Το ταξίδι στην Ελλάδα που ξεκίνησε σαν όνειρο ζωής και εξελίχθηκε σε εφιάλτη

Κοινωνικά θέματα και προβληματισμοί
Κανόνες Δ. Συζήτησης
Προσοχή: Σύμφωνα με το νόμο απαγορεύεται η δημοσιοποίηση ονομαστικά η φωτογραφικά ποινικών καταδικών οποιουδήποτε βαθμού & αιτιολογίας καθώς εμπίπτουν στα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα του ατόμου. Τυχόν δημοσιοποίηση τέτοιων δεδομένων ενδέχεται να επιφέρει ποινικές κυρώσεις στο συντάκτη. Επιτρέπεται μόνο αν έχει δοθεί εισαγγελική εντολή και μόνο για το χρονικό διάστημα που αυτή ισχύει. Οφείλετε σε κάθε περίπτωση να ζητήσετε με αναφορά τη διαγραφή της ανάρτησης πριν παρέλθει το χρονικό διάστημα της νόμιμης δημοσιοποίησης. Η διαχείριση αποποιείται κάθε ευθύνη για τυχόν ποινικές ευθύνες αν παραβιάσετε τα παραπάνω.
bluerose
Δημοσιεύσεις: 9426
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 22:08

Το ταξίδι στην Ελλάδα που ξεκίνησε σαν όνειρο ζωής και εξελίχθηκε σε εφιάλτη

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από bluerose » 29 Ιούλ 2018, 15:58

Φτάσαμε στο ξενοδοχείο περίπου στις 4. Δεν είδαμε κανέναν μέσα και κατευθυνθήκαμε προς το δωμάτιο που θεωρήσαμε ότι είναι το δικό μας. Επειδή ήμασταν ιδιαίτερα κουρασμένοι αποφασίσαμε να ξαπλώσουμε. Η γυναίκα μου εξακολουθούσε να κοιμάται. Εγώ πήγα να κλείσω τα παράθυρα και διαπιστώνω ότι έξω υπάρχουν φλόγες στα δέντρα, ακόμη και σε αυτά που βρίσκονται στο αίθριο. Φύσαγε πάρα πολύ δυνατά. Το ξενοδοχείο βρίσκεται σε χώρο περικυκλωμένο από πράσινο και δέντρα. Αρχίσαμε να βλέπουμε αποκαΐδια και σπίθες. Βγήκα να δω αν υπάρχει κάποιος στο νχώρο του ξενοδοχείου και δεν είδα κανέναν. Ήμασταν μόνοι μας. Οπότε επιστρέφω στο δωμάτιο και βλέπω κάποια αποκαΐδια να πέφτουν πάνω στο χαλί.

Άρχισα να βρέχω όλες τις πετσέτες προσπαθώντας να σκεπάσω το πρόσωπό μας και όλα τα αντικείμενα που μπορούσα για να μπορούμε να αναπνέουμε. Αμέσως πήρα τηλέφωνο την ιδιοκτήτρια, η οποία μας είπε ότι θα ερχόταν σε ένα πεντάλεπτο. Ωστόσο δεν έφτασε ποτέ, διότι είχαν κλείσει όλους τους δρόμους. Δεν είχα παρόμοια εμπειρία στο παρελθόν, αλλά το ένστικτο της αυτοσυντήρησης με ώθησε να ψάξω τρόπους επιβίωσης.

Πήραμε και άλλη φορά την ιδιοκτήτρια και μετά είδα στον καθρέφτη το νούμερο του ταξί, αλλά μας είπε ο οδηγός ότι δεν μπορεί να έρθει να μας πάρει, γιατί οι δρόμοι είχαν κλείσει. Ωστόσο, η φωτιά εξακολουθούσε να είναι δυνατή. Παντού γύρω μου έβλεπα να καίγονται. Φοβηθήκαμε, μιλούσαμε μεταξύ μας για να δώσουμε κουράγιο ο ένας στον άλλο και προσευχόμασταν. Όταν συνειδητοποίησα ότι κανείς δεν θα έρθει να μας βρει και πως ούτε το ταξί θα μας αναζητήσει, τηλεφωνώ ξανά στην ιδιοκτήτρια, η οποία μας έδωσε οδηγίες για να μπορέσουμε να βγούμε και να προσανατολιστούμε προς την παραλία

