Tο σχολείο λειτουργεί ουσιαστικά ως παιδικός σταθμός και όχι ως εκπαιδευτικό ίδρυμα

[Antipnevma]

https://unherd.com/2021/02/why-we-shoul ... ?=refinnar

Συμφωνείτε ότι τα σχολεία είναι de facto παιδικοί σταθμοί και δεν παρέχουν ουσιαστική μόρφωση και εκπαίδευση; Αν συμφωνείτε τότε τι μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξει αυτό; Γιατί να μην τα καταργήσουμε και να βρούμε άλλο τρόπο να μορφώνουμε τους ταλαντούχους νέους μας;

[sharp]

ChatGPT

[axilmar]

Κατα την γνωμη μου, και εως γονεας 4 παιδιων, εχω να πω τα εξης:

Το σχολειο παρεχει αρκετες γνωσεις στα παιδια, ιδιαιτερα στα πρωτα χρονια, που μαθαινουν να διαβαζουν, και να κανουν τις βασικες αριθμητικες πραξεις.

Μετα τα πρωτα χρονια ομως, τα παιδια δεν μαθαινουν και πολλα, παροτι διδασκονται και πολλα, γιατι η υλη δυσκολευει αλλα η ποσοτητα της ειναι μεγαλη και πρεπει να βγει εντος χρονοδιαγραμματων. Η συντριπτικα μεγαλη πλειοψηφια των παιδιων μετα απο καποιο σημειο απλα παπαγαλιζει για να βγουν οι υποχρεωσεις χωρις να προλαβαινει να καταλαβει την υλη οπως με τα βασικα μαθηματικα και την αναγνωση.

Αυτα οσον αφορα την γνωση.

Οσον αφορα την κοινωνικοποιηση και την αναπτυξη του χαρακτηρα, η κατασταση ειναι απελπιστικη.

Τα παιδια δεν μαθαινουν να συνεργαζονται, δεν μαθαινουν να ειναι υπευθυνα, δεν μαθαινουν να χρησιμοποιουν κριτικη σκεψη, δεν μαθαινουν να ειναι ανεκτικα στις διαφορετικοτητες (οποιες και να ειναι αυτες, ακομα και πχ διαφορετικα ρουχα), κλπ.

Μαθαινουν ομως το να φτιαχνουν κλικες, να κουτσομπολευουν, να βγαζουν ολη την χολη τους και ολα τα προβληματα τους στους αλλους, να πετανε τα σκουπιδια οπου βρουνε, να επιδεικνυονται, και ενα σωρο αλλα αρνητικα.

Και σε πιο μεγαλες ηλικιες, πως να αλητευουν, μεχρι και να κλεβουν, να κανουν συμμοριες, να παιζουν ξυλο, να παιρνουν ουσιες κλπ.

Επισης μαθαινουν ολα τα κουφα και τα αρνητικα που εχουν οι δασκαλοι στην προσωπικοτητα τους. Και αυτα ποικιλουν απο τα ακινδυνα (πχ να ρωταει η δασκαλα για κουτσομπολιο που πηγανε οι μαθητες το σκ) μεχρι τα πολυ επικινδυνα (οτι οι Ελληνες ειναι οι κορυφαιοι και ολοι μας πολεμουνε)...

Μαθαινουν, δλδ, ολη την σαπιλα της κοινωνιας, την αδικια, απο το δημοτικο κιολας.

[Stalker]

Η κριτική του άρθρου στα σχολεία είναι εντελώς ανούσια, αυτά που χαρακτηρίζει μειονεκτήματα του σχολείου είναι γενικά μειονεκτήματα της κοινωνικοποίησης, είτε γίνεται κατά πρόσωπο είτε ιντερνετικά. Ως τέτοια μπορούν να λυθούν μόνο με απομόνωση των παιδιών και τους γονείς σαν αποκλειστικούς gatekeepers πληροφορίας. Δεν είναι τυχαίο που οι ΗΠΑνοί φονταμενταλιστές έχουν πώρωση με το home schooling.

Γενικά δεν βρίσκω ιδιαίτερο νόημα στο άρθρο, υπάρχει απλά για να το διαβάσει κανένας τζημερικός και να πει ναι, κράτος bad, καταργείστε τα, να μορφώνονται μόνο οι πλούσιοι και οι υπόλοιποι ό,τι πιάσουν από το youtube.

