Χρωστάνε τα παιδιά στους γονείς τους;

[Airman68]

Με αφορμή κάποια ποστ σε ένα άλλο θρεντ, ήθελα να γράψω κι εγώ κάποιες απόψεις μου και να ακούσω τις δικές σας.
Πιστεύω ότι όταν κάποιος αποφασίζει να φέρει στον κόσμο ένα παιδί θα πρέπει να το κάνει συνειδητά και με επίγνωση της ευθύνης.
Ο γονιός έχει την ευθύνη να παρέξει στο παιδί τα απαραίτητα για τη βιολογική και πνευματική του ανάπτυξη καθώς και να το προετοιμάσει κατάλληλα ώστε να μπορέσει κάποια στιγμή να ανταπεξέλθει μόνο του στις απαιτήσεις της ζωής.

Οι πράξεις που απορρέουν από την ευθύνη αυτή δεν χρήζουν ανταμοιβής από το παιδί. Και τι εννοώ με αυτό: Το παιδί δεν «χρωστάει» στους γονείς του επειδή του παρέχουν φαγητό και ρούχα ή επειδή το πηγαίνουν σχολείο. Αυτά, στο μέτρο των δυνατοτήτων τους, είναι υποχρέωσή τους. Και μαζί με την αγάπη και στοργή που του δείχνουν αποτελούν το ελάχιστο που πρέπει να προσφέρουν στο παιδί τους.
Από τη στιγμή όμως που το παιδί ενηλικιώνεται και έχει τα εφόδια να σταθεί μόνο του, παύουν και οι «υποχρεώσεις» των γονιών. Οτιδήποτε του παρέξουν από εκεί και μετά είναι έξτρα (above and beyond που λένε και οι Άγγλοι). Δεν είναι πχ υποχρεωμένοι να του αγοράσουν αυτοκίνητο ή να κρατάνε τα εγγόνια τους.
Για να μην παρεξηγηθώ, εννοώ ότι τέτοιες ενέργειες από την πλευρά των γονιών και θεμιτές είναι και συνήθεις μέχρι τώρα στις Ελληνικές οικογένειες αλλά δεν αποτελούν υποχρέωσή τους. Αν το κάνουν θα πρέπει και τα παιδιά να το εκτιμήσουν δεόντως και να το ανταποδώσουν με κάποιο τρόλπο. Αν δεν το κάνουν, τότε και τα παιδιά είναι απαλλαγμένα ως προς την ευγνωμοσύνη που πρέπει να δείχνουν στους γονείς τους.

Και για να προλάβω μερικούς, αυτά τα έχω ήδη πει σαν γονιός στις κόρες μου...

[Naida]

Ξέρω ποια ποστ λες

[Airman68]

Ξέρω ποια ποστ λες

Ήμουν σίγουρος
Εσύ τι άποψη έχεις;

[Naida]

Ξέρω ποια ποστ λες

Ήμουν σίγουρος
Εσύ τι άποψη έχεις;

Ο γονιός είναι υποχρεωμένος, ακόμα και από το νόμο, να παρέχει τα απαραίτητα για την σωστή ανάπτυξη του παιδιού και την ψυχική του υγεία . Από τροφή, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και εννοείται την απεριόριστη αγάπη. Το παιδί δεν χρωστάει τίποτα στο γονιό για αυτά.
Μετά την ενηλικίωση του ο γονιός οφείλει λόγω γονικής ιδιότητας αλλά και κυρίως αγάπης να είναι δίπλα στο παιδί του, όχι οικονομικά αλλά συναισθηματικά. Βέβαια και οικονομικά αν και εφόσον χρειαστεί και μπορεί. Όχι χαϊδέματα όμως να σου πάρω αμαξι, να σου πληρώσω 50 χρόνια σπουδές, να σου πληρώσω διακοπές κτλ. Μιλάμε για ανάγκες πραγματικές.
Από την άλλη το παιδί δεν έχει καμία υποχρέωση αλλά οφείλει, από αγάπη και όχι ανταπόδωση, να είναι δίπλα στους γονείς του όταν μεγαλώνουν και γίνονται ανήμποροι να τους σταθεί και να τους φροντίσει.