Ωστόσο, κάποια δέντρα, που ήταν ήδη καμένα, καθώς και αυτοκίνητα που ήδη είχαν καεί και εκραγεί, μας έδιναν τη δυνατότητα να βγούμε και να περπατήσουμε πιο ακίνδυνα, αν και το ακριβώς δίπλα σπίτι την ώρα που βγήκαμε καιγόταν. Η ζέστη ήταν φοβερή και κάποια σημεία του ξενοδοχείου είχαν πάρει φωτιά. Αφήσαμε όλα τα προσωπικά μας αντικείμενα, τυλιχθήκαμε με τις βρεγμένες πετσέτες και ακολουθώντας τον δρόμο που μας υπέδειξε η ιδιοκτήτρια περπατήσαμε περίπου πέντε λεπτά συναντώντας μία ηλικιωμένη γυναίκα από την οποία ζητήσαμε να μας πει πώς να φτάσουμε στην παραλία.

Η ηλικιωμένη μας βοήθησε πολύ, δυστυχώς δεν ξέρω αν ζει ακόμα. Δεν μας ακολούθησε, γιατί ήθελε να μείνει στο σπίτι της. Ακολουθήσαμε αριστερά έναν δρόμο, περπατήσαμε αρκετά και φτάσαμε στη μικρή παραλία του ξενοδοχείου Ramada, όπου υπήρχαν ήδη 100 με 150 άτομα. Υπήρχαν παιδιά, έγκυες, ηλικιωμένοι, σκυλιά. Έβηχαν και δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν. Ήταν όλα καμένα. Όλα μαύρα. Επικρατούσε χάος και πανικός. Και παντού υπήρχε καπνός.
Κάποιος ήρθε και μας είπε να περάσουμε στο εσωτερικό του ξενοδοχείου και να περιμένουμε εκεί μέχρι να έρθει κάποιο πλοίο. Στην αίθουσα του ξενοδοχείου μας φρόντισαν και μας περιποιήθηκαν. Υπήρχε ρεύμα και wifi και έτσι μπορέσαμε να επικοινωνήσουμε με τους συγγενείς μας. Προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε και με τον πρέσβη. Εκεί ήμασταν ασφαλείς.

Εκεί περιμέναμε τρεις με τέσσερις ώρες. Τότε κάποιος κύριος ήρθε και μας είπε να ετοιμαστούμε γιατί σε δεκαπέντε λεπτά θα έφτανε κάποιο πλοίο να μας πάρει.

Κατεβαίνουμε ξανά στην παραλία, υπήρχαν βάρκες και μικρά πλοιάρια στα ανοιχτά, αλλά ήταν πολύ δύσκολο να προσεγγίσουν λόγω των βράχων. Κάποιο φουσκωτό, μάλλον κάποιου ιδιώτη, πλησίασε και επιβιβάστηκαν τέσσερα – πέντε άτομα. Αυτή ήταν η πρώτη προσέγγιση και η πρώτη διάσωση ανθρώπων από τη συγκεκριμένη παραλία. Η συνολική αναμονή διήρκεσε περίπου τέσσερις ώρες και κατά τις 9 προσέγγισε μικρό σκάφος στο οποίο επιβιβαστήκαμε και μας μετέφερε σε σκάφος του λιμενικού, το οποίο μας οδήγησε στο λιμάνι της Ραφήνας.

http://www.enikonomia.gr/timeliness/193 ... -sto-.html

Άβαταρ μέλους
ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ
Δημοσιεύσεις: 8147
Εγγραφή: 12 Μάιος 2018, 23:44
Phorum.gr user: ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ

Re: Το ταξίδι στην Ελλάδα που ξεκίνησε σαν όνειρο ζωής και εξελίχθηκε σε εφιάλτη

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ » 28 Φεβ 2020, 16:45

bluerose έγραψε:
29 Ιούλ 2018, 15:58
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο περίπου στις 4. Δεν είδαμε κανέναν μέσα και κατευθυνθήκαμε προς το δωμάτιο που θεωρήσαμε ότι είναι το δικό μας. Επειδή ήμασταν ιδιαίτερα κουρασμένοι αποφασίσαμε να ξαπλώσουμε. Η γυναίκα μου εξακολουθούσε να κοιμάται. Εγώ πήγα να κλείσω τα παράθυρα και διαπιστώνω ότι έξω υπάρχουν φλόγες στα δέντρα, ακόμη και σε αυτά που βρίσκονται στο αίθριο. Φύσαγε πάρα πολύ δυνατά. Το ξενοδοχείο βρίσκεται σε χώρο περικυκλωμένο από πράσινο και δέντρα. Αρχίσαμε να βλέπουμε αποκαΐδια και σπίθες. Βγήκα να δω αν υπάρχει κάποιος στο νχώρο του ξενοδοχείου και δεν είδα κανέναν. Ήμασταν μόνοι μας. Οπότε επιστρέφω στο δωμάτιο και βλέπω κάποια αποκαΐδια να πέφτουν πάνω στο χαλί.

Άρχισα να βρέχω όλες τις πετσέτες προσπαθώντας να σκεπάσω το πρόσωπό μας και όλα τα αντικείμενα που μπορούσα για να μπορούμε να αναπνέουμε. Αμέσως πήρα τηλέφωνο την ιδιοκτήτρια, η οποία μας είπε ότι θα ερχόταν σε ένα πεντάλεπτο. Ωστόσο δεν έφτασε ποτέ, διότι είχαν κλείσει όλους τους δρόμους. Δεν είχα παρόμοια εμπειρία στο παρελθόν, αλλά το ένστικτο της αυτοσυντήρησης με ώθησε να ψάξω τρόπους επιβίωσης.

Πήραμε και άλλη φορά την ιδιοκτήτρια και μετά είδα στον καθρέφτη το νούμερο του ταξί, αλλά μας είπε ο οδηγός ότι δεν μπορεί να έρθει να μας πάρει, γιατί οι δρόμοι είχαν κλείσει. Ωστόσο, η φωτιά εξακολουθούσε να είναι δυνατή. Παντού γύρω μου έβλεπα να καίγονται. Φοβηθήκαμε, μιλούσαμε μεταξύ μας για να δώσουμε κουράγιο ο ένας στον άλλο και προσευχόμασταν. Όταν συνειδητοποίησα ότι κανείς δεν θα έρθει να μας βρει και πως ούτε το ταξί θα μας αναζητήσει, τηλεφωνώ ξανά στην ιδιοκτήτρια, η οποία μας έδωσε οδηγίες για να μπορέσουμε να βγούμε και να προσανατολιστούμε προς την παραλία

Ωστόσο, κάποια δέντρα, που ήταν ήδη καμένα, καθώς και αυτοκίνητα που ήδη είχαν καεί και εκραγεί, μας έδιναν τη δυνατότητα να βγούμε και να περπατήσουμε πιο ακίνδυνα, αν και το ακριβώς δίπλα σπίτι την ώρα που βγήκαμε καιγόταν. Η ζέστη ήταν φοβερή και κάποια σημεία του ξενοδοχείου είχαν πάρει φωτιά. Αφήσαμε όλα τα προσωπικά μας αντικείμενα, τυλιχθήκαμε με τις βρεγμένες πετσέτες και ακολουθώντας τον δρόμο που μας υπέδειξε η ιδιοκτήτρια περπατήσαμε περίπου πέντε λεπτά συναντώντας μία ηλικιωμένη γυναίκα από την οποία ζητήσαμε να μας πει πώς να φτάσουμε στην παραλία.