[ΓΑΛΗ]

Η κριτική του άρθρου στα σχολεία είναι εντελώς ανούσια, αυτά που χαρακτηρίζει μειονεκτήματα του σχολείου είναι γενικά μειονεκτήματα της κοινωνικοποίησης, είτε γίνεται κατά πρόσωπο είτε ιντερνετικά. Ως τέτοια μπορούν να λυθούν μόνο με απομόνωση των παιδιών και τους γονείς σαν αποκλειστικούς gatekeepers πληροφορίας. Δεν είναι τυχαίο που οι ΗΠΑνοί φονταμενταλιστές έχουν πώρωση με το home schooling.

Γενικά δεν βρίσκω ιδιαίτερο νόημα στο άρθρο, υπάρχει απλά για να το διαβάσει κανένας τζημερικός και να πει ναι, κράτος bad, καταργείστε τα, να μορφώνονται μόνο οι πλούσιοι και οι υπόλοιποι ό,τι πιάσουν από το youtube.

Έχεις την εντύπωση ότι η κοινωνικοποίηση στο σχολείο, διαφέρει από την κοινωνικοποίηση του tiktok;

Ή ότι οι υπόλοιποι πλην πλουσίων, έχουν τρελλό ενδιαφέρον για μάθηση και κρέμονται από τα χείλη των δασκάλων και καθηγητών;

Σαφώς και ένα καλό δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης μπορεί να κάνει θαύματα. Και σαφέστερα το bad, ισχύει τόσο για την ιδιωτική όσο και την κρατική εκπαίδευση. Τα υπόλοιπα είναι επίσης βολικές γενικεύσεις.

[AlienWay]

Το βασικό ζητούμενο της εποχής είναι να παρακινήσει τα παιδιά να αγαπήσουν τη γνώση και την κατάκτησή της. Δυστυχώς όπως έχει η κατάσταση αυτή τη στιγμή, δημιουργούν άνθρωποι που δεν αγαπούν τη γνώση, δεν φιλτράρουν τις πληροφορίες που δέχονται, ελκύονται από το εντυπωσιακό και όχι από το αληθές.

Κατά τη γνώμη μου το σχολείο είχε επί πολλές δεκαετίες χαρακτήρα αξιολογικό (βλέπε πανελλαδικές) με αποτέλεσμα ο βαθμός δυσκολίας και στεγνής αποστήθισης να αυξάνεται σταδιακά ώστε να αυξάνεται το κύρος της αξιολόγησης.

Το να αποκτήσει έναν χαρακτήρα πιο δημιουργικό και πιο παραγωγικό, δεν είναι δα κάτι απίθανο. Αρκούν έστω και μικρές, στοχευμένες παρεμβάσεις από τις οποίες μπορεί να γίνει η αρχή.

Εδώ όμως είναι το πρόβλημα: Οποιαδήποτε αλλαγή (έστω και μικρή) λειτουργήσει προς τη σωστή κατεύθυνση, δίνει την αίσθηση της μετάβασης σε κάτι πιο "εύκολο" κι αυτό γιατί με το να "δυσκολεύουν" οι απαιτήσεις βαθμιαία, κατέληξε οποιαδήποτε αλλαγή να φαντάζει ότι οδηγεί στο "εύκολο".

Επομένως υπάρχουν δύο βασικά στοιχεία που συγκρούονται:

Από τη μια ο αξιολογικός χαρακτήρας της εκπαιδευσης που είναι απαιτητικός, δύσκολος, μαθαίνει τους νέους να μισούν τη γνώση.

Από την άλλη ο δημιουργικός και ουσιαστικός, που τον ορίζουν τα δεδομένα της σύγχρονης εποχής, αλλά δυστυχώς δίνει την εντύπωση στα "σκουριασμένα μυαλά" του "εύκολου".

