38χρονος μπάτσος σκότωσε με καραμπίνα την πρώην γυναίκα του

[Χαοτικός]

Νομίζω πρέπει όχι απλά να πάει η κηδεμονία στους γονείς της δολοφονημένης, αλλά να βγουν και ασφαλιστικά για αυτούς εδώ, να μην επιτρέπεται να πλησιάσουν τα παιδιά στα 2 χιλιόμετρα.

Γιατί;

[Χαοτικός]

Μπορεί να μην παίζει στην καθημερινότητα αλλά σίγουρα θα παίξει σε σ/κ, διακοπές κλπ όπου ο χρόνος που περνάει κάποιος με τα παιδιά είναι πολύ μεγαλύτερος.

Γιατί αν δεν κάνω λάθος η ερωτική εξάρτηση δεν είναι μόνον γυναικείο χαρακτηριστικό, έτσι;

Άλλο 15 μέρες το χρόνο άλλο 350

Α, μόνον 15 μέρες το χρόνο χαρίζει ένας πατέρας που νοιάζεται στα παιδιά του;

Συγκινητικό, δε λέω.

Γιατί δεν λέτε ξεκάθαρα αυτό που πραγματικά πιστεύετε, ρε σεις;

Άλλο η γυναίκα άλλο ο άντρας.

Άλλο η μάνα μου άλλο οι άλλες.

κλπ

Κόφτο.

Εδώ και 4-5 σελίδες συμφωνώ μαζί σου.

Δεν το ανέχομαι αυτό.

[ΓΑΛΗ]

Άλλο 15 μέρες το χρόνο άλλο 350

Α, μόνον 15 μέρες το χρόνο χαρίζει ένας πατέρας που νοιάζεται στα παιδιά του;

Συγκινητικό, δε λέω.

Γιατί δεν λέτε ξεκάθαρα αυτό που πραγματικά πιστεύετε, ρε σεις;

Άλλο η γυναίκα άλλο ο άντρας.

Άλλο η μάνα μου άλλο οι άλλες.

κλπ

Κόφτο.

Εδώ και 4-5 σελίδες συμφωνώ μαζί σου.

Δεν το ανέχομαι αυτό.

Ε και;

Ανέχεσαι άλλα, οπότε κανένα πρόβλημα. Θα ανεχθείς και αυτό είτε γουστάρεις είτε όχι.

[foscilis]

Νομίζω πρέπει όχι απλά να πάει η κηδεμονία στους γονείς της δολοφονημένης, αλλά να βγουν και ασφαλιστικά για αυτούς εδώ, να μην επιτρέπεται να πλησιάσουν τα παιδιά στα 2 χιλιόμετρα.

Γιατί;

Τι γιατι, ξεκαθαρα τον ανεθρεψαν φονια και κατηγορουν και το θυμα.

Μπορουν να εχουν 100 φορες καλύτερους κηδεμονες τα παιδια. Και παρεες. Συνυπολογιζοντας πρεζονια, μικροκλεφτες και πουτανες.

[Ναύτης]

Νομίζω πρέπει όχι απλά να πάει η κηδεμονία στους γονείς της δολοφονημένης, αλλά να βγουν και ασφαλιστικά για αυτούς εδώ, να μην επιτρέπεται να πλησιάσουν τα παιδιά στα 2 χιλιόμετρα.

(...)

Τι γιατι, ξεκαθαρα τον ανεθρεψαν φονια και κατηγορουν και το θυμα.

Μπορουν να εχουν 100 φορες καλύτερους κηδεμονες τα παιδια. Και παρεες. Συνυπολογιζοντας πρεζονια, μικροκλεφτες και πουτανες.

Υπερβολές.
Κάθε μάνα βλέπει με στοργή το παιδί της, ακόμα κι αν είναι φονιάς.
Δεν ευθύνονται πάντα οι γονείς για τις πράξεις των παιδιών τους, πόσω μάλλον όταν μιλάμε για έναν 40χρονο, ούτε είναι απαραίτητη συνθήκη: εγκληματίας = κακό οικογενειακό περιβάλλον

[Χαοτικός]

Νομίζω πρέπει όχι απλά να πάει η κηδεμονία στους γονείς της δολοφονημένης, αλλά να βγουν και ασφαλιστικά για αυτούς εδώ, να μην επιτρέπεται να πλησιάσουν τα παιδιά στα 2 χιλιόμετρα.

Γιατί;

Τι γιατι, ξεκαθαρα τον ανεθρεψαν φονια και κατηγορουν και το θυμα.

Μπορουν να εχουν 100 φορες καλύτερους κηδεμονες τα παιδια. Και παρεες. Συνυπολογιζοντας πρεζονια, μικροκλεφτες και πουτανες.

Ασφαλώς και μπορούν να έχουν καλύτερους ή χειρότερους κηδεμόνες. Αυτό το δεδομένο σου για τους γονείς του δράστη αμφισβητώ;
Κατέληξες ότι φταίνε χωρίς να είσαι γνώστης της κατάστασης.