Η ηλικιωμένη μας βοήθησε πολύ, δυστυχώς δεν ξέρω αν ζει ακόμα. Δεν μας ακολούθησε, γιατί ήθελε να μείνει στο σπίτι της. Ακολουθήσαμε αριστερά έναν δρόμο, περπατήσαμε αρκετά και φτάσαμε στη μικρή παραλία του ξενοδοχείου Ramada, όπου υπήρχαν ήδη 100 με 150 άτομα. Υπήρχαν παιδιά, έγκυες, ηλικιωμένοι, σκυλιά. Έβηχαν και δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν. Ήταν όλα καμένα. Όλα μαύρα. Επικρατούσε χάος και πανικός. Και παντού υπήρχε καπνός.
Κάποιος ήρθε και μας είπε να περάσουμε στο εσωτερικό του ξενοδοχείου και να περιμένουμε εκεί μέχρι να έρθει κάποιο πλοίο. Στην αίθουσα του ξενοδοχείου μας φρόντισαν και μας περιποιήθηκαν. Υπήρχε ρεύμα και wifi και έτσι μπορέσαμε να επικοινωνήσουμε με τους συγγενείς μας. Προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε και με τον πρέσβη. Εκεί ήμασταν ασφαλείς.

Εκεί περιμέναμε τρεις με τέσσερις ώρες. Τότε κάποιος κύριος ήρθε και μας είπε να ετοιμαστούμε γιατί σε δεκαπέντε λεπτά θα έφτανε κάποιο πλοίο να μας πάρει.

Κατεβαίνουμε ξανά στην παραλία, υπήρχαν βάρκες και μικρά πλοιάρια στα ανοιχτά, αλλά ήταν πολύ δύσκολο να προσεγγίσουν λόγω των βράχων. Κάποιο φουσκωτό, μάλλον κάποιου ιδιώτη, πλησίασε και επιβιβάστηκαν τέσσερα – πέντε άτομα. Αυτή ήταν η πρώτη προσέγγιση και η πρώτη διάσωση ανθρώπων από τη συγκεκριμένη παραλία. Η συνολική αναμονή διήρκεσε περίπου τέσσερις ώρες και κατά τις 9 προσέγγισε μικρό σκάφος στο οποίο επιβιβαστήκαμε και μας μετέφερε σε σκάφος του λιμενικού, το οποίο μας οδήγησε στο λιμάνι της Ραφήνας.

http://www.enikonomia.gr/timeliness/193 ... -sto-.html

.

Ελληνική Φιλοξενία καί τό γαμημένο τό Φιλότιμο..... :fp:

Τούς άφησαν νά καούν.....ούτε τηλέφωνο δέν τούς πήραν νά τούς πούν

πώς νά φύγουν..... :e040: ..... :011:

Μού θέλουνε καί πλούσιους τουρίστες τά μουνοπανίδια.....οι Σκατυβλαχαίοι.... :fp:

.
Ταφόπλακα τού Μέλλοντος τών Παιδιών μας η Γραφειοκρατεία καί οί Συντάξεις άνω τών 400 € ....

Δουλειά δέν έχει ό Διάολος γαμάει τά Παιδιά του .... Έλληνική Λαική Σοφία

Δέν ξέρεις κάν τό Λόγο ..........γιά νά μάς Ύποτάξης .........Σαδιστάκο ...

aspergillus
Δημοσιεύσεις: 1603
Εγγραφή: 16 Απρ 2018, 18:12

Re: Το ταξίδι στην Ελλάδα που ξεκίνησε σαν όνειρο ζωής και εξελίχθηκε σε εφιάλτη

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από aspergillus » 04 Μαρ 2020, 01:53

ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ έγραψε:
28 Φεβ 2020, 16:45
Ελληνική Φιλοξενία καί τό γαμημένο τό Φιλότιμο..... :fp:


Αυτά στην Ελλάδα ήταν και είναι εντελώς ανύπαρκτες έννοιες.

