Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ (;) ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

[ik_90]

Βρισκόμαστε εδώ και 23 χρόνια στον 21ο αιώνα, τα τελευταία χρόνια βιώνουμε τέτοιες ριζοσπαστικές κοινωνικές αλλαγές οι οποίες σπάνια έχουν ξανασυμβεί στην ιστορία. Θεωρώ ότι η εποχή που διάγουμε αποτελεί το ακριβώς αντίθετο της αναγέννησης, είναι ο πλήρης σκοταδισμός και η επιστροφή σε έναν -διαφορετικού τύπου- μεσαίωνα. Ακολουθούν παρακάτω οι λόγοι:

1) Πολιτική ορθότητα: Ο σημαντικότερος λόγος γι' αυτά που ζούμε. Ο ουδέτερος, άχρωμος και άγευστος λόγος έχει επικρατήσει παντού. Φοβόμαστε να αποκαλέσουμε τα πράγματα με το όνομά τους και -όσο πάει- γίνεται (πολύ χειρότερο). Ένα παράδειγμα:
https://www.insidehighered.com/news/202 ... guage-list

Η γλώσσα έχει απίστευτη δύναμη. Οι λέξεις και το νόημα που δίνουμε σε πράγματα και έννοιες, σχηματοποιούν την αντίληψή μας για τον κόσμο. Οπότε, όποιος ελέγχει τη γλώσσα, ελέγχει και τον κόσμο.

2) Παθητικότητα και θυματοποίηση: Βλέπουμε -στον δυτικό κόσμο- μια λατρεία προς τα θύματα και μια προσπάθεια (ιδιαίτερα νέων ανθρώπων) να θυματοποιηθούν. Έτσι, αναπτύσσονται οι έννοιες των χ φοβιών (ομοφοβία, τρανσοφοβία, χοντροφοβία, ισλαμοφοβία κ.λπ.) για κάθε μειονότητα. Οπότε, αυτοί οι άνθρωποι, κάνουν σημαία την ταυτότητά τους (γκέι, τρανς, χοντρός, μουσουλμάνος) και, αντί να προσπαθήσουν να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι, να αποκτήσουν εφόδια κ.α. υιοθετούν μια παθητική στάση για τη ζωή, παίρνοντας τη θέση του μόνιμου θύματος.

3) Ψυχικές παθήσεις: Ιδιαίτερα μετά τις καραντίνες το (προϋπάρχον) πρόβλημα εκτοξεύτηκε στα ύψη. Πάλι η νέα γενιά πρωτοστατεί και σε αυτό το αρνητικό φαινόμενο.

4) Σόσιαλ μίντια: Μηχανές αναπαραγωγής λοβοτομημένων νάρκισσων. Δεν νομίζω να χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο.

5) Διάλυση και εξευτελισμός θεσμών, αξιών και αρχών: Θεσμός της οικογένειας, αξίες όπως η πίστη, η συντροφικότητα και αρχές όπως η ελευθερία λόγου βρίσκονται κάτω από επίθεση μέρα με τη μέρα. Ιδιαίτερα η ελευθερία του λόγου, μια κατεξοχήν αρχή του δυτικού πολιτισμού, η οποία πολεμάται λυσσαλέα. Σε κάποια χρόνια, οποιοσδήποτε διατυπώνει γνώμες αντίθετες με το τρέχον αφήγημα θα διώκεται ποινικά.

Είναι και άλλοι λόγοι, αλλά θεωρώ ότι αυτοί είναι οι σημαντικότεροι. Πάνω από όλα, όμως, βρίσκεται η παθητικότητα και η αδιαφορία μας για όλα τα παραπάνω. Ο δυτικός πολιτισμός, που σίγουρα βρίσκεται με παρατεταμένη παρακμή και εκφυλισμό, είτε θα τελειώσει και μέσα από αυτόν θα ξεπεταχθεί κάτι καινούριο είτε θα μετατραπεί σε μια Οργουελική δυστοπία.

Σε συνέχεια των σκέψεών μου για την παρακμή του δυτικού πολιτισμού, θα ήθελα να επικεντρωθώ σε μια πολύ σημαντική -ίσως τη σημαντικότερη- πτυχή του ζητήματος: τη νέα γενιά. Και είναι η σημαντικότερη καθώς είναι τα άτομα που θα διαμορφώσουν τη μελλοντική μορφή της κοινωνίας και έπειτα από αυτούς τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους.

Όσον αφορά στη νέα γενιά, λοιπόν, αυτό που διακρίνω (όπως είναι λογικό) είναι η πιο εύκολη υιοθέτηση των κοινωνικών τάσεων απ' τις μεγαλύτερες γενιές. Έτσι δεν συνέβαινε πάντοτε; Τα νέα παιδιά, λοιπόν, ευκολότερα συμφωνούν με την άκρατη και άνευ όρων πολυπολιτισμικότητα (θυμηθείτε μόλις πριν 20 χρόνια τις διαδηλώσεις κατά της παγκοσμιοποίησης), σε σημείο να θεωρείται πλέον αιρετική (έως και ρατσιστική) η άποψη κάποιος να θέλει να έχει σύντροφο αποκλειστικά ομοεθνή. Υιοθετούν, εν γένει, οτιδήποτε τους σερβιριστεί από το τρέχον αφήγημα (woke culture). Και δυστυχώς, πάνω απ' όλα, άκριτα.

