Χρωστάνε τα παιδιά στους γονείς τους;

[Airman68]

Ναι δεν αντιλέγω, δεν είναι το ίδιο αλλά και πάλι είναι δεσμοί. Και μιλάμε για ζευγάρια όχι παιδιά που οι δεσμοί είναι ακόμα πιο ισχυροί.
Πως θα σε αφήσει το παιδί σου να ζήσεις ξέροντας ότι είσαι ανήμπορη όταν μέσα του είναι γεμάτο αγάπη για σένα; δεν γίνεται.

Ναι αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει το παιδί να γίνει ο νοσοκόμος.
Μπορεί να εξασφαλίσει ότι θα έχεις την καλύτερη φροντίδα...

Εννοείται ρε παιδιά. Το να βάλεις έναν άνθρωπο είναι κάτι που σου απελευθερρώνει χρόνο. Ακόμα καλύτερα αν οι ίδιοι έχουμε φροντίσει να έχουμε αυτή την δυνατότητα σαν γονείς. Αλλά και πάλι το παιδί σου θα είναι εκεί. Από αγάπη. Όπως ξαπλώνεις και εσύ δίπλα του όταν έχει πυρετό και ας μην χρειάζεται. Από αγάπη, φροντίδα,ζεστασιά.

Δυστυχώς δεν εννοείται από όλους.
Είναι πολλοί γονείς που έχουν πείσει τα παιδιά τους ότι αυτό σημαίνει εγκατάλειψη...

[SUV]

Ναι αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει το παιδί να γίνει ο νοσοκόμος.
Μπορεί να εξασφαλίσει ότι θα έχεις την καλύτερη φροντίδα...

σε γελάσανε...

Μιλάς με γρίφους γερόντισσα...

Δεν μιλώ με γρίφους αλλά δεν έχω ούτε την όρεξη ούτε το κουράγιο να γράφω αναλυτικά πράγματα για το θέμα
Αυτό που ισχύει είναι πως δεν μπορείς -σε κάποιες τουλάχιστον περιπτώσεις-να εξασφαλίσεις την "καλύτερη φροντίδα" εαν δεν είσαι παρών-τουλάχιστον-κι εσύ εκεί

[Naida]

Ναι αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει το παιδί να γίνει ο νοσοκόμος.
Μπορεί να εξασφαλίσει ότι θα έχεις την καλύτερη φροντίδα...

Εννοείται ρε παιδιά. Το να βάλεις έναν άνθρωπο είναι κάτι που σου απελευθερρώνει χρόνο. Ακόμα καλύτερα αν οι ίδιοι έχουμε φροντίσει να έχουμε αυτή την δυνατότητα σαν γονείς. Αλλά και πάλι το παιδί σου θα είναι εκεί. Από αγάπη. Όπως ξαπλώνεις και εσύ δίπλα του όταν έχει πυρετό και ας μην χρειάζεται. Από αγάπη, φροντίδα,ζεστασιά.

Δυστυχώς δεν εννοείται από όλους.
Είναι πολλοί γονείς που έχουν πείσει τα παιδιά τους ότι αυτό σημαίνει εγκατάλειψη...

Εξαρτάται. Είναι και πολλά παιδιά που παρκάρουν τα γεροντάκια τους με γηροκομους και θεωρούν πως ξεμπέρδεψαν. Εκεί βέβαια είναι μέσα στο πλαίσιο της ανταπόδοσης, υποχρέωσης, καθήκοντος κτλ δεν μιλάμε για αγάπη.

[ethereal]

Καταλαβαίνεις, αεροπόρε, ότι φτάσαμε στο στάδιο της γεροντικής ανημπόριας και της "υπέρτατης απόδειξης αγάπης", έχοντας κάνει ένα τεράστιο άλμα που λέγεται ζωή. Και εκεί μέσα, σ' αυτή τη ζωή, η πραγμάτωση όλων των στερεοτύπων που κουβαλά η φυλή πρέπει να ευοδωθεί για να έχουμε το ροζουλί τακτοποιημένο συννεφάκι μας. Οποιαδήποτε παρέκκλιση χτυπά άσχημα στον περίγυρο αλλά και ανομολόγητα στους ίδιους.

[Airman68]

Σε εμάς εναπόκειται να κοιτάξουμε πέρα από το ροζουλί συννεφάκι.
Καλό είναι να εξελισσόμαστε όσο μπορούμε...

