Να μην έχεις ούτε λάδι στο ντουλάπι και η φέτα να είναι μακρινό όνειρο. 2 δουλειές και να μην μπορείς να ζήσεις…

[hellegennes]

Νόμιζα ότι είσαι παντρεμμένος.

Όχι, θέλω να παραμείνουν έγχρωμες οι τρίχες μου όσο πάει.

Η παρακάτω λίστα είναι όλα φαγητό, όλα ενός μήνα:

SpoilerShow

Τι 'ν' αυτά, απ' έξω ψωνίζεις; Τις άλλες μαγειρεύεις; 50+ ευρώ ένα άτομο απ' έξω; Και γιατί είναι ποιοτικό, πού ξέρεις τι βάζει ο σπιτικός μέσα;

Lol. Το μαγαζί μου είναι. Τρόφιμα είναι όλα αυτά.

[sharp]

Όχι, θέλω να παραμείνουν έγχρωμες οι τρίχες μου όσο πάει.

Η παρακάτω λίστα είναι όλα φαγητό, όλα ενός μήνα:

SpoilerShow

Τι 'ν' αυτά, απ' έξω ψωνίζεις; Τις άλλες μαγειρεύεις; 50+ ευρώ ένα άτομο απ' έξω; Και γιατί είναι ποιοτικό, πού ξέρεις τι βάζει ο σπιτικός μέσα;

Lol. Το μαγαζί μου είναι. Τρόφιμα είναι όλα αυτά.

ΟΚ, οπότε ξαναρωτάω. Τα 58€ που έχεις κάπου αντιστοιχούν σε ένα γεύμα; Και προφανώς σε τιμές χοντρικής, αν τα αγόραζα εγώ θα πλήρωνα περισσότερο υποθέτω.

[Cecily Anne]

Αυτό κι αν ήταν ευχάριστη έκπληξη.

Παιδί ή κορίτσι;

παιδί/κορίτσι!

Α, δίδυμα; Να τα χαίρεσε βρε.



Να την χαίρεστε, Σεσιλάκι.

Ευχαριστώ αγαπητέ! Χαρά στο κουράγιο όσων τα μεγαλώνουν τα δίδυμα

[Dwarven Blacksmith]

Να τη χαίρεστε! Ούτε εγώ θα ρίσκαρα να μπω πχόρουμ αν ήμουν έγκυος.

[hellegennes]

Τι 'ν' αυτά, απ' έξω ψωνίζεις; Τις άλλες μαγειρεύεις; 50+ ευρώ ένα άτομο απ' έξω; Και γιατί είναι ποιοτικό, πού ξέρεις τι βάζει ο σπιτικός μέσα;

Lol. Το μαγαζί μου είναι. Τρόφιμα είναι όλα αυτά.

ΟΚ, οπότε ξαναρωτάω. Τα 58€ που έχεις κάπου αντιστοιχούν σε ένα γεύμα; Και προφανώς σε τιμές χοντρικής, αν τα αγόραζα εγώ θα πλήρωνα περισσότερο υποθέτω.

Δεν αντιστοιχούν σε γεύμα, αντιστοιχούν σε υλικά. Δεν είναι συγκεκριμένα για κάποιο φαγητό, είναι διάφορα τρόφιμα που μπορεί να έλειπαν από το ψυγείο και το ντουλάπι μου.

[Cecily Anne]

Να τη χαίρεστε! Ούτε εγώ θα ρίσκαρα να μπω πχόρουμ αν ήμουν έγκυος.

[40τακατο της ζωής μ σπατάλησα]

τα μαζεύω και φεύγω πριν έρθει ο αγις

Γιατι να φυγεις;
Συνηθιζεται στα ορεινα ο συνδυασμος - κοκκινιστη ειναι βεβαια οχι βραστη

[Isildur]

Για κάποιον παράξενο λόγο, ποτέ δεν κάνουμε τον συνδυσασμό στο σπίτι. Ούτε και η μάνα μου τον έκανε. Το μόνο που κάνει καμμιά φορά η σύζυγος είναι να βράζει (ή τηγανίζει, ανάλογα με τον τύπο) κανένα λουκάνικο που έμεινε ορφανό από άλλη φορά, έτσι σαν "βελτίωση συσσιτίου". Αλλά και πάλι δεν γουστάρω, τα φασολάκια μ' αρέσουν σκέτα και τα θεωρώ ιδανικό λαδερό για μέρα χωρίς κρέας.

