ΣτΕ: Χάνει οριστικά τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα ο Γερμανός καθηγητής ιστορίας, Χάινς Ρίχτερ

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Και θέλω να διαβάζω και μελετώ τις απόψεις πάνω στα ιστορικά γεγονότα από ολες τις πλευρές

Σαν στρατιωτικός θα ξέρεις ότι ο τραυματισμένος παραμένει εντός μάχης εκτός αν έχει παραδοθεί. Επίσης αντάρτης θεωρούνται νόμιμοι μαχητές αν φέρουν οποιοδήποτε σήμα η τα όπλα τους σε πλήρη θέαση. Τα περί bandid warfare των Γερμανών τα ακούω τζάμπα. Επίσης ο κάθε πολίτης νόμιμα δικαιούται να αμύνεται της πατρίδας του σαν levee en masse που εμείς το αποκαλούμε «παλλαϊκή άμυνα».

Εγώ σαν άτομο που μελετά ιστορία θέλω να μελετώ τα ιστορικά γεγονότα και καταστάσεις διαβάζοντας ιστορικούς από όλες τις πλευρές και δεν δέχομαι την φίμωση ή απόκρυψη ιστορικών απόψεων ή στοιχείων γιατί δεν αρέσουν στο κυρίαρχο πολιτικό ιδεολογικό σύστημα .


Για τα γεγονότα της μάχης της Κρητης άνοιξε αν θέλεις άλλο νήμα

[Ζαποτέκος]

Όποιος θέλει λεπτομέρειες για τα σφάλματα του Ρίχτερ εδώ :

Η Μάχη της Κρήτης: Ένας αντίλογος στις αναθεωρητικές θέσεις του Χάιντς Ρίχτερ, Μέρος Α’
https://belisarius21.wordpress.com/2016 ... %b1%ce%bd/

Η Μάχη της Κρήτης: Ένας αντίλογος στις αναθεωρητικές θέσεις του Χάιντς Ρίχτερ, Μέρος Β’
https://belisarius21.wordpress.com/2016 ... 82-%CE%B1/

Κυρίως το Β΄μέρος.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Και θέλω να διαβάζω και μελετώ τις απόψεις πάνω στα ιστορικά γεγονότα από ολες τις πλευρές

Σαν στρατιωτικός θα ξέρεις ότι ο τραυματισμένος παραμένει εντός μάχης εκτός αν έχει παραδοθεί. Επίσης αντάρτης θεωρούνται νόμιμοι μαχητές αν φέρουν οποιοδήποτε σήμα η τα όπλα τους σε πλήρη θέαση. Τα περί bandid warfare των Γερμανών τα ακούω τζάμπα. Επίσης ο κάθε πολίτης νόμιμα δικαιούται να αμύνεται της πατρίδας του σαν levee en masse που εμείς το αποκαλούμε «παλλαϊκή άμυνα».

Οι αντάρτες ΔΕΝ θεωρούνται ως νόμιμοι μαχητές
Αμαχος πληθυσμός που φέρει όπλα και συμμετέχει στις εχθροπραξίες ΔΕΝ θεωρείται αμαχος

[Ζαποτέκος]

Οι αντάρτες ΔΕΝ θεωρούνται ως νόμιμοι μαχητές
Αμαχος πληθυσμός που φέρει όπλα και συμμετέχει στις εχθροπραξίες ΔΕΝ θεωρείται αμαχος

Δεν ήταν αντάρτες. Αυτό είναι ένα σφάλμα του Ρίχτερ. Ήταν άτακτοι :


Σύμβαση της Χάγης

Άρθρο 1: Οι νόμοι, τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις του πολέμου εφαρμόζονται όχι μόνον σε στρατούς αλλά επίσης και σε πολιτοφυλακές και σε εθελοντικά σώματα που πληρούν τις ακόλουθες συνθήκες:

• Διοικούνται από ένα πρόσωπο που είναι υπεύθυνο για τους υφισταμένους του.
  Έχουν ένα σταθερό χαρακτηριστικό έμβλημα, ευδιάκριτο από απόσταση
  Φέρουν τα όπλα εμφανώς
  Διεξάγουν τις επιχειρήσεις τους σύμφωνα με τους νόμους και τα έθιμα του πολέμου.
  Σε χώρες όπου η πολιτοφυλακή ή εθελοντικά σώματα συγκροτούν τον στρατό ή αποτελούν μέρος του, αυτά συμπεριλαμβάνονται στον όρο «στρατός».