Έπειτα έχουμε την προαναφερθείσα θυματοποίηση που κι αυτή επηρεάζει περισσότερο τους νέους. Βλέπουμε ολοένα και περισσότερο παιδιά να μην έχουν όρεξη να δουλέψουν, να αυξάνονται σημαντικά τα ποσοστά ψυχικών παθήσεων, να κατηγορούν για τα πάντα τους γονείς τους και, το κυριότερο, να μην θέλουν να πάρουν στα χέρια τους τη ζωή τους. Μια πλήρως παθητική στάση απέναντι στη ζωή, στην οποία συμβάλλουν βέβαια τα social media και οι επιπτώσεις τους.

Οι επιπτώσεις αυτές ποικίλουν από σοβαρά ελλείματα στις βασικές κοινωνικές δεξιότητες (κυριολεκτικά πολλοί δεν μπορούν να μιλήσουν στο δια ζώσης), τις ναρκισσιστικές τάσεις με τις οποίες τα s.m. τους τροφοδοτούν μέχρι τις ψυχολογικές επιπτώσεις που προαναφέρθηκαν. Ουσιαστικά, τα παιδιά μεγαλώνουν μέσα σε γυάλες, με ευθύνη των σύγχρονων γονέων, που τα θεωρούν πριγκιπόπουλα αλλά και των social media τα οποία τους παρουσιάζουν μια διαστρεβλωμένη οπτική του κόσμου και της θέσης τους μέσα σε αυτόν. Ως αποτέλεσμα, όταν βγαίνουν στην πραγματική ζωή προσγειώνονται ανώμαλα και έτσι καταλήγουν με καταθλιπτικές και αντικοινωνικές τάσεις.

Όλα τα παραπάνω γιγαντώνουν και τη διαγενεακή πάλη, που πάντοτε υπάρχει όμως τώρα έχει ξεφύγει. Βλέπουμε τρομερές και πολύ απότομες μεταβάσεις σε ιδεολογίες, πιστεύω, τάσεις που επικρατούσαν εκατοντάδες χρόνια και όλα αυτά σε διάστημα ελάχιστων γενεών. Είμαστε μάρτυρες μίας «επαναδημιουργίας του κόσμου» (μέχρι και απόλυτες σταθερές όπως τα φύλα αμφισβητούνται) και προφανώς οι νέοι έχουν τα πιο ευήκοα ώτα. Γι' αυτό αποτελούν και τον κυρίαρχο στόχο.

[Dr Socrates]

Η ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΟΥ ΕΓΩΙΣΜΟΥ
LASCH CHRISTOPHER
Το 1986, το βρετανικό τηλεοπτικό κανάλι, Channel 4, οργάνωσε μία συνάντηση ανάμεσα στον Κορνήλιο Καστοριάδη και τον Κρίστοφερ Λας, συνάντηση που πραγματοποιήθηκε, υπό την διεύθυνση και με τη συμμετοχή του Καναδού φιλόσοφου και πολιτικού Μάικλ Ιγνάτιεφ. Αυτή η συνομιλία, που δεν ξαναμεταδόθηκε ούτε μεταγράφηκε ποτέ, μέχρι την πρόσφατη έκδοσή της το 2013, αναλύει τις ηθικές, ψυχολογικές και ανθρωπολογικές επιπτώσεις της ανάπτυξης του σύγχρονου καπιταλισμού. Οι απαρχές της καταναλωτικής κοινωνίας συνοδεύονται από τη γέννηση ενός νέου εγωισμού, που κάνει τα άτομα να αποσύρονται από τη δημόσια σφαίρα και να καταφεύγουν σε έναν αποκλειστικά ιδιωτικό κόσμο. Χωρίς σχέδιο, όμηροι ενός παραισθησιογόνου κόσμου, ναρκωμένου από το μάρκετινγκ και τη διαφήμιση, τα άτομα δεν διαθέτουν πλέον πρότυπα με τα οποία μπορούν να ταυτιστούν. Η συνομιλία ακολουθείται από ένα εκτενές επίμετρο του Ζαν-Κλωντ Μισεά, με τίτλο «Η ψυχή του ανθρώπου στον καπιταλισμό».

Πριν από τριάντα ή εξήντα χρόνια, οι άνθρωποι της αριστεράς μιλούσαν για τη Μεγάλη Νύχτα, οι άνθρωποι της δεξιάς για την αέναη πρόοδο κ.λπ. Σήμερα, κανένας δεν τολμάει να εκφράσει ένα φιλόδοξο σχέδιο, ή τουλάχιστον ορθολογικό, που να πηγαίνει πέρα από τον προϋπολογισμό ή από τις προσεχείς εκλογές
Κορνήλιος Καστοριάδης

Περιέγραψα το «ελάχιστο εγώ» ή το «ναρκισσιστικό εγώ» σαν ένα εγώ που αδειάζει όλο και περισσότερο από κάθε περιεχόμενο, που έχει φτάσει να προσδιορίζει τους στόχους του για τη ζωή με τους πιο περιοριστικούς όρους, με όρους απλής επιβίωσης, καθημερινής επιβίωσης.
Κρίστοφερ Λας

Οι σύγχρονοι άνθρωποι δεν πρόκειται να βρουν τον δρόμο προς μια προσωπική και συλλογική χειραφέτηση, με το να δαιμονοποιούν ως «αντιδραστική» κάθε αίσθηση ταυτότητας ή χαρακτηρίζοντας, ως «παρελθοντολατρία» τη θεμιτή προσήλωση των λαών στη γλώσσα τους, τις παραδόσεις τους και τον πολιτισμό τους (άποψη που αποτελεί τον σταθερό πυρήνα κάθε αριστερής μεταφυσικής).
Ζαν Κλωντ Μισεά
Πηγη https://www.politeianet.gr/books/978960 ... mou-239808

[Sol]

Δεν το λες και ριζοσπαστικές αλλαγές, περισσότερο συντήρητικές.