[SUV]

Το χρωστάω είναι μπακαλίστικη. λογική.

Δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το ΑΓΑΠΑΩ

Αφιερωμένο. Για πάντα. Χρόνια Αιώνια.

[Volk]

Δυστυχως, η αγαπη ειναι κατι το πολυ σπανιο στην εποχη μας.

Αυτο που εχω συναντησει αρκετα συχνα, ειναι οι διαφορες ψευδεπιγραφες μορφες της, οι οποιες σε βαθος χρονου αποκαλυπτουν το αληθινο τους προσωπο!

[Airman68]

Δυστυχως, η αγαπη ειναι κατι το πολυ σπανιο στην εποχη μας.

Αυτο που εχω συναντησει αρκετα συχνα, ειναι οι διαφορες ψευδεπιγραφες μορφες της, οι οποιες σε βαθος χρονου αποκαλυπτουν το αληθινο τους προσωπο!

Δεν θα συμφωνήσω μαζί σου σε αυτό.
Η αγάπη υπάρχει και εμφανίζεται αρκετά συχνά.
Πολλές φορές όμως παρερμηνεύονται οι πράξεις που είναι προϊόντα κοινωνικών επιταγών ως πράξεις αγάπης. Ίσως αυτό να εννοείς...

[Λόρδος Ταντρίδης]

Εγώ είμαι Έλληνας παλαιών αρχών . Σπουδές σπίτι και αυτοκίνητο . Μην πω και επιχείρηση αν δεν θέλει να είναι υπάλληλος . Αλλά ξεχνάμε τα γηροκομεία κλπ , μετά τον αναλαμβάνει μέχρι τα εκατό .

[Volk]

Δυστυχως, η αγαπη ειναι κατι το πολυ σπανιο στην εποχη μας.

Αυτο που εχω συναντησει αρκετα συχνα, ειναι οι διαφορες ψευδεπιγραφες μορφες της, οι οποιες σε βαθος χρονου αποκαλυπτουν το αληθινο τους προσωπο!

Δεν θα συμφωνήσω μαζί σου σε αυτό.
Η αγάπη υπάρχει και εμφανίζεται αρκετά συχνά.
Πολλές φορές όμως παρερμηνεύονται οι πράξεις που είναι προϊόντα κοινωνικών επιταγών ως πράξεις αγάπης. Ίσως αυτό να εννοείς...

Προσωπικα, ακομα δεν την εχω γευτει. Χαιρομαι αν την εχεις βρει και την απολαμβανεις!

[ΓΑΛΗ]

Νομίζω ότι η αντίληψη για τις υποχρεώσεις γονέων και παιδιών αρχίζουν και διαγράφονται ή ξεκαθαρίζουν ΠΡΙΝ την ενηλικίωση των παιδιών.

Ένα παιδί που έχει συνηθίσει στην ιδέα ότι οι γονείς του είναι κάτι σαν οικιακές άμισθες βοηθοί, που η μόνη τους υποχρέωση είναι να παρέχουν δια βίου οικονομικές και πρακτικές υπηρεσίες στη μεγαλειότητα του, σαφώς και δεν είναι το μόνο υπεύθυνο για τη συγκεκριμένη νοοτροπία.

Και κάπου εδώ θα επαναλάβω ότι ποτέ δεν βρήκα στην παραβολή του άσωτου υιού, μια στοιχειωδώς λογική βάση.

[ΓΑΛΗ]

Εγώ είμαι Έλληνας παλαιών αρχών . Σπουδές σπίτι και αυτοκίνητο . Μην πω και επιχείρηση αν δεν θέλει να είναι υπάλληλος . Αλλά ξεχνάμε τα γηροκομεία κλπ , μετά τον αναλαμβάνει μέχρι τα εκατό .