Άρθρο 2: Οι κάτοικοι μιας περιοχής που δεν κατέχεται και οι οποίοι, κατά την προσέγγιση του εχθρού, αυθορμήτως λαμβάνουν τα όπλα για να αντισταθούν στα εισβάλλοντα στρατεύματα χωρίς να έχουν χρόνο να οργανωθούν σύμφωνα με το Άρθρο 1, θα θεωρούνται εμπόλεμοι εάν φέρουν τα όπλα εμφανώς και εάν σέβονται τους νόμους και τα έθιμα του πολέμου.

Άρθρο 3: Οι ένοπλες δυνάμεις των εμπολέμων μερών μπορεί να απαρτίζονται από μαχίμους και μη μαχίμους. Σε περίπτωση συλλήψεώς τους από τον εχθρό, και οι δύο κατηγορίες έχουν το δικαίωμα να αντιμετωπίζονται ως αιχμάλωτοι πολέμου.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Οι αντάρτες ΔΕΝ θεωρούνται ως νόμιμοι μαχητές
Αμαχος πληθυσμός που φέρει όπλα και συμμετέχει στις εχθροπραξίες ΔΕΝ θεωρείται αμαχος

Δεν ήταν αντάρτες. Αυτό είναι ένα σφάλμα του Ρίχτερ. Ήταν άτακτοι :


Σύμβαση της Χάγης

Άρθρο 1: Οι νόμοι, τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις του πολέμου εφαρμόζονται όχι μόνον σε στρατούς αλλά επίσης και σε πολιτοφυλακές και σε εθελοντικά σώματα που πληρούν τις ακόλουθες συνθήκες:

• Διοικούνται από ένα πρόσωπο που είναι υπεύθυνο για τους υφισταμένους του.
  Έχουν ένα σταθερό χαρακτηριστικό έμβλημα, ευδιάκριτο από απόσταση
  Φέρουν τα όπλα εμφανώς
  Διεξάγουν τις επιχειρήσεις τους σύμφωνα με τους νόμους και τα έθιμα του πολέμου.
  Σε χώρες όπου η πολιτοφυλακή ή εθελοντικά σώματα συγκροτούν τον στρατό ή αποτελούν μέρος του, αυτά συμπεριλαμβάνονται στον όρο «στρατός».

Άρθρο 2: Οι κάτοικοι μιας περιοχής που δεν κατέχεται και οι οποίοι, κατά την προσέγγιση του εχθρού, αυθορμήτως λαμβάνουν τα όπλα για να αντισταθούν στα εισβάλλοντα στρατεύματα χωρίς να έχουν χρόνο να οργανωθούν σύμφωνα με το Άρθρο 1, θα θεωρούνται εμπόλεμοι εάν φέρουν τα όπλα εμφανώς και εάν σέβονται τους νόμους και τα έθιμα του πολέμου.

Άρθρο 3: Οι ένοπλες δυνάμεις των εμπολέμων μερών μπορεί να απαρτίζονται από μαχίμους και μη μαχίμους. Σε περίπτωση συλλήψεώς τους από τον εχθρό, και οι δύο κατηγορίες έχουν το δικαίωμα να αντιμετωπίζονται ως αιχμάλωτοι πολέμου.

Βαφή του άρθρου 2 που παραθέτεις οι γερμανοί αλεξιπτωτιστές θα έπρεπε να πιάνονται αιχμάλωτοι από τους οργανωμένους κρητες χωρικούς οι οποίοι ελέγχονταν από μία διοίκηση ή να εκτελούνται επί τόπου ;
Ειδικά εάν ήταν τραυματισμένοι;

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Ο γερμανικός στρατός όταν έκανε αντίποινα σε χωριά εμπολέμων άτακτων (ή ανταρτών) χτυπούσε αμαχους η εμπολέμους;

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Στο πεδίο της μάχης υπάρχουν άμαχοι ή ουδέτεροι;

[Ζαποτέκος]

Οι αντάρτες ΔΕΝ θεωρούνται ως νόμιμοι μαχητές
Αμαχος πληθυσμός που φέρει όπλα και συμμετέχει στις εχθροπραξίες ΔΕΝ θεωρείται αμαχος