[ik_90]

Μιας και η παρακμή του δυτικού οφείλεται (εν πολλοίς) στην πολιτική ορθότητα, την αλλαγή της γλώσσας και την προσπάθεια αστυνόμευσης της ίδιας της σκέψης, παραθέτω παρακάτω τις εξαιρετικά επίκαιρες σκέψεις του Μπαρούχ Σπινόζα:

Η ιδιωτικότητα και η προσωπικότητα κάθε ατόμου αναφορικά με τις σκέψεις και τις πεποιθήσεις του δεν μπορεί να εμπίπτουν στη δικαιοδοσία του νόμου, αυθαίρετου ή μη. «Οι πάντες έχουν το φυσικό δικαίωμα να είναι κύριοι των σκέψεών τους» γράφει «και θα αποτύχει παταγωδώς οποιαδήποτε απόπειρα, στο πλαίσιο ενός κράτους, να εξαναγκαστούν οι άνθρωποι να μιλούν όπως επιτάσσει η κυβέρνηση παρά τις διαφορετικές και αντιτιθέμενες γνώμες τους.» Θα υπάρχουν διαφωνίες και αντιπαραθέσεις, αλλά η καλή κυβέρνηση θα είναι διαλλακτική και θα αναγνωρίζει ότι η προσπάθεια ελέγχου της σκέψης επιφέρει μεγαλύτερα δεινά απ' ό,τι η ελευθερία της. Επιπλέον, η ελευθερία της σκέψης «έχει πρωταρχική σημασία για την πρόοδο των επιστημών και των τεχνών, γιατί μόνο όσοι μπορούν να κρίνουν ελεύθεροι και απροκατάληπτα έχουν τη δυνατότητα να επιτύχουν σε αυτά τα πεδία.

Grayling, A.C., Η ιστορία της φιλοσοφίας, Αθήνα: Εκδόσεις Πατάκη, 2021.

[ik_90]

Εδώ οι προφητείες του Aldous Huxley από το 1958(!) στο βιβλίο του Επιστροφή στον θαυμαστό καινούριο κόσμο, με αφορμή τη συζήτηση για τη συνταγματικότητα και την αντίσταση στο άλλο θέμα:

«Με δεδομένο τον ανεξέλεγκτο υπερπληθυσμό και την υπεροργάνωση, μπορούμε να αναμένουμε ότι στις δημοκρατικές χώρες θα επέλθει μια αναστροφή της διαδικασίας εκείνης που μετασχημάτισε την Αγγλία σε δημοκρατία, ενώ ταυτόχρονα θα διατηρεί όλα τα εξωτερικά χαρακτηριστικά μιας μοναρχίας. Υπό την αμείλικτη ώθηση του επιταχυνόμενου υπερπληθυσμού και της αυξανόμενης υπεροργάνωσης και μέσα από όλο και πιο αποτελεσματικές μεθόδους χειραγώγησης της σκέψης οι δημοκρατίες θα μεταβάλουν τη φύση τους. Οι παράδοξοι παλαιοί θεσμοί -εκλογές, κοινοβούλια, ανώτατα δικαστήρια κι όλα τα υπόλοιπα- θα παραμείνουν. Κάτω όμως από αυτούς θα επικρατεί στην ουσία ένα καινούριο είδος μη βίαιου ολοκληρωτισμού. Όλα τα παραδοσιακά ονόματα, όλα τα δοξασμένα συνθήματα θα παραμείνουν ακριβώς όπως ήταν τον παλιό καλό καιρό. Η δημοκρατία και η ελευθερία θα αποτελούν το θέμα χιλιάδων εκπομπών και εκδόσεων -αλλά δημοκρατία και ελευθερία κατά μία έννοια αυστηρά τύπου Pickwick (δηλ. παχύσαρκη, πλαδαρή). Στο μεταξύ η κυβερνητική ολιγαρχία και η καλά εκπαιδευμένη της ελίτ, στρατιώτες, αστυνομικοί, διαμορφωτές σκέψης και νοητικοί χειραγωγοί, θα κατευθύνουν ήρεμα την παράσταση με όποιο τρόπο αυτοί νομίζουν καλύτερα.»

[ΓΑΛΗ]

Εδώ οι προφητείες του Aldous Huxley από το 1958(!) στο βιβλίο του Επιστροφή στον θαυμαστό καινούριο κόσμο, με αφορμή τη συζήτηση για τη συνταγματικότητα και την αντίσταση στο άλλο θέμα:

«Με δεδομένο τον ανεξέλεγκτο υπερπληθυσμό και την υπεροργάνωση, μπορούμε να αναμένουμε ότι στις δημοκρατικές χώρες θα επέλθει μια αναστροφή της διαδικασίας εκείνης που μετασχημάτισε την Αγγλία σε δημοκρατία, ενώ ταυτόχρονα θα διατηρεί όλα τα εξωτερικά χαρακτηριστικά μιας μοναρχίας. Υπό την αμείλικτη ώθηση του επιταχυνόμενου υπερπληθυσμού και της αυξανόμενης υπεροργάνωσης και μέσα από όλο και πιο αποτελεσματικές μεθόδους χειραγώγησης της σκέψης οι δημοκρατίες θα μεταβάλουν τη φύση τους. Οι παράδοξοι παλαιοί θεσμοί -εκλογές, κοινοβούλια, ανώτατα δικαστήρια κι όλα τα υπόλοιπα- θα παραμείνουν. Κάτω όμως από αυτούς θα επικρατεί στην ουσία ένα καινούριο είδος μη βίαιου ολοκληρωτισμού. Όλα τα παραδοσιακά ονόματα, όλα τα δοξασμένα συνθήματα θα παραμείνουν ακριβώς όπως ήταν τον παλιό καλό καιρό. Η δημοκρατία και η ελευθερία θα αποτελούν το θέμα χιλιάδων εκπομπών και εκδόσεων -αλλά δημοκρατία και ελευθερία κατά μία έννοια αυστηρά τύπου Pickwick (δηλ. παχύσαρκη, πλαδαρή). Στο μεταξύ η κυβερνητική ολιγαρχία και η καλά εκπαιδευμένη της ελίτ, στρατιώτες, αστυνομικοί, διαμορφωτές σκέψης και νοητικοί χειραγωγοί, θα κατευθύνουν ήρεμα την παράσταση με όποιο τρόπο αυτοί νομίζουν καλύτερα.»

Ο Χάξλεϋ, ο Κλαρκ και ο Ασίμοφ ήταν οι αγαπημένοι μου σ' αυτήν την κατηγορία.

Αν και δεν ήταν συνομήλικοι, έβλεπαν έναν αιώνα μπροστά από την εποχή τους.

[ik_90]

Ο Χάξλεϋ, ο Κλαρκ και ο Ασίμοφ ήταν οι αγαπημένοι μου σ' αυτήν την κατηγορία.

Αν και δεν ήταν συνομήλικοι, έβλεπαν έναν αιώνα μπροστά από την εποχή τους.

Ναι! Θα προσέθετα και τον Όργουελ.
Όσον αφορά στον Κλαρκ, η Οδύσσεια του Διαστήματος στο μακρινό μέλλον μπορεί να έχει αντίστοιχη αξία με τα Ομηρικά Έπη.

[ik_90]

Το φαινόμενο της Ισλαμοαριστεράς
Έφτασε η στιγμή να μιλήσουμε για ένα φαινόμενο που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια και ήταν στα σπάργανά του, όμως από την έναρξη του πολέμου και έπειτα, φαίνεται να αποτελεί μια υπαρκτή κοινωνική κρίση και απειλή για τον δυτικό πολιτισμό, κι αυτό το φαινόμενο δεν είναι άλλο από την ανίερη συμμαχία ακραίων αριστερών και ισλαμιστών.
Το φαινόμενο ξεκίνησε ως στήριξη των αριστερών (αλλά και άλλων) στην Παλαιστίνη, στο πόλεμό της με το Ισραήλ. Δεν έμεινε, όμως, εκεί. Το πραγματικά ανησυχητικό ζήτημα είναι το γεγονός ότι, παρόλο που υπάρχει μια πραγματική απειλή από ισλαμιστές τρομοκράτες στην ήπειρό μας, οι περισσότερες αριστερές σελίδες και μέσα κάνουν σαν να μην συμβαίνει τίποτα, μην αναφέροντας καν αυτές τις επιθέσεις, ή, στην καλύτερη, τις αναφέρουν αλλά αποκρύπτουν το θρήσκευμα και τα κίνητρα των δραστών.
Επιπλέον, ακροαριστεροί, αντιεξουσιαστές και λοιποί, που δεν έχουν τόσο καλή σχέση με την προσωπική υγιεινή, συνεχίζουν τον απτόητο πόλεμό τους εναντίον του σκοταδιστικού Χριστιανισμού, προπηλακίζοντας και μην επιτρέποντας να γίνει μία εκδήλωση, διότι θα μιλούσε ένας «φασίστας.» Ο φασίστας αυτός ήταν ο πρόεδρος του κόμματος ΝΙΚΗ, ενός δημοκρατικά εκλεγμένου κόμματος και τον αποκάλεσαν «φασίστα» γιατί πιστεύει στην επίσημη θρησκεία της χώρας του, κάνοντας τη λέξη να χάνει κάθε πραγματικό της νόημα.* Επιπλέον, αντίστοιχοι τύποι ξυλοφόρτωσαν έναν φοιτητή επειδή είχε στην τσάντα του καρφιτσωμένη την Ελληνική σημαία και την εικόνα της Παναγίας.**
Την ώρα, λοιπόν, που αυτοί οι «κύριοι» επιτίθενται στα ιερά σύμβολα της επίσημης θρησκείας ενός κράτους και σε αυτούς που κυκλοφορούν με τη σημαία τους, κατηγορώντας τον Χριστιανισμό για το πόσο πατριαρχικός και συντηρητικός είναι και το πόσο ρατσιστικό είναι να αγαπάς την πατρίδα σου, την ίδια ώρα κάνουν τα στραβά μάτια σε επικίνδυνους μουσουλμάνους και αγκαλιάζουν τις εθνικιστικές τάσεις των Παλαιστίνιων. Είμαστε, πλέον, σαν δυτικός πολιτισμός αντιμέτωποι με τον ορατό κίνδυνο να έχουμε συμμαχία αριστερών εξτρεμιστών με ισλαμοτρομοκράτες, άρα θα πρέπει οι συντηρητικές φωνές (που ήδη είναι δυνατές) να ισχυροποιηθούν. Για την χώρα και την ήπειρό μας.