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

https://unherd.com/2021/02/why-we-shoul ... ?=refinnar

Συμφωνείτε ότι τα σχολεία είναι de facto παιδικοί σταθμοί και δεν παρέχουν ουσιαστική μόρφωση και εκπαίδευση; Αν συμφωνείτε τότε τι μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξει αυτό; Γιατί να μην τα καταργήσουμε και να βρούμε άλλο τρόπο να μορφώνουμε τους ταλαντούχους νέους μας;

θεωρώ πως όλα σχετίζονται με τη γενική χαλάρωση των ηθών σε ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο καθώς και με την ανυπαρξία πειθαρχίας και αληθινών ποινών εντός του σχολείο που οδηγεί σε νοοτροπία ασυδοσίας

[Antipnevma]

Η κριτική του άρθρου στα σχολεία είναι εντελώς ανούσια, αυτά που χαρακτηρίζει μειονεκτήματα του σχολείου είναι γενικά μειονεκτήματα της κοινωνικοποίησης, είτε γίνεται κατά πρόσωπο είτε ιντερνετικά. Ως τέτοια μπορούν να λυθούν μόνο με απομόνωση των παιδιών και τους γονείς σαν αποκλειστικούς gatekeepers πληροφορίας. Δεν είναι τυχαίο που οι ΗΠΑνοί φονταμενταλιστές έχουν πώρωση με το home schooling.

Γενικά δεν βρίσκω ιδιαίτερο νόημα στο άρθρο, υπάρχει απλά για να το διαβάσει κανένας τζημερικός και να πει ναι, κράτος bad, καταργείστε τα, να μορφώνονται μόνο οι πλούσιοι και οι υπόλοιποι ό,τι πιάσουν από το youtube.

Το άρθρο δεν λέει τίποτε για πολιτική. Λέει ότι τα σχολεία παρέχουν αχρείαστες νηπιαγωγικές υπηρεσίες και όχι μόρφωση. Αυτές τις υπηρεσίες τις επιβάλει το κράτος είτε κάνεις τις ζητάει είτε όχι. Επειδή κακά τα ψέματα οι περισσότεροι μαθητές δεν ενδιαφέρονται καθόλου για αυτά που καλούνται να μάθουν υφίστανται ένα συνεχές βασανιστήριο καταπίεσης και βαρεμάρας. Αυτό δεν έχει σχέση με πολιτική και ισχύει τόσο για τα δημόσια όσο και τα ιδιωτικά σχολεία. Επίσης λέει αυτό που ξέρουν όλοι. Τα σχολείο είναι το μόνο κοινωνικό περιβάλλον πέραν της φυλακής όπου ένας άνθρωπος (και οι καθηγητές) έχει μεγάλες πιθανότητες να αντιμετωπίσει κάποια ακραία μορφή σωματικής και ψυχολογικής βίας. Άτοπη η σύγκριση με τους ΗΠΑνους συντηρητικούς γιατί αυτοί δεν έχουν πρόβλημα με το σχολείο ως θεσμό. Το πρόβλημα τους είναι ότι δεν το θεωρούν πολιτικά αξιόπιστο γιατί δεν κάνει την ιδεολογική και θρησκευτική πλύση εγκεφάλου που απαιτούν αυτοί.

[Σέλευκας]

Δε συμφωνώ με τον τίτλο. Υπερβολικος. Βασικα θα έπρεπε να λειτουργεί και λειτουργεί και ως πάρκο φύλαξης για τους εργαζόμενους γονείς.

[Antipnevma]

https://unherd.com/2021/02/why-we-shoul ... ?=refinnar

Συμφωνείτε ότι τα σχολεία είναι de facto παιδικοί σταθμοί και δεν παρέχουν ουσιαστική μόρφωση και εκπαίδευση; Αν συμφωνείτε τότε τι μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξει αυτό; Γιατί να μην τα καταργήσουμε και να βρούμε άλλο τρόπο να μορφώνουμε τους ταλαντούχους νέους μας;

θεωρώ πως όλα σχετίζονται με τη γενική χαλάρωση των ηθών σε ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο καθώς και με την ανυπαρξία πειθαρχίας και αληθινών ποινών εντός του σχολείο που οδηγεί σε νοοτροπία ασυδοσίας

Συμφωνώ ότι υπάρχει μια γενική ασυδοσία και αναρχία στο σχολείο που δεν υπήρχε το 50 και το 60 αλλά ακόμα και τα πιο ευνομούμενα σχολεία λειτουργούν ως νηπιαγωγικός και όχι εκπαιδευτικός μηχανισμός. Επίσης η βία συνεχίζει να υφίσταται και εκεί με τη διαφορά ότι οι καθηγητές συμμετέχουν πιο ενεργά σε αυτή ενώ μειώνεται η βία μαθητή προς μαθητή.

