Κι αυτα τα εγκληματικά καθάρματα κυκλοφορούν ακόμα ελεύθερα.
Στο εργοστάσιο «Μάρμαρα - Γρανίτες Μανώλογλου Α.Ε.» στο Καβαλλάρι Θεσσαλονίκης, έχασε τη ζωή του το 182ο θύμα της εργασίας στην Ελλάδα το 2023. Η σύζυγός του, Μαίρη Βλαντ, με θάρρος και αξιοπρέπεια μας εμπιστεύτηκε την ιστορία του άνδρα της, για να μην υπάρξουν άλλα θύματα. «Ενα πράγμα θέλω. Να μην έχει πεθάνει τζάμπα ο Γιώργος. Κανένα παιδί να μην κόψει ούτε το δάχτυλό του, καμία γυναίκα να μην περάσει αυτό που περνάω εγώ. Τα αφεντικά τα λυπάμαι. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το χρήμα. Δεν μπορούσα να φανταστώ στη ζωή μου ότι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι που αγαπούν τόσο πολύ το χρήμα, γιατί οι δικοί μου εργοδότες είναι υπέροχοι άνθρωποι. Σκέφτομαι πότε μαλώσαμε μία φορά στα 30 χρόνια που ήμασταν μαζί με τον Γιώργο και δεν θυμάμαι. Ηταν τόσο καλός. Κι αυτό είναι που κάνει τον πόνο μου τόσο μεγάλο».
Τη γνώρισε στη Βραΐλα και την αγάπησε. Παντρεύτηκαν. Μεγάλωσαν το παιδί. «Γίναμε παππούδες, αλλά δεν πρόλαβε να χαρεί. Μόνο μία φορά κράτησε το παιδάκι στην αγκαλιά του». Περίμενε πώς και πώς τις μέρες των γιορτών για να ξεκουραστεί. «Αυτές τις τέσσερις μέρες των Χριστουγέννων θα μείνουμε σπίτι. Ναι, θα σας πω την ιστορία του άνδρα μου», λέει.
«Τον έλεγαν Γιώργο Βλαντ. Ο Γκεόργκε ήταν ένα κομμάτι μάλαμα. Η ληξιαρχική πράξη θανάτου γράφει “θωρακικές και κοιλιακές κακώσεις”. To ατύχημα έγινε στις 21 Δεκεμβρίου λίγο πριν από τις 12 το μεσημέρι. Στην αρχή δεν μου είπε κανείς τίποτε. Γιατί τα αφεντικά έφυγαν για να αποφύγουν το αυτόφωρο. Kι αργότερα έμαθα ότι η αστυνομία ρωτούσε ποιος είναι ο προϊστάμενος και κανείς δεν απαντούσε. Κι η δικηγόρος μου αναζητεί ακόμη τον τεχνικό ασφαλείας.
»Οταν με ειδοποίησαν, ήμουν στη δουλειά μου. Πήρα τηλέφωνο το γιο του αφεντικού να μάθω τι έγινε. “Μαίρη, ο Γιώργος έχει ατύχημα. Πηγαίνει με το ασθενοφόρο στο νοσοκομείο. Πάνε κι εσύ”. Στη διαδρομή έπαιρνα τηλέφωνα για να μάθω σε ποιο μέρος είχε χτυπήσει. “Τον έχει ακουμπήσει μια πλάκα στα πλευρά”, μου είπε ένας συνάδελφος. Οταν έφτασα, οι γιατροί μου είπαν ότι έφτασε πολυτραυματίας στο νοσοκομείο και μέσα στο ασθενοφόρο έπαθε ανακοπή καρδιάς. Τον συνέφεραν, τον διασωλήνωσαν αλλά δεν άντεξαν τα πνευμόνια του.