*https://www.thestival.gr/eidiseis/koino ... ysiasi-vi/
**https://www.foititikanea.gr/%CF%80%CE%B ... E%B5%CE%B9

[pikey25]

Βρισκόμαστε εδώ και 23 χρόνια στον 21ο αιώνα, τα τελευταία χρόνια βιώνουμε τέτοιες ριζοσπαστικές κοινωνικές αλλαγές οι οποίες σπάνια έχουν ξανασυμβεί στην ιστορία. Θεωρώ ότι η εποχή που διάγουμε αποτελεί το ακριβώς αντίθετο της αναγέννησης, είναι ο πλήρης σκοταδισμός και η επιστροφή σε έναν -διαφορετικού τύπου- μεσαίωνα. Ακολουθούν παρακάτω οι λόγοι:

1) Πολιτική ορθότητα: Ο σημαντικότερος λόγος γι' αυτά που ζούμε. Ο ουδέτερος, άχρωμος και άγευστος λόγος έχει επικρατήσει παντού. Φοβόμαστε να αποκαλέσουμε τα πράγματα με το όνομά τους και -όσο πάει- γίνεται (πολύ χειρότερο). Ένα παράδειγμα:
https://www.insidehighered.com/news/202 ... guage-list

Η γλώσσα έχει απίστευτη δύναμη. Οι λέξεις και το νόημα που δίνουμε σε πράγματα και έννοιες, σχηματοποιούν την αντίληψή μας για τον κόσμο. Οπότε, όποιος ελέγχει τη γλώσσα, ελέγχει και τον κόσμο.

2) Παθητικότητα και θυματοποίηση: Βλέπουμε -στον δυτικό κόσμο- μια λατρεία προς τα θύματα και μια προσπάθεια (ιδιαίτερα νέων ανθρώπων) να θυματοποιηθούν. Έτσι, αναπτύσσονται οι έννοιες των χ φοβιών (ομοφοβία, τρανσοφοβία, χοντροφοβία, ισλαμοφοβία κ.λπ.) για κάθε μειονότητα. Οπότε, αυτοί οι άνθρωποι, κάνουν σημαία την ταυτότητά τους (γκέι, τρανς, χοντρός, μουσουλμάνος) και, αντί να προσπαθήσουν να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι, να αποκτήσουν εφόδια κ.α. υιοθετούν μια παθητική στάση για τη ζωή, παίρνοντας τη θέση του μόνιμου θύματος.

3) Ψυχικές παθήσεις: Ιδιαίτερα μετά τις καραντίνες το (προϋπάρχον) πρόβλημα εκτοξεύτηκε στα ύψη. Πάλι η νέα γενιά πρωτοστατεί και σε αυτό το αρνητικό φαινόμενο.

4) Σόσιαλ μίντια: Μηχανές αναπαραγωγής λοβοτομημένων νάρκισσων. Δεν νομίζω να χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο.

5) Διάλυση και εξευτελισμός θεσμών, αξιών και αρχών: Θεσμός της οικογένειας, αξίες όπως η πίστη, η συντροφικότητα και αρχές όπως η ελευθερία λόγου βρίσκονται κάτω από επίθεση μέρα με τη μέρα. Ιδιαίτερα η ελευθερία του λόγου, μια κατεξοχήν αρχή του δυτικού πολιτισμού, η οποία πολεμάται λυσσαλέα. Σε κάποια χρόνια, οποιοσδήποτε διατυπώνει γνώμες αντίθετες με το τρέχον αφήγημα θα διώκεται ποινικά.

Είναι και άλλοι λόγοι, αλλά θεωρώ ότι αυτοί είναι οι σημαντικότεροι. Πάνω από όλα, όμως, βρίσκεται η παθητικότητα και η αδιαφορία μας για όλα τα παραπάνω. Ο δυτικός πολιτισμός, που σίγουρα βρίσκεται με παρατεταμένη παρακμή και εκφυλισμό, είτε θα τελειώσει και μέσα από αυτόν θα ξεπεταχθεί κάτι καινούριο είτε θα μετατραπεί σε μια Οργουελική δυστοπία.

Σωστα ειναι αυτα εκτος απο αυτο

Ιδιαίτερα η ελευθερία του λόγου, μια κατεξοχήν αρχή του δυτικού πολιτισμού,

που ειναι για γελια, οπως και ο λεγομενος διαφωτισμος, που καλα εκανες και δεν εβαλες. Ετσι δεν υπαρχει δυτικος πολιτισμος απο πολυ πιο πριν, δεν ειμαστε στο μεσαιωνα απλα ο μεσαιωνας δεν τελειωσε ποτε αλλα μεταλλαχθηκε. Ετσι απο την απαγορευση της εκκλησιας για την συλλογη τοκου απο χριστιανο σε χριστιανο οδηγηθηκαμε στην αποτυχια της (100 χρονια μετα βλεπε "πεθανε ο θεος"),στον γερμανικο ιδεαλισμο (που απλα μας βγαινει σε γερμανικος εθνικισμος αργοτερα) και στο να εχουμε τον μεθυσο κλαρινογαμπρο να τα λεει στο jewish question εξω απο τα δοντια.

What, in itself, was the basis of the Jewish religion? Practical need, egoism. The monotheism of the Jew, therefore, is in reality the polytheism of the many needs, a polytheism which makes even the lavatory an object of divine law. Practical need, egoism, is the principle of civil society, and as such appears in pure form as soon as civil society has fully given birth to the political state. The god of practical need and self-interest is money.
Money is the jealous god of Israel,in face of which no other god may exist. Money degrades all the gods of man – and turns them into commodities. Money is the universal self-established value of all things. It has, therefore, robbed the whole world – both the world of men and nature – of its specific value. Money is the estranged essence of man’s work and man’s existence, and this alien essence dominates him, and he worships it.

