Phorum.com.gr

the comet the course the tail έγραψε: ↑

12 Φεβ 2019, 21:29

ο Γραφικός έχει κάβα; ταιριάζουμε...

Γραφικός έγραψε: ↑

12 Φεβ 2019, 21:30

the comet the course the tail έγραψε: ↑

12 Φεβ 2019, 21:29

ο Γραφικός έχει κάβα; ταιριάζουμε...

Είχε...

Γραφικός έγραψε: ↑

12 Φεβ 2019, 21:03

Όταν ακόμα δούλευα, υπήρξαν φάσεις που ήμουν τελείως χαλαρός και χρειάστηκε να δουλέψω. Παρασκευή βράδυ, δέκα η ώρα, ενώ κάθομαι με την παρέα μου και τα πίνουμε στο ουζερί με παίρνουν και μου λένε "χρειαζόμαστε ημίγλυκο ΤΩΡΑ". Παραμονή πρωτοχρονιάς πέντε λεπτά πριν την αλλαγή του χρόνου παίρνει πελάτης. Κυριακή της αποκριάς, 8 το πρωί, εγώ να έχω κοιμηθεί τρεις ώρες το πολύ, ένα ξενοδοχείο που επείγεται και παραπονιέται που άργησα να το σηκώσω.
Θα μου πεις "αυτά έχουν οι επιχειρήσεις, αφού ήταν δικιά σου όφειλες να ξηγηθείς" αλλά δεν ισχύει μόνο για τους ιδιοκτήτες επιχειρήσεων.
Είχε έρθει ένας φίλος μου από Θεσσαλονίκη. Τον φιλοξενούσα στην άδειά του. Δεν έχω καταλάβει ακριβώς τι επαγγέλλεται, είναι κάτι που συνδυάζει λογιστικά και νομικά. Πάντως, κάθε μέρα στην άδειά του επαναλαμβάνω, έπρεπε να ασχολείται ένα δίωρο με τον υπολογιστή για την δουλειά του. Το ίδιο και μια ξαδέρφη μου. Μας είχε βγάλει να μας κεράσει για τα γενέθλια της κόρης της και ο υπολογιστής ήταν ανοιχτός, κάτω από το τραπέζι σε περίπτωση που χρειαστεί. Είχα πάει Αθήνα και βγήκα με έναν φίλο μου για μια μπύρα. Έχουμε να τα πούμε δύο χρόνια, είναι δέκα το βράδυ, απολαμβάνουμε τα ξύδια και την παρέα και χτυπάει το κινητό του. Αποχωρεί για ένα εικοσάλεπτο και όταν ξανάρχεται μου λέει "συγνώμη, πελάτης". Τα λέμε για δέκα λεπτά και μετά ξαναχτυπάει το τηλέφωνο και πάλι τα ίδια.
Πρόσφατα συζητούσα με έναν φίλο μου ότι ψάχνω για δουλειά και μου είπε ότι είχε βρει μία που απαιτούσε να έχει 24 ώρες το εικοσιτετράωρο ανοιχτό το κινητό και τον υπολογιστή. Και πάλι δεν κατάλαβα τι όφειλε να κάνει, θα έρχονταν εμπορικά πλοία από το εξωτερικό, θα τον παίρνανε τηλέφωνο και θα συντόνιζε κάποιες ενέργειες. Όταν λέμε 24 ώρες το 24ωρο εννοούμε ακριβώς αυτό. Δεν έπαιζαν ώρες κοινής ησυχίας και τέτοια. "Καλά τα λεφτά" μου λέει "1200 καθαρά τον μήνα". Εγώ του είπα "δεδομένου ότι πρέπει να είσαι σε ετοιμότητα συνέχεια, κι ότι ο μήνας έχει 720 ώρες, πληρώνεσαι με 1,66 την ώρα. Ψίχουλα".
Παλιά σε τέτοια επίπεδα ετοιμότητας έπρεπε να είναι όποιος θέλει να χεστεί στο τάλιρο. Από πότε έγινε προαπαιτούμενο για να μη χάσεις μια δουλειά που πληρώνει ψίχουλα; Από πότε αν θέλω να έχω ώρες μέσα στη μέρα που απαιτώ να μην σκέφτομαι καθόλου την δουλειά μου είμαι "καλομαθημένος"; Υπάρχει κάποια δουλειά που μπορώ όταν περάσει το ωράριό μου να έχω κλειστό το κινητό χωρίς να δίνω λογαριασμό σε κανέναν; Υπάρχει κάποιο όριο που αν το περάσει ο εργοδότης ή ο πελάτης δικαιούμαι να του πω "αν νομίζεις ότι δεν έχω τίποτα άλλο να ασχοληθώ στην ζωή μου εκτός από το κουραδοπωλείο σου είσαι γελασμένος";
Σου λένε "χα, οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν το έχουν αυτό γιατί είναι λουφαδόροι". Αντί να αντιληφθούμε ότι όλοι μας πρέπει να το απαιτήσουμε αυτό, κατηγορούμε αυτούς που το έχουν διατηρήσει.