[Naida]

Καταλαβαίνεις, αεροπόρε, ότι φτάσαμε στο στάδιο της γεροντικής ανημπόριας και της "υπέρτατης απόδειξης αγάπης", έχοντας κάνει ένα τεράστιο άλμα που λέγεται ζωή. Και εκεί μέσα, σ' αυτή τη ζωή, η πραγμάτωση όλων των στερεοτύπων που κουβαλά η φυλή πρέπει να ευοδωθεί για να έχουμε το ροζουλί τακτοποιημένο συννεφάκι μας. Οποιαδήποτε παρέκκλιση χτυπά άσχημα στον περίγυρο αλλά και ανομολόγητα στους ίδιους.

Καλά δεν λέμε είναι υποχρεωτικό. Λέμε όταν το νιώθεις σαν παιδί τους να τους φροντίσεις. Αν δεν νιώθεις τους αφήνεις και συνεχίζεις την ζωή σου. Δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το πρόβλημα σου.

[Naida]

Σε εμάς εναπόκειται να κοιτάξουμε πέρα από το ροζουλί συννεφάκι.
Καλό είναι να εξελισσόμαστε όσο μπορούμε...

Μα δεν σε υποχρεώνει κάποιος να το κάνεις. Ελεύθερος άνθρωπος είσαι να μην μπεις σε αυτή την διαδικασία. Ούτε φυσικά μπορείς να υποχρεώσεις το παιδί σου. Όσες φορές και να το βοηθήσεις.

[ethereal]

Σε εμάς εναπόκειται να κοιτάξουμε πέρα από το ροζουλί συννεφάκι.
Καλό είναι να εξελισσόμαστε όσο μπορούμε...

Καλώς ή κακώς, η εξέλιξη (στην έννοια υπάρχουν διαφωνίες) διαφαίνεται μέσα από τις αλλαγές στο σχήμα των διαπροσωπικών σχέσεων, στην ποικιλομορφία τους, ακόμα και στις διαμορφούμενες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες.
Κι αν είναι μια φορά κρίμα να κοιτάξεις πίσω και να πεις ότι αυτό έπρεπε να το είχα κάνει αλλιώς με τα παιδιά μου, είναι δέκα φορές κρίμα να χρειαστεί να κοιτάξουν πίσω τα παιδιά.

[ΓΑΛΗ]

Τι ποια αγάπη βρε συ ΓΑΛΗ μου; αυτή που έχει το παιδί σου προς εσένα. Εσύ μπορεί να μην θες να του γίνεις βάρος αν σου συμβεί κάτι αλλά πέρα από το δικό σου θέλω είναι η αγάπη του παιδιού σου προς εσένα στο να σε φροντίσει όπως εκείνο μπορεί. Για αυτό έγραψα ότι ο γονιός πρέπει να μεγαλώνει το παιδί του με όλη του την αφοσίωση αλλά χωρίς να περιμένει τίποτα. Να μην δεσμεύεται το παιδί. Το παιδί από την αγάπη του προς τον γονιό θα του σταθεί όταν εκείνος είναι πλέον ανήμπορος.

Μα εγώ ΔΕΝ θέλω να του γίνω βάρος όταν είμαι ανήμπορη.

Το έκανα για τη μάνα μου, αναλαμβάνοντας πλήρως την ευθύνη και πληρώνοντας μεγάλο κόστος, αλλά ακριβώς γι' αυτό, δεν θέλω να φορτώσω κάτι αντίστοιχο στο γιο μου. Και του το έχω ξεκαθαρίσει από τώρα, που είμαι υγιής για να μη νοιώθει ενοχές αν μου συμβεί κάτι. Όπως του έχω ξεκαθαρίσει και το ότι αν θέλει να κάνει ένα ή τέσσερα παιδιά είναι υπόθεση δική του και της γυναίκας του και όχι δική μου.

Άσχετο το ένα με το άλλο. Το ότι εσύ δεν θες να του φορτωθείς(λογικό) δεν σημαίνει πως το παιδί θα σε αφήσει στην ανημπορία που μπορεί να πέσεις (εύχομαι να μην σε βρει ποτέ). Και θα το κάνει από αγάπη και όχι ως αποπληρωμή χρεών
Πρόσφατα ήμουν στηνα παραλία με τον δικό μου. Έρχεται ένα ζευγάρι στις ηλικίες μας περίπου. Ίσως λίγο μεγαλύτερη από μένα να ήταν η κοπέλα. Η κοπέλα κρατούσε τον άντρα και πήγαιναν σιγά σιγά, έσερνε το πόδι του και το χέρι του ήταν λυγισμένο και ακίνητο. Φαινόταν σαν η δεξιά πλευρά του να μην λειτουργούσε. Τον βοήθησε να καθίσει, να βγάλει τα παπούτσια του, να στρώσει το μαγιό του. Όταν ήθελαν να βουτήξουν τον βοήθησε να σηκωθεί, όταν γύρισαν τα ίδια. Του μιλούσε τρυφερά και του φιλούσε το χέρι. Πήγε κάθισε δίπλα του στην ξαπλώστρα και ξάπλωσε στο στερνο του και αυτός της χαϊδεύει τα μαλλιά με το άλλο χέρι. Δεν ξέρω τι βάρος κουβαλούσαν και οι δυο αλλά δεν φαίνονταν, έλαμπαν από αγάπη. Δυο τρυφερά πλάσματα.
Όταν του είπα του δικού μου ότι και εγώ θα σε φρόντιζα αν παθαινες κάτι, μου απάντησε δεν θα χρειαζόταν θα τινάζε τα μυαλά του στον αέρα.
Βέβαια και εγώ μεγάλη κουβέντα είπα εκείνη την στιγμή χωρίς να το σκεφτώ αλλά η δική του με σόκαρε. Με πόση ελαφρότητα το είπε. Πόσο υποτίμησε την γλυκα της ζωής και την αγάπη των ανθρώπων του. Μπορεί να μην ήμουν εγώ να ήταν κάποια άλλη.
Πως πραγματικά κάποιος μπορεί να πει ότι δεν θα γινόμουν βάρος σε κανέναν;