The god of the Jews has become secularized and has become the god of the world. The bill of exchange is the real god of the Jew. His god is only an illusory bill of exchange.

Judaism could not create a new world; it could only draw the new creations and conditions of the world into the sphere of its activity, because practical need, the rationale of which is self-interest, is passive and does not expand at will, but finds itself enlarged as a result of the continuous development of social conditions.

Judaism reaches its highest point with the perfection of civil society, but it is only in the Christian world that civil society attains perfection. Only under the dominance of Christianity, which makes all national, natural, moral, and theoretical conditions extrinsic to man, could civil society separate itself completely from the life of the state, sever all the species-ties of man, put egoism and selfish need in the place of these species-ties, and dissolve the human world into a world of atomistic individuals who are inimically opposed to one another.

Christianity sprang from Judaism. It has merged again in Judaism.

From the outset, the Christian was the theorizing Jew, the Jew is, therefore, the practical Christian, and the practical Christian has become a Jew again.

Christianity had only in semblance overcome real Judaism. It was too noble-minded, too spiritualistic to eliminate the crudity of practical need in any other way than by elevation to the skies.

Only then could Judaism achieve universal dominance and make alienated man and alienated nature into alienable, vendible objects subjected to the slavery of egoistic need and to trading.

Κανονικα αυτη η απαντηση θα επρεπε να ειναι στα βιβλια ιστοριας αλλα λογω αντισημιτισμου του Καρολου και πολιτικης ορθοτητας βαζουν κατι νεροβραστα για την αλλοτριωση.

Συνεπως κανενα τελος του δυτικου "πολιτισμου", υφεση ειναι και θα περασει, απλα οσο πονανε περισσοτερες τσεπες θυμουνται να γινουν ρομαντικοι. Σας προλαβε ο νεος υπερανθρωπος του Χαραρι, οταν εχεις γινει το προιον, το προιον δε θα εχει λογο. Μονο μετα την πειραματικη δοση.. κλιματικης αλλαγης

[Imperium]

Να μας γράφεις από την Ρωσσία μόλις μετακομίσεις.

Τυπική αντίδραση απο τα γιουσουφάκια του πολιτικά ορθού ορθού (sic).

Το θέμα, ατηλεκατεύθηντα βληματάκια μου, είναι οτι μέχρι τώρα, κουτσα-στραβά, η Δύση προμήθευε το αντίπαλο δέος στις απολυταρχικές ιδέες. Αν αυτό σωθεί, όπως δείχνουν τα πράγματα, ούτε Ρωσία, ούτε Τουρκία, ούτε Βενεζουέλα δεν θα χρειαστεί να πάει ο νηματοθέτης. Μια χαρά Ρωσία/Τουρκία/Βενεζουέλα θα είναι και εδώ.

[Imperium]

Να μας γράφεις από την Ρωσσία μόλις μετακομίσεις.

Μια χαρα σας τα λεει καραγκιοζηδες ακομα και ο Σταλιν θα γελουσε σαρδονια με τον πατερναλισμο που βαζει περιορισμους και
στην ελευθερια λογου και κατα δευτερον στην σατιρα πραγμα που ειναι κοινος τοπος και στα σταλινικα και στα ναζιστικα καθεστωτα.

Παρόλαυτά σε αφήνουν να γράφεις στο πχόρουμ χωρίς να κινδυνεύεις με κάθειρξη.

Δοκίμασε το λίγο σαν ρώσσος υπήκοος αυτό να δω κάτι.

Στο πχώρουμ γράφουμε ο,τι θέλουμε γιατί δεν το ξέρει ούτε η μάνα του.

Σύρε Αγγλία ή Αμέρικα και γράψε τα ίδια σε Twitter ή FB, να δεις για πότε θα σκάσουν οι μπάτσοι στη πόρτα σου, ή θα σε απολύσει το αφεντικό σου, ή θα μπεί το όνομα σου σε μαύρη λίστα. Και αυτά συμβαίνουν ΣΗΜΕΡΑ, έτσι, μόνο για αρχή.

Το μόνο καλό είναι οτι αρχίζει να προβάλεται μια εστω αμυδρή αντίσταση.

Guess ποιοι είναι αυτοί που κόπτονται να την καταστείλουν...

[Dwarven Blacksmith]

[Dr Socrates]

Andreas Bikfalvi: “Η ιδεολογία του Woke απειλεί την ίδια την επιστήμη” 18 Σεπτεμβρίου 2023

Μια ομάδα επιστημόνων υπέγραψε ένα άρθρο σε ακαδημαϊκό περιοδικό που προειδοποιεί ότι η ιδεολογία της αποδόμησης επιδιώκει να αντικαταστήσει το κριτήριο της αξιοκρατίας με μια στρατηγική της ταυτότητας, εξηγεί ο καθηγητής κυτταρικής και μοριακής βιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μπορντό.
Ο Andreas Bikfalvi εργάζεται στο Ινστιτούτο Ογκολογίας του Μπορντό. Η έρευνά του επικεντρώνεται στον καρκίνο και την αγγειακή βιολογία.

Πηγη https://ardin-rixi.gr/archives/252677


Αφύπνιση, ή μήπως αυτοκαταστροφή;
Του Γιώργου Ρακκά
Βιβλιοκριτική για το βιβλίο του Ματιέ Μποκ Κοτέ Η Φυλετιστική Επανάσταση και άλλα ιδεολογικά ζιζάνια

Το κίνημα των «αφυπνισμένων» δρα σαν πολιτιστική επανάσταση, κατακλύζει τους θεσμούς του πνεύματος γυρεύοντας να επαναπρογραμματίσει ριζικά την κοινωνική, πολιτική και ιστορική συνείδηση. Είναι μεσσιανικό –θέλει δηλαδή να δημιουργήσει τον «νέο άνθρωπο»– στήνει σε αυτήν του την προσπάθεια ιδεολογικά δικαστήρια, απαιτεί από τους πάντες τη δημόσια ομολογία και μεταμέλειά τους.