[Χαοτικός]

Θα ήθελα να σας καλέσω σε ομαδική στεναχώρια για τα παιδάκια. Πως θα νιώθουν τώρα; Θα κλαίνε. Μετά κάποια στιγμή θα σταματήσουν να κλαίνε και θα κάθονται αμίλητα με απλανές βλέμμα. Τι θα σκέφτονται. Τι περιμένουν για την επόμενη στιγμή; Θα ελπίζουν ότι τα πράγματα θα ξαναγίνουν όπως ήταν; Τα όνειρά τους θα αλλάξουν;

Πολύ βαρύ να το σκεφτούμε δεν είναι; Άμα όμως το καταφέρουμε και το σκεφτούμε; Για πέντε λεπτά λέω εγώ.
(Όχι κλάσμα του δευτερολέπτου και αμέσως να αποδράσουμε και να πούμε κάτι ενάντια στον δράστη να ξεδώσουμε και νομίζουμε μετά ότι είμαστε καλά. Δεν είμαστε. Υπάρχουν στον κόσμο μας και στη σκέψη μας τα παιδάκια που περνάνε αυτό τώρα, αυτήν την στιγμή).

Το πόιντ μου για να το ξεκαθαρίσω κιόλας, είναι ότι αν αφήσεις την φαντασία σου να σε πονέσει στην αρχή, με αυτά που θα σου έρχονται στο μυαλό ως πιθανές καταστάσεις για τα παιδάκια τώρα και αυτές τις μέρες, η ίδια η φαντασία σου θα αρχίσει να σου απαλύνει τον πόνο. Με πιθανό περιεχόμενο ότι έχεις κάποια δύναμη και ότι κάνεις κάτι. Ότι κάνεις όσο πιο πολύ γίνεται να φέρεις τα παιδιά ένα δύο ή τρία βήματα προς την ευτυχία. Να αφεθείς να φανταστείς κάτι τέλος πάντων θετικό.

Βέβαια ο καθένας έχει δικό του πακέτο σκέψης και δικό του τρόπο κλπ. Υπάρχει και η θέση ότι ... ρε φίλε, και τι θα βγει με τη φαντασία; Δεν πρόκειται να βοηθηθεί κανένας με τη φαντασία μου. Και να απορρίψει την πρότασή μου.

Τι λέτε;

Το ξαναβάζω. Μπας και δείτε ότι υπάρχει και άλλη στάση στα φαινόμενα αυτά και ίσως και πρόληψη.

[Χαοτικός]

Νομίζω πρέπει όχι απλά να πάει η κηδεμονία στους γονείς της δολοφονημένης, αλλά να βγουν και ασφαλιστικά για αυτούς εδώ, να μην επιτρέπεται να πλησιάσουν τα παιδιά στα 2 χιλιόμετρα.

(...)

Τι γιατι, ξεκαθαρα τον ανεθρεψαν φονια και κατηγορουν και το θυμα.

Μπορουν να εχουν 100 φορες καλύτερους κηδεμονες τα παιδια. Και παρεες. Συνυπολογιζοντας πρεζονια, μικροκλεφτες και πουτανες.

Υπερβολές.
Κάθε μάνα βλέπει με στοργή το παιδί της, ακόμα κι αν είναι φονιάς.
Δεν ευθύνονται πάντα οι γονείς για τις πράξεις των παιδιών τους, πόσω μάλλον όταν μιλάμε για έναν 40χρονο, ούτε είναι απαραίτητη συνθήκη: εγκληματίας = κακό οικογενειακό περιβάλλον

Έχει ανοιχτεί νήμα για τις αιτίες της εγκληματικότητας, αλλά οι απαντήσεις είναι: ¨ο,τι μου φανεί από τα συμφραζόμενα, απαντάω στα γρήγορα " Λείπει η σκέψη και η επεξεργασία πριν πούμε κάτι. Και βλέπω διάφορες μελέτες στον Μελετητή της google, αλλά τι να τα φέρνουμε εδώ! Ανώφελο.

[foscilis]

Κάθε μάνα βλέπει με στοργή το παιδί της, ακόμα κι αν είναι φονιάς.

Εδώ τον αγιοποιεί. Σύγκρινε με τη στάση εκείνου του πατέρα δε θυμάμαι σε ποια φάση που είχε πει "σαν πατέρας αγαπάω το παιδί μου και θα σταθώ πλάι του αλλά ζητάω ταπεινά συγνώμη από την οικογένεια του θύματος για αυτό που έκανε".

Δεν ευθύνονται πάντα οι γονείς για τις πράξεις των παιδιών τους, πόσω μάλλον όταν μιλάμε για έναν 40χρονο, ούτε είναι απαραίτητη συνθήκη: εγκληματίας = κακό οικογενειακό περιβάλλον

Το ξέρω, δε μιλάω για πάντα, μιλάω για τη συγκεκριμένη περίπτωση.