Δεν ήταν αντάρτες. Αυτό είναι ένα σφάλμα του Ρίχτερ. Ήταν άτακτοι :


Σύμβαση της Χάγης

Άρθρο 1: Οι νόμοι, τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις του πολέμου εφαρμόζονται όχι μόνον σε στρατούς αλλά επίσης και σε πολιτοφυλακές και σε εθελοντικά σώματα που πληρούν τις ακόλουθες συνθήκες:

• Διοικούνται από ένα πρόσωπο που είναι υπεύθυνο για τους υφισταμένους του.
  Έχουν ένα σταθερό χαρακτηριστικό έμβλημα, ευδιάκριτο από απόσταση
  Φέρουν τα όπλα εμφανώς
  Διεξάγουν τις επιχειρήσεις τους σύμφωνα με τους νόμους και τα έθιμα του πολέμου.
  Σε χώρες όπου η πολιτοφυλακή ή εθελοντικά σώματα συγκροτούν τον στρατό ή αποτελούν μέρος του, αυτά συμπεριλαμβάνονται στον όρο «στρατός».

Άρθρο 2: Οι κάτοικοι μιας περιοχής που δεν κατέχεται και οι οποίοι, κατά την προσέγγιση του εχθρού, αυθορμήτως λαμβάνουν τα όπλα για να αντισταθούν στα εισβάλλοντα στρατεύματα χωρίς να έχουν χρόνο να οργανωθούν σύμφωνα με το Άρθρο 1, θα θεωρούνται εμπόλεμοι εάν φέρουν τα όπλα εμφανώς και εάν σέβονται τους νόμους και τα έθιμα του πολέμου.

Άρθρο 3: Οι ένοπλες δυνάμεις των εμπολέμων μερών μπορεί να απαρτίζονται από μαχίμους και μη μαχίμους. Σε περίπτωση συλλήψεώς τους από τον εχθρό, και οι δύο κατηγορίες έχουν το δικαίωμα να αντιμετωπίζονται ως αιχμάλωτοι πολέμου.

Βαφή του άρθρου 2 που παραθέτεις οι γερμανοί αλεξιπτωτιστές θα έπρεπε να πιάνονται αιχμάλωτοι από τους οργανωμένους κρητες χωρικούς οι οποίοι ελέγχονταν από μία διοίκηση ή να εκτελούνται επί τόπου ;
Ειδικά εάν ήταν τραυματισμένοι;

Καταρχάς είπαμε πως οι Κρήτες δεν χρειαζόταν ως κάτοικοι μη κατεχόμενης περιοχής να ελέγχονται από μια διοίκηση. Τους τραυματίες φυσικά και δεν έπρεπε να τους σκοτώνουν. Εσύ και εγώ όμως πως ξέρουμε πως οι νεκροί Γερμανοί που βρέθηκαν ήταν τραυματίες που τους αποτέλειωσαν ; Oύτε οι Γερμανοί το ήξεραν. Αλλά θύμωσαν που οι πολίτες αντιστάθηκαν και ήθελαν εκδίκηση. Έτσι είπαν ότι τους κατέβηκε στην κεφαλή. Διάβασε τα παραπάνω άρθρα αν πραγματικά ενδιαφέρεσαι για το θέμα. Κι εγώ τις δικές σου απόψεις είχα , αλλά μετά από αυτά τα δύο διαφωτιστικά άρθρα άλλαξα εντελώς γνώμη.

[Ζαποτέκος]

Ο γερμανικός στρατός όταν έκανε αντίποινα σε χωριά εμπολέμων άτακτων (ή ανταρτών) χτυπούσε αμαχους η εμπολέμους;

Αμάχους χτυπούσε , γιατί οι εμπόλεμοι/αντάρτες την έκαναν. Και μετά έγραφαν στις αναφορές τους σκοτώσαμε 100 "αντάρτες" κι έβλεπες μέσα στους "αντάρτες" γυναικόπαιδα και γέρους και ελάχιστους άλκιμους.

[Ζαποτέκος]

Πόσοι ακρωτηριασμοί έγιναν σε όλη την Κρήτη από τους άτακτους Κρητικούς ; Οι ίδιοι οι Γερμανοί ομολογούν μόλις 25 και σχεδόν όλοι μεταθανάτιοι.