αν με το κρέας εννοείς χοιρινό ή κοτόπουλο, ναι δεν πάνε
λουκάνικο με υγιεινό φαγητό όντως φοριέται πολύ αλλά κατά την γνώμη μου είναι λάθος, χαραμίζεις μια μέρα που θα πας στον παράδεισο της ορθής δίαιτας χωρίς ιδιαίτερο κέρδος. Ένα λουκάνικο αξίζει είτε να είναι ιδιαίτερου μερακίου και να λάβει θέση εμπροσθοφυλακής σε ένα μπάρμπεκιου, είτε σε μία κόκκινη σάλτσα και να φας ανθρώπινα 2 πιάτα μακαρόνια αντί για 4. Αλλά άκουσε με σε αυτό: δοκίμασε γίδα βραστή με φασολάκια τσαουλιά άγρια, πιθανόν να θέλουν διαφορετικές ώρες αλλά το αποτέλεσμα είναι αυτό που χρυσοπληρώνεις στα γκουρμέ (χωρίς συνήθως να το λαμβάνεις): αλληλοσυμπλήρωση γεύσεων, αντίθεση υφής, κορύφωση ηδονής και κωλοβιδωτό που θα έλεγε και ο Ναύτης

Τα φασολάκια τα προτιμάω σκέτα, τέλος. Είναι, όπως είπα, το ιδανικό φαΐ (για μένα) για μέρα λαδερού χωρίς κρέας. Υπάρχουν μπόλικες άλλες πρασινάδες που θα συνδύαζα πολύ ευχαρίστως με κρέας, αλλά τα φασολάκια όχι. Άσε που τα θεωρώ και "πλήρες φαΐ", σε αντίθεση πχ με τον αρακά που τον βλέπω πάντα απλά σαν συνοδευτικό φαγητού.

[vantono]

Για κάποιον παράξενο λόγο, ποτέ δεν κάνουμε τον συνδυσασμό στο σπίτι. Ούτε και η μάνα μου τον έκανε. Το μόνο που κάνει καμμιά φορά η σύζυγος είναι να βράζει (ή τηγανίζει, ανάλογα με τον τύπο) κανένα λουκάνικο που έμεινε ορφανό από άλλη φορά, έτσι σαν "βελτίωση συσσιτίου". Αλλά και πάλι δεν γουστάρω, τα φασολάκια μ' αρέσουν σκέτα και τα θεωρώ ιδανικό λαδερό για μέρα χωρίς κρέας.

αν με το κρέας εννοείς χοιρινό ή κοτόπουλο, ναι δεν πάνε
λουκάνικο με υγιεινό φαγητό όντως φοριέται πολύ αλλά κατά την γνώμη μου είναι λάθος, χαραμίζεις μια μέρα που θα πας στον παράδεισο της ορθής δίαιτας χωρίς ιδιαίτερο κέρδος. Ένα λουκάνικο αξίζει είτε να είναι ιδιαίτερου μερακίου και να λάβει θέση εμπροσθοφυλακής σε ένα μπάρμπεκιου, είτε σε μία κόκκινη σάλτσα και να φας ανθρώπινα 2 πιάτα μακαρόνια αντί για 4. Αλλά άκουσε με σε αυτό: δοκίμασε γίδα βραστή με φασολάκια τσαουλιά άγρια, πιθανόν να θέλουν διαφορετικές ώρες αλλά το αποτέλεσμα είναι αυτό που χρυσοπληρώνεις στα γκουρμέ (χωρίς συνήθως να το λαμβάνεις): αλληλοσυμπλήρωση γεύσεων, αντίθεση υφής, κορύφωση ηδονής και κωλοβιδωτό που θα έλεγε και ο Ναύτης

Τα φασολάκια τα προτιμάω σκέτα, τέλος. Είναι, όπως είπα, το ιδανικό φαΐ (για μένα) για μέρα λαδερού χωρίς κρέας. Υπάρχουν μπόλικες άλλες πρασινάδες που θα συνδύαζα πολύ ευχαρίστως με κρέας, αλλά τα φασολάκια όχι. Άσε που τα θεωρώ και "πλήρες φαΐ", σε αντίθεση πχ με τον αρακά που τον βλέπω πάντα απλά σαν συνοδευτικό φαγητού.