Η συντριπτική πλειοψηφία των σημερινών γονιών έχουν συντάξεις, που μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους.

[Naida]

Δυστυχως, η αγαπη ειναι κατι το πολυ σπανιο στην εποχη μας.

Αυτο που εχω συναντησει αρκετα συχνα, ειναι οι διαφορες ψευδεπιγραφες μορφες της, οι οποιες σε βαθος χρονου αποκαλυπτουν το αληθινο τους προσωπο!

Καθόλου σπάνια δεν είναι η αγάπη. Ιδιαίτερα η γονεϊκή. Απλά λόγω των βιωμάτων, ερεθισμάτων κτλ που έχει ο κάθε άνθρωπος το μέσα του υπερβαίνει την αγάπη, ή ο τρόπος που δείχνουν την αγάπη δεν ο σωστός ή αυτός που περιμένει ο άλλος. Δεν σημαινει δεν αγαπάνε.

[Airman68]

Το χρωστάω είναι μπακαλίστικη. λογική.

Δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το ΑΓΑΠΑΩ

Σαφώς.
Έχω δει όμως και το ακόλουθο:
Η γιαγιά που κρατάει το εγγονάκι της για να μπορεί η κόρη με τον άντρα της να πηγαίνει στη δουλειά, κάποια στιγμή λέει "θα κανονίσω να πάω κι εγώ καμιά βδομάδα διακοπές".
Και η κόρη γυρνάει με ύφος: "Δεν κατάλαβες!"
Μπροστά μου έγινε αυτό.
Η γιαγιά σαφώς το κάνει από αγάπη αλλά γιατί η κόρη το θεωρεί ως υποχρέωσή της και όχι ως κάτι για το οποίο η ίδια (η κόρη) θα έπρεπε να νοιώθει υποχρεωμένη;

[ethereal]

...
Για να μην παρεξηγηθώ, εννοώ ότι τέτοιες ενέργειες από την πλευρά των γονιών και θεμιτές είναι και συνήθεις μέχρι τώρα στις Ελληνικές οικογένειες αλλά δεν αποτελούν υποχρέωσή τους. Αν το κάνουν θα πρέπει και τα παιδιά να το εκτιμήσουν δεόντως και να το ανταποδώσουν με κάποιο τρόλπο.

Θεμιτές και συνήθεις, ναι ως διαπίστωση.
Και; Μόνον;
Το "συνήθεις" π.χ. έχουμε άποψη από το πού εκπορεύεται; Με τι κόστος πραγματοποιείται;
Η "ανταπόδοση" (που εντυπωσιακά θεωρείς δέουσα) έχει κάποιο μετρήσιμο τέλος;

Ελάχιστα από τα ερωτήματα που ξεφυτρώνουν και για να σε προλάβω δηλώνω ξανά πως θεωρώ τη "θεοποίηση" του παιδιού μια από τις μεγαλύτερες κακοδαιμονίες της φυλής. Αιτιολογημένη μεν, αποκρουστική δε.

[Naida]

Το χρωστάω είναι μπακαλίστικη. λογική.

Δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το ΑΓΑΠΑΩ

Σαφώς.
Έχω δει όμως και το ακόλουθο:
Η γιαγιά που κρατάει το εγγονάκι της για να μπορεί η κόρη με τον άντρα της να πηγαίνει στη δουλειά, κάποια στιγμή λέει "θα κανονίσω να πάω κι εγώ καμιά βδομάδα διακοπές".
Και η κόρη γυρνάει με ύφος: "Δεν κατάλαβες!"
Μπροστά μου έγινε αυτό.
Η γιαγιά σαφώς το κάνει από αγάπη αλλά γιατί η κόρη το θεωρεί ως υποχρέωσή της και όχι ως κάτι για το οποίο η ίδια (η κόρη) θα έπρεπε να νοιώθει υποχρεωμένη;

Γιατί αυτό το δικαίωμα της έδωσε η γιαγιά να θεωρεί.