Πιστεύετε ότι η σύγχρονη κοινωνία

[Sol]

Η αστική κοινωνία, η πιο ώριμη εκμεταλλευτική κοινωνία ήταν προοδος για την καθυστέρηση της αγροτική απομόνωσης και καθυστέρησης, σήμερα όμως έχει σαπίσει, γιαυτό βλέπουμε να ξεπετάγονται διάφορα φαινόμενα σήψης.

[plouf]

Ωραια ερωτηση.

Σιγουρα η σημερινη κοινωνια δεν ειναι σε τιποτα προοδευτικη. Με την εννοια οτι o homo festivus ( Philippe Muray ) δεν προυποιθετει τιποτα το δημιουργικο και κοινωνκο παρα την ταχεια ατομικη και ευκαιριακη ευχαριστηση. Με αυτην την προσεγγιση οχι δεν ειναι προοδευτικη.

Αυτο δεν σημαινει επισης οτι ειναι συντηριτικη. Διοτι ο ορος αυτος εχει σχεση με την επιφυλαξη και διατηρηση πολιτισμου παραδωσεων και ηθων.
(Εξ ου και ο ορος που δινεται σχεδον διεθνως στα Ωδεια, τα οποια προυποθετουν την συντηρηση και την διαιωνιση της γνωσης της Μουσικς τεχνης και τεχνικης). Διοτιη αυτο που ΜΟΝΟ συντηρει η συγχρονη κοινωνια ειναι οι εθισμοι της χειραγωγησης των βοθρομεσων (κοινως ΜΜΕ) και οι αταβιστικες της εμονες που εχει αναγει σε "αξιες" που για να αισθανθει και σε ασφαλες περιβαλον τις ονομαζει πλεον "δημοκρατικες".

Ενας αρρωστος που γνωριζει την ασθενεια του μπορει ισως με μια σωστη ιατρικη αντιμετωπιση να θεραπευτει.

Η σημερινη κοινωνια (και φυσικα εννοουμε την δυτικη) ειναι ενας αρρωστος που δεν γνωριζει καν οτι ειναι ασθενης, και νομιζει οτι η αρρωστια του ειναι καποια αρετη και ο χαμος του εχει καποια ηθικη αξια.

Οποτε ουτε συντηριτικη ειναι. Δεν συντηρει τιποτα αλλα ταυτοχρονα δεν επιτελει καμμια κοινωνικη προοδο.

Την συνεχεια (αυτων που θελω να πω) μπορειτε να την ενοησετε.

Ζούμε ένα παρατεταμένο "τέλος της ιστορίας" δηλαδή. Το ερώτημα είναι τι υπάρχει μετά απ'αυτό.

Με ολα αυτα που βλεπω να γινονται παγκοσμιως μου φαινεται αναποφευκτο κατα την αποψη μου.

[plouf]

τι σημαινει προοδευτικη;

Οτιδηποτε ειναι αντιθετο στον πουριτανισμο των αμερικανων που παρεμπιπτοντως δεν ηταν ετσι στα 60ς και 70ς ο φιλελευθερος
ρηγκανισμος τους εκανε ετσι.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Η αστική κοινωνία, η πιο ώριμη εκμεταλλευτική κοινωνία ήταν προοδος για την καθυστέρηση της αγροτική απομόνωσης και καθυστέρησης, σήμερα όμως έχει σαπίσει, γιαυτό βλέπουμε να ξεπετάγονται διάφορα φαινόμενα σήψης.

Ο .... καπιταλισμός είναι αγγελικά πλασμένο σύστημα σε σχέση με τα προηγούμενα συστήματα της φεουδαρχίας ή της δουλείας (που για την δουλεία είχα πει πιο πριν ότι ήταν πρόοδος σε σχέση με την ανθρωποφαγία στις πρωτόγονες κοινωνίες)

Ή ... απόλυτη μοναρχία ήταν προοδευτικό σύστημα στην Ευρωπη σε σχέση με τους πολλούς φεουδάρχες οι οποίοι πολεμούσαν αναμεταξύ τους (άλλο πράγμα να έχεις έναν μεγάλο απόλυτο μονάρχη ο οποίος θα επιβάλει και κάποιο νομο τάξη και ασφάλεια και άλλο πολλούς μικρούς μονάρχες οι οποίοι να πολεμούν μεταξύ τους)

[Chilloutbuddy]

τι σημαινει προοδευτικη;

Σημαίνει αν τη γουστάρεις ή όχι. Αν τη γουστάρεις την αποκαλείς προοδευτική, αν δεν τη γουστάρεις την αποκαλείς συντηρητική. Έτσι απαντάνε όλοι.

