Jolly Roger έγραψε: ↑15 Δεκ 2018, 17:00
Ελβετός Τραπεζίτης έγραψε: ↑15 Δεκ 2018, 16:40
blackpaint έγραψε: ↑15 Δεκ 2018, 16:26
Ακομα και εαν ηταν ιδιοφυια (σε σχεση με τους αλλους γερμανους στρατηγους ηταν, αλλα μεχρι εκει) ιστορικα ειναι ασημαντος. Οι ρησεις του δεν αξιζουν να αναγραφονται σε τοιχους.
Κοίτα το ποίος νομίζεις εσυ οτι ηταν σημντικός ειναι απο αδιάφορο έως ασήμαντο.
Τα επιτεύγματα του ΜανστάΙν «έτσουξαν» τους πάντες.
1. Το στρατηγικό Σχέδιο για την επίθεση στην Γαλλία
2. Η επίθεση στην Εσσδ - ειδικά στην Ουκρανία.
3. Η κατάληψη της ισχυρώτατα οχυρωμένης Κριμαίας !!!
4. Η προσπάθεια απεγκλωβισμού των πολιορκημένων Γερμανων στο Σταλινγκραντ
5. Η δημιουργία συνθηκών για Ανακωχή στο Ανατολικό Μέτωπο
6. Η Μάχη του Κούρσκ - που εαν εισακούετο ο ΜανστάΙν να συνεχιστεί η μάχη για 2-3 ημέρες ακόμη θα έκλεινε η Λαβίδα απο τον Βόρειο Τομέα και θα εγλωβίζονταν 700.000 σοβιετικοί μέσα στον θύλακα.
7. Αλλά ανεξάρτητως απο την έκβαση των μαχων (νικηφόρες ή ηττημένες) η μέγιστη εκδήλωση της σκέψης του ηταν η στρατηγικη μετακίνηση δυνάμεων κι η ανασύνθεση των μετώπων αντιπαράθεσης - οχι μονο για να εξαλείψη το τακτικό πλεονέκτημα των σοβιετικών αλλά
κυρίως για να τους δημιουργεί τακτικά και επιχειριασιακά προβλήματα .
Εδώ θα σε διορθώσω για να μη με λες και κομπλεξικό.
Το μεγαλύτερό του κατόρθωμα ήταν η Τρίτη Μάχη του Χαρκόβου την άνοιξη του 1943.
https://en.wikipedia.org/wiki/Third_Battle_of_Kharkov
70.000 αυτός, 400.000 οι σοβιετικοί, και τους έχωσε το ματζαφλάρι αρκετά βαθιά ώστε να ανακτήσει ο γερμανικός στρατός τη στρατηγική πρωτοβουλία στο Ανατολικό Μέτωπο μέχρι τον Ιούλιο και τη μάχη του Κουρσκ.
Bέβαια, η καλοτυχία του Μανστάιν ήταν ότι συνήθως αντιμετώπιζε στρατηγούς κάτω του μετρίου (στη Γαλλία τον ανεκδιήγητο Γκαμελέν, στην Κριμαία τους Μέχλις - που δεν ήταν καν στρατηγός αλλά ένας παλαβός κομισάριος - και Κοζλόφ) στο Χάρκοβο τον Γκολίκοφ κλπ. Απέναντι σε ικανούς Σοβιετικούς στρατηγούς όπως οι Βατούτιν και Ροκοσόφσκι ο Μανστάιν τα βρήκε δύσκολα ακόμα και όταν δεν αντιμετώπιζε υπεράριθμους αντιπάλους.
Ο καλύτερος ίσως Γερμανός στρατηγός του πολέμου ήταν ο Βάλτερ Μόντελ, μαέστρος της αμυντικής τακτικής που πέτυχε νίκες απέναντι σε μεγάλους αντιπάλους (Ζούκοφ, Μοντγκόμερι, Ροκοσόφσκι).
Α, και μην υποτιμάς τη σοβιετική καινοτομία στη στρατιωτική επιστήμη. Τις δεκαετίες 1920 και 1930 οι Σοβιετικοί (Μπρουσίλοφ, Τουχατσέφσκι, Τριανταφύλλωφ, Φρούνζε, Γιακίρ) ήταν πρωτοπόροι στις επιχειρήσεις μεικτών όπλων, τις τακτικές βαθιάς διείσδυσης (παρόμοιες με το Blitzkrieg) και τα μηχανοκίνητα.
https://en.wikipedia.org/wiki/Deep_operation
Άλλωστε όλο το Γερμανικό Επιτελείο του Β' π.π. είχε περάσει, τα τελευταία χρόνια της Βαϊμάρης, από τη Σοβιετική Ένωση και είχε διδαχθεί (και διδάξει) τις καινοτομίες αυτές. Στην Ευρώπη ήταν γνωστό ότι μέχρι το 1937 οι πιο καινοτόμοι στρατοί ήταν ο γερμανικός και ο σοβιετικός.
Δυστυχώς η παράνοια του Στάλιν κατέστρεψε αυτές τις καινοτομίες.
Δεν έχεις τιποτα για να με διορθωσεις διότι οταν εγραψα:
.."η μέγιστη εκδήλωση της σκέψης του ηταν η στρατηγικη μετακίνηση δυνάμεων κι η ανασύνθεση των μετώπων αντιπαράθεσης - οχι μονο για να εξαλείψη το τακτικό πλεονέκτημα των σοβιετικών αλλά κυρίως για να τους δημιουργεί τακτικά και επιχειριασιακά προβλήματα ."