Η γερμανική έκθεση δηλώνει συγκεκριμένα σε πόσα περιστατικά αναφέρεται – απλώς ο Ρίχτερ ξεχνάει να το πει: από τον Μπήβορ γνωρίζουμε ότι η έκθεση του 11ου Αεροπορικού Σώματος αναφέρει συγκεκριμένα 25 περιστατικά ακρωτηριασμών σε όλο το νησί, «από τα οποία σχεδόν όλα είχαν γίνει σχεδόν με βεβαιότητα -κατά την έκθεση-μεταθανάτια«. Παραθέτοντας την ίδια έκθεση, ο Μπήβορ αναφέρει ρητά αυτό που ο Ρίχτερ γνωρίζει αλλά μάλλον σκόπιμα αποφεύγει να πει και ταυτόχρονα αόριστα διογκώνει: τα εγκλήματα που κατέγραψαν οι Γερμανοί και αποδίδονται στους Κρήτες ατάκτους και με τα οποία «δικαιολογούνται» οι μαζικές εκτελέσεις αμάχων ήταν: λιγότεροι από 25 ακρωτηριασμοί πτωμάτων (ήσσονος σημασίας έγκλημα πολέμου που αντιστοιχεί στην περιύβριση μνήμης νεκρού του ποινικού δικαίου) και «μεμονωμένοι» βασανισμοί τραυματιών. Από το γεγονός ότι οι «βασανισμοί τραυματιών» -για την ακρίβεια: προθανάτιοι ακρωτηριασμοί- ήταν «μεμονωμένοι» επί συνόλου 25 ακρωτηριασμών, δε μπορεί να ήταν πάνω από 3-4 περιπτώσεις.

Φυσικά, εδώ προκύπτει και ένα άλλο ερώτημα, πώς ένας (προθανάτιος) ακρωτηριασμός ενός στρατιώτη που προέρχεται π.χ. από επίθεση με τσεκούρι ή τσάπα που ήταν μερικά από τα κρητικά όπλα είναι «βασανισμός» και όχι νόμιμη επίθεση από ένα μαχητή που δεν διαθέτει άλλο όπλο. Ένας ακρωτηριασμός είναι νόμιμος όταν προέρχεται από βλήμα όλμου ή βόμβα, αλλά «έγκλημα» όταν επέρχεται στο πεδίο της μάχης από σκαπάνη ή πέλεκυ;

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

Στεκόμαστε με την Επιστήμη, στο πλάι του Καθηγητού, και απέναντι σε συριζολέκτορες που απομυζούν Ευρωπαικούς πόρους στα πολακικά χαμαιτυπεία που αυτοαποκαλούνται αει

[plouf]

Θα πρέπει δηλαδή όταν μελετώ την ιστορία εκείνης της εποχής να θεωρώ τους Ναζί και τον Αδολφο σαν το απόλυτο μεταφυσικό κακό ;

Να σου θέσω ένα αντίστοιχο ερώτημα, για να καταλάβεις την αναλογία. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα από την επανάσταση του 21.

Εχουμε μια υπόθεση: Οτι ο αγώνας των Ελλήνων για την ελευθερία, συνέβαλλε αποφασιστικά στην απελευθέρωση του έθνους.

Ερχεται τώρα ο "αιρετικός" ιστορικός (ας τον ονομάσουμε Δήμου) και επιχειρεί να αποδομήσει την παραπάνω υπόθεση.

Πώς το κάνει αυτό; Λέγοντας "ναι, αλλά περισσότερο σφάζονταν μεταξύ τους, παρά πολεμούσαν με τους Τούρκους".

Αυτό τώρα τι είναι; Αλλάζει το αποτέλεσμα που ήταν ο ένοπλος αγώνας και η απελευθέρωση; Ή μήπως θα πρέπει να θεωρούμε ότι οι ήρωες του 21 ήταν οι απόλυτοι "μεταφυσικοί καλοί".

Βλέπεις το πρόβλημα όλων των δήθεν "αιρετικών" ιστορικών που επιχειρούν να απομυθοποιήσουν την ιστορία, είναι ότι θεωρούν ότι πετυχαίνουν τον στόχο τους. Αλλά πάντα παίρνουν τα @@ μας. Και καλός του πήρανε την έδρα, για να σταματήσει αυτή η ηλιθιότητα σε αυτό τον τόπο.