Είναι σα να ρωτάς κάποιον αν κάτι είναι τέχνη, ή αν κάτι είναι επιστήμη. Την ίδια ακριβώς απάντηση θα λάβεις, αν γουστάρει το κάτι θα σου πει ναι, αλλιώς όχι.

[EKPLIKTIKOS]

Έλα ντε.
Συνήθως σημαίνει δύο πράγματα - κοινωνικά δικαιώματα όσον αφορά περιορισμούς συμπεριφοράς και οικονομικά δικαιώματα.
Η πορεία ήταν διαφορετική στα δύο αυτά πεδία.Στα κοινωνικά δικαιώματα είναι πολύ πιο "προοδευτική",το 1970 π.χ. η ομοφυλοφιλία ήταν ποινικό αδίκημα,όλες σχεδόν οι χώρες είχαν την ποινή του θανάτου για σωρεία αδικημάτων και πολλά παρόμοια.
Όμως επίσης το 1970 ήταν δεδομένη η πλήρης απασχόληση στις κυριότερες χώρες και η πρόωρη συνταξιοδότηση ενώ σήμερα δεν είναι.Το συνολικό επίπεδο διαβίωσης βέβαια είναι πολύ υψηλότερο σήμερα αλλά θεσμικά η θέση των συνδικάτων και των εργατών έναντι της εργοδοσίας έχει αδυνατίσει.

Όχι με βάση τις δυνατότητες. Ενώ η τεχνολογία έχει εκτινάξει την παραγωγικό τη τα άρα και τις δυνατότητες για ευημερία, περισσότερο ελεύθερο χρόνο κτλπ οι δυνατότητες αυτές δεν ευδοκιμούν, κατά πιέζονται από το κέρδος.

Ένας εργαζόμενος ή και άνεργος σήμερα βρίσκεται σε πολύ καλύτερη μοίρα από έναν εργαζόμενο ή άνεργο σε παλιότερες εποχές

Ένας εργαζόμενος στην Ελλάδα του 2000-2009 ήταν σε πολύ καλύτερη μοίρα από σήμερα.

[AlienWay]

Ο κύριος ορισμός του συντηρητικού είναι "αυτός που δεν είναι ανοιχτός ή και αντιδρά σε νέες ιδέες και καινοτομίες".

Από αυτή την άποψη, η χώρα μας διαπρέπει στον συντηρητισμό. Ολα τα "καινούργια" περνάνε από κόσκινο ή και συναντάνε μεγάλη αντίδραση μέχρι να εδραιωθούν.

[hjshiaqwws]

Πιο ψεκασμένος σίγουρα...

[ik_90]

Ωραια ερωτηση.

Σιγουρα η σημερινη κοινωνια δεν ειναι σε τιποτα προοδευτικη. Με την εννοια οτι o homo festivus ( Philippe Muray ) δεν προυποιθετει τιποτα το δημιουργικο και κοινωνκο παρα την ταχεια ατομικη και ευκαιριακη ευχαριστηση. Με αυτην την προσεγγιση οχι δεν ειναι προοδευτικη.

Αυτο δεν σημαινει επισης οτι ειναι συντηριτικη. Διοτι ο ορος αυτος εχει σχεση με την επιφυλαξη και διατηρηση πολιτισμου παραδωσεων και ηθων.
(Εξ ου και ο ορος που δινεται σχεδον διεθνως στα Ωδεια, τα οποια προυποθετουν την συντηρηση και την διαιωνιση της γνωσης της Μουσικς τεχνης και τεχνικης). Διοτιη αυτο που ΜΟΝΟ συντηρει η συγχρονη κοινωνια ειναι οι εθισμοι της χειραγωγησης των βοθρομεσων (κοινως ΜΜΕ) και οι αταβιστικες της εμονες που εχει αναγει σε "αξιες" που για να αισθανθει και σε ασφαλες περιβαλον τις ονομαζει πλεον "δημοκρατικες".