Εγώ και τα δύο αυτά ως συνοδευτικά τα βλέπω. Και μ'αρέσουν και τα δύο.

[40τακατο της ζωής μ σπατάλησα]

Τα φασολάκια τα προτιμάω σκέτα, τέλος. Είναι, όπως είπα, το ιδανικό φαΐ (για μένα) για μέρα λαδερού χωρίς κρέας. Υπάρχουν μπόλικες άλλες πρασινάδες που θα συνδύαζα πολύ ευχαρίστως με κρέας, αλλά τα φασολάκια όχι. Άσε που τα θεωρώ και "πλήρες φαΐ", σε αντίθεση πχ με τον αρακά που τον βλέπω πάντα απλά σαν συνοδευτικό φαγητού.

αν δεν δοκιμάσεις, πώς ξέρεις ότι δεν σου αρέσει;

[Isildur]

Τα φασολάκια τα προτιμάω σκέτα, τέλος. Είναι, όπως είπα, το ιδανικό φαΐ (για μένα) για μέρα λαδερού χωρίς κρέας. Υπάρχουν μπόλικες άλλες πρασινάδες που θα συνδύαζα πολύ ευχαρίστως με κρέας, αλλά τα φασολάκια όχι. Άσε που τα θεωρώ και "πλήρες φαΐ", σε αντίθεση πχ με τον αρακά που τον βλέπω πάντα απλά σαν συνοδευτικό φαγητού.

αν δεν δοκιμάσεις, πώς ξέρεις ότι δεν σου αρέσει;

Βρε, δεν αμφιβάλλω ότι μπορεί να είναι και γαμώ τους συνδυασμούς. Απλά έτσι το συνήθισα κι έτσι έχω μάθει να το βλέπω. Και το κρατάω κυρίως για τον λόγο που σου είπα, για να έχω τη μέρα λαδερού μου. Μπορεί κάποια στιγμή να πείσω την κυρά και να το δοκιμάσουμε, δεν λέω όχι.

Και καταλαβαίνω τι λες, μη νομίζεις. Εγώ για παράδειγμα έχω ένα θέμα με τις βραστές σαλάτες. Γενικά απεχθάνομαι τις περισσότερες*, ενώ τρελαίνομαι σχεδόν για όλες τις φρέσκιες (σχεδόν, γιατί υπάρχει και η ρόκα... μπλιαχ). Αντίδια ας πούμε δεν θα φάω με τίποτα, ραδίκια επίσης. Κάτι σέσκουλα και τα ρέστα παλεύονται, αλλά χωρίς να τρελαίνομαι κιόλας. Αν μού πεις όμως για φρικασέ, εκεί το πράμα αλλάζει τραγικά. Το δε κορυφαίο για μένα από τους διάφορους συνδυασμούς που κάνουμε (ανάλογα με το κρέας ή τις πρασινάδες που θα έχουμε, πχ μοσχάρι, κατσίκι, σπανάκια, μαρούλια κλπ κλπ), είναι το κατσικάκι με αντίδια. Που τα αντίδια σκέτα ούτε να τα δω, έτσι;


* ένα καλό που μού έκανε η διατροφή που έκανα κάποια στιγμή ήταν αυτό. Έμαθα να τρώω 2-3 πραματάκια που πριν τα έβλεπα και άλλαζα πεζοδρόμιο. Πχ τα παντζάρια, που σε όλη μου τη ζωή έτρωγα μόνο τους βολβούς και απέφευγα τα φύλλα. Κι όχι απλά τα απέφευγα, ένιωθα αηδία και μόνο που τα έβλεπα, δεν είχα δοκιμάσει καν ποτέ (σε αντίθεση με άλλες βραστές που δοκίμασα αλλά δεν μού είχαν αρέσει απλά). Ε, όταν έφαγα "με το ζόρι" επειδή έπρεπε, είπα απλά το κλασικό "μα τι μαλάκας ήμουν τόσα χρόνια;;;". Τώρα πλέον, χωρίς παντζαρόφυλλα μαζί, τα παντζάρια μού φαίνονται μισή σαλάτα.