Επίσης δε συζητάμε για ποινικές ευθύνες, συζητάμε αν μπορείς να έχεις το δικαίωμα να βρίσκεσαι σε επαφή με παιδιά για να τους λες τι άγιος άνθρωπος ήταν ο δολοφόνος της μαμάς τους.

[Ναύτης]

Κάθε μάνα βλέπει με στοργή το παιδί της, ακόμα κι αν είναι φονιάς.

Εδώ τον αγιοποιεί. Σύγκρινε με τη στάση εκείνου του πατέρα δε θυμάμαι σε ποια φάση που είχε πει "σαν πατέρας αγαπάω το παιδί μου και θα σταθώ πλάι του αλλά ζητάω ταπεινά συγνώμη από την οικογένεια του θύματος για αυτό που έκανε".

Δεν ευθύνονται πάντα οι γονείς για τις πράξεις των παιδιών τους, πόσω μάλλον όταν μιλάμε για έναν 40χρονο, ούτε είναι απαραίτητη συνθήκη: εγκληματίας = κακό οικογενειακό περιβάλλον

Το ξέρω, δε μιλάω για πάντα, μιλάω για τη συγκεκριμένη περίπτωση.

Επίσης δε συζητάμε για ποινικές ευθύνες, συζητάμε αν μπορείς να έχεις το δικαίωμα να βρίσκεσαι σε επαφή με παιδιά για να τους λες τι άγιος άνθρωπος ήταν ο δολοφόνος της μαμάς τους.

Μην είσαι τόσο αμείλικτος ρε. Μια μάνα συγχωρείται, ό,τι και να πει και για το παιδί της.

[Lord Brum]

Νομίζω πρέπει όχι απλά να πάει η κηδεμονία στους γονείς της δολοφονημένης, αλλά να βγουν και ασφαλιστικά για αυτούς εδώ, να μην επιτρέπεται να πλησιάσουν τα παιδιά στα 2 χιλιόμετρα.

έγινε αυτό που έγινε μωρέ, μην τα σκαλίζουμε, περασμένα ξεχασμένα

[Χαοτικός]

Δηλαδή τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη να δουλέψουν μέσα τους την ιδέα ότι ο μπαμπάς τους ήταν καλός. Θα πρέπει να έχουν σε κάθε μεριά του μυαλού τους ότι ήταν μουνόπανο για να συμβαδίζουν με τα γούστα μας εμάς που καταδικάζουμε.

[Χαοτικός]

Μου αρέσει που βάζω και αυτό. posting.php?mode=reply&f=24&t=49846#pr3188169

Μα δεν χρειάζεται. Όλοι το πρώτο πράγμα που σκέπτονται πάντα είναι τα παιδιά!

[ΓΑΛΗ]

Το ξέρω, δε μιλάω για πάντα, μιλάω για τη συγκεκριμένη περίπτωση.

Επίσης δε συζητάμε για ποινικές ευθύνες, συζητάμε αν μπορείς να έχεις το δικαίωμα να βρίσκεσαι σε επαφή με παιδιά για να τους λες τι άγιος άνθρωπος ήταν ο δολοφόνος της μαμάς τους.

Τα παιδιά είναι συνήθως πολύ πιο ικανά στο να πιάνουν τα σήματα. Οι μεγάλοι έχουν το κυρίως πρόβλημα σ' αυτό.

Σε κάθε περίπτωση, σαφώς και δεν μπορεί να παίξει αξιολόγηση κριτικής σε κάθε μάνα ή πατέρα που έχασαν το παιδί τους, ακόμη αν είναι δολοφόνος.

Εδώ υπάρχουν περιπτώσεις που κάθονται και τρώνε αδιαμαρτύρητα ξύλο από τα παιδιά ή δεν θέλουν να προχωρήσουν σε καταγγελίες που να τα πιστοποιούν ως επικίνδυνους κοινωνιοπαθείς, σε όλες τις τάξεις.


Από την άλλη, η προσωρινή κηδεμονία έχει ήδη δοθεί στους γονείς της μάνας. Αλλά ακόμη και αν παραμείνουν κηδεμόνες μέχρι την ενηλικίωση των παιδιών, θέλει επίσης μεγάλη προσοχή για το τι θα λένε στα παιδιά με την αντίστοιχη συνδρομή των σχετικών υπηρεσιών.

[ΓΑΛΗ]

Αυτό που εννοώ είναι ότι για τα παιδιά (από κάποιο χρόνο και μετά γιατί τα πράγματα είναι πολύ "φρέσκα") θα είναι πολύ πιο εύκολο* να αποδεχθούν τον πατέρα τους ως έναν ψυχικώς πάσχοντα άνθρωπο παρά ως ένα στυγνό δολοφόνο.

Αν το ζητούμενο είναι τα παιδιά και όχι τα προσωπικά κολλήματα του καθενός, έτσι;


*Ποτέ δεν είναι εύκολο. Απλώς χρησιμοποίησα έναν προσδιορισμό, ίσως να είναι πιο κατάλληλος κάποιος άλλος.