Δεύτερον, εντοπίζει εύστοχα την ιδιοτυπία της επανάστασης αυτής, ότι πρόκειται για μια επανάσταση από τα πάνω. Που εκπορεύεται κυρίως από τις ελίτ και, με παραδειγματικό σημείο αναφοράς την κάθε λογής φυλετική και πολιτιστική μειονότητα, θέτει στο στόχαστρο τους «από κάτω». Δηλαδή το λαϊκό σώμα, και ιδίως τις μεσαίες και κατώτερες τάξεις, που αντιμετωπίζονται σαν να ήταν η ραχοκοκαλιά του συστημικού ρατσισμού στις δυτικές κοινωνίες.

Η νέα αυτή δικαιωματιστική ιδεολογία των ελίτ συγκροτεί, σύμφωνα με τον Μποκ Κοτέ, ένα «διαφοροποιητικό καθεστώς». Διαφοροποιητικό κυρίως γιατί αποπειράται να οικοδομήσει έναν ασυμφιλίωτο ηθικό, κι εν συνεχεία ιδεολογικό, διαχωρισμό, ανάμεσα στην «πεφωτισμένη ηγεσία» και την κοινωνία.
Η ταύτιση των «νοικοκυραίων» με τη «συστημική κακότητα» σε όλες τις παραλλαγές της (ρατσισμός, πατριαρχία, δουλοκτησία και αποικιοκρατία) χρησιμοποιείται ως στοιχείο αντιδιαστολής για να τονιστεί η ηθική και πολιτική καθαρότητα των δικαιωματιστικών ελίτ. Αυτό που αποκαλεί ο συγγραφέας «ακροδεξιοποίηση της διαφωνίας», δηλαδή οι δολοφονίες χαρακτήρων με τις οποίες ο δικαιωματισμός επιδιώκει να απαντήσει σε κάθε κριτική, απορρίπτοντάς την εκ προοιμίου ως φασιστική, βρίσκεται στην αιχμή αυτής της πρακτικής.
Βρισκόμαστε ήδη πολύ μακριά από την κλασική αρχή της ενιαίας δημοκρατικής κοινότητας και της λαϊκής κυριαρχίας. Πλέον, η λαϊκή πλειοψηφία είναι «βίαιη, βρώμικη, και κακή», για να θυμηθούμε την ταινία του Έτορε Σκόλα. Ο χαρακτήρας αυτού του «διαφοροποιητικού καθεστώτος» είναι πολεμικός, όχι συναινετικός.

Πηγη https://ardin-rixi.gr/archives/251513




Το #metoo, η «πατριαρχία» και η κρίση των φύλων στην παγκοσμιοποίηση
του Γιώργου Ρακκά 29 Ιανουαρίου 2021
https://ardin-rixi.gr/archives/231118



π.Νικόλαος Λουδοβίκος - Η άνοδος του Βελούδινου Ολοκληρωτισμού

Η υπαρξιακή κρίση της Δύσης και το σπέρμα του ολοκληρωτισμού τον 21ο αιώνα
Πως παίζεται σήμερα το παιχνίδι του ολοκληρωτισμού στις σύγχρονες κοινωνίες;
Γιατί δεν μας αφορούν πια οι παραδόσεις ;
Πως προκαλείται η νέκρωση της ελευθερίας μας και η ψυχική αδρανοποίηση ;
Ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος συζητά με τη δημοσιογράφο Μαρία Αναγνωστίδου , και αναλύει σημαντικές προβληματικές που πραγματεύεται ο ίδιος στο βιβλίο του , “Η ανοικτή ιστορία και οι εχθροί της , Η άνοδος του Βελούδινου Ολοκληρωτισμού”.

Πηγη https://www.youtube.com/watch?v=7hTv5PQffG8




Christopher Lasch: O ελάχιστος εαυτός

Ο «ελάχιστος εαυτός» και η εκμηδένιση του ανθρώπου από τις εξουσίες ήταν πάντοτε παρούσες, αλλά τα τελευταία χρόνια, προτείνονται και προεκτείνονται ως υγιή «κανονικότητα». Η απομυθοποίηση των θεωριών του Αγκάμπεν, δε σημαίνει να ξεχνάμε τα διδάγματα που μας φέρνει ο πάντοτε φρέσκος λόγος, διανοητών όπως ο Κρίστοφερ Λας, ο Λουίς Μάμφορντ, ο Ζακ Ελύλ, ο Κώστας Παπαιωάννου, ο Καστοριάδης, κ.α
Ο Κρίστοφερ Λας στο βιβλίο αυτό ασχολείται με την επίδραση της σύγχρονης κοινωνίας στη διαμόρφωση του Εαυτού.