[axilmar]

Τι θα επρεπε να γινει; Εχω διαμορφωση πολυ συγκεκριμενη αποψη για το θεμα:

1. ταξεις το πολυ 10 παιδιων.
2. δραματικη μειωση της υλης.
3. εμφαση στην κριτικη σκεψη.
4. οχι απομνημονευση.
5. 2 ή 3 δασκαλοι σε καθε ταξη.
6. εμφαση στην κοινωνικη ζωη.
7. βιωματικη διδασκαλια.
8. αντικασταση της βαθμολογιας με ποιοτικους δεικτες σε τομεις (κριτικη σκεψη, πειθαρχια, αναλυτικοτητα, συμμετοχικοτητα κλπ)

Και για την 3βαθμια εκπαιδευση, που την βλεπουμε στην Ελλαδα σαν ακομα ενα σχολειο, εχω να πω τα εξης:

1. 3 επιπεδα εξετασεων (πολλαπλη επιλογη οφλαιν, πολλαπλη επιλογη ονλαιν, εξετασεις σε αιθουσα).
2. κυκλοι σπουδων ανα ειδος με ξεχωριστες εξετασεις.
3. εισοδο σε εξετασεις μονο με ταυτοτητα ή αφμ ή οποιον αλλο κωδικο εχει το κρατος εκεινη την στιγμη.
4. εξετασεις 2 φορες τον χρονο.

[ΓΑΛΗ]

Το βασικό ζητούμενο της εποχής είναι να παρακινήσει τα παιδιά να αγαπήσουν τη γνώση και την κατάκτησή της. Δυστυχώς όπως έχει η κατάσταση αυτή τη στιγμή, δημιουργούν άνθρωποι που δεν αγαπούν τη γνώση, δεν φιλτράρουν τις πληροφορίες που δέχονται, ελκύονται από το εντυπωσιακό και όχι από το αληθές.

Κατά τη γνώμη μου το σχολείο είχε επί πολλές δεκαετίες χαρακτήρα αξιολογικό (βλέπε πανελλαδικές) με αποτέλεσμα ο βαθμός δυσκολίας και στεγνής αποστήθισης να αυξάνεται σταδιακά ώστε να αυξάνεται το κύρος της αξιολόγησης.

Το να αποκτήσει έναν χαρακτήρα πιο δημιουργικό και πιο παραγωγικό, δεν είναι δα κάτι απίθανο. Αρκούν έστω και μικρές, στοχευμένες παρεμβάσεις από τις οποίες μπορεί να γίνει η αρχή.

Εδώ όμως είναι το πρόβλημα: Οποιαδήποτε αλλαγή (έστω και μικρή) λειτουργήσει προς τη σωστή κατεύθυνση, δίνει την αίσθηση της μετάβασης σε κάτι πιο "εύκολο" κι αυτό γιατί με το να "δυσκολεύουν" οι απαιτήσεις βαθμιαία, κατέληξε οποιαδήποτε αλλαγή να φαντάζει ότι οδηγεί στο "εύκολο".

Επομένως υπάρχουν δύο βασικά στοιχεία που συγκρούονται:

Από τη μια ο αξιολογικός χαρακτήρας της εκπαιδευσης που είναι απαιτητικός, δύσκολος, μαθαίνει τους νέους να μισούν τη γνώση.

Από την άλλη ο δημιουργικός και ουσιαστικός, που τον ορίζουν τα δεδομένα της σύγχρονης εποχής, αλλά δυστυχώς δίνει την εντύπωση στα "σκουριασμένα μυαλά" του "εύκολου".

Το πράγμα είναι πολύ πιο απλό. Η εκπαίδευση έχει μείνει στη νοοτροπία "η γνώση παρέχεται μόνον από το σχολείο" δηλαδή κάτι που έπαιζε ουσιαστικώς μέχρι τα μέσα του προηγούμενου αιώνα.

Και σε ένα τόσο δυσκίνητο (όπως το ελληνικό) σύστημα, θεωρείται ως κάτι παράλογο μία ουσιαστική προσαρμογή στα σύγχρονα δεδομένα.