[Isildur]

αν με το κρέας εννοείς χοιρινό ή κοτόπουλο, ναι δεν πάνε
λουκάνικο με υγιεινό φαγητό όντως φοριέται πολύ αλλά κατά την γνώμη μου είναι λάθος, χαραμίζεις μια μέρα που θα πας στον παράδεισο της ορθής δίαιτας χωρίς ιδιαίτερο κέρδος. Ένα λουκάνικο αξίζει είτε να είναι ιδιαίτερου μερακίου και να λάβει θέση εμπροσθοφυλακής σε ένα μπάρμπεκιου, είτε σε μία κόκκινη σάλτσα και να φας ανθρώπινα 2 πιάτα μακαρόνια αντί για 4. Αλλά άκουσε με σε αυτό: δοκίμασε γίδα βραστή με φασολάκια τσαουλιά άγρια, πιθανόν να θέλουν διαφορετικές ώρες αλλά το αποτέλεσμα είναι αυτό που χρυσοπληρώνεις στα γκουρμέ (χωρίς συνήθως να το λαμβάνεις): αλληλοσυμπλήρωση γεύσεων, αντίθεση υφής, κορύφωση ηδονής και κωλοβιδωτό που θα έλεγε και ο Ναύτης

Τα φασολάκια τα προτιμάω σκέτα, τέλος. Είναι, όπως είπα, το ιδανικό φαΐ (για μένα) για μέρα λαδερού χωρίς κρέας. Υπάρχουν μπόλικες άλλες πρασινάδες που θα συνδύαζα πολύ ευχαρίστως με κρέας, αλλά τα φασολάκια όχι. Άσε που τα θεωρώ και "πλήρες φαΐ", σε αντίθεση πχ με τον αρακά που τον βλέπω πάντα απλά σαν συνοδευτικό φαγητού.

Εγώ και τα δύο αυτά ως συνοδευτικά τα βλέπω. Και μ'αρέσουν και τα δύο.

Μπιζέλια εδώ και πολύ καιρό, μόνο συνδυασμένα με ρύζι. Χωριστά μαγειρεμένα (φυσικά), αλλά ανακατεμένα στο πιάτο. Καμμιά φορά (σπάνια), αν τα φάμε Πέμπτη κι αν έχει περισσέψει κιμάς από την Τετάρτη που είναι μέρα μακαρονάδας στο σπίτι μας, μπορεί να ρίξω καμμιά κουταλιά (ή και παραπάνω) κιμά μέσα στον αρακά, πραγματικά τον βελτιώνει τραγικά. Αλλά με το ρύζι βρήκα την χαρά μου, πλέον το θεωρώ πλήρες φαΐ κι όχι απλά συνοδευτικό (όπως πχ τις πατάτες γιαχνί που κάποιοι τρελαίνονται κιόλας να τις τρώνε σκέτες και απορώ γιατί...).

[40τακατο της ζωής μ σπατάλησα]

Τα φασολάκια τα προτιμάω σκέτα, τέλος. Είναι, όπως είπα, το ιδανικό φαΐ (για μένα) για μέρα λαδερού χωρίς κρέας. Υπάρχουν μπόλικες άλλες πρασινάδες που θα συνδύαζα πολύ ευχαρίστως με κρέας, αλλά τα φασολάκια όχι. Άσε που τα θεωρώ και "πλήρες φαΐ", σε αντίθεση πχ με τον αρακά που τον βλέπω πάντα απλά σαν συνοδευτικό φαγητού.

αν δεν δοκιμάσεις, πώς ξέρεις ότι δεν σου αρέσει;

Βρε, δεν αμφιβάλλω ότι μπορεί να είναι και γαμώ τους συνδυασμούς. Απλά έτσι το συνήθισα κι έτσι έχω μάθει να το βλέπω. Και το κρατάω κυρίως για τον λόγο που σου είπα, για να έχω τη μέρα λαδερού μου. Μπορεί κάποια στιγμή να πείσω την κυρά και να το δοκιμάσουμε, δεν λέω όχι.

