Πέθανε ο δημοσιογράφος Νίκος Ζαχαριάδης στα 55 του....Μια απο τις καλύτερες πένες της εποχής μας σιώπησε
Δημοσιεύτηκε: 15 Απρ 2021, 20:24
https://www.athensvoice.gr/moyfanet
https://www.protagon.gr/apopseis/moufanet
https://www.iefimerida.gr/ellada/nikos- ... is-pethane
https://www.efsyn.gr/tehnes/media/29015 ... zahariadis
Θλίψη προκαλεί ο ξαφνικός θάνατος του δημοσιογράφου Νίκου Ζαχαριάδη, ο οποίος «έσβησε» σήμερα μόλις στα 55 του χρόνια.
Σύμφωνα με πληροφορίες της ΕΡΤ, ο δημοσιογράφος βρισκόταν σε επαγελματικό ραντεβού όταν ένιωσε αδιαθεσία και κλήθηκε ασθενοφόρο. Δεν πρόλαβε, όμως, και άφησε την τελευταία του πνοή κατά τη διακομιδή του σε νοσοκομείο.
Ο Νίκος Ζαχαριάδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966, τελείωσε το Κολλέγιο Αθηνών και σπούδασε στο Πολιτικό τμήμα της Νομικής Σχολης, στο τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Παράλληλα ξεκίνησε να εργάζεται στο Ραδιόφωνο της ΕΤ-2. Το 1989 πέρασε στην εφημερίδα «Αυγή» ως Κριτικός Κινηματογράφου. Στην ίδια θέση έχει εργαστεί επίσης στις εφημερίδες «Ελεύθερος Τύπος» και «Μεσημβρινή».
Το 1993 εγκατέλειψε τις εφημερίδες και μεταπήδησε στον χώρο των περιοδικών, αρχικά ως αρχισυντάκτης στο περιοδικό ΜΑΧ και στη συνέχεια στο περιοδικό Nitro. Επί 5 χρόνια έγραφε τις «Απορίες Ενός Ζαλισμένου Αθηναίου» στο περιοδικό Downtown, από όπου προέκυψαν και δύο βιβλία. Από το 2005 μέχρι το 2012 δούλεψε στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», όπου είχε την ευθύνη του ένθετου περιοδικού «Big Fish» μέχρι το 2008. Στην Athens Voice έγραφε τη στήλη «Forrest Gump» αλλά και τη διαδικυακή στήλη Moufanet, ενώ παράλληλα ήταν παραγωγός του ραδιοφωνικού σταθμού Athens Voice radio 102.5.
Μόνο ο Νίκος Ζαχαριάδης μπορούσε να σε κάνει να γελάσεις τόσο πολύ, κάνοντας σε να νιώσεις στο τέλος όμως, σαν επίγευση μια πικρία για την πολιτική, κοινωνική, οικονομική επικαιρότητα. Ο δημοσιογράφος με το μοναδικό, ιδιοσυγκρασιακό ύφος και την διαυγή, οξυδερκή γραφή και φωνή, έφυγε σήμερα, ξαφνικά από τη ζωή.
Τρυφερό, μαύρο, υποδόριο, σαρκαστικό, θλιμένο, εξωφρενικό χιούμορ
Ο Νίκος Ζαχαριάδης, που έφυγε σήμερα, ξαφνικά σε ηλικία 55 ετών από ανακοπή καρδιάς, είχε έναν αυστηρά ιδιοσυγκρασικό τρόπο, ένα αυστηρά προσωπικό ιδίωμα στη γραφή του. Επένδυε στη συστηματική, ηδονική αποκαθήλωση του συστήματος και των εκλεκτών του, των διασημοτήτων της στιγμής, μέσα από κείμενα με αρμούς καλά δουλεμένους.
Δεν ήταν το χύμα χιούμορ στο στιλ του, ήταν το ελιτίστικο, το εξεζητημένο, το καλά δουλεμένο, το σαρκαστικό, που έφερε στην επιφάνεια μια ζελατίνα αμεσότητας και λαϊκής πρόσληψης.