Φαντασου να πούμε ότι οι έλληνες επαναστάτες του 21 .. σκότωναν και αμαχους τούρκους γυναικόπαιδα και μάλιστα βιαζαν και τουρκοπουλες

Ζητω ο Γκοτοβινα του δεκατου εννατου αιωνα Θεοδωρος Κολοκοτρωνης σε αυτον χρωσταμε την ελευθερια μας.
Ξερεις η ιστορια γραφεται απο τους νικητες.

[Kotas]

Έκλεισε αυτή η υπόθεση, πήραν πίσω τον τίτλο του Χαινς Ριχτερ.

Με τη «βούλα» του ΣτΕ ανακαλείται η ιδιότητα του καθηγητή ιστορίας, Χάινς Ρίχτερ, ως επίτιμου διδάκτορα του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Ο Γερμανός ιστορικός είχε ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτορας από το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης, ωστόσο τόσο το ίδιο το τμήμα όσο και η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου το 2018 είχαν προχωρήσει στην ανάκληση του τίτλου λόγω δηλώσεων του καθηγητή που προσέβαλαν το κύρος του ΑΕΙ.

Σύμφωνα με το σκεπτικό του ανωτάτου δικαστηρίου, η σοβαρή προσβολή του κύρους των ελληνικών ΑΕΙ και κατ’ επέκταση των καθηγητών τους, από πανεπιστημιακό δάσκαλο, αποτελεί λόγω αφαίρεση του τίτλου του επίτιμου διδάκτορα, χωρίς αυτό να παραβιάζει τα άρθρα 14 και 16 του Συντάγματος και το άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Έτσι, η 7μελής σύνθεσης του Γ' Τμήματος του ΣτΕ με την υπ' αριθμ. 2571/2021 απόφασή της απέρριψε την αίτηση ακυρώσεως του Χάινς Ρίχτερ που είχε προσφύγει κατά της απόφασης της Συγκλήτου του Πανεπιστήμιου Κρήτης μετά την ανάκληση του τίτλου του επίτιμου διδάκτορα.

Όπως αναφέρει σε ανακοίνωση του ΣτΕ, «επίτιμος διδάκτορας Πανεπιστημίου δήλωσε σε συνέντευξη σε εφημερίδα πανελλαδικής κυκλοφορίας ότι: 1) Αν ο καθηγητής ελληνικού πανεπιστημίου Φ πει κάτι που δεν αρέσει θα τον απολύσουν και 2) Αν του αφαιρεθεί ο τίτλος του επίτιμου διδάκτορα θα είναι ο δεύτερος Γερμανός στον οποίο θα συμβεί αυτό -από τον πρώτο αφαίρεσαν τον τίτλο οι ναζί και στη συνέχεια του αφαιρέθηκε ο τίτλος του επίτιμου διδάκτορα».

Το ΣτΕ έκρινε κατά πλειοψηφία: «Η απονομή και κατοχή του τίτλου του επίτιμου διδάκτορα ερείδονται στην εκδήλωση αμοιβαίας τιμής μεταξύ του απονέμοντος Πανεπιστημίου και του αναγορευομένου.

Ενόψει δε της βαρύτητας της σύνδεσης του πανεπιστημίου με τον εθνικοσοσιαλισμό, η σύγκριση με τον οποίο, λόγω της φύσης αυτού, προσδίδει τη μεγαλύτερη δυνατή απαξία στον συγκρινόμενο, η δήλωση αυτή είναι προσβλητική για το πανεπιστήμιο και τους καθηγητές του -και τούτο, χωρίς να έχει πραγματική βάση ούτε να αναφέρεται σε υπαρκτό ζήτημα δημόσιου ενδιαφέροντος».

Ακόμη, κρίθηκε από το ΣτΕ ότι η επέμβαση στα δικαιώματα των άρθρων 14 και 16 Συντάγματος και 10 ΕΣΔΑ θάλπει τον θεμιτό σκοπό της προστασίας του κύρους των ελληνικών Πανεπιστημίων και των καθηγητών τους, όπως και ότι δεν παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας.

https://www.iefimerida.gr/ellada/ste-an ... ins-rihter

Εδώ είναι και το άρθρο-συνέντευξη που ξεκίνησε την έριδα για όσους δεν θυμούνται.