Και καταλαβαίνω τι λες, μη νομίζεις. Εγώ για παράδειγμα έχω ένα θέμα με τις βραστές σαλάτες. Γενικά απεχθάνομαι τις περισσότερες*, ενώ τρελαίνομαι σχεδόν για όλες τις φρέσκιες (σχεδόν, γιατί υπάρχει και η ρόκα... μπλιαχ). Αντίδια ας πούμε δεν θα φάω με τίποτα, ραδίκια επίσης. Κάτι σέσκουλα και τα ρέστα παλεύονται, αλλά χωρίς να τρελαίνομαι κιόλας. Αν μού πεις όμως για φρικασέ, εκεί το πράμα αλλάζει τραγικά. Το δε κορυφαίο για μένα από τους διάφορους συνδυασμούς που κάνουμε (ανάλογα με το κρέας ή τις πρασινάδες που θα έχουμε, πχ μοσχάρι, κατσίκι, σπανάκια, μαρούλια κλπ κλπ), είναι το κατσικάκι με αντίδια. Που τα αντίδια σκέτα ούτε να τα δω, έτσι;


* ένα καλό που μού έκανε η διατροφή που έκανα κάποια στιγμή ήταν αυτό. Έμαθα να τρώω 2-3 πραματάκια που πριν τα έβλεπα και άλλαζα πεζοδρόμιο. Πχ τα παντζάρια, που σε όλη μου τη ζωή έτρωγα μόνο τους βολβούς και απέφευγα τα φύλλα. Κι όχι απλά τα απέφευγα, ένιωθα αηδία και μόνο που τα έβλεπα, δεν είχα δοκιμάσει καν ποτέ (σε αντίθεση με άλλες βραστές που δοκίμασα αλλά δεν μού είχαν αρέσει απλά). Ε, όταν έφαγα "με το ζόρι" επειδή έπρεπε, είπα απλά το κλασικό "μα τι μαλάκας ήμουν τόσα χρόνια;;;". Τώρα πλέον, χωρίς παντζαρόφυλλα μαζί, τα παντζάρια μού φαίνονται μισή σαλάτα.

[Isildur]

αν δεν δοκιμάσεις, πώς ξέρεις ότι δεν σου αρέσει;

Βρε, δεν αμφιβάλλω ότι μπορεί να είναι και γαμώ τους συνδυασμούς. Απλά έτσι το συνήθισα κι έτσι έχω μάθει να το βλέπω. Και το κρατάω κυρίως για τον λόγο που σου είπα, για να έχω τη μέρα λαδερού μου. Μπορεί κάποια στιγμή να πείσω την κυρά και να το δοκιμάσουμε, δεν λέω όχι.

Και καταλαβαίνω τι λες, μη νομίζεις. Εγώ για παράδειγμα έχω ένα θέμα με τις βραστές σαλάτες. Γενικά απεχθάνομαι τις περισσότερες*, ενώ τρελαίνομαι σχεδόν για όλες τις φρέσκιες (σχεδόν, γιατί υπάρχει και η ρόκα... μπλιαχ). Αντίδια ας πούμε δεν θα φάω με τίποτα, ραδίκια επίσης. Κάτι σέσκουλα και τα ρέστα παλεύονται, αλλά χωρίς να τρελαίνομαι κιόλας. Αν μού πεις όμως για φρικασέ, εκεί το πράμα αλλάζει τραγικά. Το δε κορυφαίο για μένα από τους διάφορους συνδυασμούς που κάνουμε (ανάλογα με το κρέας ή τις πρασινάδες που θα έχουμε, πχ μοσχάρι, κατσίκι, σπανάκια, μαρούλια κλπ κλπ), είναι το κατσικάκι με αντίδια. Που τα αντίδια σκέτα ούτε να τα δω, έτσι;


* ένα καλό που μού έκανε η διατροφή που έκανα κάποια στιγμή ήταν αυτό. Έμαθα να τρώω 2-3 πραματάκια που πριν τα έβλεπα και άλλαζα πεζοδρόμιο. Πχ τα παντζάρια, που σε όλη μου τη ζωή έτρωγα μόνο τους βολβούς και απέφευγα τα φύλλα. Κι όχι απλά τα απέφευγα, ένιωθα αηδία και μόνο που τα έβλεπα, δεν είχα δοκιμάσει καν ποτέ (σε αντίθεση με άλλες βραστές που δοκίμασα αλλά δεν μού είχαν αρέσει απλά). Ε, όταν έφαγα "με το ζόρι" επειδή έπρεπε, είπα απλά το κλασικό "μα τι μαλάκας ήμουν τόσα χρόνια;;;". Τώρα πλέον, χωρίς παντζαρόφυλλα μαζί, τα παντζάρια μού φαίνονται μισή σαλάτα.

Να μού πεις μόνο πού χορεύει, αν θες.

[40τακατο της ζωής μ σπατάλησα]

Να μού πεις μόνο πού χορεύει, αν θες.

??????.?