Ενας αρρωστος που γνωριζει την ασθενεια του μπορει ισως με μια σωστη ιατρικη αντιμετωπιση να θεραπευτει.

Η σημερινη κοινωνια (και φυσικα εννοουμε την δυτικη) ειναι ενας αρρωστος που δεν γνωριζει καν οτι ειναι ασθενης, και νομιζει οτι η αρρωστια του ειναι καποια αρετη και ο χαμος του εχει καποια ηθικη αξια.

Οποτε ουτε συντηριτικη ειναι. Δεν συντηρει τιποτα αλλα ταυτοχρονα δεν επιτελει καμμια κοινωνικη προοδο.

Την συνεχεια (αυτων που θελω να πω) μπορειτε να την ενοησετε.

Ζούμε ένα παρατεταμένο "τέλος της ιστορίας" δηλαδή. Το ερώτημα είναι τι υπάρχει μετά απ'αυτό.

Ή το τέλος ήρθε, μας προσπέρασε χωρίς να το πάρουμε πρέφα και τώρα απλώς συνεχίζουμε να υπάρχουμε σε μία παραλλαγή των δυστοπιών που οραματίστηκαν συγγραφείς και στοχαστές του παρελθόντος...

Παρόλο που ο σημερινός (δυτικός) άνθρωπος ζει με ανέσεις που θα ζήλευε και ένας βασιλιάς στον Μεσαίωνα (αλλά και πολλοί συνάνθρωποί μας ανά την υφήλιο τώρα), όχι μόνο δεν προοδεύει, αλλά νοσεί. Ψυχολογικά, πνευματικά και το κυριότερο, ηθικά. Βομβαρδισμένοι από χρόνια από τις σειρήνες του καταναλωτισμού, γίναμε απόλυτα υλιστές και νιχιλιστές. Δεν υπάρχει πίστη σε ιδεολογίες, δεν υπάρχει όραμα, οι νέοι δεν ονειρεύονται ένα ιδανικό μέλλον, παρά μόνο εξασφάλιση και χρήματα -έτσι, πώς να υπάρξει πρόοδος;

Και η «πρόοδος» που υπάρχει στον τεχνολογικό τομέα, αν και μας βοηθάει να ζούμε πολύ πιο άνετα, μας αποξενώνει μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο. Είμαστε δίπλα και ταυτόχρονα μίλια μακριά, προσκολλημένοι σε οθόνες και στο υπερυψωμένο μας εγώ. Ταυτόχρονα η τόση αποξένωση γεννάει μοναξιά κι αυτή με τη σειρά της, κατάθλιψη. Πρόοδος με ανθρώπους που δεν ενδιαφέρονται για το κοινό καλό, παρά σκέφτονται και δρουν με ατομικιστικά κριτήρια, δεν είναι πρόοδος.

Αυτή η άνευ όρων προσήλωση και λατρεία του εαυτού μας δε, έχει μετατρέψει την ασφάλεια σε ύψιστη αρετή της εποχής. Δεν ζούμε, δεν επιβιώνουμε καν. Προσπαθούμε με κάθε τρόπο και κάθε μέσο, να μην πεθάνουμε. Δεν ρισκάρουμε, δεν παίρνουμε πρωτοβουλίες, δεν αψηφούμε κινδύνους για να προσπαθήσουμε για κάτι καλύτερο, όπως έκαναν τόσοι και τόσοι φωτισμένοι άνθρωποι πριν από εμάς, για να έχουμε τις ανέσεις που έχουμε σήμερα σε όλους τους τομείς.

Καταληκτικά, δεν υπάρχει καν σύγκριση της εποχής που αναφέρει ο θεματοθέτης με τη σημερινή.