Θα μας τρελανετε. Λετε 'χρεοκοπια χωρας απο χρεος στο νομισμα της δεν γινεται'.κορόιδο έγραψε: ↑02 Απρ 2020, 14:05Η Αργεντινή χρεοκόπησε σε χρέη στο δολάριο ΗΠΑ και όχι στο νόμισμα της. Χρωστούσε στους πολίτες της 75% εκ του οποίου το 90% ήταν σε δολάρια ΗΠΑ. Από το 1800 ως το 2013 που δημοσιεύτηκε η μελέτη των Μάικλ Τομζ και Μαρκ Ράιτ, καμία χρεοκοπία χώρας δεν έγινε από χρέος στο νόμισμα της.Αρχέλαος έγραψε: ↑19 Μαρ 2020, 04:11Το δημόσιο χρέος ήταν πρόβλημα ως προς το ότι αφορούσε αρκετά καταναλωτικούς και όχι παραγωγικούς σκοπούς.
Ωστόσο ήταν διαχειρίσιμο.
Όλες οι χρεωκοπίες της Ελλάδος έγινα μέχρι το 1932 και αφορούσαν συνδυασμό εξωτερικού χρέους ή σε συνδυασμό με κανόνες τύπου σταθερής ισοτιμίας και σωστά αναφέρεται αυτό.
Λίγη ιστορία.
1)Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ από το 1982 είχε βάλει τον νομικό περιορισμό της έκδοσης χρήματος για την κάλυψη μόνο του 10% του δημοσιονομικού ελλείμματος.
Αυτό γιατί αρκετοί νομίζουν ότι εκδίδετο χρήματα έτσι απλά. Όχι, υπήρχαν περιορισμοί και μεγάλοι.
Η χρηματοδότηση γινόταν λόγω της μεγάλης και ζηλευτής αύξησης της τραπεζικής αποταμιεύσεως, με ομόλογα, έντοκα γραμμάτια κλπ.
Να τονίσουμε εδω πως πλην Ελβετίας η Ελλάδα είχε το πιο χαλαρό χρηματοπιστωτικό σύστημα, κοινώς κανείς έλεγχος.
Το ΠΑΣΟΚ δε μαζί με λίγες κυβερνήσεις αντιμαχόταν σε τροποποιήσεις του τραπεζικού απορρήτου.
Δηλαδή το σοσιαλιστικό κόμμα είχε λογική πιο χαλαρή έναντι των ιδιωτικών αποταμιεύσεων από αυτή που επιβλήθηκε αργότερα.
2) Ο κύριος όγκος του δημοσίου χρέους από το 1985 και έπειτα ήταν σε δραχμές, δηλαδή εσωτερικό χρέος.
Το εσωτερικό χρέος παίρνει απο τον φορολογούμενο πολίτη και δίνει στον κάτοχο του ομολόγου τίτλου,δηλαδή η μία πράξη αντισταθμίζει την άλλη.
Π.χ. ο Σταμάτης αγοράζει έντοκα γραμμάτια και κάποιος άλλος,ο Νίκος,φορολογείται για να πληρωθούν,δηλαδή στον εσωτερικό δανεισμό η μία πράξη ακυρώνει την άλλη.
Έτσι,οι μισοί έλληνες πληρώνουν τόκο στους άλλους μισούς και το ελληνικό κράτος εισπράττει φόρο και δεν υφίσταται διαροή εισοδήματος στην αλλοδαπή.
Πρόκειται δηλαδή για καθαρή αναδιανεμητική διαδικασία των δεδομένων πόρων εντός του συστήματος και έτσι χρωστάμε στον εαυτό μας.
Το εξωτερικό χρέος μεταφέρει πόρους απο τους φορολογούμενους της ημεδαπής προς το εξωτερικό με αποτέλεσμα την καθαρή μείωση του πλούτου της χώρας. Ο Σταμάτης πληρώνει τόκο στον Χάνς.
Για αυτό και όλες οι χρεωκοπίες της χώρας συνέβησαν είτε με άλλο νόμισμα ή με εξωτερικό δανεισμό κυρίως ή με τον κανόνα του χρυσού επί Βενιζέλου οπως αναφέρονται στο κείμενο σου.
3) Για να χρεωκοπήσει ιδίως μία σχετικά ευάλωτη οικονομία σε εθνικό νόμισμα είτε θα υπάρξει μεγάλο εξωτερικό χρέος(βλέπε Αργεντινή) είτε υπερπληθωρισμός(βλέπε Ζιμπάμπουε) όταν ουσιαστικά εφαρμόζεται ανταλλακτική οικονομία.
Στην Ελλάδα δεν συνέβαινε τίποτα από τα δύο
Για αυτό όλη την περίοδο 1989-90 μέχρι 1996 προτού υπάρξει ασφαλής διαδικασίας ένταξης στην ΟΝΕ, το εξωτερικό δημόσιο χρέος αξιολογείτο συνήθως με ΒΑΑ1 και το εσωτερικό δημόσιο χρέος με Α1.
Και η όποια προσαρμογή χρειαζόταν γινόταν πιο ομαλά.
Π.χ. όταν έγινε το εσωτερικό μνημόνιο του 1985-87 που μειώθηκαν μισθοί, συντάξεις κλπ. η ανεργία παρέμεινε σταθερή χωρίς όργιο προσλήψεων(είχε γίνει το 1983-84 και ακολούθησε το 1989) και υπήρξε ένα αναπτυξιακό διάλειμμα.
Υπάρχουν και άλλα πράγματα που ίσως αναλύσουμε μελλοντικά.
https://www.ft.com/content/05b14576-958 ... 144feabdc0
Ο υπερπληθωρισμός είναι άλλο πράγμα. Μπορεί να πει κάποιος ότι είναι άλλου τύπου χρεοκοπία αλλά μέχρι εκεί.
Θεωρειτε δλδ οτι χρεοκοπια ειναι μονο ντε-γιουρε, δλδ επισημη ανακηρυξη πιστωτικου γεγονοτος.
Καλα κρασια.
Και ο υπερπληθωρισμος χρεοκοπια ειναι, οχι ντε-γιουρε, αλλα ντε-φακτο.