Και έτσι, ακόμα και τα εξωφρενικά που σκαρφιζόταν, γίνονταν πιστευτά.
Διότι έγραφε με έναν τρόπο που έδινε στον αναγνώστη την εντύπωση ότι ο υπογράφων σαστίζει, μένει άναυδος, οργίζεται και συνδέεται με το περιεχόμενο του κειμένου.
Εδινε την αίσθηση του βιωμένου και του συναισθήματος που βλέπουμε σε ήρωες των πάνελ και των ριάλιτι.
Ο Νίκος Ζαχαριάδης έφερε κάτι από τα σκοτάδια ενός διανοούμενου, ενός σαρκαστικού συγγραφέα με διαρκή υπαρξιακά ζητήματα, στα περιοδικά και τα έντυπα που είχαν σημαία τους την ομορφιά, την καλή ζωή, την πολυτέλεια, το ελληνικό όνειρο: στο περιοδικό ΜΑΧ στη συνέχεια στο περιοδικό Nitro, στο περιοδικό Downtown, αργότερα στο «Πρώτο Θέμα».
Και μετά, καθώς και η χώρα έμπαινε στην δίνη της κρίσης και της διάψευσης των ονείρων μιας εύκολης ευζωίας, η γραφή του άρχισε να βαθαίνει και να γίνεται πιο πολιτική χωρίς ποτέ να χάσει το φλεγματικό ύφος, τη διάθεση να αναποδογυρίσει το σύστημα και να το κανιβαλλίσει, τρυφερά αλλά και επίμονα. Ετσι άρχισε η εποχή των κειμένων στην Αthens Voice, στο Protagon, στον Φιλελεύθερο.
Κάπου εκεί εμφανίζεται με την στήλη «Ερωτήσεις ενός ζαλισμένου Αθηναίου», την περίφημη βινιέτα «Στ’ αρχίδια μας» και το «Μούφανετ» να σχολιάζει ειδήσεις που κυριαρχούσαν στο δεκαπεντάλεπτο της φήμης και που πραγματικά ήταν ανούσια, ρηχά θέματα που εντυπωσίαζαν με την κενότητα και ταυτόχρονα την απήχησή τους στο κοινό.
https://www.protagon.gr/apopseis/moufanet
https://www.iefimerida.gr/ellada/nikos- ... is-pethane
https://www.efsyn.gr/tehnes/media/29015 ... zahariadis
Θλίψη προκαλεί ο ξαφνικός θάνατος του δημοσιογράφου Νίκου Ζαχαριάδη, ο οποίος «έσβησε» σήμερα μόλις στα 55 του χρόνια.
Σύμφωνα με πληροφορίες της ΕΡΤ, ο δημοσιογράφος βρισκόταν σε επαγελματικό ραντεβού όταν ένιωσε αδιαθεσία και κλήθηκε ασθενοφόρο. Δεν πρόλαβε, όμως, και άφησε την τελευταία του πνοή κατά τη διακομιδή του σε νοσοκομείο.
Ο Νίκος Ζαχαριάδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966, τελείωσε το Κολλέγιο Αθηνών και σπούδασε στο Πολιτικό τμήμα της Νομικής Σχολης, στο τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Παράλληλα ξεκίνησε να εργάζεται στο Ραδιόφωνο της ΕΤ-2. Το 1989 πέρασε στην εφημερίδα «Αυγή» ως Κριτικός Κινηματογράφου. Στην ίδια θέση έχει εργαστεί επίσης στις εφημερίδες «Ελεύθερος Τύπος» και «Μεσημβρινή».
Το 1993 εγκατέλειψε τις εφημερίδες και μεταπήδησε στον χώρο των περιοδικών, αρχικά ως αρχισυντάκτης στο περιοδικό ΜΑΧ και στη συνέχεια στο περιοδικό Nitro. Επί 5 χρόνια έγραφε τις «Απορίες Ενός Ζαλισμένου Αθηναίου» στο περιοδικό Downtown, από όπου προέκυψαν και δύο βιβλία. Από το 2005 μέχρι το 2012 δούλεψε στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», όπου είχε την ευθύνη του ένθετου περιοδικού «Big Fish» μέχρι το 2008. Στην Athens Voice έγραφε τη στήλη «Forrest Gump» αλλά και τη διαδικυακή στήλη Moufanet, ενώ παράλληλα ήταν παραγωγός του ραδιοφωνικού σταθμού Athens Voice radio 102.5.
