Namrail έγραψε: ↑23 Δεκ 2018, 16:18
ΓΑΛΗ έγραψε: ↑23 Δεκ 2018, 15:53
Οκ, θα σου κάνω μόνον μία ερώτηση. Έστω ότι αύριο ψηφιζόταν ένας εργατικός νόμος, από τον οποίο δεν θα μπορούσε να υπάρξει παρέκκλιση, και όριζε ότι ο οποιοσδήποτε εργοδότης δεν μπορούσε να προσφέρει 8ωρη θέση εργασίας με κατώτατο μισθό 800 ευρώ και την αντίστοιχη προσαύξηση για πτυχίο, οικογενειακή κατάσταση, τριετίες, υπερωρίες κλπ, θα έπρεπε να κλείσει την επιχείρηση ή να την δουλέψει μόνος του. Στον οποιονδήποτε τομέα.
Θεωρείς ότι αυτό θα προκαλούσε αύξηση ή μείωση των θέσεων εργασίας;
Η δική μου άποψη είναι γνωστή. Λέω πως το καπιταλιστικό μοντέλο στον πυρήνα του είναι θνησιγενές και πρέπει να αλλαχτεί χθες. Είναι σάπιο, είναι αντικοινωνικό και βάζει τους πολλούς να εργάζονται για να συσσωρεύουν κέρδη σε ελάχιστους. Πνίγεται μέσα στις αντιφάσεις του και δεν μπορεί να δώσει λύση στις κοινωνίες. Κάθε μίγμα του έχει διαφορετικά αποτελέσματα γενικά, όμως το κοινό πρόσημο όλων των μιγμάτων είναι ότι στρέφονται κατά των εργαζομένων και της κοινωνίας.
Οπότε το σκεπτικό της τοποθέτησής μου δεν αφορά τη σύγκριση καλύτερων ή χειρότερων εναλλακτικών διαχείρισης της αγοράς και εν γένει του Καπιταλισμού στην Ελλάδα, αλλά αφορά κριτική στα τέρατα που εμφανίζονται λόγω της αναπαραγωγής του.
Αν μειωθούν οι θέσεις εργασίας επειδή η "αγορά δεν αντέχει" και έτσι οι μισθοί πρέπει να είναι αντίδωρα και τρεις και εξήντα, τότε σημαίνει ότι το μοντέλο της αγοράς που δημιουργεί σκλάβους και ανθρώπους κάτω από τα όρια της φτώχειας, είναι αποτυχημένο. Πρέπει να γκρεμιστεί, δεν λειτουργεί, καταδικάζει γενιές στην ανέχεια, σε μια εποχή μάλιστα όπου η πρόοδος της τεχνικής και η παραγωγικότητα της εργασίας έχουν αυξηθεί αλματωδώς.
Αυτό που δεν βάζεις στο πλαίσιο Namrail, είναι το ότι η πρόοδος της τεχνολογίας και η εξέλιξη γενικότερα δεν προκαλεί αναταράξεις και υποβάθμιση των υπηρεσιών που προσφέρουν μόνον στους εργαζόμενους αλλά και στους εργοδότες. Μικρούς και μεγάλους.
Απλώς γιατί όταν το προϊόν που πωλείται χάνει την αξία του και βαθμιαία καθίσταται ζημιογόνο, τότε χάνει και την υπεραξία του ο εργαζόμενος.
Και ακριβώς γι' αυτό, το θέμα πλέον δεν είναι ποιος κατέχει τα μέσα παραγωγής. Δεν ζούμε πια στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, που τα μέσα παραγωγής έμοιαζαν αιώνια και τα προϊόντα που παρήγαγαν εξασφάλιζαν σίγουρο κέρδος. Τα περισσότερα κερδοφόρα προϊόντα σήμερα, καλύπτουν πολλαπλάσια που έχουν αποτύχει.
Το να περιμένει λοιπόν ο κάθε εργαζόμενος να του λύσει το πρόβλημα αξιοπρεπούς επιβίωσης ο οποιοσδήποτε εργοδότης, είναι ακριβώς το ίδιο με το να περιμένει ο κάθε εργοδότης να του λύσει το πρόβλημα ο οποιοσδήποτε εργαζόμενος.
Αναφορικά με τους καλούς και κακούς στην υπόθεση, με κάλυψε ο Ασέβαστος.