Η ιστορική επιστήμη στο εδώλιο

https://www.kathimerini.gr/society/8410 ... to-edolio/

απο το αποσπασμα της αποφασης του ΣτΕ φαινεται πως η αφαιρεση του τιτλου (την οποια επικυρωσε το ΣτΕ απορριπτοντας την προσφυγη του Ριχτερ) εγινε λογω των συγκεκριμενων δηλωσεων του Ριχτερ σε εφημεριδα, δηλ. επειδη ταυτισε την πιθανη αφαιρεση του τιτλου του με αντιστοιχη περιπτωση επι ναζιστικου καθεστωτος και επειδη κατηγορησε τα ελλ.πανεπιστημια οτι οποιον δεν εκφερει αρεστες αποψεις τον απολυουν

αν αυτοι ηταν οι λογοι αφαιρεσης του τιτλου του απο την πανεπιστημιακη κοινοτητα (και δεν προκειται για παραπληροφορηση του αρθρου) τοτε δεν εχει να κανει με τις αποψεις του για τις τακτικες των αμαχων

[Fairfax]

Και θέλω να διαβάζω και μελετώ τις απόψεις πάνω στα ιστορικά γεγονότα από ολες τις πλευρές

Σαν στρατιωτικός θα ξέρεις ότι ο τραυματισμένος παραμένει εντός μάχης εκτός αν έχει παραδοθεί. Επίσης αντάρτης θεωρούνται νόμιμοι μαχητές αν φέρουν οποιοδήποτε σήμα η τα όπλα τους σε πλήρη θέαση. Τα περί bandid warfare των Γερμανών τα ακούω τζάμπα. Επίσης ο κάθε πολίτης νόμιμα δικαιούται να αμύνεται της πατρίδας του σαν levee en masse που εμείς το αποκαλούμε «παλλαϊκή άμυνα».

Οι αντάρτες ΔΕΝ θεωρούνται ως νόμιμοι μαχητές
Αμαχος πληθυσμός που φέρει όπλα και συμμετέχει στις εχθροπραξίες ΔΕΝ θεωρείται αμαχος

Επαναλαμβάνω: Ανταρτες που φέρουν οποιοδήποτε σήμα και όπλα σε πλήρη θέαση είναι νόμιμοι μαχητές και δικαιούνται προστασίας του common article 3 της συνθήκης της Γενευης. Κοιμόσουν την ώρα που δίδασκαν την διεθνή νομοθεσία περί εχθροπραξιών; Για το άμαχος πληθυσμός συμφωνώ.

[Ζαποτέκος]

Στεκόμαστε με την Επιστήμη, στο πλάι του Καθηγητού, και απέναντι σε συριζολέκτορες που απομυζούν Ευρωπαικούς πόρους στα πολακικά χαμαιτυπεία που αυτοαποκαλούνται αει

Μα τον Ρίχτερ στο σχετικό θέμα δεν τον πολέμησαν πρώτα οι αριστερολέκτορες τύπου Φλάισερ . Αυτοί του τα είχαν μαζεμένα γιατί ήταν προφανώς αντικομμουνιστής. Ο Ρίχτερ όμως έκανε το λάθος να εναγκαλισθεί στο θέμα της Κρήτης τον γερμανικό εθνικισμό απαράδεκτα παραπάνω από όσο θα ήταν ανεκτό σε αυτούς που τον θεωρούσαν φιλέλληνα.