Μόνο ο Νίκος Ζαχαριάδης μπορούσε να σε κάνει να γελάσεις τόσο πολύ, κάνοντας σε να νιώσεις στο τέλος όμως, σαν επίγευση μια πικρία για την πολιτική, κοινωνική, οικονομική επικαιρότητα. Ο δημοσιογράφος με το μοναδικό, ιδιοσυγκρασιακό ύφος και την διαυγή, οξυδερκή γραφή και φωνή, έφυγε σήμερα, ξαφνικά από τη ζωή.
Τρυφερό, μαύρο, υποδόριο, σαρκαστικό, θλιμένο, εξωφρενικό χιούμορ
Ο Νίκος Ζαχαριάδης, που έφυγε σήμερα, ξαφνικά σε ηλικία 55 ετών από ανακοπή καρδιάς, είχε έναν αυστηρά ιδιοσυγκρασικό τρόπο, ένα αυστηρά προσωπικό ιδίωμα στη γραφή του. Επένδυε στη συστηματική, ηδονική αποκαθήλωση του συστήματος και των εκλεκτών του, των διασημοτήτων της στιγμής, μέσα από κείμενα με αρμούς καλά δουλεμένους.
Δεν ήταν το χύμα χιούμορ στο στιλ του, ήταν το ελιτίστικο, το εξεζητημένο, το καλά δουλεμένο, το σαρκαστικό, που έφερε στην επιφάνεια μια ζελατίνα αμεσότητας και λαϊκής πρόσληψης.
Και έτσι, ακόμα και τα εξωφρενικά που σκαρφιζόταν, γίνονταν πιστευτά.
Διότι έγραφε με έναν τρόπο που έδινε στον αναγνώστη την εντύπωση ότι ο υπογράφων σαστίζει, μένει άναυδος, οργίζεται και συνδέεται με το περιεχόμενο του κειμένου.
Εδινε την αίσθηση του βιωμένου και του συναισθήματος που βλέπουμε σε ήρωες των πάνελ και των ριάλιτι.
Ο Νίκος Ζαχαριάδης έφερε κάτι από τα σκοτάδια ενός διανοούμενου, ενός σαρκαστικού συγγραφέα με διαρκή υπαρξιακά ζητήματα, στα περιοδικά και τα έντυπα που είχαν σημαία τους την ομορφιά, την καλή ζωή, την πολυτέλεια, το ελληνικό όνειρο: στο περιοδικό ΜΑΧ στη συνέχεια στο περιοδικό Nitro, στο περιοδικό Downtown, αργότερα στο «Πρώτο Θέμα».
Και μετά, καθώς και η χώρα έμπαινε στην δίνη της κρίσης και της διάψευσης των ονείρων μιας εύκολης ευζωίας, η γραφή του άρχισε να βαθαίνει και να γίνεται πιο πολιτική χωρίς ποτέ να χάσει το φλεγματικό ύφος, τη διάθεση να αναποδογυρίσει το σύστημα και να το κανιβαλλίσει, τρυφερά αλλά και επίμονα. Ετσι άρχισε η εποχή των κειμένων στην Αthens Voice, στο Protagon, στον Φιλελεύθερο.
Κάπου εκεί εμφανίζεται με την στήλη «Ερωτήσεις ενός ζαλισμένου Αθηναίου», την περίφημη βινιέτα «Στ’ αρχίδια μας» και το «Μούφανετ» να σχολιάζει ειδήσεις που κυριαρχούσαν στο δεκαπεντάλεπτο της φήμης και που πραγματικά ήταν ανούσια, ρηχά θέματα που εντυπωσίαζαν με την κενότητα και ταυτόχρονα την απήχησή τους στο κοινό.