[Antipnevma]

Το βασικό ζητούμενο της εποχής είναι να παρακινήσει τα παιδιά να αγαπήσουν τη γνώση και την κατάκτησή της. Δυστυχώς όπως έχει η κατάσταση αυτή τη στιγμή, δημιουργούν άνθρωποι που δεν αγαπούν τη γνώση, δεν φιλτράρουν τις πληροφορίες που δέχονται, ελκύονται από το εντυπωσιακό και όχι από το αληθές.

Κατά τη γνώμη μου το σχολείο είχε επί πολλές δεκαετίες χαρακτήρα αξιολογικό (βλέπε πανελλαδικές) με αποτέλεσμα ο βαθμός δυσκολίας και στεγνής αποστήθισης να αυξάνεται σταδιακά ώστε να αυξάνεται το κύρος της αξιολόγησης.

Το να αποκτήσει έναν χαρακτήρα πιο δημιουργικό και πιο παραγωγικό, δεν είναι δα κάτι απίθανο. Αρκούν έστω και μικρές, στοχευμένες παρεμβάσεις από τις οποίες μπορεί να γίνει η αρχή.

Εδώ όμως είναι το πρόβλημα: Οποιαδήποτε αλλαγή (έστω και μικρή) λειτουργήσει προς τη σωστή κατεύθυνση, δίνει την αίσθηση της μετάβασης σε κάτι πιο "εύκολο" κι αυτό γιατί με το να "δυσκολεύουν" οι απαιτήσεις βαθμιαία, κατέληξε οποιαδήποτε αλλαγή να φαντάζει ότι οδηγεί στο "εύκολο".

Επομένως υπάρχουν δύο βασικά στοιχεία που συγκρούονται:

Από τη μια ο αξιολογικός χαρακτήρας της εκπαιδευσης που είναι απαιτητικός, δύσκολος, μαθαίνει τους νέους να μισούν τη γνώση.

Από την άλλη ο δημιουργικός και ουσιαστικός, που τον ορίζουν τα δεδομένα της σύγχρονης εποχής, αλλά δυστυχώς δίνει την εντύπωση στα "σκουριασμένα μυαλά" του "εύκολου".

Το πράγμα είναι πολύ πιο απλό. Η εκπαίδευση έχει μείνει στη νοοτροπία "η γνώση παρέχεται μόνον από το σχολείο" δηλαδή κάτι που έπαιζε ουσιαστικώς μέχρι τα μέσα του προηγούμενου αιώνα.

Και σε ένα τόσο δυσκίνητο (όπως το ελληνικό) σύστημα, θεωρείται ως κάτι παράλογο μία ουσιαστική προσαρμογή στα σύγχρονα δεδομένα.

Δεν υπάρχει αυτή η νοοτροπία. Ακριβώς επειδή δεν υπάρχει αυτή η νοοτροπία στέλνουν όλοι τα παιδιά τους στα φροντιστήρια.

[AlienWay]

Το βασικό ζητούμενο της εποχής είναι να παρακινήσει τα παιδιά να αγαπήσουν τη γνώση και την κατάκτησή της. Δυστυχώς όπως έχει η κατάσταση αυτή τη στιγμή, δημιουργούν άνθρωποι που δεν αγαπούν τη γνώση, δεν φιλτράρουν τις πληροφορίες που δέχονται, ελκύονται από το εντυπωσιακό και όχι από το αληθές.

Κατά τη γνώμη μου το σχολείο είχε επί πολλές δεκαετίες χαρακτήρα αξιολογικό (βλέπε πανελλαδικές) με αποτέλεσμα ο βαθμός δυσκολίας και στεγνής αποστήθισης να αυξάνεται σταδιακά ώστε να αυξάνεται το κύρος της αξιολόγησης.

Το να αποκτήσει έναν χαρακτήρα πιο δημιουργικό και πιο παραγωγικό, δεν είναι δα κάτι απίθανο. Αρκούν έστω και μικρές, στοχευμένες παρεμβάσεις από τις οποίες μπορεί να γίνει η αρχή.

Εδώ όμως είναι το πρόβλημα: Οποιαδήποτε αλλαγή (έστω και μικρή) λειτουργήσει προς τη σωστή κατεύθυνση, δίνει την αίσθηση της μετάβασης σε κάτι πιο "εύκολο" κι αυτό γιατί με το να "δυσκολεύουν" οι απαιτήσεις βαθμιαία, κατέληξε οποιαδήποτε αλλαγή να φαντάζει ότι οδηγεί στο "εύκολο".