Γραφικός έγραψε: ↑

12 Φεβ 2019, 21:03

Από πότε αν θέλω να έχω ώρες μέσα στη μέρα που απαιτώ να μην σκέφτομαι καθόλου την δουλειά μου είμαι "καλομαθημένος";

Γραφικός έγραψε: ↑

12 Φεβ 2019, 21:03

Όταν ακόμα δούλευα, υπήρξαν φάσεις που ήμουν τελείως χαλαρός και χρειάστηκε να δουλέψω. Παρασκευή βράδυ, δέκα η ώρα, ενώ κάθομαι με την παρέα μου και τα πίνουμε στο ουζερί με παίρνουν και μου λένε "χρειαζόμαστε ημίγλυκο ΤΩΡΑ". Παραμονή πρωτοχρονιάς πέντε λεπτά πριν την αλλαγή του χρόνου παίρνει πελάτης. Κυριακή της αποκριάς, 8 το πρωί, εγώ να έχω κοιμηθεί τρεις ώρες το πολύ, ένα ξενοδοχείο που επείγεται και παραπονιέται που άργησα να το σηκώσω.
Θα μου πεις "αυτά έχουν οι επιχειρήσεις, αφού ήταν δικιά σου όφειλες να ξηγηθείς" αλλά δεν ισχύει μόνο για τους ιδιοκτήτες επιχειρήσεων.
Είχε έρθει ένας φίλος μου από Θεσσαλονίκη. Τον φιλοξενούσα στην άδειά του. Δεν έχω καταλάβει ακριβώς τι επαγγέλλεται, είναι κάτι που συνδυάζει λογιστικά και νομικά. Πάντως, κάθε μέρα στην άδειά του επαναλαμβάνω, έπρεπε να ασχολείται ένα δίωρο με τον υπολογιστή για την δουλειά του. Το ίδιο και μια ξαδέρφη μου. Μας είχε βγάλει να μας κεράσει για τα γενέθλια της κόρης της και ο υπολογιστής ήταν ανοιχτός, κάτω από το τραπέζι σε περίπτωση που χρειαστεί. Είχα πάει Αθήνα και βγήκα με έναν φίλο μου για μια μπύρα. Έχουμε να τα πούμε δύο χρόνια, είναι δέκα το βράδυ, απολαμβάνουμε τα ξύδια και την παρέα και χτυπάει το κινητό του. Αποχωρεί για ένα εικοσάλεπτο και όταν ξανάρχεται μου λέει "συγνώμη, πελάτης". Τα λέμε για δέκα λεπτά και μετά ξαναχτυπάει το τηλέφωνο και πάλι τα ίδια.
Πρόσφατα συζητούσα με έναν φίλο μου ότι ψάχνω για δουλειά και μου είπε ότι είχε βρει μία που απαιτούσε να έχει 24 ώρες το εικοσιτετράωρο ανοιχτό το κινητό και τον υπολογιστή. Και πάλι δεν κατάλαβα τι όφειλε να κάνει, θα έρχονταν εμπορικά πλοία από το εξωτερικό, θα τον παίρνανε τηλέφωνο και θα συντόνιζε κάποιες ενέργειες. Όταν λέμε 24 ώρες το 24ωρο εννοούμε ακριβώς αυτό. Δεν έπαιζαν ώρες κοινής ησυχίας και τέτοια. "Καλά τα λεφτά" μου λέει "1200 καθαρά τον μήνα". Εγώ του είπα "δεδομένου ότι πρέπει να είσαι σε ετοιμότητα συνέχεια, κι ότι ο μήνας έχει 720 ώρες, πληρώνεσαι με 1,66 την ώρα. Ψίχουλα".
Παλιά σε τέτοια επίπεδα ετοιμότητας έπρεπε να είναι όποιος θέλει να χεστεί στο τάλιρο. Από πότε έγινε προαπαιτούμενο για να μη χάσεις μια δουλειά που πληρώνει ψίχουλα; Από πότε αν θέλω να έχω ώρες μέσα στη μέρα που απαιτώ να μην σκέφτομαι καθόλου την δουλειά μου είμαι "καλομαθημένος"; Υπάρχει κάποια δουλειά που μπορώ όταν περάσει το ωράριό μου να έχω κλειστό το κινητό χωρίς να δίνω λογαριασμό σε κανέναν; Υπάρχει κάποιο όριο που αν το περάσει ο εργοδότης ή ο πελάτης δικαιούμαι να του πω "αν νομίζεις ότι δεν έχω τίποτα άλλο να ασχοληθώ στην ζωή μου εκτός από το κουραδοπωλείο σου είσαι γελασμένος";
Σου λένε "χα, οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν το έχουν αυτό γιατί είναι λουφαδόροι". Αντί να αντιληφθούμε ότι όλοι μας πρέπει να το απαιτήσουμε αυτό, κατηγορούμε αυτούς που το έχουν διατηρήσει.