Η τέταρτη έκθεση γερμανικής προελεύσεως σχετικά με τα «εγκλήματα των Κρητών ατάκτων» αποδίδεται, με χαρακτηριστική ασάφεια, στον συντάκτη Χέλμουτ Ούνγκερ (Hellmuth Unger). Αν και προφανώς η έκθεση δεν είναι ιδιωτική, είναι ασαφές για λογαριασμό ποιας υπηρεσίας συνετάχθη η έκθεση αυτή, καθώς δεν αναφέρεται υπηρεσία ενώ ο ίδιος ο Unger ήταν γιατρός, μέλος του ναζιστικού κόμματος και εκπρόσωπος τύπου της Υπηρεσίας Φυλετικών Διακρίσεων του κόμματος. Υπάρχουν δύο ενδείξεις για την προέλευση της εκθέσεως αυτής: Η μεν πρώτη είναι ότι εντολέας της εκθέσεως, ή τουλάχιστον της συλλογής στοιχείων από τον Ούνγκερ, ήταν ο Στρατάρχης της Γερμανικής Αεροπορίας Έρχαρντ Μιλχ (Erhard Milch). Ο Μιλχ κατά την περίοδο εκείνη ήταν Γενικός Επιθεωρητής της Αεροπορίας, και συχνά αντικαθιστούσε τον Γκαίριγκ στα καθήκοντά του επικεφαλής της Γερμ. Αεροπορίας. Επιπλέον, για τα συμπεράσματα της έκθεσης, ο Ρίχτερ στις σημειώσεις του βιβλίου παραπέμπει σε επιστολή του Ούνγκερ της 19ης Ιουνίου προς τον Επιθεωρητή Υγειονομικού της Γερμ. Αεροπορίας. Έτσι, μπορεί να συναγάγει κανείς ότι η έκθεση Ούνγκερ αποτελούσε πιθανότατα την έκθεση της Γερμανικής Αεροπορίας σχετικά με το ζήτημα των «εγκλημάτων» της Κρήτης.

Καθώς τα συμπεράσματα της έκθεσης αυτής είναι ελάχιστα βολικά για τον συγγραφέα, το άγχος του να την υποβαθμίσει είναι καταφανές. Αρχικά ο συγγραφέας μας πληροφορεί ότι συντάκτης της έκθεσης είναι «κάποιος δρ. Hellmuth Unger«. Περιέργως, αν και ο Ούνγκερ δεν είναι λιγότερο γνωστός από γερμανούς δικαστές που αναφέρει ο Ρίχτερ όπως τον ταγματάρχη Μποκ, τον στρατοδίκη Ρούντελ ή τον στρατοδίκη Σουλτς, είναι ο μόνος που εισάγεται υποτιμητικά ως «κάποιος δρ. Ούνγκερ» και όχι ως «ο δρ. Ούνγκερ«. Βέβαια, μια απλή έρευνα σε βιογραφικές πληροφορίες δείχνει ότι ο Ούνγκερ, καλώς ή κακώς, ήταν σαφώς πιο γνωστό πρόσωπο του Β’ ΠΠ από τους προαναφερθέντες. Ο συγγραφέας εν συνεχεία σπεύδει να μας πληροφορήσει για τη συμμετοχή και τη θέση του Ούνγκερ στο Ναζιστικό Κόμμα, σε μια προφανή προσπάθεια να υποσκάψει το κύρος του «άβολου» μάρτυρα. Αναρωτιέται κανείς αν οι υπόλοιποι Γερμανοί εμπλεκόμενοι στη Μάχη και τις έρευνες που έχουν προαναφερθεί δεν έχουν καμία σχέση με το ναζιστικό κόμμα (πράγμα που με τα δεδομένα του 1941, θα ήταν αξιοσημείωτο, ειδικά για τη Γερμανική Αεροπορία), ή αν απλά μόνον για τον Ούνγκερ έγινε η σχετική ρητή αναφορά. Κυρίως όμως, αναρωτιέται κανείς γιατί, εν προκειμένω, η συμμετοχή στο ναζιστικό κόμμα είναι επιβαρυντικό στοιχείο για τη μαρτυρία του Ούνγκερ. Στην πραγματικότητα, ακριβώς το γεγονός ότι ο Ούνγκερ είναι στρατευμένος ναζί, είναι από τα στοιχεία που προσδίδουν μεγαλύτερη αξιοπιστία στην έκθεσή του: ο ναζί Ούνγκερ θα είχε έναν λόγο περισσότερον από τον μέσο ερευνητή να είναι εχθρικός προς τους «αμφιβόλου» φυλετικής ποιότητας Έλληνες (και δη άξεστους Κρήτες χωρικούς).