Βασικά, ξεκινώντας από το τι λέει ή σκέπτεται για τον εαυτό του, όταν είναι αυτάρκης. Βάρος, ανεπιθύμητος, αδιάκριτος, μπορείς να γίνει ο οποιοσδήποτε ανά πάσα στιγμή για τον οποιονδήποτε. Ακόμα και γι' αυτούς που τον αγαπάνε. Με λίγα λόγια η αγάπη δεν κάνει ροζ όλες τις φάσεις.

[Naida]

Βασικά, ξεκινώντας από το τι λέει ή σκέπτεται για τον εαυτό του, όταν είναι αυτάρκης. Βάρος, ανεπιθύμητος, αδιάκριτος, μπορείς να γίνει ο οποιοσδήποτε ανά πάσα στιγμή για τον οποιονδήποτε. Ακόμα και γι' αυτούς που τον αγαπάνε. Με λίγα λόγια η αγάπη δεν κάνει ροζ όλες τις φάσεις.

Ούτε ροζ, ούτε εύκολα.

[stergiosbik]

Δεν διάβασα απολύτως τίποτα απ' ότι έχει γραφτεί.
Θα πω όμως ότι από προσωπική εμπειρια όταν χρειάστηκε προσπάθησα να σταθώ όπως και όσο μπορούσα για 8 σχεδόν χρόνια δίπλα στον ένα γονιό μου.
Με μεγάλες προσωπικές,οικονομικές,επαγγελματικες και οικογενειακές θυσίες γιατί έτσι έπρεπε.
Όχι γιατί το γράφει κάπου.
Απλά λόγω αγάπης και αίσθησης ανταπόδοσης σε όλα αυτά που είχαν προσφέρει.
Πολλές φορές αγανάκτησα,κουραστηκα,θύμωσα, απογοητεύτηκα.
Πολλές φορές σκέφτηκα να ρίξω μια μουτζα και να κοιτάξω αποκλειστικά τον εαυτό μου και την οικογένειά μου.
Δεν το έκανα όμως και ούτε μετάνιωσα που δεν το έκανα.
Σήμερα,που έχει φύγει,αισθάνομαι απόλυτα ικανοποιημένος που έκανα ότι περνούσε από το χέρι μου και μπορώ να κοιμάμαι ήσυχος τα βράδια.
Ο καθένας κάνει αυτό που του προστάζει η συνειδηση του και το ήθος του.

[ΓΑΛΗ]

Βασικά, ξεκινώντας από το τι λέει ή σκέπτεται για τον εαυτό του, όταν είναι αυτάρκης. Βάρος, ανεπιθύμητος, αδιάκριτος, μπορείς να γίνει ο οποιοσδήποτε ανά πάσα στιγμή για τον οποιονδήποτε. Ακόμα και γι' αυτούς που τον αγαπάνε. Με λίγα λόγια η αγάπη δεν κάνει ροζ όλες τις φάσεις.

Ούτε ροζ, ούτε εύκολα.

Ε, τότε μην προσπαθείς να βάψεις ροζ τα δύσκολα. Άλλο είναι να τα βλέπεις εξ αποστάσεως για ένα χ χρονικό διάστημα και άλλο η καθημερινή συμβίωση με ζόρικες καταστάσεις. Και το κυριώτερο, άλλο είναι να αναλαμβάνεις την όποια ευθύνη όταν είσαι μόνος σου (εκεί είναι καθαρά δικό σου θέμα) και άλλο να επιβάλλεις τη δική σου ευθύνη ή συναισθηματική ανάγκη ΚΑΙ στο περιβάλλον σου όταν ζεις και με άλλους ανθρώπους.