Gouerino 4
Δημοσιεύσεις: 1785
Εγγραφή: 25 Οκτ 2019, 19:33

Re: Το ταξίδι στην Ελλάδα που ξεκίνησε σαν όνειρο ζωής και εξελίχθηκε σε εφιάλτη

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Gouerino 4 » 04 Μαρ 2020, 02:11

Πληρωσαν οι μπινεδες;
Η βρηκαν ευκαιρία για πιστολιασμα;

Άβαταρ μέλους
nostromos
Δημοσιεύσεις: 23061
Εγγραφή: 12 Ιούλ 2018, 22:06
Phorum.gr user: nostromos

Re: Το ταξίδι στην Ελλάδα που ξεκίνησε σαν όνειρο ζωής και εξελίχθηκε σε εφιάλτη

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από nostromos » 04 Μαρ 2020, 02:18

απευθειας απο το κειμενο αρχη αρχη
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο περίπου στις 4. Δεν είδαμε κανέναν μέσα και κατευθυνθήκαμε προς το δωμάτιο που θεωρήσαμε ότι είναι το δικό μας. Επειδή ήμασταν ιδιαίτερα κουρασμένοι αποφασίσαμε να ξαπλώσουμε.
δεν βρηκανε κανενα και μπηκανε σε ενα δωματιο που θεωρησανε δικο τους ... ριξανε και μια ξαπλα ... και φταινε καποιοι που δεν ητανε εκει ... οκ
η προσοχη μας στο Καστελοριζο

Άβαταρ μέλους
nostromos
Δημοσιεύσεις: 23061
Εγγραφή: 12 Ιούλ 2018, 22:06
Phorum.gr user: nostromos

Re: Το ταξίδι στην Ελλάδα που ξεκίνησε σαν όνειρο ζωής και εξελίχθηκε σε εφιάλτη

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από nostromos » 04 Μαρ 2020, 02:20

Αμέσως πήρα τηλέφωνο την ιδιοκτήτρια, η οποία μας είπε ότι θα ερχόταν σε ένα πεντάλεπτο. Ωστόσο δεν έφτασε ποτέ, διότι είχαν κλείσει όλους τους δρόμους
η ιδιοκτητρια που θα εβαζε σε κινδυνο τη ζωη της ηταν σκατοψυχη ...οκ
η προσοχη μας στο Καστελοριζο

Άβαταρ μέλους
nostromos
Δημοσιεύσεις: 23061
Εγγραφή: 12 Ιούλ 2018, 22:06
Phorum.gr user: nostromos

Re: Το ταξίδι στην Ελλάδα που ξεκίνησε σαν όνειρο ζωής και εξελίχθηκε σε εφιάλτη

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από nostromos » 04 Μαρ 2020, 02:25

τηλεφωνώ ξανά στην ιδιοκτήτρια, η οποία μας έδωσε οδηγίες για να μπορέσουμε να βγούμε και να προσανατολιστούμε προς την παραλία
ακολουθώντας τον δρόμο που μας υπέδειξε η ιδιοκτήτρια περπατήσαμε περίπου πέντε λεπτά συναντώντας μία ηλικιωμένη γυναίκα από την οποία ζητήσαμε να μας πει πώς να φτάσουμε στην παραλία.

Η ηλικιωμένη μας βοήθησε πολύ, δυστυχώς δεν ξέρω αν ζει ακόμα.
Κάποιος ήρθε και μας είπε να περάσουμε στο εσωτερικό του ξενοδοχείου και να περιμένουμε εκεί μέχρι να έρθει κάποιο πλοίο. Στην αίθουσα του ξενοδοχείου μας φρόντισαν και μας περιποιήθηκαν. Υπήρχε ρεύμα και wifi και έτσι μπορέσαμε να επικοινωνήσουμε με τους συγγενείς μας. Προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε και με τον πρέσβη. Εκεί ήμασταν ασφαλείς
χορτασαμε σκαστοψυχια εδω μεσα ... αντε γεια
η προσοχη μας στο Καστελοριζο

Απάντηση


  • Παραπλήσια Θέματα
    Απαντήσεις
    Προβολές
    Τελευταία δημοσίευση

Επιστροφή στο “Κοινωνικά θέματα”

Phorum.com.gr : Αποποίηση Ευθυνών