Παρ’ όλα αυτά ο ναζί Ούνγκερ αμφισβητεί τις κατηγορίες κατά των Κρητών μετά το ταξείδι του στην Κρήτη, αναφέροντας στον Μιλχ ότι τα περί εγκλημάτων κατά των Γερμανών ήταν «υπερβολές μερικών δημοσιογράφων» και τα ασυνήθη πλήγματα κατά των αλεξιπτωτιστών οφείλονταν απλώς στα ασυνήθη όπλα (γεωργικά εργαλεία) που είχαν αρχικά οι Κρήτες. Ο Ρίχτερ, λες και αυτή η αμφισβήτηση του Ούνγκερ ήταν ντε φάκτο ύποπτη, γράφει ότι αδυνατεί να προσδιορίσει «τα πραγματικά κίνητρά του» για την αθώωση των Κρητών – «τα πραγματικά κίνητρα παραμένουν άγνωστα«. Ενδεχομένως κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια, ο συγγραφέας αδυνατεί να πιστέψει ότι ο Ούνγκερ δεν είχε κάποιο βαθύτερο κίνητρο αλλά απλώς ήρθε στην Κρήτη, ερεύνησε τις καταγγελίες και διαπίστωσε ότι δεν ευσταθούν. Παρ’ όλα αυτά, ο Ρίχτερ επιμένει στην ύπαρξη δόλιων κινήτρων και προτείνει δυο πιθανούς λόγους για τα συμπεράσματα του Ούνγκερ. Ο πρώτος πιθανός λόγος είναι ότι «οι επιθυμίες του ήταν επιφανειακές και εσφαλμένες, καθώς δε μίλησε με τους σωστούς ανθρώπους» και «δεν αντιλήφθηκε την έκταση που πήραν τα έκτροπα«. Το πώς ένας εντεταλμένος του Γενικού Επιθεωρητή (και ντε φάκτο Νο 2 της Γερμανικής Αεροπορίας) και μέλος του πολιτικού καθεστώτος, δε μπορεί να «μιλήσει με τους σωστούς ανθρώπους» για ένα θέμα που ο συγγραφέας ισχυρίζεται ότι είχε πάρει μαζική έκταση, είναι αξιοθαύμαστο. Ο Ούνγκερ έπρεπε να αναζητήσει μάρτυρες σε δύο αποδεκατισμένες μεραρχίες στην Κρήτη, όχι σε… τρεις Ομάδες Στρατιών στο Ανατολικό Μέτωπο, ενώ μάλιστα διεξάγονταν στο Νησί και άλλες τέτοιες έρευνες. Ο Ούνγκερ μάλλον πράγματι δε «μίλησε με τους σωστούς ανθρώπους«, δηλαδή πιθανόν δεν του «εξήγησε» ο Στούντεντ και ορισμένοι αλεξιπτωτιστές τι όφειλε να γράψει στην έκθεσή του, μιας και δεν ήταν υφιστάμενος του Στούντεντ.

Ο δεύτερος λόγος που προτείνει ο Ρίχτερ ως κίνητρο για το πόρισμα του Ούνγκερ είναι ότι «ενδεχομένως προσπάθησε να συγκαλύψει τα έκτροπα προκειμένου να αποτρέψει τις αρνητικές αντιδράσεις της κοινής γνώμης«. Όμως, οι τυχόν αρνητικές αντιδράσεις της κοινής γνώμης θα ήταν μέλημα του Χίτλερ ή του Γκαίμπελς, δηλαδή των καθ’ ύλην αρμοδίων, αλλά δεν προκύπτει από κάπου ότι απασχόλησαν τον εντολέα του Ούνγκερ, δηλαδή τον Μιλχ -που ήταν Στρατάρχης της Γερμανικής Αεροπορίας.

Με απλά λόγια: ο συγγραφέας, παρ’ όλο που έχει την έκθεση του Ούνγκερ στα χέρια του, δεν είναι σε θέση να αντιπαραθέσει ούτε ένα επιχείρημα επί της ουσίας της. Μάλιστα, αποφεύγεται να σχολιαστεί το γεγονός ότι ο Ούνγκερ, ως γιατρός και απευθυνόμενος στον Επιθεωρητή Υγειονομικού είναι σε κατάλληλη θέση να αξιολογήσει τους αναφερόμενους ακρωτηριασμούς, και πράγματι τους αποδίδει σε «ασυνήθιστα όπλα» –δηλαδή σε γεωργικά εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν κατά την περίοδο της Μάχης .