Παιδιά αυτή η λογική -που την είδαμε και στην ιστορία με την καθαρίστρια η οποία "για να ταϊσει το παιδί της" έκλεψε 150.000 από το δημόσιο, δηλαδή από τους φόρους άλλων που επίσης θέλουν να ταϊσουν το παιδί τους- πρέπει σοβαρά να τελειώνει. Όχι δηλαδή να κάτσουμε να το κοιτάξουμε μια στιγμή. Ο τύπος με το παπάκι που αντί να πάει από το νόμιμο δρόμο και να κάνει τριάντα δευτερόλεπτα παραπάνω επιλέγει να χωθεί στη μάνα με το μωρό που περιμένουν στη νησίδα της λεωφόρου το πεζοφάναρο [!] είναι η αγωνιζόμενη φτωχολογιά και η μαμά με το μωρό που τον υφίστανται είναι ο... Ωνάσης; Κι όσοι δε νιώθουμε το δράμα του μηχανάκια είμαστε Μαρίες Αντουανέττες; Το ενδεχόμενο να είμαστε απλά άτομα που περπατάνε στην ίδια διάβαση με τα παιδιά μας δεν υπάρχει;The comet the course the tail έγραψε:foscilis έγραψε:Ολοι μια δικαιολογια εχουνε. "Ειμαι κουρασμενος", "μενω εδω μονο 50 μετρα παω αναποδα γιατι να κανω 250 κυκλο", "5 λεπτα μονο παρκαρα", "1 φορα εχω γενεθλια ηπια ενα ποτηρακι παραπανω".The comet the course the tail έγραψε: Τι να κάνει κι ο άλλος που δουλεύει με 3ε την ώρα και τις βενζίνες δικές του;;; Δεν μπορεί να εργαστεί και λειτουργησει συνετά. Θα τρέξει να προλάβει κάνα μπερμπουαρ...
Αυτουνου η δικαιολογια ειναι οτι τρεχει να προλαβει γιατι ειναι η δουλεια του. Δηλαδη βασικα οτι βαζει την τσεπη της παρτης του πιο πανω απο το μωρο που περιμενει διπλα του στη νησιδα στο πεζοφαναρο και ρουφαει την εξατμιση της αθλιας ασυντηρητης ανασφαλιστης παπαριας του, που ειναι μιλαμε θεμα για ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΟ ποσο αμετακλητα μαλακας ειναι ενας λαος οπου αυτο συνιστα συγκινητικη δικαιολογια.
Τι πρεπει να γινει λοιπον αφου "βιαζονται";
Να μην ισχυει καθολου ο ΚΟΚ για μηχανακια που κουβαλανε φρεντο; Να τους δωσουμε πεζοδρομια, μονοδρομους, πεζοφαναρα, αντιθετα ρευματα σε λεωφορους, 90χλμ/ωρα διπλα σε παιδικες χαρες, τον κωλο μας ισως;
Ή μηπως να φαει ο 1ος, ο 2ος, ο 5ος τις τελευταιες 200 ωρες του σε προστιμο και 1 μηνακι στερηση διπλωματος και θα σου πω αν μετα θα σκεφτονται ολοι συνετα;
ωραία τα λες. όμορφα και νοικοκυρεμένα. μαζί σου θα ήμουν υπό ιδανικές συνθήκες...
αλλά... μου φαίνεται ότι δεν έχεις πολύ επαφή από την φτωχολογιά εκεί έξω... που με το ζόρι συντηρεί ένα παπάκι που σκούζει, ένα αγροτικό χάρο, ένα σαραβαλάκι τέλος πάντων ακατάλληλο και χρέπι... αυτοί οι άνθρωποι έχουν χίλιους-δυο διαβόλους μέσα στο μυαλό, πως θα βγάλουν το μεροκάματο, το πακέτο τσιγάρα της μέρας... και αυτά τα όμορφα και ωραία που λες είναι... ψιλά γράμματα...
σε έναν όμορφο σοσιαλισμό ίσως ήταν καλύτερα τα πράματα....
Ακούστε να δείτε, ο παππούς μου το 1955 έμεινε άνεργος και μπήκε μαύρη λίστα επειδή πρώτη μέρα σαν αρχιεργάτης (με βύσμα) τσακώθηκε με το αφεντικό του που αδικούσε τους εργάτες του. Και για 2.5 χρόνια η οικογένειά του πείνασε. Με νεογέννητο. Πείνασε=πείνασε, τρώγανε σκουπίδια. Όχι πείνασε="του περίσσευαν μόλις 200 ευρώ μετά το νοίκι, το φαγητό, το κινητό και τα υπόλοιπα έξοδα". Η κόρη του, η μάνα μου, έχει προβληματικά δόντια και οστεοπώρωση, προβλήματα που την ταλαιπωρούν 65 χρόνια μετά, επειδή σαν μωρό δεν ήπιε γάλα αλλά το φαγητό της ήταν φλούδες από φρούτα κι άλλα αποφάγια που πέταγαν οι γείτονες και τα μάσαγε η γιαγιά μου και της τα τάιζε. Όλα αυτά ο παππούς μου μπορούσε να τα είχε αποφύγει άμα πούλαγε τους άλλους εργάτες κι έκανε μόκο στην αδικία, αλλά ο παππούς μου ήταν φτωχός όχι αναξιοπρεπές παρτάλι του κερατά. Ξέρετε πότε καταλάβαμε ότι είχε Αλτσχάιμερ και τον πήγαμε να τον κοιτάξουνε; Ούτε όταν άρχισε να χάνει λέξεις, ούτε όταν με είπε για δεύτερη φορά κατά λάθος με το όνομα του ξάδερφού μου, ούτε τίποτα τέτοιο. Το καταλάβαμε μια μέρα του 2005, την τελευταία μέρα που οδήγησε ποτέ, διότι 1) μπήκε ανάποδα στο μονόδρομο μπροστά από το σούπερ μάρκετ και 2) αντί να ζητήσει συγνώμη από τον άλλον οδηγό, του ζήτησε τα ρέστα. Ήταν 150% ξένο προς τον πυρήνα του εαυτού του παππού μου να μη φέρεται τίμια απέναντι στους γύρω του και όλοι μα όλοι όσοι τον ξέρανε με αυτό το σκηνικό καταλάβαμε ότι συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρό.
Μη μου λέτε λοιπόν εμένα δεν έχω επαφή με τη φτωχολογιά και λοιπά δακρύβρεχτα. Τι δηλαδή, δεν ήξερα τον παππού μου ή τη μάνα μου; Νομίζετε είμαστε καμιά χώρα που έχει γαλαζοαίματους στο κάτω κάτω; Όλοι περίπου τα ίδια είμαστε και γι' αυτό τις δικαιολογίες να μην τις πουλάμε μεταξύ μας, ας τις αφήσουμε για τον εαυτό μας ο καθένας, whatever makes you sleep at nights.
Αλλά: η φτωχολογιά που τη βολεύει σε βάρος των πιο αδύναμων δε λέγεται φτωχολογιά αλλά υπόκοσμος. Να χρησιμοποιούμε τις σωστές λέξεις. Άντε πια. Την είδαμε κάθε παρακμιακό μαλακιστήρι που καβαλάει ράμπα αναπήρων κι ένας μικρός Γιάννης Αγιάννης.
Για την ακρίβεια η διαφθορά της φτωχολογιάς γέννησε τον συριζαισμό αφού πρώτα είχε γεννήσει τον πασοκισμό.Το 1955 χάνεται στα βάθη της ιστορίας.