»Τα παιδιά που ήρθαν αργότερα στο σπίτι μου είπαν ότι ο άνδρας μου ήθελε να μετακομίσει κάποιες πλάκες μαρμάρων που ήταν στοιβαγμένες σαν βιβλιοθήκη. Κόπηκε το συρματόσχοινο και τον πλάκωσαν. Δύο μέτρα επί 1,40 μέτρα ήταν οι πλάκες. Κι από εκεί άρχισε ο Γολγοθάς μου. Γιατί είχα και τον πόλεμο από τα αφεντικά. “Ποιον κηδεύεις; Το Μητσοτάκη; Εγώ τη γιαγιά μου την κήδεψα με 1.200 ευρώ”, μου είπε ο γιος του αφεντικού που με πήρε τηλέφωνο. Δηλαδή, ενώ εγώ ούτε τους παρακάλεσα, ούτε ζήτησα λεφτά για την κηδεία του άνδρα μου, με παίρνουν τηλέφωνο για να μου πουν πόσο κάνει και πόσο πρέπει να δώσω εγώ για την κηδεία. Δηλαδή και πάνω στην ψυχή του βάλανε τιμή.
»Ποτέ κανείς όταν χειρίζεται το γερανό δεν πρέπει να είναι μόνος του. Αυτός ήταν μόνος. Και ξέρετε κάτι; Αντί για ασύρματο χειριστή, για το γερανό υπήρχε μόνο ένα καλώδιο. Στο μηχάνημα που γυαλίζουν τις πλάκες και είναι υψηλής τάσης ρεύματος υπάρχουν νερά. Ούτε παπούτσια δεν τους αγόραζε. Ο,τι είναι εκεί μέσα είναι προβληματικό. Η ειδικότητα, βοηθός χειριστή γερανού. Αλλά διπλωματούχος χειριστής γερανού δεν υπήρχε. Οταν ο Γιώργος έπαιζε καμιά φορά Λότο, μου έλεγε πως αν κερδίσει θα βοηθήσει τα παιδιά να φύγουν από αυτή τη δουλειά πριν γίνει κανένα κακό. Ημερομίσθιο; 39 ευρώ καθαρά. Δεν ήταν η πρώτη φορά που κινδύνευσε. Αλλά δεν άλλαζε δουλειά. “Με το που θα πάω αλλού και θα πω ότι είμαι 55 ετών, ποιος θα με πάρει;” μου έλεγε Και ήταν ένας άνθρωπος ντροπαλός. Πώς να το ρισκάρει; Πώς να ξεκινήσει νέες γνωριμίες με νέους συναδέλφους;
»Το Νοέμβριο έκλεισε τα 55. Η μητέρα του Ελληνίδα. Μετά τον εμφύλιο, πολιτική πρόσφυγας στη Ρουμανία. Παντρεύτηκε Ρουμάνο. Εχασε κι αυτή τη ζωή της σε εργατικό ατύχημα στη Ρουμανία. Ηρθε, για πρώτη φορά, στην Ελλάδα το 1997. Στην αρχή δούλευε για πολλά χρόνια στην οικοδομή. Στην κρίση πήγε στα Μάρμαρα. Διέκοψε για δύο χρόνια και μετά τον πήραν τηλέφωνο και ξαναπήγε.
»Εβρισκε απάγκιο στην εκκλησία. “Είχε αγγελική αύρα κι όταν κοινωνούσε καταλάβαινα ότι η αύρα του πήγαζε από την καθαρή ψυχή του”, είπε ο ιερέας κατά την εξόδιο ακολουθία. Από την πρώτη στιγμή ήταν δίπλα μου τα παιδιά από το Συνδικάτο Οικοδόμων. Και έκαναν πριν από δύο ημέρες καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας για να ξαναπάνε επιθεωρητές να κάνουν στοχευμένο έλεγχο στο εργοστάσιο. Φοβάμαι ότι θα αργήσει το πόρισμα. Εγώ είμαι σίγουρη: είναι δολοφονία με ενδεχόμενο δόλο. Ηξερε ότι κάποια στιγμή θα γίνει, αλλά έλεγε “Οποιον πάρει ο Χάρος”».
https://www.efsyn.gr/oikonomia/elliniki ... aia-bardia