Επομένως υπάρχουν δύο βασικά στοιχεία που συγκρούονται:

Από τη μια ο αξιολογικός χαρακτήρας της εκπαιδευσης που είναι απαιτητικός, δύσκολος, μαθαίνει τους νέους να μισούν τη γνώση.

Από την άλλη ο δημιουργικός και ουσιαστικός, που τον ορίζουν τα δεδομένα της σύγχρονης εποχής, αλλά δυστυχώς δίνει την εντύπωση στα "σκουριασμένα μυαλά" του "εύκολου".

Το πράγμα είναι πολύ πιο απλό. Η εκπαίδευση έχει μείνει στη νοοτροπία "η γνώση παρέχεται μόνον από το σχολείο" δηλαδή κάτι που έπαιζε ουσιαστικώς μέχρι τα μέσα του προηγούμενου αιώνα.

Και σε ένα τόσο δυσκίνητο (όπως το ελληνικό) σύστημα, θεωρείται ως κάτι παράλογο μία ουσιαστική προσαρμογή στα σύγχρονα δεδομένα.

Μια χαρά βολεύει την εκπαίδευση το γεγονός ότι η γνώση παρέχεται από πολλούς εναλλακτικούς διαύλους. Σου λέει αν θες ουσιαστική μόρφωση, μορφώσου μόνος σου και εδώ πέρα θα μαζοχίζεσαι απλώς για να διακριθείς (π.χ. να μπεις στη τριτοβάθμια) απομνημονεύοντας γνώσεις που κατά 75% είναι άχρηστες.

[Ασέβαστος]

Κατα την γνωμη μου, και εως γονεας 4 παιδιων, εχω να πω τα εξης:

Το σχολειο παρεχει αρκετες γνωσεις στα παιδια, ιδιαιτερα στα πρωτα χρονια, που μαθαινουν να διαβαζουν, και να κανουν τις βασικες αριθμητικες πραξεις.

Μετα τα πρωτα χρονια ομως, τα παιδια δεν μαθαινουν και πολλα, παροτι διδασκονται και πολλα, γιατι η υλη δυσκολευει αλλα η ποσοτητα της ειναι μεγαλη και πρεπει να βγει εντος χρονοδιαγραμματων. Η συντριπτικα μεγαλη πλειοψηφια των παιδιων μετα απο καποιο σημειο απλα παπαγαλιζει για να βγουν οι υποχρεωσεις χωρις να προλαβαινει να καταλαβει την υλη οπως με τα βασικα μαθηματικα και την αναγνωση.

Αυτα οσον αφορα την γνωση.

Οσον αφορα την κοινωνικοποιηση και την αναπτυξη του χαρακτηρα, η κατασταση ειναι απελπιστικη.

Τα παιδια δεν μαθαινουν να συνεργαζονται, δεν μαθαινουν να ειναι υπευθυνα, δεν μαθαινουν να χρησιμοποιουν κριτικη σκεψη, δεν μαθαινουν να ειναι ανεκτικα στις διαφορετικοτητες (οποιες και να ειναι αυτες, ακομα και πχ διαφορετικα ρουχα), κλπ.

Μαθαινουν ομως το να φτιαχνουν κλικες, να κουτσομπολευουν, να βγαζουν ολη την χολη τους και ολα τα προβληματα τους στους αλλους, να πετανε τα σκουπιδια οπου βρουνε, να επιδεικνυονται, και ενα σωρο αλλα αρνητικα.

Και σε πιο μεγαλες ηλικιες, πως να αλητευουν, μεχρι και να κλεβουν, να κανουν συμμοριες, να παιζουν ξυλο, να παιρνουν ουσιες κλπ.

Επισης μαθαινουν ολα τα κουφα και τα αρνητικα που εχουν οι δασκαλοι στην προσωπικοτητα τους. Και αυτα ποικιλουν απο τα ακινδυνα (πχ να ρωταει η δασκαλα για κουτσομπολιο που πηγανε οι μαθητες το σκ) μεχρι τα πολυ επικινδυνα (οτι οι Ελληνες ειναι οι κορυφαιοι και ολοι μας πολεμουνε)...

Μαθαινουν, δλδ, ολη την σαπιλα της κοινωνιας, την αδικια, απο το δημοτικο κιολας.