[Naida]

Βασικά, ξεκινώντας από το τι λέει ή σκέπτεται για τον εαυτό του, όταν είναι αυτάρκης. Βάρος, ανεπιθύμητος, αδιάκριτος, μπορείς να γίνει ο οποιοσδήποτε ανά πάσα στιγμή για τον οποιονδήποτε. Ακόμα και γι' αυτούς που τον αγαπάνε. Με λίγα λόγια η αγάπη δεν κάνει ροζ όλες τις φάσεις.

Ούτε ροζ, ούτε εύκολα.

Ε, τότε μην προσπαθείς να βάψεις ροζ τα δύσκολα. Άλλο είναι να τα βλέπεις εξ αποστάσεως για ένα χ χρονικό διάστημα και άλλο η καθημερινή συμβίωση με ζόρικες καταστάσεις. Και το κυριώτερο, άλλο είναι να αναλαμβάνεις την όποια ευθύνη όταν είσαι μόνος σου (εκεί είναι καθαρά δικό σου θέμα) και άλλο να επιβάλλεις τη δική σου ευθύνη ή συναισθηματική ανάγκη ΚΑΙ στο περιβάλλον σου όταν ζεις και με άλλους ανθρώπους.

Καθόλου ροζ. Δεν σημαίνει όπου υπάρχει αγάπη είναι ροζ. Αυτά είναι χαζομαρουλες. Η αγάπη μπορεί να είναι σκληρή, ωμή αλλά αγάπη. Και στην προκειμένη περίπτωση γονέων - παιδιών είναι η ωμή πραγματικότητα. Ο χ, ψ γονιός μεθαύριο είναι ανήμπορος. Τι κάνει το παιδί του;

[ΓΑΛΗ]

Ούτε ροζ, ούτε εύκολα.

Ε, τότε μην προσπαθείς να βάψεις ροζ τα δύσκολα. Άλλο είναι να τα βλέπεις εξ αποστάσεως για ένα χ χρονικό διάστημα και άλλο η καθημερινή συμβίωση με ζόρικες καταστάσεις. Και το κυριώτερο, άλλο είναι να αναλαμβάνεις την όποια ευθύνη όταν είσαι μόνος σου (εκεί είναι καθαρά δικό σου θέμα) και άλλο να επιβάλλεις τη δική σου ευθύνη ή συναισθηματική ανάγκη ΚΑΙ στο περιβάλλον σου όταν ζεις και με άλλους ανθρώπους.

Καθόλου ροζ. Δεν σημαίνει όπου υπάρχει αγάπη είναι ροζ. Αυτά είναι χαζομαρουλες. Η αγάπη μπορεί να είναι σκληρή, ωμή αλλά αγάπη. Και στην προκειμένη περίπτωση γονέων - παιδιών είναι η ωμή πραγματικότητα. Ο χ, ψ γονιός μεθαύριο είναι ανήμπορος. Τι κάνει το παιδί του;

Έχω κάνει ήδη μια διευκρίνηση που μεγέθυνα.

Εξαρτάται από την περίπτωση. Τα οικονομικά, την οικογενειακή κατάσταση, το χώρο, το χαρακτήρα του ανήμπορου γονιού* κλπ κλπ κλπ

*Κάποιοι άνθρωποι μεγαλώνοντας "γλυκαίνουν" και κάποιοι βγάζουν τελείως αρνητικό/εγωιστικό χαρακτήρα. Το ίδιο ισχύει και με την αρρώστια. Λες και βγαίνει στην επιφάνεια ο πραγματικός χαρακτήρας του καθενός.

[Naida]

Έχω κάνει ήδη μια διευκρίνηση που μεγέθυνα.

Εξαρτάται από την περίπτωση. Τα οικονομικά, την οικογενειακή κατάσταση, το χώρο, το χαρακτήρα του ανήμπορου γονιού* κλπ κλπ κλπ

*Κάποιοι άνθρωποι μεγαλώνοντας "γλυκαίνουν" και κάποιοι βγάζουν τελείως αρνητικό/εγωιστικό χαρακτήρα. Το ίδιο ισχύει και με την αρρώστια. Λες και βγαίνει στην επιφάνεια ο πραγματικός χαρακτήρας του καθενός.

Συμφωνώ σε όλα. Αλλά σε ρωτάω κάτι συγκεκριμένο, είσαι ένα παιδί που αγαπάει τον γονιό του, έχει καλές μνήμες, όμορφα χρόνια (ή και όχι) τελοσπαντων δεν έχεις κάποια υποχρέωση αλλά τον αγαπάς. Και είναι μεγάλος, βαδίζει στο τέλος του και είναι ανήμπορος να αυτοεξυπηρετηθεί. Τι κάνεις;