοι οι χώροι της κουλτούρας ανάμεσα τους και η πνευματική ελίτ της Γαλλίας με αυτές τις επιστολές υπέρ της σεξουαλικής απελευθέρωσης των ανηλίκων που δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή την γιορτή της υπερβολής. Είμαι σίγουρος πως απολάμβαναν περισσότερο την αμηχανία που προκαλούσαν με αυτές τι εκκλήσεις τους.

Ωραια, βαθια και νηφαλια απαντηση.

Ευχαριστώ!

Κι εγώ ευχαριστώ για την απάντηση γιατι απλώς επιβεβαιώνει αυτό που έγραψα.

Οπότε, το επαναλαμβάνω.

Οκ, κάποια τάγματα από τις ευαισθητοποιημένες αντισεξιστικές λεγεώνες είναι απλώς χαζοπίθηκες που αναμασάνε ρήσεις και κλισεδιές των εν λόγω διανοητών, σε όλα τα θέματα. Μηδενική κρίση.

Αλλά υπάρχουν και μιτομπουλουμπουτζήδες στρατηγοί, που τα ξέρουν. Και το βουλώνουν με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό του κάθε κακομοίρη που φοβάται να μιλήσει για το βιασμό του παιδιού του και τον ανέχεται για να μην εκθέσει την οικογένεια ή την ιδεολογία του στον καλό κόζμο.

Οι μοιραίοι τρεντοκακομοιραίοι.

Οι διανοούμενοι στο κοτέτσι της κωλοπετεινίτσας.

Τα σκοτεινά παπάρια του έρωτα.

Έχετε μηδενική δυνατότητα στις επαγωγές, έτσι;

Μόνον με σκονάκια λειτουργείτε.

[ΓΑΛΗ]

Είναι κάποιες στιγμές που οι αποδομητικές χαζομαρούλες, δεν μου προκαλούν εκνευρισμό αλλά τρυφερότητα ή γέλιο.

Μου έρχεται να σας χαϊδέψω το κεφαλάκι αλλά υπάρχει κίνδυνος να χαρακτηρισθώ παιδόφιλη και δεν θα το κάνω.