Πηγη https://tokoinonikoodofragma.org/2021/1 ... %83%CE%B7/




Η εποχή της αλλοίωσης και της μεταμφίεσης
Δημοσθένης Δαββέτας

Η κρίση της νεωτερικότητας, του σύγχρονου κόσμου, με τη μορφή του εγωκεντρικής και εργαλειακής εκτροπής του δυτικού Διαφωτισμού, θα αναζητήσει το αναζητούμενο μετα-νεωτερικό πρότυπο ανθρώπου στον «κανένα», στο πολιτισμικό περιβάλλον ενός απόλυτου μηδενισμού και σχετικισμού αξιών. Τέτοιου που όμως μας λέει ο Π.Κονδύλης, ταιριάζει στην κατανάλωση και στο κέρδος της μαζικής δημοκρατίας, ως ένας «χαρούμενος μηδενισμός». Ο σχετικισμός των αξιών και των προτύπων ταιριάζει κατ’αναλογίαν με την ποικιλία των εμπορευμάτων για κάθε γούστο, ανάγκη ή επιθυμία.

Πηγη https://tokoinonikoodofragma.org/2023/0 ... %af%ce%b5/


Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα ίδια μένουν
π. Βασίλειος Θερμός, Αρθρογράφος
Η διαρκής αναζήτηση του καινούργιου, όταν επενδυθεί με την εκλογίκευση ότι αυτό είναι καλό, μετατρέπεται σε εμμονή η οποία γίνεται στάση ζωής.

Μια παλιά συνέντευξη του Κορνήλιου Καστοριάδη ήλθε για να μάς θυμίσει ένα πρόβλημα των τελευταίων δεκαετιών, το οποίο ξεκίνησε ως ιδεολογικό, μετατράπηκε σε πολιτισμικό, και κατέληξε ψυχιατρικό!

Πηγη https://www.huffingtonpost.gr/entry/ola ... b7e639aca9

[Imperium]

Εδώ παραδίπλα βλέπω ένα νήμα "κραχ στα ακίνητα".
Αυτό πιστεύω οτι θα παίξει μεγάλο ρόλο στο επόμενο στάδιο.

Αν τελικά υπερισχύσουν συνθήκες παλιάς Βουλγαρίας (δυο οικογένειες σε τριάρι 120 τμ) γιατί "έτσι επιβάλει η αγορά" και γιατι ο κόσμος έχει αδρανοποιηθεί εντελώς και αισθάνεται εντελώς αδύναμος, τότε το παιχνίδι χάθηκε μάλλον. Δεν μιλάω μόνο για Ελλάδα. Καναδά/Αυστραλία έχετε δεί τι γίνεται; Στεγαστική κρίση με αχανείς εκτάσεις διαθέσιμες; Δεν μιλάμε για κανα Βέλγιο, Ολλανδία ή Αγγλια.

Αν πάλι κάτι αλλάξει εξαρτάται από το πώς. Εύκολη διαδικασία μετάβασης δεν βλέπω. Αν κάποιος βλέπει ας με διαφωτίσει. Αλλά ούτε και περίπτωση ρήξης, πολύ παγιωμένη η κατάσταση.

Οπότε πάμε μάλλον ντουγρού για νεοφεουδαλισμό. Η απαράδεκτη θέση των υποτιθέμενων "φιλελεύθερων" (της πούτσας) αυτό επικυρώνει εδώ και 10 χρόνια.

Κάντε τα κουμάντα σας.

[Dr Socrates]

Nathalie Heinich, «Γουοκισμός» – ο νέος ολοκληρωτισμός;

«Κάτι που ξεκίνησε με την απόλυτα δικαιολογημένη πρόθεση της πάλης εναντίον των διακρίσεων –φυλής, φύλου και εθνοτικής καταγωγής–, με σκοπό να δημιουργηθεί μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή, ανεκτικότητα και δικαιοσύνη, προκάλεσε το ακριβώς αντίθετο από αυτό που επεδίωκε – δηλαδή, μεγαλύτερο διχασμό, λιγότερη ανεκτικότητα και λιγότερη δικαιοσύνη»
Σέργκιου Κλάινερμαν

Σύμφωνα με τον Όργουελ, όποιος ασκούσε κριτική στο σοβιετικό καθεστώς, στο όνομα της ελευθερίας, κατηγορούνταν ως «υπηρέτης του μεγάλου κεφαλαίου». Στο ίδιο πνεύμα, οι υπερασπιστές της αυτονομίας της επιστήμης κατηγορούνται σήμερα ότι «παίζουν το παιγνίδι της άκρας δεξιάς» οι δε οπαδοί της κοσμικότητας ότι είναι «ισλαμοφοβικοί».

Ο Ρεϊμόν Αρόν έγραφε άλλοτε: «Προσπαθώντας να ερμηνεύσω τη στάση των διανοουμένων, που είναι αμείλικτοι απέναντι στις ανεπάρκειες των δημοκρατιών και επιεικείς απέναντι στα μεγαλύτερα εγκλήματα, αρκεί να διαπράττονται στο όνομα ωραίων θεωριών, προσέκρουα στις ιερές λέξεις: Αριστερά, Επανάσταση, προλεταριάτο». Σήμερα, ο καθαγιασμός των σκοπών περνάει μέσα από άλλες «ιερές λέξεις» («κοινωνικό φύλο», «αποαποικιοποίηση», «διατομεακότητα», «φυλετικοποίηση»), αλλά η ουσία παραμένει πάντα η ίδια…

Ο πολυπολιτισμός διολίσθησε προς τον κοινοτιστικό ταυτοτισμό και ο τελευταίος μετατρέπεται, μπροστά στα μάτια μας, σε ολοκληρωτισμό. Και όπως συμβαίνει σε κάθε ολοκληρωτική ατμόσφαιρα, ο φόβος βασιλεύει, κυρίαρχος, τόσο στις πανεπιστημιουπόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών όσο και στα γραφεία των προέδρων των γαλλικών πανεπιστημίων.

Πηγη https://ardin-rixi.gr/archives/254615