ούτε καν σου πέρασε οτι το Χάρκοβο ειναι ενα απο τα παραδείγματα του παραπάνω.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η παρακάτω παράθεση σου ειναι αρκούντως αφελής για να της αξίζει ξεχωριστή εξήγηση:
Bέβαια, η καλοτυχία του Μανστάιν ήταν ότι συνήθως αντιμετώπιζε στρατηγούς κάτω του μετρίου (στη Γαλλία τον ανεκδιήγητο Γκαμελέν, στην Κριμαία τους Μέχλις - που δεν ήταν καν στρατηγός αλλά ένας παλαβός κομισάριος - και Κοζλόφ) στο Χάρκοβο τον Γκολίκοφ κλπ. Απέναντι σε ικανούς Σοβιετικούς στρατηγούς όπως οι Βατούτιν και Ροκοσόφσκι ο Μανστάιν τα βρήκε δύσκολα ακόμα και όταν δεν αντιμετώπιζε υπεράριθμους αντιπάλους.
Ο πόλεμος κρίνεται εκ του αποτελέσματος και οχι απο την επακόλουθη κριτική.
Αυτα που λες περι «καλοτυχίας» στο να αντιμετωπίζεις «κάτω του μετρίου στρατηγούς» οχι απλώς ειναι μπούρδες αλλά δείχνουν οτι δεν ξέρεις πως δουλεύει το η δομή και το σύστημα της επιτελικής επιχειρησιακής διοικήσης.
Αυτα περί του Γκαμελαίν και των Κομμισάριων είναι φθηνές δικαιολογίες.
Ο μεν Γκαμελαίν ηταν στρατηγός μια περασμένης εποχής αλλά στο σύνολο η Γαλλική Διοίκηση αν και διέθετε τα μέσα ηταν εντελώς απροετοίμαστη (απο πολλές απόψεις) να αντιμετωπίσει το στρατηγικό σχέδιο των Γερμανών. Και ναι μεν ο Γκαμελαίν ηταν περασμένης εποχής αλλά θα ηταν ικανός να αντιμετωπίσει τους Γερμανούς εαν υπήρχε ενα προετοιμασμένο σχέδιο και δεν κατέρρε η διοικητική δομή του Γαλλικού στρατού τον ΜάΙο του 1940.
Οσο για τα περι «μετριοτήτων Κομμισσάριων» αυτα και εαν ειναι φθηνές δικαιολογίες της κριτικής εκ των υστέρων.
Ποτέ δεν εντέλεται η αρχηγία και η διοίκηση Σωμ'ατων και Στρατιών σε μετριοτητες ανίκανων.
Δίδεται η αρχηγία σε πιστούς ή και σε πειθήνιους αλλά οχι μετριότητες και ανίκανους. Για να φτάσεις να τοποθετηθείς Κομμισσάριος σημαίνει οτι έχεις ικανότητες, εκτός απο πίστη στο καθεστως.
Και επιπλέον σαν Κομμισσάριος - σε ενα πλήρως ομογενοποιημένο σοβιετικό κομμουνιστικό πατριωτικό στράτευμα μετα το ετος 1940 - 'εχεις την βοήθεια και την συμβουλή εκατοντάδων επιτελικών αξιωματικών
και τελείς υπο \την καθοδήγηση τους Επιτελείου στο οποίο αναφέρεσαι και υπάγεσαι.
Συνεπώς το υποτιμάς τις νικες των Γερμανών σαν «κωλοφαρία» και να αποδίδεις τις ήττες των σοβιετικών «στον Κομμισσάριο» ειναι μια φθηνή χαζομαρίτσα για να κρύψεις την ευθύνη του υπέρτατου - δλδ του Στάλιν.
Αν μη τι άλλο περιφρονείς και τον σύντροφο Στάλιν που ανέδειξε στην Διοίκηση της στρατιάς τους Κομμισσάριους.
===========================================================================================================================
Δεν ξέρω ποίος ηταν ο καλύτερος Γερμανός στατηγός και με ποία κριτήρια το λες, αλλά θα σου έλεγα να προσθέσεις στον κατάλογο με τους πολύ καλούς αυτόν:
============================================================================================================================
μην υποτιμάς τη σοβιετική καινοτομία στ ... χανοκίνητα
Δεν λένε τίποτα αυτά.
Τίποτα καινούργιο σε αυτό. Στην θεωρία σχεδ'ον ολοι οι στρατοί απο το 1920 είχαν κατανοήσει την σπουδαιότητα του ελιγμού στις μηχανοκίνητες δυνάμεις.
Μέχρι και ο Ελληνικός Στρατός εκείνη την εποχή - που δεν διέθετε ουτε άρματα ούτε μηχανοκίνηση ουτε βομβαρδιστικά ούτε τακτική απο αέρος κάλυψη - είχε μελετήσει και είχε εκπονήσει σχέδια ταχείας προέλασης με ελιγμό.
Το θέμα ειναι οτι οι Σοβιετικοί υπερείχαν στα άρματα πολύ πριν αρχίσει ο Β' ΠΠ των Γερμανων. Ολα τα γερμανικά τανκ ηταν απροστάτευτοι τενεκέδες εν συγκρίσει με το απλούστερο Σοβιετικό τανκς, και όμως οι Γερμανοί ηταν που εφήρμοσαν το Δόγμα τους «Κεραυνοβόλου Πολέμου» πολύ πριν οι σοβιετικοί ανακαλύψουν την χρηση του σε όλες τις πτυχές του.